Het leven is droom - Rotterdamse Schouwburg

Recensie
Het leven is droom (****)
Foto Sanne Peper
Theater
Van Pedro Calderón de la Barca,
door Toneelschuur Producties,
regie Olivier Diepenhorst. 7/4,
Toneelschuur, Haarlem. Tournee
t/m 12/5.
Gelukkig zijn zij die heel hun leven
bij elkaar dromen, leert Pedro
Calderón de la Barca ons in een te
weinig gespeeld prachtstuk. De
jonge regisseur Olivier Diepenhorst
brengt het als een op hol geslagen
verkleedkist.
VINCENT KOUTERS
Marco Borsato zong het in 1994:
'De meeste dromen zijn bedrog,
maar als ik wakker word naast jou
dan droom ik nog.' Gelukkig zijn
degenen die heel hun leven bij
elkaar dromen. De Spaanse
toneelschrijver Pedro Calderón de
la Barca (1600-1681) kwam in 1635
al tot dezelfde conclusie. Hij
schreef toen Het leven is droom,
een geestig, halftragisch toneelstuk
(met een happy end) uit de tijd van
Shakespeare. Alleen een stuk
minder vaak gespeeld dan zo'n
beetje alles van de bard der
barden.
vertaling van Eric Coenen, die alles
in weldadige, barokke Nederlandse
verzen heeft omgezet. De zeven
acteurs op het toneel laten de taal
knetteren. 'Wat is 't leven? Puur
bedrog/ Wat is 't leven? IJdel
streven/ waan tot werk'lijkheid
verheven/ schimmenspel van gaan
en komen./ Immers, dromen zijn
maar dromen/ en een droom is heel
het leven.' Borsato is er niks bij.
Het gaat allemaal om koningszoon
Sigismond, knap ADHD'erig
gespeeld door Krisjan
Schellingerhout. Zijn vader Basilius
(Titus Muizelaar) sloot hem bij zijn
geboorte uit voorzorg op, omdat de
sterren hem hadden verteld dat de
zoon zijn koninkrijk te gronde zou
richten. In zijn kerker verandert
Sigismund in een waanzinnig
beest. Dus als Basilius de van de
werkelijkheid vervreemde
Sigismond na jaren toch een kans
wil geven zich te bewijzen als
koning, worden zijn ergste
vermoedens bevestigd. Zoals dat
gaat dat met selffulfilling
prophecies.
Kleurrijke kostuums, kunstmatige
taal, leuke spelers, een knotsgek
opblaasdecor van Marc Warning,
veel theatraler wordt theater niet.
En dat is een aanbeveling.
Jammer genoeg, want het stuk
nodigt uit tot feestelijk theater. Voor
het laatst maakte Johan Simons er
in 2006 een opgewekte opera van.
Nu regisseert de jonge Olivier
Diepenhorst het stuk als op hol
geslagen verkleedkisttoneel bij
Toneelschuur Producties. Hij
gebruikt daarvoor de gelauwerde
© de Volkskrant
vrijdag 14 april 2017
Pagina 17 (1)