Gespecialiseerd verpleegkundige voor warm contact

Tekst Gert-Jan van den Bemd
Beeld Censuur.com
Gespecialiseerd verpleegkundige voor warm contact
‘Ik ben laagdrempelig’
Susan Bakboord is verpleegkundige, gespecialiseerd in Urologie en
Continentiezorg. Elke dinsdag spreekt ze met patiënten van het
Blaaskankercentrum. Een warme persoonlijkheid met een luisterend oor.
“Als de patiënten hier komen, weten ze
meestal al dat ze spierinvasieve blaaskanker hebben. Dat neemt niet weg dat
het een aangrijpende dag is, waarop ze
veel te verwerken krijgen. Ik probeer
goed naar hen te luisteren en probeer
hun angst en onzekerheid zoveel
mogelijk weg te nemen. De patiënten
gaan eerst naar de uroloog. Die
bespreekt met hen de medische
consequenties.
‘Ondanks alles
blijven veel
mensen toch
optimistisch’
Ik ben daar vaak bij aanwezig, want het
is praktisch dat ik weet wat de dokter
met de patiënt heeft besproken. De
patiënten willen zich goed oriënteren.
Soms komen ze van een ander ziekenhuis naar het Erasmus MC, omdat ze
een second opinion willen horen. Dat is
begrijpelijk, want de ingreep is zwaar en
heeft veel consequenties. Ze willen een
behandeling die voor hen het beste is.”
Bakboord neemt de patiënt daarna
mee voor een nagesprek en richt zich
dan vooral op de sociale aspecten. “Ik
vraag hoe ze het gesprek met de uroloog
hebben ervaren. Ze hebben tijdens dat
gesprek toch vaak aangrijpend nieuws
gehoord. We hebben het ook over de
thuissituatie. Zijn er problemen? Hoe
gaat het met eten? Wonen er nog
kinderen thuis en hoe gaan zij om met
de ziekte van hun vader of moeder?”
problemen met seksualiteit attendeer
ik de patiënten op de mogelijkheid om
een gesprek te hebben met een
seksuoloog (zie: Vechten tegen vooringenomen standpunt, pag 38).
De Lastmeter wordt elke drie maanden
ingevuld. Het is opvallend dat de
meeste patiënten een vrij lage score op
de Lastmeter aangeven. Ondanks alles
blijven veel mensen optimistisch.”
Lastmeter
De patiënten krijgen een informatiepakket mee naar huis, met een dvd
waarop de operatietechnieken worden
uitgelegd. In het pakket zitten ook
folders met informatie over het
Blaaskankercentrum, over voeding
en kanker en over de vereniging van
patiënten met spierinvasieve
blaaskanker.
Bakboord belt de patiënten eens per
drie, vier weken om te vragen hoe het
gaat. Maar de patiënten mogen haar
ook bellen. Elke werkdag is er
telefonisch spreekuur. “Ik ben
laagdrempelig, makkelijk toegankelijk.
Ook met patiënten met wie geen
behandeling meer mogelijk is, heb ik
contact. Het is emotioneel zwaar werk,
maar ik kan het goed van me afzetten.
Dat moet ook wel, anders houd je dit
werk niet vol. Gelukkig is de sfeer op
de afdeling, ondanks de ernst van de
ziekte, heel goed.”
Tijdens het eerste bezoek aan het Blaaskankercentrum wordt een Lastmeter
ingevuld: een ‘thermometer’ met een
schaal van nul tot tien, waarop kan
worden aangegeven hoeveel problemen, klachten of zorgen de patiënt
heeft. Een score hoger dan vijf is reden
om de patiënt extra aandacht te geven.
Verder bestaat de Lastmeter uit een lijst
waarop kan worden aangekruist met
welke aspecten van het leven
problemen worden ervaren. Zijn er
zorgen (over werk, financiën), sociale
problemen (met partner, kinderen of
familie), emotionele problemen
(angsten, eenzaamheid, spanningen), of
onzeker-heden op het religieuze of
spirituele vlak (zin van het leven,
vertrouwen in God)? Daarnaast wordt
gevraagd naar lichamelijke klachten
(diarree, misselijkheid, pijn, slapen,
seksualiteit). Bakboord: “Bij
Contact
Een portret van Susan Bakboord, met
patiënt Trudie Scheepmaker, staat op pag. 56
36
36
Monitor
Monitor
• maart•2013
maart 2013
Monitor • maart 2013
37