DE GEEST SPREEKT ALLE TALEN

De Geest spreekt alle talen en doet ons elkaar verstaan
Preek over Handelingen 2:4
lezen: Handelingen 2:1-21
Lelystad, Pinksteren, 27 mei 2007
R.J.Vreugdenhil
DE GEEST SPREEKT ALLE TALEN...
1. Spreken in allerlei talen: niet handig, niet nodig, maar teken van God
Wat zal dat raar geklonken hebben!
Kun je het je voorstellen? Honderd twintig mensen die door elkaar heen in meer dan
tien talen dingen roepen.
Stel je voor dat je in de zomervakantie ergens in Frankrijk of Tsjechië op een plein
loopt en daar staat een hele groep mensen. Zoveel mensen als er in dit vak van de kerk
zitten. Die zijn allemaal tegelijk enthousiast aan het roepen. In het Engels, Spaans,
Frans, Turks, Zweeds, Grieks, Chinees, Portugees, Swahili, Maleis en ook in het
Nederlands.
Wat krijg je dan?
Is het dan nog verstaanbaar?
Ja, je herkent je eigen taal: hé, ik hoor ook Nederlands - het gaat over God, over Jezus,
over vergeving van zonden, over kracht uit de hemel...
Maar het luistert niet echt makkelijk, want je hoort al die andere talen er dwars
doorheen.
Het moet heel bijzonder zijn om het mee te maken, maar echt handig is het niet.
Dat was toen ook, in Jeruzalem.
Het was heel bijzonder. Mensen wisten niet wat ze meemaakten.
Maar of het nu zo handig was???
Het was ook niet nodig.
Dat de leerlingen in al die verschillende talen aan het praten waren, was niet omdat de
mensen uit al die landen het anders niet hadden kunnen verstaan.
Want die mensen die aan kwamen lopen, kenden allemaal wel de gewone talen die in
Jeruzalem gesproken werden; het Aramees (dat lijkt op het Hebreeuws) en het Grieks.
Dat waren de gewone talen in Jeruzalem.
En de mensen die aan kwamen lopen, waren mensen die in Jeruzalem woonden.
Wij denken vaak dat het mensen waren die speciaal voor het Pinksterfeest uit allerlei
landen naar Jeruzalem gekomen waren, maar er staat duidelijk: in Jeruzalem wóónden
vrome Joden, die wel afkomstig waren uit ieder volk op aarde, maar die (misschien
wel toen ze oud geworden waren) verhuisd waren naar Jeruzalem. Daar woonden ze.
En ze verstonden de gewone talen van Jeruzalem.
Petrus gaat daarna ook een toespraak houden in één taal en dat verstaan ze allemaal.
Al die talen waren dus niet nodig om veel mensen te bereiken op die Pinksterdag.
Het was ook niet handig, niet extra makkelijk.
Waarom gebeurt het dan toch?
Dat vroegen de mensen toen: wat heeft dit toch te betekenen?
Inderdaad, wat zou de Here hiermee bedoeld hebben?
Hij wil hier iets mee duidelijk maken.
Net als met dat geluid als van een hevige windvlaag. Dat was ook niet nodig. Maar het
was een teken: let op, hier gebeurt iets groots, iets sterks.
Net als die vlammetjes: let op, het is voor iedereen hier.
Zo is ook dit praten in andere talen een teken: let op, dit is iets nieuws.
2. Nu de Geest er is, worden grenzen doorbroken
Wat is er zo nieuw, zo anders?
Wij vinden het niet gek als er in allerlei talen gezongen wordt voor God.
We zingen ‘lees je bijbel, bid elke dag’ in het Nederlands, in het Engels, in het
Russisch en misschien ken je het ook wel in het Frans.
En als familie Harryvan hier is, zingt mevrouw Harryvan een lied in het Oekraïens.
Natuurlijk, want daar heb je ook kerken, daar heb je Oekraïense mensen die in
Christus geloven en dus in hun taal voor hem zingen. Voor ons is dat normaal.
Maar toen was dat niet gewoon.
De Here God had maar één volk uitgekozen. Het volk Israël, de Joden.
Zij woonden in het land Kanaän, in en bij Jeruzalem.
Er waren ook heel veel Joden weggegaan, naar andere landen.
Maar ze bleven Joden. Ze voelden nog steeds heel goed dat ze bij het Joodse volk
hoorden.
Ze gingen in de andere landen waar ze woonden wel meedoen, ze leerden de andere
taal en zo, maar ze bleven toch apart. En als ze over God spraken, dan deden ze dat in
hun eigen Joodse taal. Of in het Grieks. Ze hadden namelijk ook hun bijbel in het
Grieks vertaald.
Maar niet in al die andere talen. Dat waren de talen van mensen zonder God. Geloven
in de God van Abraham, Isaak en Jakob - dat was niet voor die mensen.
Zingen voor de Heer in andere talen - dat kon niet. Want zingen voor de Heer, dat was
alleen iets voor de Joden. Zo’n andere taal en God - dat paste niet bij elkaar.
Maar nu dus wel!
Nu wordt er opeens voor God gezongen en over hem gesproken in de taal van
Arabieren, Egyptenaren, Libiërs, Romeinen, Elamieten.
Misschien kun je het vergelijken met dat je het Wilhelmus, ons volkslied, opeens hoort
zingen in het Japans of Zweeds of Turks. Dan denk je ook: hé, dat kan niet, dat is ons
volkslied, dat kan niet in een andere taal.
God loven - dat kan niet in zomaar allerlei talen.
Nu dus wel.
Dat is het nieuwe van Pinksteren.
Je kunt over God praten in alle talen. Je kunt voor hem zingen in het Latijn, in het
Arabisch, in het Japans, zelfs in het Nederlands.
Pinksteren is er het begin van dat over heel de wereld voor God gezongen wordt en
over hem gesproken wordt.
Niet alleen maar in het volk van de Joden, maar door alle volken, door alle soorten
mensen.
Dit praten in al die talen door elkaar was daar een teken van.
Het liet zien: de Geest gaat dwars door grenzen heen, het evangelie van Jezus de Heer
zal zijn voor alle volken, alle talen, alle delen van de wereld.
Bij het evangelie van Jezus passen geen grenzen van taal of cultuur of huidskleur.
De Geest wil met het evangelie naar iedereen toe.
Nu vieren wij vandaag Pinksteren. Wat zegt dit teken van die talen óns??
We mogen blij zijn vandaag dat de Geest ook de grens naar Nederland doorbroken
heeft. We mogen vandaag vieren dat wij er ook bij horen.
Vergeet niet: vanaf Jeruzalem naar Nederland is ook een heel eind. We mogen blij zijn
dat God zo ver gegaan is met zijn Geest. Wij zijn geen Joden. Wij staan er ver
vandaan. Net zo ver als mensen in Wit-Rusland of Oekraïne.
Toch mogen we allemaal bij God horen.
Omdat het Pinksteren geweest is.
Dat betekent ook dat wij geen grenzen of muren om de gemeente heen mogen zetten.
We moeten niet een gemeente willen zijn alleen maar voor blanke Nederlands met
minstens een gemiddeld inkomen. De Geest van Pinksteren wil ons leren open te staan
voor mensen die anders zijn dan wij, met een andere taal of met ander taalgebruik; met
een andere cultuur en kleding. Mensen waar je in de stad gevoelsmatig met een boog
omheen loopt - moge de Geest het geven dat ze bij ons de kerk in komen.
Laten we er naar verlangen dat de Geest zulke mensen op onze weg brengt.
Dat de Geest ons uitdaagt om daarin Pinkster-gemeente te zijn: één gemeente van
Christus waar allerlei mensen elkaar vinden in het ene geloof.
[Dit punt wordt zichtbaar en hoorbaar gemaakt: kinderen plakken platen van mensen
uit allerlei culturen op een wereldkaart. Daarna stellen negen mensen zich in allerlei
talen voor]
***
DE GEEST DOET ONS ELKAAR VERSTAAN
1. De taalverwarring deed mensen uit elkaar gaan
We zongen net over Babel.
Daar is het begonnen, al die verschillende talen.
Eerst praatten de mensen allemaal hetzelfde, maar toen zorgde God er voor dat ze
verschillende talen gingen praten.
Je weet waarom.
Al die mensen bleven bij elkaar en voelden zich samen sterk.
Ze dachten dat ze alles konden. Ze hadden God niet meer zo nodig.
Toen heeft God hen uit elkaar laten gaan.
Door al die verschillende talen.
Zo werkt dat. Als je hier honderd kinderen bij elkaar zet, Nederlandse en Russische
kinderen zomaar door elkaar heen, dan krijg je vanzelf twee groepen. De Nederlandse
kinderen zoeken elkaar op en de Russische. Die ene groep valt uit elkaar door het
verschil in taal.
Dat gebeurde in Babel: de mensen gingen uit elkaar door het verschil in taal.
2. De Geest van Jezus brengt mensen bij elkaar
Nu gebeurt bij Pinksteren het omgekeerde.
Mensen worden niet uit elkaar gejaagd, maar juist bij elkaar gebracht.
Niet doordat ze één taal gaan spreken. De spraakverwarring van Babel wordt niet
opgeheven. Het is niet zo dat iedereen in wie de Geest werkt, opeens Aramees gaat
praten. Er blijven allemaal talen.
Maar er komt iets nieuws dat mensen bij elkaar brengt.
De Geest van Jezus Christus.
Samen geloven in Jezus Christus. Samen God prijzen.
De Geest doorbreekt grenzen, zoekt mensen in alle talen en landen op en brengt ze bij
elkaar. Op die Pinksterdag staan de leerlingen in allerlei talen tegelijk God te loven en
te prijzen.
Er is verbondenheid over de taalgrenzen heen.
Verbonden zijn met elkaar over alle verschillen heen.
Dat is Pinksteren.
Daar is het wonder van Pinksteren een teken van: door de Geest van Jezus Christus
gaan mensen bij elkaar horen over allerlei verschillen heen.
Er is verschil tussen jong en oud - maar samen mag je bij Jezus horen.
Er is verschil tussen arm en rijk.
De één houdt van rap of van jumpstyle en de ander houdt van klassieke muziek en
zingen bij het orgel.
De één komt uit een Amsterdamse volksbuurt en de ander van een grote boerderij uit
Noord-Groningen.
Toch hoor je bij elkaar en ben je aan elkaar verbonden.
Als de Geest van Jezus Christus in je werkt.
Lees maar verder in Handelingen 2 hoe dat toen werkte.
Rijke mensen en arme mensen in Jeruzalem - ze voelden zich met elkaar verbonden.
Joodse christenen en christenen uit andere volken - ze mochten leren één gemeente te
zijn.
En als ze dat moeilijk vonden, dan moesten ze maar weer denken aan dat teken op de
Pinksterdag: allemaal verschillende talen - één loflied voor God en Jezus Christus.
Het betekent ook dat we geen grenzen mogen trekken binnen de gemeente.
Dat gebeurt soms wel. Er worden grenzen getrokken, als je de ander laat voelen dat hij
of zij er niet bij hoort. Iemand wordt niet uitgenodigd voor bijbelstudie. Of niet
gevraagd voor het volleybalteam, terwijl degene die naast hem staat wel heel
enthousiast wordt uitgenodigd. Dat kan voelen als grenzen, muren. Mensen voelen
zich soms buitengesloten, omdat van een andere sociale klasse zijn, of anders om gaan
met geld, of van oorsprong niet vrijgemaakt zijn, of bepaalde ideeën hebben, of in de
verkeerde wijk wonen.
Er lopen allerlei grenzen door de gemeente. Maar dat kan niet en dat mag niet in een
gemeente die Pinksteren viert.
Want met Pinksteren heeft de Geest laten zien dat hij grenzen doorbreekt.
De Geest heeft laten zien dat hij ons elkaar wil laten verstaan.
Waar de Geest grenzen doorbreekt, mogen wij ze niet maken.
Als je dat moeilijk vindt, kijk dan weer naar het teken op de Pinksterdag.
Allemaal verschillende talen - toch één loflied.
Vind je het moeilijk om die ander erbij te betrekken, omdat hij of zij zo anders is?
De Geest gaf het voorbeeld en hij wil dat jij dat volgt.
Hoe verschillend je ook bent, samen ben je van Christus.
AMEN
LITURGIE PINKSTERDIENST met de kinderen 27-05-07
Belijdenis van afhankelijkheid
zegengroet
Openingsliederen: LvK 477:1, Gezang 103: 1, 2, 6
Proclamatie van het Pinksterevangelie
antwoord: Gezang 103:5
Gebed
Inleiding op de lezing
- zingen ‘Lees je bijbel, bid elke dag’: Nederlands, Engels, Russisch
- gesprek over de spraakverwarring in Babel
- zingen over Babel:
- ‘Weet je wat, zeiden ze in Babelstad’
- ‘..............
Schriftlezing
Handelingen 2: 1-4 en 32-33 (Russisch)
Handelingen 2: 1-12 en 32-33 (Nederlands)
Preek deel 1
‘De Geest spreekt alle talen...’
Zichtbaar maken: mensen met verschillende talen
Preek deel 2
‘... en doet ons elkaar verstaan’.
Amenlied: Gezang 167
De wet van de Geest
- lezen Galaten 5:...
- ..........
Antwoordlied Psalm 51:5
dankgebed en voorbede
Collecte, optreden kinderkoor Power
Slotlied Gezang 106: 4
Zegen