Tafel van verlangen

Tafel van verlangen
Boeken sluipen over het tafelblad
en de zon schudt het licht tot poeder.
De tafel begint op te stijgen,
pennen en blocnote schuiven
over de rand maar vallen niet.
Onderwijl zetten wolken en nevels zich neer
en verharden tot een staaf lucht,
die ik in de kegel van mijn puntenslijper druk
zodat er met de schilvers die vallen
lijn in komt in de luchtspiegeling.
Kruipt plotseling een slappe baby
langs de poten van de tafelbril omhoog
en gaat midden op het blad liggen.
Beplassend alle papieren
hongert hij ernaar door grage handen
te worden opgegeten, leeggedronken en weggemaakt.
Alles op tafel ligt er maar een beetje bij
in licht dat is gaan schiften.
Dan wordt de tafel een onafzienbare sinaasappel,
Rijkelijk voorzien van drank en vlees.
Ik drink het vlees leeg, prop
het glas in mijn mond en kauw het
fijn met onaandoenlijke tanden.
Zitten, nee geef mij maar zweven,
bij de lucht ben ik in goede handen.
Mijn ogen heb ik ontslagen, want
ik doe alles op de tast en kan dan overal bij.
Mijn hersens liggen mij op de tong,
maar ik heb van het eten geen weet.
Wel spijs, maar geen vertering,
wel darm met mond- en sluitstuk,
maar geen overslag naar de spieren.
De body hangt op een stoel
aan de tafel verlangen.