Lezingen en liederen zondag 6 november 2016

Lezingen en liederen zondag 6 november 2016
Kinderlied ELB 469:1,2,3
Wil je wel geloven dat het groeien gaat,
klein en ongelooflijk als een mosterdzaad,
dat je had verborgen in de zwarte grond
en waaruit een grote boom ontstond.
Wil je wel geloven het begin is klein,
maar het zal een wonder boven wonder zijn,
als je het gaat wagen met Gods woord alleen;
dan gebeuren wonderen om je heen.
Wil je wel geloven dat je vrede wint,
als je vol vertrouwen leek zoals een kind.
Als je een geloof hebt als een mosterdzaad,
groeit de liefde uit boven de haat.
1e lezing Genesis 46:1-7 en 28-30
Israël ging op weg; al zijn bezittingen nam hij mee. In Berseba gekomen, bracht
hij offers aan de God van zijn vader Isaak.2 ’s Nachts richtte God zich in
een visioen tot Israël. ‘Jakob! Jakob!’ riep hij, en Jakob antwoordde: ‘Ik luister.’ 3 God
zei: ‘Ik ben God, de God van je vader. Wees niet bang om verder te reizen naar
Egypte, want ik zal daar een groot volk uit je doen voortkomen. 4 Ikzelf zal met je
meereizen naar Egypte, en ik zal je daar ook weer vandaan brengen. En niemand
anders dan Jozef zal jou de ogen sluiten.’ 5 Toen verliet Jakob Berseba. Zijn zonen
lieten hem, hun kinderen en hun vrouwen op de wagens rijden die de faraohiervoor
had meegegeven.
6
Zo trokken Jakob en al zijn nakomelingen naar Egypte, met hun veestapel en alle
andere bezittingen die ze in Kanaän hadden verkregen; 7 zijn zonen en kleinzonen,
zijn dochters en kleindochters, al zijn nakomelingen nam Jakob mee naar Egypte.
28
Jakob had Juda vooruitgestuurd naar Jozef, om van hem te horen welke weg naar
Gosen leidde. Toen Jakob en zijn familie in Gosen waren aangekomen, 29 spande Jozef
zijn wagen in en reed daarnaartoe, zijn vader Israël tegemoet. Toen hij eindelijk voor
zijn vader stond, viel hij hem om de hals en huilde langdurig. 30 En Israël zei tegen
Jozef: ‘Nu ik jou levend en wel heb teruggezien, kan ik sterven.’
Genesis 47:1-6
1
Daarop ging Jozef naar de farao en deelde hem mee dat zijn vader en broers uit
Kanaän waren gekomen, met hun schapen, geiten en runderen en met alles wat ze
verder bezaten, en dat ze nu in Gosen waren. 2 Vijf van zijn broers had hij
meegenomen en hij stelde hen aan de farao voor. 3 ‘Wat is uw beroep?’ vroeg
de farao, en zij antwoordden: ‘Wij zijn schaapherders, net als onze voorouders.’
4
En ze vervolgden: ‘Uw dienaren zijn hierheen gekomen om een tijdlang in dit land
te wonen, want er is in Kanaän geen weidegrond meer voor onze schapen en geiten;
zo erg is de hongersnood daar. Geef uw dienaren daarom toestemming om in Gosen
te gaan wonen.’ 5 Toen zei de farao tegen Jozef: ‘Nu uw vader en uw broers naar u
toe zijn gekomen, 6 kunnen ze in Egypte blijven. Laat hen in het beste deel van het
land wonen, laten ze zich in Gosen vestigen.
2e lezing Lucas 19:41-48
41
Toen hij Jeruzalem voor zich zag liggen, begon hij te huilen over het lot van de
stad. 42 Hij zei: ‘Had ook jij op deze dag maar geweten wat vrede kan brengen! Maar
dat blijft voor je verborgen, ook nu. 43 Want er zal een tijd komen dat je vijanden
belegeringswerken tegen je oprichten, je omsingelen en je van alle kanten
insluiten. 44 Ze zullen je met de grond gelijkmaken en je kinderen verdelgen, en ze
zullen geen steen op de andere laten, omdat je de tijd van Gods ontferming niet hebt
herkend.’
45
Hij ging naar de tempel, waar hij de handelaars begon weg te jagen, 46 terwijl
hij hun toevoegde: ‘Er staat geschreven: “Mijn huis moet een huis van gebed zijn,”
maar jullie hebben er een rovershol van gemaakt!’ 47 Dagelijks gaf hij onderricht in de
tempel. De hogepriesters, de schriftgeleerden en de leiders van het volk wilden hem
uit de weg ruimen, 48 maar ze wisten niet hoe ze dat moesten doen, want het hele
volk hing aan zijn lippen.