AVONTUUR en PROJECT KENIA 2014.

AVONTUUR en PROJECT KENIA 2014.
Toen Anne me vroeg of ik een verslag wou schrijven over mijn avontuur in Kenia zei
ik in al mijn enthousiasme direct ja. En dat enthousiasme is er nog steeds maar …
mijn avontuur was zo boordevol impressies dat het geheel nog steeds niet
geïntegreerd is.
Het feit dat ik alleen naar Kenia vertrok; me in Nairobi aansloot bij de reisgroep
van Marathon Tours (13 Amerikanen) en dus voortdurend in ’t ( “mijn”) Engels
moest converseren; de verbondenheid met een overweldigende natuur; het
gezamenlijk toeleven naar - en het beleven van de marathon; de bezoeken aan een
weeshuis, pediatrisch ziekenhuisje én een school … al die impressies maakten van
dit avontuur één van mijn mooiste en zeker mijn meest intens beleefde reis.
Alle begin is moeilijk … afscheid nemen is niet mijn sterkste kant maar eens in
Nairobi voelde ik me direct thuis. Na de nachtvlucht wat bijgeslapen, in de late
namiddag een 45' gaan loslopen en … verloren lopen in Nairobi zelf. En dan was er
het beeld van vele grote steden in ontwikkelings - en zelfs westerse landen: de
armoede aan de rand van de stad.
"De politie, uw vriend" ... ook hier en die zette me terug op de goede weg naar 't
hotel.
Maandag morgen,
kennismaking met Amerikaanse groep en Keniaans busje, bagage op het dak;
Aberdare, wildpark met tropische vegetatie;
dieren observeren vanuit the Ark op 2300 m hoogte en overnachten
met ... een warmwaterkruik in bed:
eerste herinnering aan de kindertijd.
Afdalen naar 1900 m,
de huisjes in de Country Club, antiloopjes en wrattenzwijntjes als leden;
ons meten met zebra's, giraffen en impala's bij een bush-run.
En voor 't eerst hoor ik een slanke 39-jarige Keniaan even hard hijgen als mezelf bij
het bergop lopen ... wat een heerlijk gevoel ... my friend Jeremiah, it was hard for
you !
Een zeer deugddoende algemene lichaamsmassage … kleine stress-zones voor de
naderende marathon werden vlot ontdekt en onschadelijk gemaakt … Lisah, 29,
getrouwd en haar man verbleef met hun zoontje in Nairobi; zij zorgde voor het
inkomen en haar droom: als ze genoeg geld had, studeren voor physiotherapist …
we hebben dan ook heel wat afgepraat.
Totaal onverwacht – de adaptabiliteit van de ganse groep was echt goed – konden
we een bezoek brengen aan een weeshuis (kinderen van enkele maanden tot 18
jaar oud) én pediatrisch ziekenhuisje. Je voelde daar heel sterk hun geloof en hoop
in de toekomst; de oudere kinderen: gemotiveerd in het school lopen met een
duidelijk toekomstbeeld van wat ze wilden bereiken … ze straalden een sterke wil
én doorzettingsvermogen uit. Terzelfdertijd genoten ze ook in het NU.
Ook op gebied van voeding was er voor de "bewoners" van het weeshuis en
pediatrisch ziekenhuisje geen enkel probleem. Bij het complex was een boerderij
waar zowel gewassen geteeld - als dieren gekweekt werden.
Tweede herinnering aan mijn kindertijd: de dieren werden er op een natuurlijke
wijze gekweekt zoals ik het me nog herinnerde van bij mijn grootvader … de
varkens, de kippen en ... wat de konijnen betreft: elk van de oudere kinderen was
verantwoordelijk voor zijn/haar konijnen en ze waren er dan ook heel fier op.
Op donderdag 26 juni vertrokken we vanuit Aberdare naar het Lewa Wildlife
Conservancy met passage van "the Equator" en later ... aankomst in "ons mobiel
tentenkamp" : Maridadi Camp, op 1700 m hoogte.
3-de jeugdherinnering ... het scoutsgevoel was weer heel dichtbij: we sliepen in
Britse legertenten weliswaar met een bedje erin en het toilet, achter de tent, was
een put in de grond. Bij de scouts moesten we die nog zelf graven en daarboven
een constructie van palen met aaneengesjorde balken maken (HUDO) ; hier stond
er - heel handig - een WC-pot boven. Terug naar de natuur ... dus oppassen om, bij
het weggaan, de tent goed af te sluiten wegens gevaar voor "apen van indringers".
We werden daar heel goed geïnformeerd naar welke lokale projecten ons
deelnemingsgeld ging. In dat kader brachten we een bezoek aan de lokale school
waar we rondgeleid werden en daarna vrijuit konden rondlopen en praten met
leerkrachten en leerlingen. Ook hier weer bemoedigende impressies van geloof in en hoop op de toekomst.
Zowel die donderdag als vrijdag: een aantal game drives, deels over de
heuvelachtige zandwegen van het marathonparcours. Daarbij konden we, naast het
"lichte wild" toch ook buffels, neushoorns en op amper 50 m van het parcours: een
leeuw, languit liggend in het Savanne-gras, spotten.
Zaterdag 27 juni: de dag van de waarheid!
's Morgens om 3u10 wakker;
liggende introspectie ... interne beweging animeert mijn lichaam en sensoriële
gym zet het in zijn 1-ste bewegingen.
Daarna, check: wedstrijdkledij ... petje ... polsbandje ... gps met "gelukskraaltjes"
eraan ... 6 gelletjes.
4u45 : ontbijt van de veldkeuken ... aangroeiende spanning ... lachen, zelfs om
flauwe mopjes ... verder eten, keuvelend met elkaar rond het kampvuur ...
vlammende gloed onder een twinkelende sterrenhemel ... warm extravert ...
samenhorigheid ... blank, zwart en geel;
enige onzekerheid, twijfel, angst ... geruststellende woorden ... elkaar steunen en
moed inspreken.
Allen samen, hetzelfde doel ... WE GAAN ER VOOR !
6u30: vanuit alle verschillende tentenkampen - de deelnemers en toeschouwers
moesten daar overnachten - komen ze toegestroomd in de startzone: alle
deelnemers, gelimiteerd tot 1200 (een 1050 voor de halve -, een 150 voor de ganse
marathon)... paden met opwarmende atleten kleuren voornamelijk zwart met
streepjes blank ertussen ... zebra, vriend van iedereen.
Opstellen achter de startlijn ...
daverend geluid van de helikopters in de lucht ...
"Gevoelige ik" door de gedachten:
aan de voorbije maanden met harde trainingen,
aan het thuisfront en iedereen die meeleeft,
aan hen die er niet meer zijn maar juist hier en nu sterk voelbaar aanwezig zijn.
Emotioneel en toch gefocust met de belichaamde wil en overtuiging om te slagen.
Bulderend "wieken" de helikopters weg ... het sein van de start.
De "kudde" mensen stormt vooruit, een stofwolk tekent zich af.
Enorme ontlading ...blindelings mee met de "kudde" ?
Nee ... sterke interne stem: "blijf aanwezig in je lichaam, gedachten in dienst van
je lichaam: zet je in je wervelkolom, van occiput tot sacrum , je bekken als starter
én gids in de intentionele beweging naar voor ... globaliteit zorgend voor een
blijvende aanwezigheid in jezelf ", garantie voor een gepast tempo met
aanvullende controle van de gps.
Vooral de 2-de ronde was zalig zonder de massa van de halve marathonlopers.
Een "glijdend, zwevend gevoel " naar voor, mijn voeten raken nauwelijks de grond,
opgaan in de rust van de natuur, het gevoel van een enorm volume: me één voelen
met het ganse "Wildlife Conservancy", mijn extra-corporele ruimte op dat moment
... meegenomen worden tot ... km 38.
Ineens afgesneden worden van het extra-corporele; ook de eigen gobaliteit begint
af te brokkelen. Elk lichaamsdeel zijn eigen ding ... zijn eigen glorie?
3 km waren er nodig om alles terug op te bouwen maar de laatste 1,2 km had ik
mezelf teruggevonden: ieder voor allen, allen voor 1 ... over de finish met een
herstelde globaliteit en ontlading van belichaamde emoties, recht uit het hart.
Ha, ja ... en de droge cijfers: 4u23' en 59-ste op 122 aangekomen deelnemers
waarbij ik 2-de was bij de 60 + ers.
Voor de laatste dagen Kenia: met een klein vliegtuigje naar Masai Mara waar we
verbleven in een "luxe-tentenkamp", naast een rivier met nijlpaarden die 's nachts
uit het water kwamen en met buffels, 's nachts ook vrolijk op wandel tussen de
tenten. En toch voelde het aan als "mijn habitat".
Verder was het in dat gebied een "wild-overrompeling" met o.a. de zogenaamde
"big 5" maar vooral impressionant: de oversteek van de rivier door duizenden gnoes
(wildebeesten) en zebra's. Een ballonvlucht bij zonsopgang én het bezoek aan een
Masaïdorp maakten het plaatje compleet.
Het geheel blijft nog steeds doorzinderen en daarnaast zeer hartverwarmend: de
sponsoring die ik gevraagd had voor een project van hier, het Kinderkankerfonds,
heeft tot nog toe ongeveer 2000 euro opgebracht. Het definitieve bedrag hoor ik
over enkele weken. Dus uiteraard mijn dank aan iedereen die hierbij gesteund
heeft.