Yunoo, achtergrond bij de naam

Yunoo, achtergronden bij de naam
Uitleg Yunoo:
Juno Moneta was de Romeinse godin die waakte over de financiën van het Romeinse Rijk. Letterlijk
betekent het “the one unique” of “the one who warns”.
De vergelijking is duidelijk: Yunoo waakt over de financien van de consument en helpt ze inzicht te
geven, te besparen en helpt de consument haar kennis omtrent haar financien te vergroten met
anderen.
Daarnaast is met Yunoo de vergelijking te maken met de engelse woorden “you know” ofwel “weet je”.
Belangrijk is consumenten te helpen meer te begrijpen van de inkomsten en uitgaven zodat zij hun
financiële bewustzijn vergroten. “Do ‘Yunoo’ where your money goes?” Of “How much do ‘Yunoo’
about your cash?” krijgt hiermee een heel andere betekenis.
Bronnen:
Juno was an ancient Roman goddess, the protector and special counselor of the state. She is a
daughter of Saturn and sister (but also the wife) of the chief god Jupiter and the mother of Juventas,
Mars, and Vulcan. Her Greek equivalent is Hera.
As the patron goddess of Rome and the Roman empire she was called Regina ("queen") and,
together with Jupiter and Minerva, was worshipped as a triad on the Capitol (Juno Capitolina) in
Rome.
As the Juno moneta (which either means "the one who warns" or "the one unique" or "union unique")
she guarded over the finances of the empire and had a temple on the Arx (one of two Capitoline hills),
close to the Royal Mint. She was also worshipped in many other cities, where temples were built in her
honor.
Every year, on the first of March, women held a festival in honor of Juno called the Matronalia. On this
day, lambs and other cattle were sacrificed in her honor. Another festival called the Nonae Caprotinae
("The Nones of the Wild Fig") was held on July 7. Many people consider the month of June, which is
named after the goddess who is the patroness of marriage, to be the most favorable time to marry.
Lucina was an epithet for Juno as "she who brings children into light."
Juno's own warlike aspect among the Romans is apparent in her attire. She often appeared armed
and wearing a goatskin cloak, which was the garment favoured by Roman soldiers on campaign. This
warlike aspect was assimilated from the Greek goddess Athena, whose goatskin was called the
'aegis'.
Etymology and origin
Sitting Juno, Roman silverware of imperial era, Petit Palais (ADUT00168).
There is a possible etymology for Juno in the Proto-Indo-European root *yeu-, "vital force", which has
such derivatives as the English youth.[1] Although such a derivation could possibly be consistent with
an origin as a mother goddess, it is more likely that the root *yeu- is used in the same sense as other
Latin words derived from it, such as iuvenis ("young man", with derivatives such as juvenile and
rejuvenate), which would imply that Juno's nature prior to the syncretism of Greek and Roman
mythology was more akin to Diana's, as a maiden goddess of birth or midwifery. However, the Roman
absorption of Greek myth replaced earlier characteristics of Juno with those of Hera, extending her
domain from birth to marriage and promoting her to the role of Jupiter's wife and the queen of the
gods. She could also throw lightning bolts like Jupiter.[2]
More immediately, Juno's Etruscan equivalent was Uni. There is currently more support for the theory
that Juno is derived from Uni, and thus cannot have an Indo-European link to *yeu-. It is likely that one
of these goddesses inspired the other, but whether Juno comes from Uni, or vice versa, remains
disputed. "Uni" possibly meant "alone, unique, unit, union", but more examples of the Etruscan
language proper will need to be found to see what Etruscans meant by uni.
The theory that Juno is derived from Uni is also supported by an ancient writer, Livy who states (Book
V, Ab Urbe Condita ) that Juno was an Etruscan goddess from Veii, who was ceremonially adopted
into the Roman pantheon when Veii was sacked in 396BC.
[edit] Worship
Every year, women held a festival in honor of Juno called the Matronalia. Another festival in her honor,
the Nonae Caprotinae ("The Nones of the Wild Fig") was held on July 7. Many considered the month
of June, which is named after Juno, the patroness of marriage, to be the most favorable time to marry.
The Kalends of every month was also sacred to Juno, and she had festivals on July 1 and September
13.
Juno's own warlike aspect among the Romans is apparent in her attire. She often appeared armed
and wearing a goatskin cloak, which was the garment favored by Roman soldiers on campaign. This
warlike aspect was assimilated from the Greek goddess Athena, whose goatskin was called the aigis.
[edit] Epithets
Even more than other major Roman deities, Juno held a large number of significant and diverse
epithets, names and titles representing various aspects and roles of the goddess. In accordance with
her central role as a goddess of marriage, these included Interduca ("she who leads the bride into
marriage"), Domiduca ("she who leads the bride to her new home"), Cinxia ("she who looses the
bride's girdle"). However, many other epithets of Juno are less thematically linked.
IVNO REGINA ("Queen Juno") on a coin celebrating Julia Soaemias.
Juno was very frequently called Juno Regina ("Juno the Queen"). This aspect was the one named in
the Temple of Jupiter as part of the Capitoline Triad, emphasizing that Juno's role as the wife of
Jupiter and queen of the gods was the most important in that context. There were also temples of
Juno Regina on the Aventine Hill, in the Circus Flaminius and in the area that became the Porticus
Octaviae. On September 1, the festival of Juno took place.[3]
Juno protected the finances of the Roman Empire as Juno Moneta ("Juno who Warns" or "Juno the
alone").
Lucina was an epithet for Juno as "she who brings children into the light", and Lucetia as "bringer of
light" in general. She was also referenced as Pomona ("goddess of fruit"), Pronuba ("matron of honor")
and Ossipagina ("bone setter" or "bone strengthener"). Some of these titles may have been invented
as poetic descriptions, however, and may not have been actually used in the cult worship of Juno.
In Virgil's Aeneid, book I, verse 23, she is referred to as Saturnia, daughter of Saturnus.
Jupiter and Juno, by Annibale Carracci.
[edit] Statue at Samos
In The Netherlands, in Maastricht, which was founded as Trajectum ad Mosam about 2000 years ago,
the remains of the foundations of a substantial temple for Juno and Jupiter are to be found in the
cellars of Hotel Derlon. Over part of the Roman remains the first Christian church of the Netherlands
was built in the 4th century AD.
The story behind these remains begins with Juno and Jupiter being born as twins of Saturn and Opis.
Juno was sent to Samos Island when yet a very young child. She was carefully raised there until
puberty, when she then married her brother. A statue was made representing Juno, the bride, as a
young girl on her wedding day. It was carved out of Parian marble and placed in front of her temple at
Samos for many centuries. Ultimately this statue of Juno was brought to Rome and placed in the
sanctuary of Jupiter Optimus Maximus on the Capitoline Hill. For a long time the Romans honored her
with many ceremonies under the name Queen Juno. The remains were moved then sometime
between the first century and the four century to the Netherlands.[4]
[edit] In literature
•
Perhaps Juno's most prominent appearance in Roman literature is as the primary antagonistic
force in Virgil's Aeneid, where she is depicted as a cruel and savage goddess intent upon
supporting first Dido and then Turnus and the Rutulians against Aeneas' attempt to found a
new Troy in Italy. There has been some speculation—such as by Maurus Servius Honoratus,
an ancient commentator on the Aeneid—that she is perhaps a conflation of Hera with the
Carthaginian storm-goddess Tanit in some aspects of her portrayal here.
•
Juno is also mentioned in The Tempest in Act IV, Scene I. In this, she relates to Prospero as
they are both leaders in their realm and have spirit like messengers who are very loyal (Juno
has Iris, Prospero has Ariel).
[edit] Pop culture
Juno is the name of the sixteen-year-old title character who faces an unplanned pregnancy in a 2007
film of the same name. In the words of the movie's young protagonist, "My dad went through this huge
obsession with Roman and Greek mythology, so he decided to name me after Zeus' wife. And Zeus,
like, he had tons of lays, but I'm pretty sure Juno was his only wife. And she was supposed to be, like,
really beautiful, but really mean. Like Diana Ross." Strictly speaking Zeus' wife is named Hera after the
Greek model. Juno is the Roman analogue of Hera, however, and her husband is Jupiter, the Roman
analogue to Zeus.
In the manga Sailor Moon the character Sailor Juno is named for the asteroid Juno and the Roman
goddess Juno.
Juno of Iuno was de beheerseres van de
hemels, evenals haar gemaal Jupiter daarvan
de beheerser was. Zij is een godin van het
zuivere licht, vooral van het licht van de maan
en daarom even als alle maangodinnen een
godin van de vrouwen, een ideaal van een
Romeinse matrona, die als koningin op haar
verheven troon in de hemel zetelt (Iuno
Regina). Zij waakt vooral over de vrouw als
echtgenote en als moeder, en bijna alles, wat
tot haar eredienst behoort, heeft betrekking op
haar verhouding tot de vrouwelijke sekse.
Haar betrekking tot haar gemaal werd niet
gestoord door liefdesavonturen, zoals die,
waardoor Zeus, de hoogste god van de
Grieken nu en dan zijn gemalin Hera van zich
vervreemdde. Kalmte en waardigheid
behoorden tot het karakter van Iuno en
kenmerkten ook haar huwelijksleven.
Ook Iuno Curitis of Quiritis, die bij de Sabijnen
vereerd werd, was een godin van de vrouwen
en van het huwelijk. Het gebruik, dat bij het
sluiten van het huwelijk bij de Romeinen werd
in acht genomen, om de scheiding in het haar
van de bruid te maken met een lans (in latere
tijd liefst met een lans, waarmee een
zwaardvechter was gedood) schijnt tot de
dienst van deze Sabijnse godin te behoren.
Immers quiris is een Sabijns woord, dat "lans"
betekent. Toch mag men niet uitsluiten dat ze
eerder een godin van de curiae was, want ze
was de enige godheid van wie geweten is dat
haar cultus in alle dertig curiae dezelfde was.
Ze werd door hen vereerd met offermaaltijden
waarbij de eerste vruchten en gebak van spelt
en gerst werd opgediend met wijn.
Op het Campus Martius bezat Iuno Curitis
een tempel, mogelijk tempel A of C in de Area
Sacra Di Largo di Torre Argentina.
Op de Arx,
(="burcht"), de
(hoogste)
noordelijke top van
de Capitolijnse
heuvel, stond de
tempel van Juno
Moneta, gebouwd
in 343 v. Chr. door
Camillus, nadat de
Aurunci waren
overwonnen. In dit
tempeltje was
vanaf 269 v. Chr.
de rijksmunt
gevestigd.en
werden de munten
gecontroleerd op
gewicht. In de
tempel van Juno
Moneta werden
ook de
standaarden
bewaard, waarvan
kopieën verstrekt
werden voor
landmeters,
architecten e.d.
Links: de
Capitolijnse heuvel,
met op de
voorgrond de Arx
met de tempel van
Juno Moneta.
Haaks op de
tempel van Juno
Moneta staat nog
een klein tempeltje,
de tempel van Eer
en Waarigheid (?)
en de Obelisk van
Isis. Op een
plateau lager staat
(schuin haaks op
het Tabularium) de
tempel van
Concorde.
Geheel links is nog
een stukje te zien
van het Forum
Romanum.
Toen de Romeinen streden tegen Pyrrhus, koning van Epirus (280 – 272 v. Chr.), waarschuwde Juno
de Romeinen toch vooral eerlijk te vechten. Daardoor werd Juno ook wel Juno Moneta genoemd,
afgeleid van het Latijnse werkwoord "monere", dat waarschuwen betekent. Doordat later in de tempel
van Juno Moneta munten werden geslagen, kreeg een metalen geldstuk de naam van "moneta". Dit
woord is min of meer gewijzigde vorm terug te vinden in het Engelse woord money, het Franse woord
"monnaie", het Nederlands woord munt, het Duitse woord Münze, het Italiaanse moneta en het
Spaanse moneda.
Bij de tempel van Juno Moneta liepen ganzen rond, wat op het eerste gezicht niet zo speciaal lijkt. Dat
is het echter wel: toen de Galliërs eens in het geheim het Capitool bestormden, hadden de Romeinse
soldaten niets in de gaten. Totdat ze gewaarschuwd werden door het luide gegak van de ganzen. Zo
konden de Romeinen zich succesvol verdedigen tegen de aanval van de Galliërs.
Heden
ten dage
staat op
de plaats
van de
tempel
van Juno
Moneta
de kerk
van
Santa
Maria in
Aracoeli
.
Links:
De
trappen
naar de
Santa
Maria in
Aracoeli
in Rome,
ca.
1830.
Christop
her
Wilhelm
Eckersb
erg
Doek,
ca. 45 x
45 cm.
Kopenha
gen,
Statens
Museum
for Kunst
Ook op de Capitolijnse heuvel stond de tempel van Jupiter, die tevens was gewijd aan Juno Regina
en Minerva. Het was een driedelige tempel, gebouwd voor deze drie belangrijkste goden in Rome.
Samen worden zij de "Trias Capitolina" genoemd.
De naam, waaronder zij het meest en door geheel Italië vereerd werd, was Iuno Lucina, d. i. de godin,
die licht en daardoor leven aanbrengt. Vooral de vrouwen offerden aan deze Iuno vóór en na het ter
wereld brengen van kinderen. Ook was haar daarom de eerste dag van de maand, de Kalendae,
waarop tevens de maan begon te wassen, geheiligd, vooral evenwel de Kalendae van de maand
maart. Dan werd er ter hare ere een groot feest gevierd door de Romeinse vrouwen, de matronae, dat
de naam droeg van Matronalia. Dit werd dus gevierd op 1 maart, ooit het begin van het nieuwe jaar.
Daaraan mochten alleen jonge vrouwen en gehuwde vrouwen, op wiens goede naam geen smet kon
geworpen worden, deelnemen. Bij de offers op dit feest gebracht werd vooral gebeden voor het geluk
van de echt; de vrouwen kregen geschenken van hun echtgenoten, terwijl zij van hun kant de slaven
op die feestelijke dag onthaalden.
Verschillende bijnamen aan Iuno gegeven duiden haar aan als de godin, die het huwelijk helpt sluiten
en bevestigen. Als Iterduca en Domiduca is zij de godin, die de bruiloftsstoet uit het huis van de bruid
naar dat van haar echtgenoot geleidt, als Unxia is zij degene, die de deurposten van de nieuwe
woning zalft, tot een voorteken van toekomstig geluk, als Cinxia is zij het, die de gordel van de bruid
vastknoopt en losmaakt, als Pronuba geeft zij de bruid over aan hem, in wiens macht zij voortaan zal
staan, als Iuga, doet zij man en vrouw eensgezind zijn "als twee ossen onder hetzelfde juk", als Nupta,
"de gehuwde" bij uitnemendheid, wordt zij aan de zijde van haar gemaal Iuppiter vereerd
Behalve de Kalendae van maart was ook de ganse maand juni haar geheiligd, die zelfs naar deze
godin haar naam gekregen had. In deze maand werd ter ere van de godin een groot feest gevierd op
het Capitool, de burcht van Rome. Zij werd dan aangeroepen onder de naam van Iuno Moneta, d. i.
"de waarschuwende". Waarschijnlijk is die naam moneta, ons "munt", een benaming voor geld
geworden, omdat de plaats waar het Romeinse geld gemunt werd in de nabijheid van die tempel
gelegen was. Deze stond op de plek, waar vroeger het huis had gestaan van Manlius Capitolinus.
Bekend is het verhaal, dat toen de Galliërs in 390 v. Chr. Rome hadden ingenomen en verwoest, en
het Capitool belegerden, de daarin opgesloten Romeinen, hoe hoog de nood ook was gestegen, toch
de handen niet sloegen aan de aan Iuno gewijde ganzen, die op het Capitool gehouden werden, en
dat daarop, toen de Galliërs een middel hadden gevonden om in de stilte van de nacht het Capitool te
beklimmen, Manlius door het geschreeuw van die ganzen wakker gemaakt en gewaarschuwd, die
aanval wist te verijdelen. Ter herinnering aan deze gebeurtenis werd jaarlijks een gans in een
draagstoel om de tempel van de godin rondgedragen.