Eilandverhalen en Roffavonturen

primair/voortgezet onderwijs
Leraar in Rotterdam blogt samen met leraar op curaçao
Eilandverhalen en
Roffavonturen
Naam: Nico de Geus
Leeftijd: 43
Woont/werkt: Dordrecht/ Rotterdam
Is: intern begeleider en coach op een
­basisschool
Aantal jaren gewerkt in het onderwijs
en welke niveaus: 21 jaar werkzaam in
het ­onderwijs. Heeft lesgegeven aan alle
groepen in het basisonderwijs.
PRESENT I
32
Als de bel al is gegaan blijf ik vaak achter op het
schoolplein om de leerlingen en ouders die te laat
zijn te begroeten. Veel kinderen komen elke dag te
laat op school. Bij ouders die ik er op aanspreek,
benoem ik regelmatig dat we, als het te vaak gebeurt,
verplicht zijn dit te melden bij leerplicht.
Olivia is dit jaar onze kampioen in te laat komen.
Soms tien minuten, maar het meisje komt ook
regelmatig rond elf uur stilletjes het lokaal binnen.
Olivia kan er weinig aan doe, ze is nog maar vijf. Ik
heb haar moeder er al vaak op aangesproken. Ze vertelde laatst dat ze te laat waren door een gekantelde
vrachtwagen met kippen in het centrum van Rotterdam. Ik had er die ochtend al over in het nieuws
gehoord, alleen was het in Eindhoven. Ik vraag de
moeder hoe ik haar kan helpen op tijd te komen. Ze
belooft er over na te denken. Twee dagen later komt
ze langs met een plan: wat nou als ik haar elke och-
tend wakker zou bellen? Ik heb maar voorgesteld het
signaal van haar telefoonwekker te vervangen door
hetzelfde melodietje als haar ringtone.
We plannen een koffieochtend met ouders waarin
onze leerplichtambtenaar voorlichting komt geven.
Een groot aantal moeders en vaders wacht met een
kop koffie op haar presentatie. De leerplichtambtenaar is er zelf alleen nog niet. Na tien minuten bellen
we met haar; ze heeft de afspraak bij de verkeerde
datum in haar agenda gezet. We spreken af dat ze
over twee weken om half negen bij de schooldeur
komt te staan om ouders die hun kinderen te laat
brengen hier op aan te spreken. Twee weken later
staat er om half negen weer geen leerplichtambtenaar bij de schooldeur. Om kwart voor negen, als de
schooldeuren dicht zijn, belt ze ons. Ze heeft zich
verslapen.
Nico de Geus, Rotterdam
Tekst: Nico de Geus en Gerben Hamberg Foto’s: Arie Kievit en Caroline Castendijk
Leraren en vrienden Nico de Geus en Gerben Hamberg schrijven iedere maand samen
een blog over hun werk in het onderwijs. De een werkt op een basisschool in ‘Roffa’
(Rotterdam) en de ander in Willemstad op Curaçao op een vmbo-school, beiden in
achterstandswijken. De Geus: ‘Vaak zijn er overeenkomsten en de verschillen hebben
een relativerende werking.’ Na de zomer is de blog van de twee leraren iedere maand
op www.cnvo.nl te lezen. Hierbij alvast een preview.
PRESENT II
Het bestuur van de school waar ik werk is streng
op aanwezigheid van het personeel. Er is geen
deugdelijke absentenregistratie voor leerlingen,
maar docenten moeten via een geavanceerd
vingerafdruksysteem in-en uitklokken. Zelfs als
er geen leerlingen zijn zoals nu, die lopen stage
of doen examen. Ik ben gewend in deze periode
stagebezoeken af te leggen, dat doen ze hier niet.
Surveilleren soms wel. Een maand lang is het
een stuk rustiger dan gemiddeld. Ik kom om 7.15
op school en vol goede intenties herschrijf ik het
programma voor volgend jaar, verzin ik opdrachten
en werk ik aan mijn Papiaments. De warmte en het
daardoor noodgedwongen vroege opstaan maakt
dat ik ‘s middags toe ben aan een siësta. Het is erg
verleidelijk om heel even de ogen dicht te doen.
Al snel merk ik dat mijn collega’s deze hele maand
prima kunnen dommelen, appen en facebooken.
En dat ik dat zelf ook niet zo lastig vind. Een praatje
tussendoor, wandelingetje over het plein, een boek
lezen en dan stilletjes in een hoekje van dat hele
Naam: Gerben Hamberg
Leeftijd: 43
Woont en werkt: in Willemstad, Curaçao.
Geeft nu les aan: vsbo, pbl, pkl en tkl. Vergelijkbaar
met vmbo, basisberoeps, kaderberoeps en
theoretische leerweg
Aantal jaren gewerkt en welke niveaus: 21 jaar en
aan alle leerwegen en alle leerjaren van het vmbo in
voornamelijk maatschappijleer en andere avo-vakken
stille lokaal een dutje doen. Een prima manier om
de dag door te komen.
Pas ik hier of pas ik me aan? Dat vraag ik me vaak af
op Curaçao. Ik denk beide. Als enige hard voorop lopen en rennen is op den duur een tikje eenzaam en
zinloos als er niemand volgt. Het wordt pas anders
als deze houding van ultieme rust en laissez-faire
in optima forma zo besmettelijk wordt dat het een
structureel karakter krijgt. De leerlingen, de ontwikkeling van dit eiland en het onderwijs, dit alles bij
elkaar kan wel een kwaliteitsimpuls gebruiken. Maar
in Nederland is enorm veel spanning en onvrede
op scholen bij docenten. Als ik moet kiezen tussen
collega’s met een burn-out of even een maand een
beetje dommelen, een boek lezen en beetje kletsen
met elkaar? Tja, voor nu dan maar even aanpassen…
Gerben Hamberg, Willemstad, Curaçao
Lees de eerder verschenen gezamenlijke blogs
van Nico en Gerben op: ijsberenindewoestijn.
weebly.com
33