Mahabharata

Mahabharata
Engelstalige info: zie
http://www.geocities.com/harindranath_a/maha/tree.html
De Mahabharata (Devanagari: महाभारत, fonetisch Mahābhārata ), soms gewoon Bharata
genoemd, is een zeer omvangrijk religieus en filsosofisch epos uit India. Samen met de
Ramayana vormt het een belangrijke culturele hoeksteen van het hindoeïsme. De
Mahabharata is het op twee na grootste literaire werk van de wereld na het Gesarepos en het
epos Manas en bestaat uit 18 delen (zogeheten parva's), die elk weer onderverdeeld zijn in
kleinere delen. De titel (met de klemtoon op bha) is afgeleid van Maha (Sanskriet: groot) en
Bharata (Sanskriet: India/wereld/alles). Mahabharata betekent dus zoiets als "Groot India" of
"Gehele Wereld". Het werk is onderdeel van de zogenaamde Hindoe itihasa (letterlijk: dat
wat gebeurd is) en bevat in zijn meest uitgebreide versie meer dan 100.000 verzen, waardoor
het ongeveer vier keer zo lang is als de christelijke Bijbel en zeven keer zo lang als de Ilias en
de Odyssee.
Inhoud




1 Betekenis
2 Achtergrond en geschiedenis
3 De Mahabharata, het epische verhaal
o 3.1 Personages
o 3.2 Structuur
o 3.3 Verhalen
o 3.4 Moderne Mahabharata
4 Externe link
Betekenis
Met zijn enorme filosofische diepgang en grote reikwijdte vormt de Mahabharata als het ware
de belichaming van zowel Groot India (en de wereld) als van haar rijke spirituele traditie. In
zijn reikwijdte is de Mahabharata meer dan slechts een verhaal over koningen en prinsen,
heiligen en wijzen, demonen en goden. Vyasa zegt dat de Mahabharata zich onder andere
richt op het verklaren van de vier levensdoelen: kama (plezier), artha (rijkdom), dharma
(spirituele doel), moksha (bevrijding). Het verhaal komt tot zijn hoogtepunt in moksha, wat
door velen in India en daarbuiten wordt gezien als het ultieme menselijke levensdoel. Karma
en dharma spelen een integrale rol in de Mahabharata.
Achtergrond en geschiedenis
Volgens de overlevering werd het epos gedicteerd door de wijze Vyasa, die de strijd zelf mee
zou hebben gemaakt en die zichzelf een plaats geeft als een van de grote dynastische
personages in het epos. In het eerste deel van de Mahabharata wordt duidelijk gemaakt dat het
Ganesh (de hindoe godheid met het hoofd van een olifant) was, die in opdracht van Vyasa het
epos op schrift stelde.
In het eerste millennium voor onze jaartelling werd de Mahabharata mondeling overgeleverd
door reizende barden en priesters. Dit maakte het mogelijk dat voortdurend nieuwe verhalen
konden worden ingevoegd en dat regionale varianten konden ontstaan. Het centrale verhaal
bleef echter ongeveer hetzelfde. Rond 350 n.Chr. werd het voor het eerst in zijn geheel
opgetekend in het Sanskriet. Na het jaar 1000 verschenen ook versies in vele andere talen van
het Indiase subcontinent.
De huidige Mahabharata zou zijn voorafgegaan door een veel korter werk, dat Jaya
(Overwinning) heet. Het dateren van de gebeurtenissen in het verhaal is moeilijk. Weinig
mensen kunnen de gebeurtenissen op een betrouwbare wijze plaatsen in het India van rond
1500 v.Chr.. Er staan wel bijzondere astronomische gebeurtenissen (zoals verduisteringen) in
de Mahabharata, die volgens sommige onderzoekers zouden kunnen wijzen op een datering
rond 1478 v.Chr. óf 3100 v.Chr.
Arische invasie
De Mahabharata, het epische verhaal
Het kernverhaal van de Mahabharata is de dynastische strijd om de troon van Hastinapura, het
koninkrijk van de Kuru clan. Hastinapura en de aangrenzende koninkrijken liggen in de Doab,
de regio van de rivieren de Boven Ganga (Ganges) en de Yamuna, ten noorden van het
huidige Delhi. De twee takken van de familie die de strijd aangaan, zijn neven van elkaar. Het
zijn de Kauravas, de oudste tak in de familie en de Pandavas, de jongere tak. De Pandava's
zijn de vijf zonen van koning Pandu en de de Kaurava's zijn de honderd zonen van de blinde
koning Dhritarashtra. De vijf Pandava's zijn geen echte zonen van Pandu, want die is
vervloekt en mag geen gemeenschap hebben, op straffe van dood. Kunti, de echtgenote van
Pandu, had echter een mantra gekregen waarmee ze naar believen een god op kon roepen om
een kind bij haar te verwekken
De strijd culmineert in de slag bij Kurukshetra en de Pandavas zijn de uiteindelijke
overwinnaars. De Mahabharata eindigt met de dood van Krishna en het daaropvolgende einde
van de dynastie en het eenworden met God (moksha) van de Panadava broers. Sommige van
de meest nobele en geachte personages vechten mee aan de kant van de Kauravas vanwege de
vóór het conflict aangegane allianties.
De Pandava's en de Kaurava's, die in historische tijden een strijd op leven en dood zouden
hebben gevoerd met bijna volledige vernietiging, staan symbool voor de strijd tussen licht en
duister, tussen Goden en Demonen en alle wezens die daarbij gedacht kunnen worden.
Volgens esoterische opvattingen heeft de strijd alleen plaats binnen in de mens die tot inzicht
en wijsheid komt en zich tracht los te maken van zijn egocentrische beperkingen.
Personages
Een lijst met beknopte beschrijvingen van de personages:
Arjuna tempel





Arjuna
Arjuna, zoon van Indra (Oorlogs- en Dondergod): een meesterlijke boogschutter;
Karna, de nobele strijder en stralende zoon van Surya, wiens enorme krachten hem
tijdens de slag tekort schoten vanwege de twee vloeken die door zijn goeroe en een
Heilige over hem waren afgeroepen. Hij werd door zijn moeder Kunti uit schaamte
(want hij werd door Surya verwekt toen Kunti nog bij haar ouders woonde en
ongetrouwd was) in een rieten mandje gelegd en aan de rivier overgelaten. Hij werd
toen als vondeling opgevoed, kende zijn afkomst niet en sloot zich aan bij de
Kaurava's. Karna is een halfbroer van de Pandava's.
Bhisma, de grandioze held die zijn koninkrijk had opgegeven en het celibaat had
omarmd omdat zijn vader verliefd was geworden op een vissersdochter en die van de
goden de zegening had ontvangen zijn eigen tijdstip van overlijden te mogen kiezen.
Hij stierf uiteindelijk op een bed van pijlen neergelegd door zijn grootste vriend
Arjuna, de Pandava broer wiens leger tegen de zijde van Bhisma had gevochten.
Bhima, zoon van Vayu (de Wind); een van de Pandava broers wiens enorme kracht,
grootte en gezagsgetrouwheid legendaries zijn.
Yudishtira, de oudste Pandava, staat erom bekend dat gedurende zijn gehele leven
geen enkele leugen over zijn lippen kwam. Hij staat ook bekend als Dharmaputra,
omdat hij een zoon was van Kunti door de genade van Yama, de God van de Dood,
maar tevens als Dharmaraja of koning van de Rechtvaardigheid. Yudisthira staat ook
bekend als de volmaaktheid van integriteit die ten val kwam vanwege een enkele
terugval en als een denker of beschouwer.
Yama
Structuur
De Mahabharata is geschreven in achttien parva's (hoofdstukken of boeken):
1. Adiparva - Inleiding, geboorte en opvoeding van de prinsen. (Adi = eerste).
2. Sabhaparva - Leven aan het hof, het dobbelspel en de verbanning van de Pandava's.
Maya Danava bouwt het paleis en het hof (sabha) in Indraprastha.
3. Aranyakaparva (ook wel Vanaparva, Aranyaparva) - De twaalf jaar verbanning in het
woud (aranya).
4. Virataparva - Het jaar van verbanning doorgebracht aan het hof van Virata.
5. Udyogaparva - Voorbereidingen voor de oorlog.
6. Bhishmaparva - Het eerste deel van de grote slag, met Bhishma als aanvoerder van de
Kaurava's. Onderdeel is de zogenaamde Bhagavad Gita waarin verteld wordt wat
Krishna, de mentor en wagenmenner van Arjuna, vóór de grote strijd tot Arjuna zegt.
7. Dronaparva - De strijd gaat door, met Drona als aanvoerder.
8. Karnaparva - Nogmaals de strijd, met Karna als aanvoerder.
9. Shalyaparva - Laatste deel van de slag, met Shalya als aanvoerder.
10. Sauptikaparva - Hoe Ashvattama en de overgebleven Kaurava's het leger van de
Pandava's doden in hun slaap (Sauptika).
11. Striparva - Gandhari en de andere vrouwen bewenen de doden (stri = vrouw).
12. Shantiparva - De kroning van Yudhisthira, en zijn instructies van Bhishma (shanti =
vrede).
13. Anushasanaparva - De laatste instructies van Bhishma (anushasana = instructie).
14. Ashvamedhikaparva - De koninklijke ceremonie van ashvameda geleid door
Yudhisthira.
15. Ashramavasikaparva - Dhritarashtra, Gandhari en Kunti vertrekken naar een ashram,
en hun uiteindelijke dood in het woud.
16. Mausalaparva - De onderlinge strijd tussen de Yadava's met staffen (mausala).
17. Mahaprasthanikaparva - Eerste deel van de weg naar dood van Yudhisthira en zijn
broers (mahaprasthana, the great journey = death).
18. Svargarohanaparva - De Pandavas keren terug naar de spirituele wereld (svarga =
hemel).
Er bestaat ook nog een supplement van 16.375 verzen, de Harivamsaparva, dat speciaal
gericht is op het leven van Heer Krishna.
Verhalen
De belangrijkste werken en verhalen in de Mahabharata zijn de volgende. Ze worden apart
gepresenteerd als zelfstandige werken.
1. Bhagavad Gita (Krishna geeft onderwijs en instructies aan Arjuna; Bhishmaparva)
2. Damayanti (of Nala en Damayanti, een liefdesverhaal; Aranyakaparva)
3. Krishnavatara (het verhaal van Krishna, de Krishna Leela, dat door veel van de
hoofdstukken heen geweven is)
4. Rama (een verkorte versie van de Ramayana; Aranyakaparva)
5. Rishyasringa (ook geschreven als Rshyashrnga, de gehoornde jongen en rishi;
Aranyakaparva)
6. Vishnu sahasranama (de beroemdste hymne aan Vishnu, die Zijn 1000 namen
beschrijft; Anushasanaparva)
Het leven van Krisna in 4.19 min:
http://www.youtube.com/watch?v=ZqCwyE2VZKg&mode=related&search=
Luister/kijk ook naar:
http://www.youtube.com/watch?v=CbcSGQdzkGI&mode=related&search=
Gedurende de 20-ste eeuw hebben onderzoekers de vroegst bewaard gebleven exemplaren
van de regionale varianten van het werk, gebruikt om een samengesteld referentiewerk te
ontwikkelingen, dat bekend staat als de Kritische Editie van de Mahabharata. Dit project werd
voltooid in 1966 aan het Bhandarkar Oriental Research Institute, Poena (India).
Moderne Mahabharata
Van de Mahabharata wordt wel gezegd dat het de essentie vormt en de som vormt van de
Veda's en andere Indiase geschriften. Ze bevat grote hoeveelheden ingevoegde mythologie,
kosmologische verhalen van de goden en godinnen en filosofische parabels gericht aan
studenten in de filosofie. De verhalen worden gewoonlijk aan kinderen verteld bij religieuze
gelegenheden, maar ook gewoon thuis.
Eind jaren 1980 werd de Mahabharata uitgezonden op de Indiase staatstelevisie. De
uitzendingen waren zo populair dat de straten tijdens de uitzendingen uitgestorven waren en
zelfs vergaderingen van het Kabinet werden verplaatst om de ministers de kans te geven te
kijken. Tegenwoordig zijn er talloze miniseries en stripboeken met het verhaal. Het epos werd
ook diverse malen verfilmd. Voor westerlingen het meest toegankelijk is de vijf uur durende
filmversie van Peter Brook uit 1989 (The Mahabharata).
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hindoe%C3%AFsme