289 - Ida Gerhardt

Hovenier 21, VG 289
CLARA RASKIL
Mozart Pianoconcert in A-dur
Gebracht langs donkervlietende
rivieren, langs ravijnen
van brokkelig gesteente
naar de eindelijke weiden van de rust.
De beek spreekt in zichzelve, gentianen
dragen de droppels op het ernstig blauw,
varens zijn nog gefronst.
En steeds het prevelen, prevelen van water.
- Zijt gij daar, die op aarde naast mij was?
O liefste, liefste, hoe aanzie ik thans
uw eigen staat, en weet ik wie ik zelve
mag zijn. - Herken het tekenschrift
der vlinders en der purperen honingmerken:
strofen op aarde onontraadselbaar.
Dit is het, wat wij nimmer uit te spreken
vermochten, wat thans op de lippen ligt
van zelve.
Hoor, het water vraagt
dat wij nog zwijgen, want de wind heft aan,
vlagen van snaren, ruisend, en daarachter
een donker stromen, waar de oorsprong
verholen is.
Dit gedicht is auteursrechtelijk beschermd. Voor het verkrijgen van toestemming voor overname, voor
welk doel dan ook, dient u zich schriftelijk te wenden tot:
Erven Ida Gerhardt, p/a Uitgeverij Athenaeum-Polak & Van Gennep, Singel 262, 1016 AC Amsterdam.