Cronijke Sint-Lievenscollege nieuwsbrief juni 2013 inhoud versie

NIEUWSBRIEF JUNI 2013
Inhoudstabel
Foto’s jubs 2013
p.2
Tafelrede door Paul Van Overbeke Retorica 1947
p.8
Tafelrede door Freddy Bracke Retorica 1962 Latijn-Wiskunde
p.10
Artikel van Michel Mestrum :
De tenen van God
Mijn schizofrenie
Folder en Gezondheidsgids kinderen (Jef Casneuf)
Praktische suggesties naar leerkrachten toe
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
p.12
p.20
p.22
PAGINA 1
Foto’s jubilarissen 2013
Vehelst Anton, Marijns Heink, Von der Crone Hans, Dossche jan
Serras Bart, Van Crombrughe Olivier, Mortier Frederik, Piens Olivier, De Crrock Helmut, Beyens Johan
De Schuymer Johan, Maes Lode, De Clippele Michel, Van Hoecke Toon, Fransoo Wouter, Corneillie Karel,
Versyp Jan, Steenbrugge Franky, Van Peteghem Geert, De Jaeger Geert, Vanneste Kurt, Heyngens Gery,
Hulpia Kris, Scheldeman Yves, Van Puyvelde Stefan, Gevaert Tom
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 2
Verbeke Luc, Demeester Jan, De Budt Henk, Réveil Paul, De Waele Dirk
Ceuelenaere Luc, Verbeke Daniel, Boesman Johan, Debaveye Johan
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 3
Jeannin Philippe, Dhooghe Bernard, Hulstaert Willem, Heyse Bart
De Clercq Frédéric, Deweirdt Hans, Alboort Michel, De Smet Luc
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 4
Vansteenbrugge Denis, Vandecaveye Freddy, Verplaetse Raphaël, Van Nimmen Luc
Ryckaert Gerard, Van de Voorde Didier, Vermaercke Roger, Guillaume Hans
De Smedt Willy, Colpaert Jan, Van Peteghem Geert, Van Crombrugge Paul
Ockers Juliaan, Van Overbeke Paul, Delbroeck Erik, Van Driessche Marc
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 5
De Ganck Paul, Ongenaet Vincent, Vermeuelen Antoine, Mullaert Peter, D’Haese Frans, Raes Rudy Van Der Bracht Luc, Steel Carlos
De Witte Aurele, Van Steenberge Josse, Van Nieuwenhuyze Robert, Oosterlinck Marc, Franck Lucien, Deneckere Geert, Audenaert Marcel
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 6
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 7
Tafelrede door Paul Van Overbeke Retorica 1947
Beste Sint-Lievensvrienden en oud-leerlingen van ons prachtig college
Groot is onze blijdschap hier vandaag aanwezig te kunnen zijn op de Oudleerlingenfeest, vijfenzestig jaar nadat we hier de grote poort zijn uitgelopen met
een gewichtig diploma in de hand. Die blijdschap is buitengewoon.
Onze lessen Latijn indachtig wil ik zeggen omne trinum perfectum. Die perfectie
komt hier vandaag tot stand dankzij Johan Colpaert, zeer eerwaarde heer goed
thuis in alle sociale christelijke daden van het bisdom. Paul Van Crombrugge,
geslaagd fiscaal adviseur, goed manager nu op rust en ikzelf, Paul Van Overbeke,
chirurg uitgeweken naar de regio Antwerpen maar met een permanente
Sehnsucht naar Gent en naar het Meetjesland.
Onze collegetijd was een prachtige periode, oorlogstijd of niet. Met heimwee
denken we terug aan die degelijke opvoeding die we hier kregen, zowel geestelijk
als lichamelijk. Het derde Latijn onder leiding van E.H. Swaenepoel “de Swaene”
was fantastisch, streng en ondoorgrondelijk; verborgen achter een enorme stapel
boeken leerde hij ons onderscheiden, ontleden en samenvoegen – de beste
training ooit voor onze grijze hersenschors.
We denken terug aan de prachtige lessen van E.H. Podevyn, de Pot in poësis. We
smaakten samen de emoties en de schoonheid van eeuwige poëzie. We deelden
in de Weltschmerz van zovele dichters: onze prof was tot tranen toe bewogen.
Wij toch iets minder.
We denken terug aan onze retorica onder leiding van E.H. Vermeiren,
bijgenaamd “den Brut”. Vandaag is de vraag nog steeds niet opgelost. Waarom
had hij die bijnaam? Was hij te kort van stof of was hij een fan van Brutus als hij
de rede van Cicero voordroeg en Tu quoque, fili mi riep. Wij hielden van den
Brut, want met hem bezochten we de Kruisbooggilde van Gent en mochten we
bier drinken zoveel we op konden mits we op onze twee voeten op het college
terugkeerden – wat gelukt is. Hij leerde ons spreken - poeta nascitur orator fit,
voor de klas en voor de vuist weg. Hij leerde ons mens worden – humanior.
Bijna iedere maand op een zaterdagnamiddag kon E. H. Blanckaert met de hulp
van de rijke brouwers van de brouwerijschool op de speelplaats in stilte enkele
varkens slachten. Er waren altijd enkele speciaal gelukkigen, want die dag
werden alle retenu’s kwijtgescholden, dat deden ze natuurlijk om het geheim te
bewaren.
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 8
U ziet het, u voelt het, wij hebben genoten van onze collegetijd. Maar vandaag,
nu we hier zovele stralende gezichten van oud-leerlingen zien, nu we de enorme
uitbreiding van ons oud-college kunnen bewonderen, vandaag mogen we
vaststellen dat hier de klassieke geest blijft triomferen: mens sana in corpore
sano. Een geest waarvan we vandaag nog meer genieten dan in 1947.
Dank aan u allen, vaart wel ende levet scone!
Paul Van Overbeke, retorica 1947
Retorica 1947
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 9
Sint-Lievenscollege Gent: “A la recherche du temps perdu”
« Nessun maggiore dolore che ricordarsi del tempo felice… »
De jaren razen voort. Wij zijn de tijd
Die zoekt en draait en keert en rent naar ’t einde,
De cirkel met een uitgang: Omega!
“In my beginning is my end”, wist Eliot.
“Then was the time and this was the place
Space to dream and space to play
No other moment was in our way
Then was the time and this is the place!”
Dat werd een mooi moment in latere verhalen.
Knaapjes zwaaiden sierlijk naar de Turkse Mars
Want Mozart was aanwezig bij het sportfeest.
Jeugd gegoten in klassieke vormen:
Latijn was overal, vanaf de vroege ochtend
In eeuwenoude heilige formules:
“Introibo ad altare Dei”
- Zo herkenbaar in “Ulysses” queeste –
Tot sluwe advokatentruukjes later :
“Quousque tandem abutere Catilina patientia nostra?”
Dat dachten wij toen ook wel van de leraar.
Geen nood: de ratio van wis- en andere kundes
Bracht ongevraagd variatie in de klas,
En tranen in de ogen bij zo’n schoonheid:
“L’algèbre est une langue bien faite et c’est la seule. »
Wij oorlogsbabies stonden op het keerpunt :
De duffe jaren vijftig vloeiden weg,
Een frisse zestigwind diende zich aan!
Maar nog geen storm: een luide wijze stem
Kaal galmend over honderd knappe koppen
Hield ietwat orde op de drukke speelplaats,
Bracht evenwicht in vele jonge geesten.
“Ces têtes bien faites, mieux que bien remplies. »
Normen en waarden werden uitgedragen,
En voorgesteld, bepleit, steeds minder opgedrongen:
“Humanität besteht darin,
Daß nie ein Mensch einem Zweck geopfert wird.”
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 10
Hier werd een werelderfgoed doorgegeven,
Doorgrond, besproken en kritisch beschouwd.
Traditie en vernieuwing hand in hand:
Architectuur en film, toneel – een open kijk
Op werelden die aan ’t veranderen waren.
Nog Streuvels en Gezelle, toch reeds Claus.
En Paul van Ostaijen als grote meester,
Naast Rilke in Parijs, “Jardin des Plantes”.
Als “Kleine Prins” de Schoenaerts onzer dagen.
Eigen toneel gaf scherpe levenslessen:
(“For what’s a play without a woman in it?”)
“Er is geen staat ter wereld die niet
Met hemeltergend onrecht overladen is.
Onrecht velt geen Staat.”
Een jezuïetenstuk gespeeld op deze plek,
Met ijver en talent en stille haperingen.
Wat hoef ik meer te zeggen dan ik deed?
De taal een sterke hefboom: het ABN
Als doel en toetssteen van een hoger streven.
Bach in St Baafs was jaarlijkse bezinning:
“Wir setzen uns mit Tränen nieder”, toen en straks.
Leraars schetsten contouren voor ons denken,
Net als Wildiers en gewaardeerde gasten.
Dat schaven aan beschaving, dag na dag,
Duurde normaal zes jaar. Met goed gevolg
Werden wij afgeleverd bij het Grote Leven,
Die warme zomerdag in juni twee-en-zestig.
“Mais où sont les neiges d’antan? »
Freddy Bracke,
Luxemburg, juni 2012
Retorica (Lat-Wisk/Wet) 1961-1962
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 11
De tenen van God
Mijn schizofrenie
Als kind kon ik het heengaan van het sombere winterlicht genieten.
Heel trouw schouwde ik mijn omgeving die veranderde.
Ik leerde lezen en woordjes vormen.
Ik vond veiligheid in mijn boeken en studies.
Ik had verdriet toen mijn mama en papa elkaar loslieten.
Als retoricaleerling werd ik toen gehospitaliseerd voor de eerste maal.
Inderdaad, een kleine barst wordt een scheur. Een scheur wordt een kloof. En zo
stond ik alleen. Un couloir de pensées. Apparemment. Un couloir sans issue.
Mijn leven verstilde en de ziekte nam me mee naar afgrondelijke diepten.
Dit ging gepaard met een zekere scheppingsdrang en uitgesproken creatieve
vermogens. Mensen met psychosen zijn dikwijls heel fijngevoelig, met een grote
gave voor verwondering.
In het ziekenhuis. Ik heb het donker en het is stil. En ik ben alleen, hier een
dwaas gevangen in zijn psychiatrische ruimte. De hand van een verpleegkundige.
Het donker wordt anders donker. De stilte is anders stil. En Michel is anders
alleen. Opstaan doe je niet ineens, maar af en toe een beetje. Luisteren naar de
getijden van mijn ziekte.
Ze verstillen het ziek zijn en leren mij niet samen te vallen met mijn handicap. Ik
belichaam immers meer dan louter een gezondheid. Zintuigen die terug herleven
… heel boeiend en zo veelzeggend. Ikzelf kan er urenlang naar luisteren. Wat ik
dan hoor is oneindig veel, zuiver en allesomvattend. Levensdruppelend. Het heeft
iets van een nobel zwijgen. Naar mijn aanvoelen verheft een totalitaire
gevoeligheid zich bijwijlen tot schizofrenie, met plukjes genialiteit.
Maar genialiteit heeft waanzin nodig. Alleen zo is singulariteit geloofwaardig.
En die totalitaire complexiteit verheft zich uiteindelijk tot eenvoud en liefde.
Wat het ziektebeeld uiteindelijk ook verlangt. Soms proef ik al haar zielenrust ...
Ruhe sanfte, sanfte ruh.
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 12
Als psychiatrisch gehospitaliseerd patiënt werd ik als individu niet in al de
aspecten van mijn mens-zijn benaderd. Er werd nauwelijks aandacht gegeven
aan de rationele, sociaal-structurele en culturele context van mijn ziek-zijn.
Ook ben ik ervan overtuigd dat een geestesziekte niet zomaar herleid kan
worden tot een ziekte van organische aard. Een behandeling die alleen maar
vorm krijgt vanuit een biomedische invalshoek is niet toereikend. Een
geestesziekte heeft naast psychologische en farmacologische knooppunten ook
een religieus middelpunt nodig.
Schizofrenie mag immers nooit verworden tot een louter instrumentele
werkelijkheid. Het zegbare van een psychoticus stuit altijd op wat onzegbaar is.
Hoe meer we trouwens kennen over schizofrenie, hoe minder we weten.
Leven bewijst dat psychose geen einde is, maar een voorbereiden ervan.
Net zoals het literatuur betaamt zoek ik kleintjes die spanning te beleven tussen
het leven ontvangen zoals het ons gegeven werd - en dankbaar genieten van wat
ons allemaal wordt aangereikt - en anderzijds genoeg inzicht en tegelijk
berusting hebben om te aanvaarden wat ons niet gegeven werd, en om ook
daarmee op weg te gaan. In de wetenschap dat wij ook daarin de voorbode
moeten zien van alles wat wij verder zullen moeten achterlaten of zullen moeten
missen. Derhalve moet je durven dromen en je leven mee laten bepalen door
een ars moriendi, de kunst van het sterven. Je mag dromen, als mens onderweg.
Dromen genereren verhalen. Weet u, passie voor Romaanse talen en een vleugje
farfelu kunnen hiertoe bijdragen.
Zodoende raakt de dood, net zoals het reductionisme, dodelijk verwond. Grenzen
aanvaarden en afscheid nemen. Saudade. Het is weliswaar de worsteling van elk
mensenleven, maar een geesteszieke doorleeft het ongetwijfeld veel scherper.
Veel medemensen ontvluchten die einder en raken zodoende vermaterialiseerd
tot in hun denken toe. Maar een homo viator, een mens die als een pelgrim
onderweg is, durft hopen en verlangend uitzien naar de toekomst. Hij zal in staat
zijn anderen wegen van leven te wijzen. Of is dit te boudweg gesteld …
Inderdaad, een grote lieve kracht verbergt zich in alle dingen, dat ervaar ikzelf
ook in mijn communicatie met zingende dwarrelende regendruppels. Net zoals ik
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 13
doorheen mijn ziekte en loutering ervaren heb dat de dood en de pijnlijke leegte
inherent zijn aan het menselijk zijn.
Welzijn
De termen pijn, lijden en verdriet dragen voor mij niet dezelfde betekenis met
zich mee. Verdriet is het meest abstraherend en het minst ingebed. Lijden duidt
op een proces en is kunstminnend. Waar de uitersten elkaar raken. Pijn is de
meest vermenselijkte variant van lijden. Het uitdragen van lijden ligt heel
moeilijk in onze cultuur. Daartoe zijn er geen reguleringen noch axioma’s.
Schizofrenie is geen promiscue amusementsmachine noch een vaudeville.
Integendeel zij loopt niet weg van belangrijke ontwikkelingen in ons
tijdsgewricht. Vanuit die gegevenheid probeer ik kleintjes te onderscheiden wat
perspectiefvol is in het leven en wat niet. Het verlangen naar innerlijke vrijheid
en dienende liefde staan hierbij centraal. En todo amar y servir.
Ziek zijn is voor mij aanleiding om bij mijn leven stil te staan, om mijn leven te
beschouwen. Schizofrenie dwingt mij niet alleen afstand te doen van mijn
dagelijkse doen en laten, maar brengt ook de kwetsbaarheid van het bestaan aan
de oppervlakte. Het is aanleiding tot diepere kennis van mijn mens-zijn. Ziek zijn
is daarom niet alleen een beproeving voor mij. Het is ook een proeven van de
schepping. Een niet hapklare mainstream. Het egaliseren van onze leefwereld is
bijgevolg uit den boze!
Een schizofreen is immers niet alleen een individu, maar ook een persoon.
Personare. Door-klinken. Wij laten iets doorklinken van een liefde die groter is
dan onszelf, en die we alleen kunnen doorgeven, niet vastgrijpen.
Ervaringsdeskundigheid is geen dogmatische waarheid, die te nemen of te laten
is. Maar is een samen onderweg zijn, vanuit een persoonlijke relatie in
verbondenheid met anderen. Zoeken naar wat bindt, is in deze tijd veel
belangrijker dan zich blind te blijven staren op wat verdeelt of anders is. Het gaat
dus zeker niet over een doorgedreven intellectualisme of self empowerment van
de ervaringsdeskundige. Die ruimere zending is wel een zaak van stilte, reliëf,
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 14
inkeer, van moeizaam dagelijks engagement tegen de stroom in. Elke getuigenis,
hoe gering ook, mystificeert de werkelijkheid. Wellicht ligt welzijn, anders dan
vluchtige genoegens, niet direct voor het grijpen; maar een leven van
volgehouden toewijding aan dat waar we van houden, kan het ons sporadisch
verlenen.
VOCATIO
Mijn inspanningen werden gehonoreerd met een beurs van de Belgische Stichting
Roeping. In 1963 wordt door Emile Bernheim de Belgische Stichting Roeping
opgericht, naar het voorbeeld van haar Franse homoloog, in de vorm van een
vereniging zonder winstoogmerk. Bedrijfsleiders en grote bedrijven scharen zich
zonder voorbehoud achter het project. Ze steunen het financieel en zijn het
uithangbord van het initiatief ten opzichte van de overheid en het publiek. Er
wordt een jury opgericht waarin de grootste Belgische persoonlijkheden uit alle
takken zetelen. Al snel treden de twee toenmalige Nobelprijzen toe: Corneille
Heymans en pater Dominique Pire, later gevolgd door Christian de Duve en Ilya
Prigogine. Elk jaar komen honderden kandidaturen binnen. De laureaten die op
hun beurt hebben bijgedragen tot het artistieke, sociale en wetenschappelijke
landschap van België zijn niet meer te tellen. Enkelen onder hen zijn
beroemdheden geworden, denken we maar aan choreografe Anne Teresa De
Keersmaeker en aan auteur Annelies Verbeke.
De Belgische Stichting Roeping, omgedoopt tot VOCATIO in september 2011,
heeft als hoofddoel zowel materiële als morele steun te verlenen aan jonge
laureaten met een levensproject in een wereld die ingrijpend verandert.
VOCATIO biedt bovendien elke laureaat niet alleen een persoonlijke begeleiding
aan, maar ook een relatienetwerk en een uitwisselingsforum met laureaten en
mensen die een beroep willen doen op hun uiteenlopende talenten. Vervolgens
blijft VOCATIO de verdere carrière ontwikkeling van haar laureaten op de voet
volgen. Via haar website en haar nieuwsbrief (artikelen, interviews, video’s
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 15
enzovoort) biedt de stichting hen een platform voor meer zichtbaarheid en
zelfpromotie. Van 1969 tot begin 2012 stond VOCATIO onder de Hoge
Bescherming van Hare Majesteit Koningin Fabiola. Voortaan staat zij ‘Onder de
Hoge Bescherming van Hunne Koninklijke Hoogheden Prins Filip en Prinses
Mathilde’.
Met mijn dossier destigmatisering van psychiatrische ziektebeelden werd ik één
van de laureaten van de promotie 2001, die de naam draagt van Georges Sion.
Een grote naam van de Franstalige literatuur in ons land. Baron Sion verleende
immer authenticiteit aan de taal. Net zoals een geestesziekte de naaktheid en de
rijkdom van de medemens belichaamt. Georges Sion is secretaris voor het leven
van de Koninklijke Academie van de Franse taal en zetelde in de Académie
Goncourt.
Het is voor mij dan ook een voorrecht en een meerwaarde te mogen promoveren
onder auspiciën van wijlen Baron Sion.
Als letterkundige heeft hij er toe bijgedragen dat de Stichting voor mij een Alma
Mater is geworden. Bovendien zijn er geen oud-laureaten. Men is laureaat voor
het leven. Omgaan met een roeping is proberen om symbolisch door het leven te
gaan.
Une vocation se poursuit en silence, tandis que le monde s’écroule.
Het Mis Verstand
Maar in commercials worden schizofrenen opgevoerd als afschuwelijke
misdadigers.
Als de media berichten over schizofrenie, dan is het overwegend én fout én
negatief gesteld. Ten onrechte!
De gemiddelde mens met schizofrenie is niet gevaarlijker dan de gemiddelde
burger. Of beter gezegd, de gemiddelde burger is niet gevaarlijker dan de
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 16
gemiddelde schizofreen. Aan schizofrenie kleeft een hoge mate van lijden.
Ik vertoefde in een wanhopige paranoïde waanwereld vol angst.
Bovendien had ik olfactorische en vooral tactiele hallucinaties.
Op een avond zaten we aan de kust van Lissabon in een visrestaurant. Ik dacht
dat mijn naam vermeld staat op de menukaart. Dat ik als het ware een vis mocht
eten die mijn naam droeg. Of bengelen die vissen aan de tien tenen van God?
Zelfs het avondrood leek bijbedoelingen met mij te hebben.
Ik moet vluchten. Uiteraard nog niet naar de Verrijzenistuin, maar toch …
Zot zijn doet wél zeer.
De Griekse etymologie van het woord is misleidend. Een schizofreen is niet
iemand die gespleten is. Schizofrenie is een verbrokkeling in een oneindig aantal
stukjes. Schizofrene psychose is een ziekte van de hersenen. De ziekte ontwricht
mijn cognitief functioneren. Verbrokkeling. Het is alles wat ik doe vanaf het
waarnemen, over het filteren van het waargenomene, via het verwerken ervan
tot het uiteindelijk resulteert in het doen van iets. Zodoende verstoort
schizofrenie het diepste van het menselijk wezen.
Hoewel zij een polymorfe interactie is, een rijke communicatie waar de modale
mens niet aan toe komt. Een schizofreen ziet overigens in elke afwezigheid ook
een triviale aanwezigheid. We zijn sociaal andersvaardig, maar relationeel niet
arm. Mijn geloof leert mijn ziekte praten. Mijn ziekte leert mij zwijgen.
Fiat lux
De wet op de patiëntenrechten versterkt weliswaar de mondigheid van de patiënt
bij de behandeling van zijn gezondheidsproblemen. Maar is de prijs daarvan niet
dat onze speelruimte al even veelvormig en onoverzichtelijk is als de
maatschappij zelf? Dus wordt psychose vaak te exogeen doorleefd. Psychiatrie
verwordt tot een warenhuis. Patiënten verarmen tot consumenten. Zorgrelaties
in verandering. Het nieuwste buzzwoord in de welzijnssector lijkt wel
vermaatschappelijking te zijn. Met het gevolg dat gehaaide marketingspecialisten
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 17
de pathologie te zeer bekijken vanuit een economisch, schijnbaar waardevrij
perspectief. De psychiatriegemeenschap draagt dus een grote
verantwoordelijkheid in onze seculiere samenleving. Een signaalfunctie. In tijden
van ontkerkelijking is geestelijke gezondheid immers een ideaal medium om te
bouwen aan verdraagzaamheid. Ik vermoed dat we veeleer vragen moeten
koesteren dan ons te focussen op antwoorden.
De geestelijke gezondheidszorg is te particulier bezig, terwijl de taal van onze
ziekte universeel is. Niettemin is wortelen in een fragmenterende omgeving
geen makkelijke opdracht. Het groeiproces van patiënt tot ervaringsdeskundige,
bijvoorbeeld, kan maar beter met grote omzichtigheid gestroomlijnd worden.
De heteronomie van de ziekte hoedt ons immers voor de autonomie van de
zieke. De vermaatschappelijking van het ziektebeeld houdt hier te weinig
rekening mee. Maar ook de patiënt wil te veel zijn eigen baas zijn. Een pleidooi
voor autonomie van de patiënt leidt tot een herprofilering van de psychiatrie als
wetenschap. Dit kan goed zijn. Maar grotere individuele autonomie leidt ook tot
meer egocentrisme. Zijn ziekte door-klinkt niet meer!
Maar benaderen wij wel waardig de zieke en zijn ziekte, geven wij hun wel een
naam? Waar het tot voor enkele tientallen jaren nog bon ton was om voor je
overtuiging hierover uit te komen, lijkt nu het tegenovergestelde het geval te
zijn. Uit angst om ook als gek bestempeld te worden, zwijgen we dan maar over
wat ons misschien wel ten diepste gelukkig kan maken. Voor mij is een waar
destigmatiseren: de pathologie dragen naar een werkelijkheid waarbij er geen
enkel causaal verband bestaat tussen haar taal en de liefde die je ervoor voelt.
Het doet mij dan ook pijn dat veel medepatiënten verankerd zijn in
identiteitsschaamte. Ik hoop dat ik mag groeien tot het belijden van een
overtuiging die breekt met die schaamte.
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 18
Gewonde heler
Zo wordt er een bron van geloofwaardigheid gevoed. Geloofwaardigheid die ook
pas geboren kan worden als ik leer aanvaarden dat ik mijn geestesziekte niet zelf
moet voltooien. Zelfs niet moet mijmeren over haar finaliteit.
Naar mijn mening is het alsof er in de levensfase van mijn ziek-zijn al stilaan iets
doorschemert van het bovennatuurlijke leven dat na dit leven komt. Een stille
lieve bevangenheid stijgt uit boven mijn waanbeelden en doet hen glimlachen. En
het lijkt alsof God in de mens al iets prijsgeeft van het grote mysterie als wij heel
dicht bij het diepste psychisch lijden komen.
Post mortem, komen in het aanschijn van die volmaakte God.
Een belangrijke vraag is ook: wat is ziek zijn? Het is moeilijker geworden dan
twintig jaar geleden om dat begrip goed te begrenzen. Schizofrenie wordt ontrukt
aan haar medische inbedding en wordt steeds meer een cultureel gegeven, een
vehikel voor ontmoeting en communicatie. De pathologie wordt een symbolisch
product met een zekere identiteit en cultuur, met het nodige prestige en met een
aantrekkelijke magische allure. Zou zij ooit kunnen worden benaderd als een weg
uit de politieke en economische impasse?
Tot slot: zowel de patiënt als zijn psychiatrische setting kennen groeipijnen. Maar
als ze beiden verzorgd worden met liefde, kan elke wonde groeien naar
verwondering.
Voorwaar, het kruis draagt men alleen. De beleving van het kruis in communie.
Carpe Deum!
Michel Mestrum
Latijn-Wetenschappen promotie 1989
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 19
Gezondheidsgids kinderen
Jef Casneuf
Deze tiende herwerkte uitgave van Gezondheidsgids kinderen is in een eenvoudige
taal geschreven en ingedeeld in vier delen.
Deel I: zwangerschap, voorkomen van vroeggeboorte en aangeboren afwijkingen, de
voeding vanaf de geboorte tot 16 jaar met uitleg over calorieën, lightproducten, aanpak
van overgewicht, groei en ontwikkeling, inentingsschema voor Nederland en Vlaanderen,
tandverzorging, slaap,…
Deel II: ziekten, ongevallen, vergiftigingen, EHBO, ziekenhuisopname, depressie,
anorexie, boulimie, pesten, de seksueel actieve adolescent, contraceptiva, drugs,…
Deel III: 100 frequent gestelde vragen met hun antwoord
Deel IV: verhalen uit het leven gegrepen
Een uitgebreid register met trefwoorden helpt u te vinden wat u zoekt.
Gezondheidsgids kinderen kende zijn eerste druk in 1975. Het blijft een hulp voor
iedereen die voor kinderen van 0 tot 16 jaar het beste wil. Een ideaal geschenk, niet
alleen bij de geboorte, maar ook voor verpleegkundigen, leerkrachten, jeugdleiders,
grootouders,… Gelet op het wetenschappelijk karakter wordt het graag geraadpleegd
door apothekers, artsen en paramedici.
Het boek wordt verkocht ten voordele van
DE KROMME BOOM, een zorgcentrum in Oostakker.
ISBN 9789038219509
351 p.
€ 25.00
Een uitgave van
Academia Press
Eekhout 2
9000 Gent
Tel. 09 233 80 88
Fax 09 233 14 09
[email protected]
www.academiapress.be
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 20
BESTELLEN?
Ondergetekende bestelt ……….. ex. van Gezondheidsgids kinderen
Naam …………………………………………………………………………………………….
Adres …………………………………………………………………………………………….
Postcode …………… Plaats ………………………………………………………………
Tel. ………………………………………………………………………………………………..
BTW-nummer ……………………………………………………………………………….
Datum …………………………………………………………………………………………..
Handtekening ……………………………………………………………………………….
Prijs is incl. BTW, excl. verzendkosten.
De bestelling wordt u zodra beschikbaar toegezonden.
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 21
Gezondheidsgids kinderen, tiende herwerkte druk sinds 1975, met o.a.
de richtlijnen i.v.m. preventie van plotse dood op het sportterrein
Uitgegeven door Academia Press en geschreven door Jef Casneuf, kinderarts en oud-leerling van ons college
- retorica 1953, schoolarts en lesgever aan het Provinciaal Instituut voor Verpleegkunde te Gent.
351 bladzijden ; € 25
In de NIEUWSBRIEF juni 2012 konden we een boodschap lezen, gericht aan alle
leerkrachten.
Van twee onder hen kreeg ik een telefoontje om nog eens enkele suggesties op
een rijtje te zetten maar meer specifiek per leerkracht. Dit is mijn poging.
VOOR DE LEERKRACHT
1/ Turnen : wij zijn u dankbaar indien u uw leerlingen gedurende die 6 jaren
humaniora vertrouwd zou kunnen maken met kunstmatige ademhaling en
hartmassage.
2/ Godsdienst : u bezorgt ons een betere wereld indien u de leerlingen het
principe zou willen bijbrengen: " Denk eerst aan de anderen en dan aan jezelf."
3/ Wiskunde : u krijgt van ons de prijs van preventieve geneeskunde wanneer u
de definitie van een rechte (was dat niet de kortste afstand tussen 2 punten) wilt
leren toepassen bij het oversteken van de straat.
4/ Nederlands : ongelooflijk dankbaar zou ik u zijn indien u erin slaagt aan onze
maatschappij leerlingen te bezorgen die het kunnen uitleggen zonder het
storende zinnetje:" En het is zo dat..." en het onnodige woordje "Eigenlijk..."
5/ Geschiedenis : In onze jonge tijd hebben we vooral data van veldslagen
moeten leren en huwelijken en winnaars en verliezers. Mocht u onze jeugd
kunnen doen inzien dat hebzucht, egoïsme, machtswellust, geld...vaak aan de
basis liggen van een oorlog.
6/ Engels : graag dat u de leerlingen ook doet begrijpen dat "drug" niet alleen
een pejoratieve betekenis hoeft te hebben maar ook "geneesmiddel" betekent.
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 22
7/ Grieks : "Ken jezelf". kennen ze deze spreuk die boven de tempel van Apollo
te Delphi te lezen is?
Mijn dank voor elke poging die u doet om hen inzicht te leren krijgen in dit rijke
gezegde.
8/ Latijn : "Primum non nocere" leerden wij als jonge artsen als eerste
adagium. Maar dat geldt voor iedereen. Doe niets, onderneem niets tenzij u
zeker bent dat het niet schaadt. Wil het daarom eerst leren, objectief,
wetenschappelijk van betrouwbare leerkrachten.
9/ Voor alle leerkrachten : kan er niet beter worden afgesproken opdat niet
tegelijkertijd meerdere bijwerkjes moeten worden gemaakt, boeken gelezen,
interviews worden afgenomen terwijl diezelfde "leerlingen" ook nog aan
sport doen
en
muziekschool
volgen...
Misschien geen nood voor die leerlingen...universiteitsstudenten bieden zich nu al
aan tegen enkele tientallen euro's om zo'n werkje op te knappen.
10/ Aardrijkskunde : Als u uw leerlingen wil leren waar Oostakker ligt en DE
KROMME BOOM voor wie dit boek Gezondheidsgids kinderen wordt verkocht,
dan bent u de beste leerkracht van het hele lerarenkorps.
Al deze suggesties staan ook tussen de lijnen te lezen in dit boek.
CRONIJKE
NIEUWSBRIEF JUNI 2012
PAGINA 23