Moslims aan de poort (1)

Moslims aan de poort (1)
Opmars van de islam
Hij had gepreekt over die bekende woorden uit Johannes 14:6. Nee, de Heere Jezus is niet een
weg, maar de weg, de enige weg tot God. Dat kan van Mohammed niet gezegd worden, had
hij benadrukt. Diezelfde week kreeg hij een briefje, geschreven in slecht Nederlands en
ondertekend door ene Mohammed Ali. De inhoud was kort en zakelijk. “Wij hebben gehoord
wat jij van onze profeet hebt gezegd. Wij vergeten niet. Wij zijn in de opmars. Wacht maar tot
wij de macht hebben in dit land. Dan ben jij een van de eersten die er aan gaat.” De dominee
dacht aan een wrange grap, gooide het briefje in de prullenbak en schonk er verder geen
aandacht meer aan. Nog geen twee maanden later gingen de Twin Towers naar beneden. Niet
ver van waar de predikant woonde reden Marokkaanse jongeren al toeterend en juichend
door de straten.
Explosieve groei
Was het grootspraak van Mohammed Ali of meende hij werkelijk wat hij schreef? Eén ding is
duidelijk: de islam is bezig aan een vrijwel onstuitbare opmars. Dat geldt niet alleen Azië en
Afrika, maar ook Amerika en Europa. Op dit moment zijn er 1.6 miljard moslims in de wereld.
Als het huidige tempo aanhoudt zullen dat er in 2050 meer dan 2.7 miljard zijn (bijna 1/3 van
de wereldbevolking). Aan het eind van deze eeuw kan de islam het christendom getalsmatig
hebben ingehaald. Volgens het gezaghebbende Pew Research Center zal het aantal Europese
christenen dan zijn afgenomen met 100 miljoen.
Nu kunnen onderzoekers zich vergissen en komen prognoses niet altijd uit. Gelukkig ligt de
toekomst in Gods hand. Als Hij het wil, ontstaat er zelfs een opwekking onder Joden en
heidenen. Dat neemt echter niet weg dat de Bijbel spreekt over een grote afval en de opkomst
van vele valse profeten in de eindtijd. Wat dat betreft zijn er zorgwekkende ontwikkelingen.
Ongeveer 5 % van de Europese bevolking is thans moslim. Rekenen we Rusland en Turkije
mee, dan ligt dat percentage nog een stuk hoger. De helft van alle Europese moslims (ruim 40
miljoen) bevindt zich in Rusland. In Duitsland wonen inmiddels meer moslims dan in Libanon.
In Nederland is momenteel een kleine 6% moslim. Terwijl in 1950 de teller op nul stond, waren
er 40 jaar later al 450.000 islamieten en zijn dat er intussen 1,1 miljoen. Dat aantal blijft maar
groeien, zowel door geboorteaanwas als door de vluchtelingenstroom. In dit jaar komen er
100.000 asielzoekers bij, vooral moslims. Krijgt Mohammed Ali misschien toch gelijk?
Doelgerichte zending
Daarnaast is er ook sprake van islamzending. Tientallen miljarden zijn er sinds de jaren ‘70
besteed aan de verspreiding van de strenge islam. Over de hele wereld bestaan islamitische
centra die gesponsord worden vanuit het Midden-Oosten. Het Saoedische koningshuis en IS
staan lijnrecht tegenover elkaar, maar beide partijen zijn soennitisch en hangen het
wahabisme aan (de puurste vorm van de islam).
1
Waarom zet het rijke Saoedi-Arabië de deur voor moslimvluchtelingen uit het Midden-Oosten
niet wagenwijd open? De reden: de regering wil geen onrust en veel vluchtelingen zijn geen
soennieten. Maar er is nog een reden. Een lid van de koninklijke familie zei onlangs: “Het is
beter dat we geld geven aan moslims die in Duitsland wonen zodat zij nog eens 200 moskeeën
kunnen bouwen”.
In deze zendingsdrang staat Saoedi-Arabië overigens niet alleen. In 1980 sprak de Islamraad
voor Europa uit: “De islam is een geloof, een levenswijze en een beweging die zich richt op de
oprichting van de islamitische wereldorde”. De greep van de islam naar Europa is zowel
religieus als politiek van aard. De Tweede Kamer maakt zich steeds meer zorgen over de
invloed van salafistische organisaties in ons land. Deze fundamentalistische stroming weet via
de sociale media ook veel jongeren te bespelen. Inderdaad, de islam is in de opmars. Ze mag
allerlei vormen hebben, maar haar groei is explosief en haar zending doelgericht.
Verkeerde inschattingen
In het jaar 1867 schreef J.C. Ryle een boek dat in 1993 in Nederland verscheen onder de titel
“Verwacht u Hem?” Volgens de bisschop is er alle reden om optimistisch te zijn. In het
verleden waren de Turken sterk en bedreigden zij Europa. “Nu is echter alles veranderd.
Zonder veel uiterlijk machtsvertoon is de Mohammedaanse kracht geleidelijk weggeëbd.” Ja,
“de dagen van het onverdraagzame Mohammedanisme lijken geteld” (pag. 69). Aldus Ryle.
Wie zegt hem dit, 150 jaar later, nog na?
Ook enkele voormannen van de Nadere Reformatie spraken vol verwachting over een heilrijke
toekomst voor “het zaad van Ismaël”. Tijdens het Reveil leefden zulke gedachten nog sterker.
Bilderdijk, Groen van Prinsterer en Da Costa drukten zich bijna naïef uit. Zo blijkt maar weer
dat ook de besten de dingen verkeerd kunnen inschatten. Vandaag is Turkije aan het
islamiseren. En volgens sommigen verandert Europa gaandeweg in “Eurabië”.
(wordt vervolgd)
Moslims aan de poort (2)
Op weg naar “Eurabië”?
De man was duidelijk geschokt. Ik sprak hem na afloop van een kerkdienst in een Zeeuwse
gemeente. Hij was op de vlucht geslagen omdat hij in Syrië geen toekomst meer zag voor
zichzelf en zijn gezin. Als computerdeskundige werd hij onder dwang beurtelings door het
regeringsleger en de rebellen gebruikt. Als hij nogmaals werk zou leveren voor de andere
partij, zouden ze hem vermoorden, zijn vrouw te grazen nemen of zijn kinderen kidnappen.
Nu was hij in Nederland en verbleef hij in de Zeelandhallen. Wat hem echter het meest
verbijsterde was de houding van islamitische medevluchtelingen, hier in het vrije Westen. Als
hij uit zijn Bijbel wilde lezen, ontmoette hij blikken vol haat. “Wat doe je dan?” was mijn vraag.
2
“Dan ga ik maar naar buiten en zoek ik een stille plek”. Schokkend? Inderdaad.
Hartverscheurend!
Twee islamitische golven
Gaan moslims de dienst uitmaken in Europa? We willen geen spookbeelden oproepen, maar
we mogen over deze vraag wel ernstig nadenken. Tot driemaal toe is Europa bewaard
gebleven voor een gewapende machtsovername door moslims. De eerste golf kwam aanrollen
in de achtste eeuw. Onder leiding van Tarik stak een islamitisch leger de Straat van Gibraltar
over, nam Spanje in bezit en stootte door naar Frankrijk. Pas in 732 werd Tarik bij Poitiers
teruggeslagen door Karel Martel. Overigens verdwenen de moslims toen niet geheel uit
Europa. Ze stichtten een bloeiend rijk op het Iberische schiereiland (Andalusië) en bleven daar
tot 1492. Al eerder hadden zij zich gevestigd op de Balkan.
De tweede golf kwam in 1529. In dat jaar sloegen Ottomaanse Turken hun beleg op voor de
poorten van Wenen. De hoofdstad van het Habsburgse rijk werd uiteindelijk bevrijd, maar het
was een dubbeltje op zijn kant. In 1683 kwam er nog een extra golf achteraan. Opnieuw werd
Wenen belegerd en nogmaals wilde de Heere het onheil afwenden. Hoe zou Europa er
vandaag hebben uitgezien als dat niet was gebeurd?
Koekoeksjong
Dertien eeuwen nadat Spanje werd bezet, is het de islam dan toch gelukt om definitief voet
aan wal te krijgen in West-Europa. Ditmaal zelfs zonder geweld. Eerst arriveerden de
gastarbeiders (in Nederland vooral vanuit Marokko en Turkije), daarna was er de
gezinshereniging en vervolgens kwam de groei van binnen uit (door sommigen een
“demografische tijdbom” genoemd). In de jaren ‘90 kwamen vluchtelingen en sinds 2012
komen er nog veel meer. Kortom, er is sprake van een derde islamitische golf. Het hek in
Europa is van de dam. Erger nog, de dijken zijn gebroken.
Waarom is dat erg? Omdat de islam per definitie uit is op de wereldheerschappij. Zij heeft de
wereld verdeeld in twee “huizen”: dat van de islam en dat van het zwaard. In dat opzicht is
het geen wonder dat die vluchteling uit Syrië met zijn Bijbel naar buiten moest. De islam is een
strikt theocratische godsdienst die geen onderscheid maakt tussen religie en politiek. Is het
bangmakerij of goedkope retoriek als er gewaarschuwd wordt voor de gevolgen van dit alles?
Halen wij geen Paard van Troje binnen? Is de islamitische gemeenschap geen koekoek die zijn
ei legt in het nest van onze samenleving? Hoe ziet het koekoeksjong er straks uit? Is hier ook
geen sprake van een oordeel van God? Ik hoop op deze vraag later in te gaan.
Christenvluchtelingen in het nauw
We keren nog even terug naar die asielzoeker uit Syrië. Hij was één van de ongeveer 30.000
vluchtelingen die in de tweede helft van 2015 naar Nederland kwamen. Onder hen zaten naar
schatting 400 à 500 christenen uit Syrië en Irak. Het lijkt erop dat nog niet 1% van de
vluchtelingen uit het Midden-Oosten christen is.
3
In de opvangcentra staan deze christenen onder zware druk. We citeren Johnny Shabo,
vicevoorzitter van de Aramese Federatie in Nederland: “Die geluiden komen uit allerlei
opvangcentra. Het zijn geen incidenten.” In Duitsland is het niet anders. De van oorsprong
Iraanse voorganger Mahin Mousapour uit Frankfurt verklaarde tegenover persbureau Idea:
“Veel van deze christenen durven in de vluchtelingenkampen niet voor hun geloof uit te
komen. Ze voelen zich niet veilig.”
Heel triest is het ook dat moslims zich verzetten tegen “christelijke” hulp aan vluchtelingen.
Een hulpverleenster in Rotterdam maakte daar onlangs melding van. Orthodoxe moslims die
voorheen niets voor hun geloofsgenoten deden, hebben gemerkt dat kerken zich inzetten
voor asielzoekers. Met bussen en auto’s gaan zij nu AZC’s af om hulpgoederen te brengen,
waarbij vluchtelingen onder druk worden gezet om mee te doen aan de islamitische feesten
en vrouwen te horen krijgen dat ze een hoofddoek moeten dragen. Is Europa op weg een
“Eurabië” te worden? De hemel beware ons!
(wordt vervolgd)
Moslims aan de poort (3)
Wel gematigde moslims, geen gematigde islam
Het is enkele dagen vóór Kerst 2015. Strijders van de terreurbeweging Al-Shabaab steken de
grens tussen Somalië en Kenya over en vallen een bus met ruim 100 passagiers aan. Het jaar
daarvoor werden bij zo’n aanval 28 christenen doodgeschoten. Ook ditmaal gaat het om de
volgelingen van Christus. Nu echter springen moslims voor hun medepassagiers in de bres.
“Kom maar op”, zeggen zij. “Wij zijn bereid samen met hen te sterven!” De aanvallers zijn
verbouwereerd. “We komen terug”, roepen ze. Maar intussen blazen ze de aftocht.
Dode vlieg
Dit verhaal maakt duidelijk dat we niet alle moslims over één kam mogen scheren. Er is
hopelijk een meerderheid die geweld afwijst. En toch, “één dode vlieg doet de zalf van de
apotheker stinken”. Anders gezegd: één enkele terrorist kan ontzaglijk veel kwaad doen.
Statistici zeggen dat moslims nooit de meerderheid zullen vormen in ons land. Ook bij hen
worden de gezinnen kleiner. Akkoord. Maar ook een minderheid kan een land op z’n kop
zetten. Stel dat slechts 1% van de Nederlandse moslims gewelddadig is, dan spreken we altijd
nog over ruim 10.000 mensen!
Daar komt nog wat bij. Veel gematigde moslims lopen met een schuldgevoel over hun
halfslachtige leven, een gevoel dat nog versterkt wordt door de “echte” moslims. Zij spreken
zich daarom vaak niet uit wanneer onschuldige mensen worden gedood. Erger nog: velen
verlenen stilzwijgend steun aan de extremisten. Zij keuren geweld niet goed maar hebben er
wel begrip voor. Bovendien kunnen gematigde moslims na verloop van tijd radicaliseren,
vooral wanneer zij moeten kiezen tussen het democratische westen en hun eigen “oemma”
4
(geloofsgemeenschap). Het beginsel van groepssolidariteit is heel belangrijk binnen de islam,
met name in Arabische culturen.
Verlamming
Ook al vormen extremisten een minderheid, hun acties werken vaak verlammend. Aanslagen
zaaien angst en paniek onder niet-moslims. Mensen laten zich intimideren en gaan zichzelf bij
voorbaat censureren. Journalisten worden bang iets negatiefs over de islam te schrijven. Je
weet immers maar nooit?
Zo is er een Amerikaanse atheïst, Phil Zuckerman, die het christelijk geloof scherp durft te
bekritiseren. Als het gaat om de islam, houdt hij echter zijn mond. “Ik heb drie kinderen”, zegt
hij. Veel te gevaarlijk dus. De angst voor represailles is in heel Amerika aanwezig. Er wordt met
twee maten gemeten. In 2015 weigerden twee islamitische bakkers een taart te maken voor
de bruiloft van een homostel. De media en politici lieten dit voorval geruisloos passeren,
terwijl een christelijke bakker voor hetzelfde “vergrijp” een megaboete kreeg.
Radicalisering van moslims
Het gevaar van radicalisering onder gematigde moslims is niet uit de lucht gegrepen. Het is
een proces dat al jaren aan de gang is over heel de wereld. Radicale moslims beroepen zich
op de sharia. Deze strikte wetgeving vormt, samen met de Koran en tradities over het leven
van Mohammed, de basis voor de islam. Steeds luider klinkt de roep om de sharia. Intussen
hebben verschillende moslimlanden het islamitisch recht geheel of gedeeltelijk ingevoerd. Dat
gaat haast nooit van harte. Maar de druk van de geestelijke leiders en het gewone volk is
groot. Gematigde regeringen zijn vuurbang om als on-islamitisch te worden gebrandmerkt.
Islam zelf radicaal
Niet elke moslim is radicaal, de islam zelf is het wél. Zij is immers meer dan een religie; ze is
ook een politieke ideologie. Mohammed was profeet, regeringsleider én generaal. In Mekka
begon hij met zijn prediking tegen het veelgodendom, maar al gauw week hij uit naar Medina
en vestigde daar een staat. Zonder een eigen staat kan de islam niet ten uitvoer worden
gebracht.
Zijn alle moslims extreem? Nee, onder hen zijn vredelievende mensen. Zij zijn beter dan hun
godsdienst. Helaas vertegenwoordigen zij niet de hoofdstroom. Iemand schreef: “Er is
inderdaad een grote groep gematigde moslims. Maar het enige gematigde aan hen is hun
gematigde kennis van de islam of de matige manier waarop zij haar in praktijk brengen. De
islam zelf laat geen veranderingen toe. Men wijkt niet af van de letterlijke uitleg van de Koran
en laat de oude voorschriften niet los. Degenen die het in de moslimgemeenschap voor het
zeggen hebben zijn de imams, de hardliners, degenen die een strikte toepassing van de sharia
eisen. Culturele moslims zijn irrelevant voor het reilen en zeilen van de islam in Europa.”
Gewelddadig
5
Helaas, geweld is een wezenlijk bestanddeel van de islam. Sommigen beweren dat de islam
een prachtige godsdienst is die soms gekaapt wordt door enkele moslims die geen echte
moslims zijn. Als dat waar was, hoe komt het dan dat 75% van alle christenvervolging
plaatsvindt in islamitische landen? Gewelddadige moslims kunnen zich beroepen op de Koran
en het optreden van “de Profeet”. De islam heeft zich dikwijls verspreid middels de jihad, de
heilige oorlog. Kortom, er zijn wel gematigde moslims, maar er is geen gematigde islam.
(wordt vervolgd)
Moslims aan de poort (4)
Godsdienst met een antichristelijk karakter
In zijn boek “Zonen van Ismaël” (De Banier, 2012) schrijft Jacob Hoekman over het raadsel van
de islam. “Hoe is het mogelijk dat, na de openbaring van Christus en nadat het christendom
de grootste godsdienst werd, nóg een enorme wereldgodsdienst is opgestaan?” Op pagina 7
stelt hij de vraag: “Als de Bijbel waar is, waarom moest de islam dan komen?” Het antwoord
op die vraag lijkt me niet zo moeilijk. Juist omdát de Bijbel waar is, moest deze godsdienst er
komen. Heeft Jezus niet gezegd dat er in de laatste dagen valse profeten zullen opstaan die er
velen verleiden (Matth. 24:23-24)? Spreekt Paulus niet van “de mens der zonde” die in de
tempel Gods de leiding overneemt (2 Thess. 2:3-4)? En heeft Johannes niet gewaarschuwd
voor de geest van de antichrist die loochent dat Jezus Christus in het vlees gekomen is (1 Joh.
4:1-3)?
Anti Christus
Is de islam de antichrist? Dat zeggen we niet. De islam is in ieder geval anti Christus. Ook is
duidelijk dat de géést van de antichrist werkzaam is in deze godsdienst. Er wordt een plaatsje
ingeruimd voor Jezus, maar de Zaligmaker mag Hij niet zijn. “Isa, de zoon van Mariam”, staat
op één lijn met andere profeten zoals Adam, Noach, Abraham, Mozes en David. En al is Hij dan
een groot profeet (Hij wordt zelfs zondeloos genoemd), Mohammed als “het zegel van de
profetie” is nog groter.
Er zijn twee kernzaken in het christelijk geloof waar moslims zich aan stoten: de eeuwige
Godheid van Christus en Zijn sterven aan het kruis. Men ziet de belijdenis van de Heere Jezus
als Gods Zoon als blasfemie (godslastering). Mohammed werd niet moe het te herhalen: Allah
heeft geen “medegenoten” of “metgezellen”. Wie dat zegt maakt zich schuldig aan de
allergrootste zonde (“shirk”). De islam moet dan ook niets weten van Gods Drie-eenheid. Maar
wat zegt Johannes? “Deze is de antichrist, die den Vader en den Zoon loochent. Een iegelijk
die den Zoon loochent, heeft ook den Vader niet” (1 Joh. 2:23).
6
Ook wat Jezus’ kruisdood betreft gaan de wegen uiteen. Moslims geloven dat iemand anders
in de plaats van Jezus is gekruisigd (Judas wellicht). Hoe kan een van God gezonden profeet
zo’n smadelijk einde vinden? Een echte profeet kán geen verliezer zijn! Moslims geloven dus
ook niet in verzoening met God door het bloed van Christus. Er is geen plaats voor het
Godslam. Ten diepste is dat ontzaglijk arm. De islam is een godsdienst zonder Kerst, zonder
Goede Vrijdag, zonder Pasen en zonder Pinksteren. De dag van het oordeel kan dan ook alleen
maar verschrikken.
God en mens
Uit het bovenstaande is duidelijk dat de islam een ander mensbeeld en Godsbeeld heeft. Allah
heeft 99 namen en eigenschappen in de Koran, maar de echte, onvoorwaardelijke, gevende
liefde ontbreekt. Allah wordt soms al-Wadoed” (de liefdevolle) genoemd, maar het begrip
liefde heeft in de islam niet dezelfde betekenis als in het christelijk geloof. Voor moslims is het
ondenkbaar dat Gods liefde zo ver zou gaan dat Hij in menselijke natuur onder ons verschijnt
en de schuld verzoent door het lijden van Christus. Allah wordt vaak “barmhartig” genoemd,
maar nooit “Vader”. Hij is hoog boven zijn schepselen verheven. Voor de mens zit er maar één
ding op: zich onderwerpen. Dat is dan ook de betekenis van het woord “islam”. Een moslim
nadert tot Allah niet als een kind tot zijn vader, maar als een knecht tot zijn heer.
Moslims geloven niet dat de mens in zonden ontvangen en geboren wordt. Je moet en kunt
je zaligheid verdienen. Dit leidt niet bepaald tot ootmoed tegenover God en medezondaren.
Overigens kan niemand – uitgezonderd martelaren – zeker zijn van zijn eeuwige zaligheid.
Zelfs Mohammed was dat niet. Moslims bidden nog steeds voor zijn zielenheil. Als je gelooft
in Allah en je doet “daden van gerechtigheid”, zal vergeving en een grote beloning je deel zijn
(Soera 5:19).
Hoop voor Ismaëls zonen
De islam is onmiskenbaar een religie met een antichristelijk karakter. Anders dan bijv. het
Boeddhisme en de stamgodsdiensten in Afrika is zij ontstaan als een stukje verzet tegen het
jodendom en het christendom. Overeenkomsten tussen de Bijbel en de Koran zijn minimaal.
Volgens Mohammed hebben de Joden de Schriften vervalst. Zendingswerk onder moslims is
dan ook verre van eenvoudig.
Toch is de Heere machtig wonderen te doen. Er was niet alleen een belofte voor Izak, maar
ook voor Ismaël, de zoon van Hagar (Gen. 21:17-21). In het Oude Testament staat een heerlijke
profetie voor de Egyptenaren en Assyriërs (Jes. 19:18-25). Op het Pinksterfeest hoorden
Arabieren in hun eigen taal de grote werken Gods verkondigen (Hand. 2:11). Er zijn
bemoedigende tekenen vandaag. Meerdere moslims, o.a. in Nigeria, Iran en Syrië, wenden
zich tot het christelijk geloof. Er is hoop, ook voor de zonen van Ismaël!
(slot)
7
8