Tekst publicatie Zusam Saskia van de Wiel, Conservator Museum

Tekst publicatie Zusam
Saskia van de Wiel, Conservator Museum van Bommel van Dam,Velno
Het werk van Linda Arts (Nijmegen 1971) oogt bijzonder overzichtelijk. Een paneel of
prent is verdeeld in geometrische vlakken waarin smalle banen in alle schakeringen
tussen zwart en wit naast elkaar zijn geplaatst. Door de geleidelijke overgang van licht
naar donker ontstaat een dieptesuggestie. Op enkele werken is over deze basisopbouw
een horizontaal, verticaal of diagonaal raster aangebracht, in grijzen, of in een enkele
kleur.
De spaarzaam ingezette middelen vestigen de aandacht op de waarneming, of
liever gezegd, de problematiek daarvan. Bij het bekijken van het werk blijft het oog
rusteloos heen en weer springen. De sterke dieptesuggestie stuurt het oog in een
bepaalde richting, die op plaatsen waar licht en donker elkaar raken, even plotseling
wordt afgebroken. Waar kleurbanen in glanzende lak of iriserende inkt zijn aangebracht,
ontstaat een spiegeling die met elk gezichtspunt verandert en het zicht belemmert.
De zakelijke, bijna industiële uitstraling die het werk op het eerste gezicht
misschien kan hebben, wordt compleet onderuit gehaald wanneer men het werk van
dichtbij bekijkt. De banen blijken uit de losse hand te zijn geschilderd, waarbij de
grijstint op het oog is gemengd. Kleine onvolkomenheden, zoals een wat rafelige
scheiding tussen twee vlakken of de nerf van het triplex, doorbreken het patroon en
verzachten het geheel.
Wat zo eenvoudig te begrijpen leek, is dat bij nader inzien helemaal niet. Het werk
staat bol van schijnbare tegenstellingen, waardoor het vrijwel onmogelijk is om tot een
totaalbeeld te komen en werkelijk inzicht te verkrijgen. Het werk vraagt om aandachtig
en geconcentreerd kijken, waarna slechts één conclusie mogelijk is: waarneming heeft
weinig te maken met rationaliteit.
Saskia van de Wiel , 2010