Bert Timmermans Timmermans Interim

Bert Timmermans
Timmermans Interim Management BV
Bert Timmermans
Bert Timmermans, van huis uit sociaal geneeskundige, is twaalf jaar directeur geweest van de GGD
Oost Veluwe in Apeldoorn.
Daar heeft hij zich in het bijzonder toegelegd op de professionalisering van de ambulancezorg en de
organisatie van kwalitatief hoogstaande organisatie van de geneeskundige hulpverlening bij rampen
en ongevallen.
Sinds 1997 is hij eigenaar-directeur van een zelfstandig organisatieadviesbureau Timmermans Interim
Management BV. In mei 2000 is dit bureau doorgegroeid naar een BV.
Hij vervulde talrijke opdrachten op het gebied van de ambulancezorg en de Geneeskundige
Hulpverlening bij Ongevallen en Rampen (de GHOR). Hij was voor het Millennium Platform Zorg
(MPZ) betrokken bij de invoering van continuïteitsplannen voor de GGD’en ter voorbereiding op de
millenniumwende.
In de nazorgfase van de vuurwerkramp, respectievelijk de cafébrand heeft hij bijgedragen aan de
oprichting van de Advies- en Informatie Centra (AIC’s) te Enschede en Volendam.
Bert Timmermans was voorzitter van de werkgroep RAV van de Stichting Harmonisatie
Kwaliteitsbeoordeling in de Zorg (HKZ). Deze werkgroep produceerde het beoordelingsschema ten
behoeve van het ISO-certificaat voor de Ambulancediensten. Voor de provincie Zuid-Holland deed hij
onderzoek naar de organisatie ontwikkeling van de vier Regionale Ambulancevoorzieningen in de
provincie.
Tevens was hij als adviseur verbonden aan de Gemeenschappelijke Meldcentrale (GMC) ZuidHolland Zuid in Dordrecht. Daar bracht hij het strategisch beleidsplan “Sterk in Synergie” tot stand. Het
plan beschrijft een op integratie van meldkamerfuncties neer te zetten gemeenschappelijke
meldkamer. Daarbij wordt rekening gehouden met de wettelijke mogelijkheden en beperkingen en het
vereiste behoud van de disciplinegebonden verantwoordelijkheid van brandweer, ambulance en politie
voor hun meldkamerfuncties.
Tevens verzorgde hij voor de GMC het door het ministerie van BZK gesubsidieerde project
“Verbinding met HUFA112” dat gericht is op standaardisatie van spraakcontacten via C2000 en een
professionele invulling van de rolverhoudingen binnen de communicatie tussen meldkamer en de
hulpverlening daar buiten. Het betrof een pilot met mogelijkheden tot een landelijke uitrol van de
communicatie standaard. Bij dit project werd gebruik gemaakt van expertise van de Nederlandse
Luchtverkeersleiding.
Voor de ministeries van BZK en VWS verzorgde hij, samen met zijn collega Holtmaat het
Referentiekader Gemeenschappelijke Meldkamers. Daarnaast droeg hij voor het ministerie van BZK
bij aan een aantal workshops over de samenwerking rond de gemeenschappelijke meldkamer.
In de Regio Kennemerland bracht hij advies uit over de inbedding van de organisatie van het Meld- en
Informatie- Centrum (MICK) ter voorbereiding op de overname van de luchthaven Schiphol binnen het
werkgebied.
In de regio Haaglanden tekende hij voor het regio specifieke programma van eisen voor de
ambulancezorg aldaar beschreven in “De virtuele RAV Haaglanden”. Hij was secretaris van de
Regiegroep ambulancezorg Haaglanden bestaande uit de Hulpverleningsregio, de lokale
zorgverzekeraars en de provincie Zuid-Holland.
Tevens was hij als lid van het projectbureau betrokken bij de invoering van de nieuwe Wet
Ambulancezorg in de regio Amsterdam-Amstelland en Zaanstreek-Waterland, alsmede in de regio
Haaglanden.
Voor Thuiszorgorganisaties, RIAGG’s, regionale ambulancediensten, organisaties voor
rampenbestrijding e.d verzorgde hij visie/missie dagen en bedrijfsdiagnoses volgens het model INK.
Recent heeft hij met twee collega’s de Human Factors Adviesgroep opgericht. Onder deze
handelsnaam brengt hij de werelden van hulp- en zorgverlening, rampen- en crisisbestrijding samen
met die van de luchtvaart. Deze combinatie dient voor haar klanten borg te staan voor de ontwikkeling
van volwaardige veiligheid management systemen binnen een “blame-free” organisatiecultuur
(www.hufa.nl) .
1
In mei 2012 verschijnt zijn boek “Human Factors in de hulpverlening, ramp- en crisisbestrijding”. Een
handreiking van de SDU bij de toepassing van kennis en methoden uit de luchtvaart op het gebied
van menselijke faalfactoren in de hulpverlening. Het boek is het eerste standaardwerk over human
factors voor de hulpverlening in Nederland. Het beschrijft menselijke faalfactoren, geïllustreerd met
dikwijls trieste casuïstiek uit de wereld van de luchtvaart en de hulpverlening. Bij interesse zie het
persbericht in de bijlage.
Naast deze activiteiten beheert hij een miniconferentiecentrum/gastenverblijf, gevestigd in een oude
boerderij in Drenthe.
2
Bijlage persbericht SDU-uitgave
Nieuwe SDU uitgave stelt de mens in de hulpverlening weer
centraal
De uitgave, geschreven door Bert Timmermans, is getiteld “Handreiking human factors in de
hulpverlening, ramp- en crisisbestrijding”. De rode draad: mensen maken fouten. Fouten waardoor
hulpverleners in hachelijke situaties terecht kunnen komen en hun inzet onbedoeld extra schade kan
veroorzaken.
Het boek benut jarenlange ervaringen in de luchtvaart. In deze sector doet men systematisch
onderzoek naar factoren die leiden tot menselijke fouten (human factors). Daaruit blijkt dat bij 74% van
de luchtvaartongevallen menselijke fouten oorzaak zijn. Het aandeel van human factors bij het
ontstaan van fouten en ongevallen in de hulpverlening is onbekend.
Human factors zijn factoren die een positieve of negatieve invloed kunnen hebben op het menselijk
functioneren, zoals lichamelijke, psychische en sociale factoren. Organisatie, leiderschap, teamwerk,
en besluitvorming behoren daar eveneens toe.
Het boek neemt de lezer mee langs deze human factors aan de hand van sprekende voorbeelden van
ernstige ongevalssituaties in zowel de luchtvaart als de hulpverlening. Aan de orde komen de
vliegramp op Tenerife, de crash met het vliegtuig van Turkish Airlines (de Poldercrash), de bestrijding
van de brand in de Koningkerk in Haarlem, een kamerverhuurbedrijf in Harderwijk, de scheepswerf bij
de Punt en bij Chemie-Pack.
De informatie is afkomstig uit rapporten van de Inspectie Openbare Orde en Veiligheid, het Crisislab
en de Raad voor Veiligheid. De gegevens uit deze rapporten werden geanalyseerd op de rol van
human factors.
In het boek wordt de lezer met de neus op de feiten gedrukt. Het aantal fouten, ongevallen en sterfte
in de hulpverlening kan omlaag als we bereid zijn om grondig te investeren in human factors, de
luchtvaart ging de hulpverlening hier in voor. Mario Schoonderwoerd, lid van de kernredactie, schrijft in
zijn voorwoord dat “we het aan onszelf verplicht zijn om hier iets mee te doen”.
Het boek is een handreiking van de zijde van de SDU aan de wereld van de hulpverlening omdat zij
een kans zag om een brug te slaan tussen belangrijke sectoren in onze samenleving. Dit boek moet
dan ook worden beschouwd als hulp en ondersteuning bij de verdere ontwikkeling van de
hulpverlening, ramp- en crisisbestrijding. Met erkenning van de hulpverlener, als mens en functionaris:
de belangrijkste maar ook meest kwetsbare factor.
3