Het is een zegen dat dit systeem bestaat - COV

IN DE FOCUS Bart Hellinckx
“Het is een zegen dat dit systeem bestaat”
I
n november 2014 werd bij de 56-jarige onderwijzeres Hilde
Adriaens uit Leuven kanker vastgesteld. Ondanks een
succesvolle behandeling was zij het volgende schooljaar nog
niet volledig hersteld en had zij moeite om zich aan te passen
aan het normale werkritme. Hilde vertelt hoe zij dankzij het
‘verlof voor verminderde prestaties wegens ziekte’ geleidelijk
aan de draad opnieuw kon oppakken.
“Bij het begin van het schooljaar
leek er nog geen vuiltje aan de
lucht. Ik was werkzaam in Mater Dei
in Leuven, een fijne school met een
heel hecht team. Sinds mijn eerste
interim in 1978 was ik daar altijd
kunnen blijven en ik was intussen
vastbenoemd. Na vele jaren in het
zesde leerjaar, stond ik sinds 2008
in het vierde. Meestal had ik klassen van meer dan dertig kinderen,
maar dat jaar had ik voor het eerst
‘de luxe’ van een klasje van slechts
vijftien kinderen.”
Bevolkingsonderzoek
“In het najaar van 2014 kreeg ik een
uitnodiging om mee te doen aan een
bevolkingsonderzoek naar darmkanker. Omdat het gratis was en re-
8
BASIS 22 APRIL 2017
latief weinig moeite kostte, ben ik
daarop ingegaan. Een paar weken
later kreeg ik een brief met de mededeling dat mijn resultaten niet in
orde waren en dat ik de huisdokter
moest consulteren. Hij legde me uit
dat een endoscopie noodzakelijk
was, maar hij stelde me dadelijk gerust: ‘In 80% van de gevallen is het
loos alarm’. Ik ben iemand die nuchter en koelbloedig blijft, dus ik heb
me geen zorgen gemaakt. Ik had
trouwens ook nergens last van, ik
voelde me heel goed.
Ik moest nog twee maanden wachten voor de endoscopie en ik ben
gewoon verder blijven werken. Eind
november hebben ze het onderzoek
gedaan en daaruit bleek dat ik een
poliep had, een woekering van het
slijmvlies van de dikke darm. De
gastro-enteroloog deelde mee dat
hij een biopsie zou nemen, maar dat
de poliep in elk geval verwijderd
moest worden. Een week later waren de resultaten van de analyse bekend. Het was serieus schrikken
want het bleek te gaan om een zeer
agressieve tumor.”
Behandeling
“Toen ging het plots heel snel. Een
week later, op 12 december, zou de
operatie al plaatsvinden. Enkele dagen voordien moest ik stoppen met
werken want de dokter had benadrukt dat ik goed uitgerust moest
zijn voor de ingreep. De operatie
was op een vrijdagavond, maandag
mocht ik al naar huis en dinsdag zat
ik al op mijn fiets. Dat viel dus
enorm mee! Hoewel samen met de
poliep ook ongeveer 40 cm van de
dikke darm was verwijderd, had ik
er in feite nauwelijks last van. De
chirurg vond ook dat het er goed
uitzag, maar de gastro-enteroloog
raadde mij toch aan preventief een
chemokuur van twaalf beurten te
volgen.
Op 12 januari 2015 heb ik dan mijn
eerste chemo gekregen. Ik had vooraf gevraagd of ik halftijds kon hervatten, maar de dokter raadde mij
dat af. Door de behandeling verzwakt
je immuniteit, waardoor je extra vatbaar bent voor infecties. Contact met
kinderen is daarom risicovol.
Ik had veel horrorverhalen gehoord
over chemotherapie, maar het viel
uiteindelijk vrij goed mee. Ik was er
niet ziek van. Het is moeilijk om onder woorden te brengen, maar van
zodra je aan het infuus ligt, heb je
gevoel dat er iets door je aderen
loopt dat niet normaal is. Vanaf de
achtste beurt sloeg de vermoeidheid toe. De laatste chemo was op
16 juni en ik ben dus tot het einde
van het schooljaar in ziekteverlof
geweest. Ik was toen ontzettend
moe.”
Steun van collega’s
“Tijdens de meer dan zes maanden
dat ik op school afwezig was, heb
eigenlijk niet gemerkt dat ik er niet
meer bij hoorde. Er ging geen week
voorbij of ik hoorde of zag wel iemand van de school. Ik was daardoor altijd bij alles betrokken. Ik
vond dat heel belangrijk. Ik herinner
me dat ik ook grappend tegen mijn
directrice heb gezegd: ‘Zo’n klein
klasje moet je me niet meer geven
want mijn lichaam kan daar blijkbaar niet tegen!’.
Toen ik aan mijn collega’s vertelde
dat ik het volgende schooljaar
(2015-2016) terug voltijds zou beginnen werken, verklaarden ze me voor
gek. Ik heb het toch gedaan, maar
Hilde Adriaens (59):
“Er ging geen week
voorbij of ik hoorde of
zag wel iemand van de
school. Ik was altijd bij
alles betrokken.”
eind september was mijn kaars uit.
Ik was heel snel moe. In de klas zelf
ging het nog wel, maar de verplaatsingen naar mijn klas op de derde
verdieping, naar de refter en naar
de turnzaal vielen mij heel zwaar.”
Gouden tip
“Ik ben toen eens gaan informeren
bij Magda Van der Veken, vrijgesteld
secretaris van het COV in VlaamsBrabant. Zij heeft me uitgelegd dat
een ‘verlof voor verminderde prestaties wegens ziekte’ (VVP ziekte)
misschien een goede oplossing was
voor mij. Met dat verlof kan je deeltijds werken met behoud van je volledige loon. Tijdens het verlof moet
je, afhankelijk van het volume dat je
blijft werken, per dag ½ of ¼ ziektedag inleveren. Omdat ik in mijn
loopbaan nooit lang ziek was geweest, had ik gelukkig nog genoeg
ziektedagen.
Omdat de VVP ziekte onmiddellijk
moet aansluiten op een periode van
ziekteverlof moest ik eerst een tijdje
in ziekteverlof zijn. Van Magda vernam ik dat er ongeveer een week
nodig was om van het controleorgaan (toen nog Mensura, inmiddels
Certimed) toestemming te krijgen
voor de VVP ziekte. Om te vermijden
dat de school haar middelen voor
korte vervangingen zou moeten
aanspreken, ben ik uiteindelijk tien
werkdagen in ziekteverlof geweest.
Die periode was zeker geen overbodige luxe want na de drukte van
september was ik totaal uitgeput. Ik
kon de tijd dus heel goed gebruiken
om te recupereren.
Er was wel nog een bijkomende
complicatie. Ik wilde op maandag
deeltijds hervatten met de VVP ziekte maar de huisdokter had mij ziekteverlof voorgeschreven tot en met
vrijdag. Ik kreeg toen van het controleorgaan een e-mail dat de VVP
niet kon ingaan omdat het verlof niet
onmiddellijk aansloot op de periode
van ziekteverlof. Ik ben toen terug
naar de dokter moeten gaan om
mijn ziekteverlof te verlengen tot
zondag.”
Comfortabel werken
“Half oktober 2015 ben ik dan eindelijk halftijds begonnen. Ik werkte op
vaste dagen, op donderdag en vrijdag, en op woensdag om de twee
weken. Dat was zalig. Mijn duopartner, een jong meisje met de ziekte
van Crohn, had zelf een ingreep
achter de rug en kon ook niet voltijds werken. Wij vulden elkaar dus
heel goed aan. De samenwerking
liep ook perfect. We hadden voor elk
vak goede afspraken gemaakt zodat
we vrij onafhankelijk konden werken. De kinderen vonden het ook tof
want nu hadden ze een oude en een
jonge juf! Mijn directrice zag er ook
totaal geen graten in. Zij liet ons bovendien toe om onze dagen onderling te wisselen als de nood zich
voordeed, bijvoorbeeld wanneer
ik op medische controle moest.
Voor haar was
alles in orde
zolang de kinderen in goede
handen waren,
Het COV is begaan met ernstig en langdurig zieken, en onderschrijft de vraag van het ACV om zieke werknemers op een
haalbare, vrijwillige manier terug aan de slag te laten gaan
wanneer ze zich daar klaar voor voelen. Het ACV lanceerde
daarom de actiesite www.teruginhetzadel.be. Op 28 april 2017 is
het Werelddag voor Veiligheid en Gezondheid op het werk. Ook
wij hebben een #hartvoorzieken, want ziekte kies je niet. Kijk
ook op www.cov.be (> Ik zoek info over > ziekte).
22 APRIL 2017 BASIS
9
Verlof voor verminderde prestaties wegens ziekte
Na een ernstige of langdurige ziekte kan je dankzij de VVP ziekte een periode deeltijds werken (minimum 50% van een voltijdse opdracht) om zo je gewone werkritme
terug te vinden.
Je ontvangt je volledige salaris. Het deel van je opdracht dat je niet presteert, geldt
als dienstactiviteit. Het verlof heeft dus geen negatieve gevolgen voor je pensioen.
Tijdens de VVP ziekte worden ziektedagen aangerekend. Blijf je minstens 75% van
een volledige opdracht werken, dan is dit per dag ¼ dag ziekteverlof. Werk je minder dan 75%, dan gaat het om een ½ dag. Het maakt niet uit of je een tijdelijk of
vastbenoemd personeelslid bent, wel of je nog beschikt over bezoldigd ziekteverlof.
De VVP ziekte is enkel mogelijk mits goedkeuring van het controleorgaan Certimed.
De aanvraag gebeurt minstens een week op voorhand met een medisch attest en
een plan opgemaakt door je (huis)dokter. Duurt je VVP ziekte langer dan twee
maanden, dan is er op het einde van elke periode van twee maanden een controle.
Er is wettelijk geen beperking op de duur van het verlof, het is wel de bedoeling dat
je uiteindelijk je opdracht volledig herneemt.
Het verlof moet onmiddellijk aansluiten op een periode van ziekteverlof of op een
verlof voor verminderde prestaties wegens arbeidsongeval toegestaan door Medex.
wij alles eerlijk onder elkaar regelden en we haar vooraf op de hoogte
brachten van de wissel. Dat deze
flexibiliteit mogelijk was, apprecieer
ik enorm.”
Begripvolle artsen
“Over de dokters had ik ook allerminst te klagen. Het verlof moest
om de twee maanden verlengd worden en dan kwam er een controle­
arts langs. Als het uitzonderlijk
eens een andere arts was, moest ik
natuurlijk heel mijn verhaal opnieuw
vertellen. Na het gesprek maakte de
dokter een document op en verwittigde hij de werkgever. Ik moest verder niets doen. Als ik toevallig niet
thuis was wanneer de dokter langskwam, vond ik een papier in de brievenbus met een oproep mij bij de
controlearts aan te bieden.
Vermits de VVP ziekte half oktober
was gestart en elke twee maanden
was verlengd, liep mijn laatste peri-
10
BASIS 22 APRIL 2017
ode tot half juni 2016. Ik had aan de
controlearts gezegd dat ik de laatste twee weken wel voltijds zou
werken want dat ik dat het volgende
schooljaar tenslotte ook zou doen.
De dokter verbaasde zich daarover.
Hij vond wat ik had meegemaakt erg
ingrijpend en raadde het mij af. Op
een bepaald moment zei mijn directeur dat hij bericht had gekregen dat
de VVP ziekte werd toegestaan tot
eind juni en kort nadien heb ik daarover zelf ook een brief ontvangen.
De controlearts had blijkbaar op eigen initiatief alles in orde gebracht!
Dat was natuurlijk een bijzonder
prettige verrassing waardoor zowel
ik als mijn collega het schooljaar
gewoon konden uitdoen.”
Opnieuw VVP ziekte
“In september 2016 ben ik opnieuw
voltijds gestart. Omdat ik voelde dat
het erg zwaar was, heb ik na die
maand beslist om, indien mogelijk,
“Ik zou het door mijn
ziekte niet volgehouden
hebben om voltijds te
werken. En als ik minder
had moeten werken met
loonverlies, dan had ik
het financieel niet
kunnen rooien.”
terug halftijds te werken in VVP
ziekte. Ik heb toen veel info en de
nodige documenten gekregen van
Ilse Ottoy, een zeer fijne oud-collega die op het algemeen secretariaat
van het COV in Brussel werkt. Ik
moest opnieuw tien dagen in ziekteverlof zijn om het verlof aan te vragen bij het controleorgaan. Aan de
controlearts heb ik uitgelegd dat ik
met deeltijds werk veel beter kan
recupereren. Ik heb ook gezegd dat,
als ik comfortabeler kan werken, ik
ook meer kan verdragen van de kinderen. Als het een beetje teveel
wordt, ben je sneller kortaf.
De VVP werd toegestaan en ik had
het geluk dat ik opnieuw kon samenwerken met dezelfde fijne collega. Wij vullen elkaar perfect aan.
Ik ben een beetje een ‘digibeet’, mijn
jonge collega is meer vertrouwd
met de digitale media. De tweede
graad heeft momenteel een project
rond fotografie waarbij een fotografe op donderdag en vrijdag workshops komt geven op school. Mijn
collega is erg geïnteresseerd in fotografie en zij doet dat project. Op
die momenten wisselen wij gewoon
onze dagen. Mijn VVP loopt voorlopig nog tot 15 april 2017. In de paasvakantie zal de controlearts langskomen.”
Dankbaarheid
“Ik moet na dit schooljaar nog één
schooljaar doen. Ik word volgend
jaar zestig en ik kan op 1 september
2018 stoppen. Ik besef dat het wellicht niet mogelijk zal zijn om van
het verlof gebruik te maken tot aan
mijn pensioen. De controlearts
heeft dat ook al eens laten verstaan.
Het is immers een tijdelijk stelsel
met het oog op een volledige werkhervatting. We zullen zien hoe het
loopt. Men zegt wel eens: ‘Kanker
maakt arm’. In het onderwijs mogen
we ons echt gelukkig prijzen dat dit
systeem bestaat. Na dat zware jaar
zou ik het zeker niet volgehouden
hebben om voltijds te blijven werken
en als ik verminderd had moeten
werken met loonverlies, dan
denk ik niet dat ik het financieel had kunnen rooien. Ik
kan werkelijk alleen maar
lovend zijn over de VVP ziekte. Het is een zegen dat dit
systeem bestaat.” n