Josette Loones 3 handel De tegendraadse mode-ontwerpster Coco Chanel was één van de allereersten die zich, zo halfweg de jaren '30, moedwillig blootstelde aan de blakerende stralen van de Middellandse Zee-zon. Het tegendraadse van haar gedrag zat 'm vooral in de hedonistische, genietende, zelfverwennende motieven waarmee zij genoot van zon, zee en strand. En genieten, dat deed je niet in een tijd dat zwemmen in zee nog het meeste weg had van een masochistische schijnverdrinking met veel geproest en gespat om boven water te blijven. Duitsland, Zweden maar ook andere landen met een protestantse achtergrond, hadden al in de 19e eeuw een Spartaanse "Körperkultur" ontwikkeld, een gezondheidsdiscipline met veel bloot en buitenlucht, naakt uitgevoerde oefeningen uit de Zweedse "buik in, borst vooruit"-gymnastiek en koud waterkuren. Om bij te rillen, net wat u zegt. Als u zich bij al dat bloot een wuft vleugje erotiek voorstelt, dan zit u totaal fout. Dit bloot had totaal niets te maken met de huidige blote borsten en een bikini (?) ter grootte van een veter tussen de billen. Dit bloot lag dichter bij een soort industrieel werken aan gezondheid. Uit te voeren met liefst enige Duitse Gründlichkeit. De Engelse dokter John Floyer die met zijn standaardwerk "De geschiedenis van de koud waterbaden" aan de wieg stond van ons hele zon-, zee- en strandtoerisme priemde al meteen een moraliserend vingertje van tussen de bladzijden: "Koude baden zorgen voor een verbetering van verdorven levenswijzen, zij koelen hevige passies af, zij weerhouden de ziel van ontsporingen en verderf". Wedden dat nogal wat lezers en niet eens zo oude, zich deze woorden - nota bene geschreven in de vroege 19e eeuw - levendig zullen herinneren. D:\317511969.doc 2017-07-23