All men are equal, but some …

All men are equal, but some …
Kiezersongelijkheid in de Verenigde Staten van Amerika
Denktank Interdisciplinair Honoursprogramma (BA) 2016-2017
Jellle van den Biggelaar – European Law School
Isa Corbeek – Culturele Antropologie en Ontwikkelingsstudies
Lisa van Ewijk – European Law School
Timo Hieselaar – European Law School
Michelle Jansen – Psychologie
Sabrina Kok – Communicatie- en Informatiewetenschappen
Lisanne Nuijen – Medische Biologie
Tessa van Rijssel – Psychologie
Jasmin Sharif – Politicologie
Thomas Vermeulen – Bedrijfskunde
Janniek Weterings – Geneeskunde
Inhoudsopgave
Voorwoord................................................................................................................................... 1
Leeswijzer .................................................................................................................................... 2
Inleiding ....................................................................................................................................... 3
Achtergrond ................................................................................................................................. 6
1. Politieke systemen van Nederland en de Verenigde Staten van Amerika ....................................... 6
2. Vertegenwoordiging in de politiek .................................................................................................. 7
Samenvatting ............................................................................................................................... 9
First Time Voters ........................................................................................................................ 10
1. Inleiding ......................................................................................................................................... 10
2. Verklaringen voor stemgedrag van First Time Voters ................................................................... 11
3. Huidige benaderingswijzen om stemgedrag van First Time Voters te stimuleren ........................ 13
4. Probleemstelling en methoden ...................................................................................................... 15
5. Resultaten en conclusie ................................................................................................................. 16
Nederland: Het belang van relevante onderwerpen in campagnes ............................................................. 17
Verenigde Staten: het belang van relevante onderwerpen en informatie vanuit scholen .......................... 18
Non-voters en etnische minderheidsgroepen .............................................................................. 21
1. Inleiding ......................................................................................................................................... 21
2. Non-voters ..................................................................................................................................... 21
3. Etnische minderheidsgroepen als non-voters ................................................................................ 23
........................................................................................................................................................... 24
4. Het belang van non-voters en etnische minderheden in het politieke speelveld .......................... 24
5. Het stimuleren van stemgedrag bij non-voters ............................................................................. 25
6. Stemgedrag en voorkeuren van etnische minderheden ................................................................ 26
7. Opzet kwalitatief onderzoek.......................................................................................................... 28
8. Resultaten en conclusie ................................................................................................................. 29
Non-voters .................................................................................................................................................... 29
Afro-Amerikanen en Latino’s........................................................................................................................ 30
Lobby ......................................................................................................................................... 32
1. Lobbysysteem in de Verenigde Staten ........................................................................................... 33
2. Lobbygroepen en belangenorganisaties per doelgroep ................................................................ 34
First Time Voters ........................................................................................................................................... 34
Etnische minderheden: Latino’s en Afro-Amerikanen ................................................................................. 34
Non-voters .................................................................................................................................................... 35
3. The Sentencing Project en Represent.Us ....................................................................................... 36
4. Kanttekeningen bij het huidige lobbysysteem ............................................................................... 36
5.Alternatieven .................................................................................................................................. 38
Bottom-up .................................................................................................................................................... 38
Top-down ..................................................................................................................................................... 38
6. Conclusie ........................................................................................................................................ 39
Eindconclusie ............................................................................................................................. 40
Aanbevelingen ........................................................................................................................... 44
Non-voters ......................................................................................................................................... 44
Etnische minderheidsgroeperingen ................................................................................................... 44
Lobbysysteem .................................................................................................................................... 45
Definitiebepalingen .................................................................................................................... 46
Literatuurlijst ............................................................................................................................. 47
Bijlagen ...................................................................................................................................... 52
A. Methoden kwantitatief onderzoek First Time Voters.................................................................... 52
B. Methoden kwalitatief onderzoek .................................................................................................. 54
Voorwoord
Voor u ligt het onderzoeksrapport ‘All men are equal, but some… Kiezersongelijkheid in de Verenigde
Staten’. Dit rapport is geschreven door elf studenten in het kader van een denktank van de Radboud
Honours Academy. Wij volgen ieder verschillende studies, wat het mogelijk maakt om op een
interdisciplinaire wijze onderzoek te doen. Binnen deze denktank hebben wij onderzoek gedaan naar
kiezersongelijkheid in de Verenigde Staten van Amerika tijdens de presidentsverkiezingen van
november 2016. Het grootste deel van ons onderzoek is dan ook in de Verenigde Staten uitgevoerd.
Daarnaast focussen we ons bij het sub-onderwerp First Time Voters ook op de Nederlandse Tweede
Kamerverkiezingen van maart 2017, waarvoor ook onderzoek in Nederland is gedaan. Het onderzoek
in zijn geheel is uitgevoerd in de periode tussen september 2016 en maart 2017.
Dit onderzoeksrapport is geschreven in opdracht van ProDemos alsmede de Radboud
Honours Academy. Begeleiding werd daarbij geboden door dr. Charlotte Brand, dr. Harm Kaal en in
de Verenigde Staten ook door Thijs Roes. Na het doen van kwantitatief en kwalitatief onderzoek
hebben we door middel van goede samenwerking dit rapport kunnen opstellen. Gedurende dit
traject stonden onze begeleiders voor ons klaar, beantwoordden zij onze veelvuldige vragen en
gaven zij waardevolle feedback.
Bij dezen willen wij daarom graag in het bijzonder onze begeleiders bedanken voor de fijne
begeleiding en ondersteuning tijdens dit traject. Tevens bedanken we The Sentencing Project,
Represent.Us, the Metropolitan African American Baptist Church, professor Thomas A. DiPrete
(professor sociologie aan Columbia University), Kate Belinski (campaign lawyer) alsmede alle
geïnterviewde personen en de respondenten die de surveys hebben ingevuld.
Wij wensen u veel leesplezier toe.
De studenten van de Denktank Kiezersongelijkheid
Nijmegen, 31 maart 2017
1
Leeswijzer
In dit onderzoeksrapport bieden wij allereerst achtergrondinformatie ter verduidelijking van de
politieke systemen in zowel Nederland als de Verenigde Staten, is er aandacht voor de verschillende
kiesstelsels die daarbij horen en hoe de vertegenwoordiging zich hierbinnen ontwikkelt. Het
onderzoek is vervolgens opgedeeld in drie onderdelen.
Het eerste deel gaat over de vertegenwoordiging van First Time Voters in Nederland en de
Verenigde Staten. In dit deel bespreken we algemene eigenschappen, verklaringen waarom First
Time Voters wel of niet stemmen en welke benaderingswijzen er zijn om First Time Voters naar de
stembus te krijgen. Vervolgens wordt de onderzoeksmethode samen met de resultaten en de
conclusies voor zowel Nederland als de Verenigde Staten toegelicht.
Het tweede onderdeel gaat over non-voters en etnische minderheden binnen de Verenigde
Staten. Ook hier geven we eerst algemene informatie over de groep non-voters. Hierna gaan we in
op etnische minderheidsgroeperingen binnen de Verenigde Staten, in het bijzonder Afro-Amerikanen
en Latino’s. Het stemgedrag van beide groepen wordt verklaard en ook komen er manieren aan bod
om het stemgedrag van deze groepen te bevorderen. Deze benaderingswijzen zijn vervolgens
onderzocht door zowel onder non-voters als etnische minderheidsgroeperingen kwalitatieve
interviews af te nemen.
Het laatste onderdeel bespreekt de rol van lobby- en belangengroepen en de invloed die ze
hebben op het Amerikaanse parlement en daarmee op het politieke beleid. Verschillende
organisaties zullen aan bod komen die trachten de belangen van First Time Voters, non-voters en
minderheidsgroeperingen te vertegenwoordigen. Er wordt daarnaast in het algemeen uitleg gegeven
over het lobbysysteem in de Verenigde Staten en over verschillende strategieën die deze lobby- en
belangengroepen aanhouden. Tot slot bespreken we alternatieven gericht op het lobbysysteem.
Naast literatuuronderzoek zijn er interviews afgenomen met medewerkers van de organisaties The
Sentencing Project en Represent.Us.
Na deze drie onderdelen wordt een algehele conclusie getrokken, gevolgd door de
aanbevelingen.
2
Inleiding
“Democracy is the government of the people, by the people, for the people.” Dit citaat van Abraham
Lincoln, president van de Verenigde Staten van 1861 tot aan zijn dood in 1865, geeft het concept van
democratie weer zoals deze veelal wordt gebruikt. In dit onderzoek naar kiezersongelijkheid in de
Verenigde Staten wordt dit ideaalbeeld van de democratie aan de kaak gesteld. Is het namelijk wel zo
dat er een regering van het volk, door het volk en voor het volk is? ‘Het volk’ is bovendien een
abstract concept; in de praktijk is niet van eenheid, maar van diversiteit sprake. Burgers kunnen
worden ingedeeld in verschillende maatschappelijke groepen die in verschillende mate invloed
uitoefenen op en binnen het politieke systeem. Dit geeft aanleiding tot verschillende vragen. Worden
regeringsposities door verschillende groepen bekleed? Wordt de gehele bevolking wel voldoende
gerepresenteerd?
De Amerikaanse politieke wetenschapper en oprichter van meerdere non-profit organisaties
Daniel Weeks, ziet de ideale democratie zoals Lincoln deze ooit schetste als een illusie. De
Amerikaanse democratie is volgens hem minder democratisch geworden. In het huidige systeem
blijven burgers aan de onderkant van de sociaaleconomische ladder en burgers die behoren tot
etnische minderheidsgroepen, zoals Afro-Amerikanen en Latino’s machteloos . Politieke participatie
en representatie zijn vandaag de dag verre van gelijk. Weeks (2015) merkt terecht op dat in een
democratie als die van de Verenigde Staten het uitgangspunt zou moeten zijn dat de overheid te
allen tijde opereert in het belang van en namens álle burgers, ongeacht of zij rijk of arm zijn.
Kiezersongelijkheid houdt in dat niet alle groepen mensen evenredig worden
gerepresenteerd in het politieke machtsapparaat: in vertegenwoordigende instellingen zoals het
parlement en in de uitvoerende macht. Ook is er een grote groep mensen die niet mag stemmen,
niet kan stemmen of vrijwillig niet stemt. Deze mensen oefenen dus geen invloed uit op het politieke
systeem. Vooral verschillen in opleiding, leeftijd, inkomen en etniciteit zijn bepalende factoren voor
verschillende vormen van kiezersongelijkheid en daarmee voor verschil in representatie. Onder
representatie verstaan wij in dit onderzoek: de vertegenwoordiging van belangen van burgers in de
politiek. In ons onderzoek kijken wij naar de vertegenwoordiging van belangen van de groepen First
Time Voters, non-voters en etnische minderheden. Dit onderzoek maakt helder waarom groepen die
niet goed worden gerepresenteerd in de politiek niet stemmen en hoe zij gestimuleerd kunnen
worden dit wel te gaan doen. Wij richten ons hierbij op First Time Voters, etnische
minderheidsgroepen, non-voters en lobby- en belangengroepen in het Amerikaanse politieke
systeem.
Met dit onderzoek doen wij aanbevelingen voor de wijze waarop First Time Voters, nonvoters en etnische minderheidsgroepen het best gestimuleerd kunnen worden om te gaan stemmen.
Dit onderzoek is relevant, omdat er op dit moment nog weinig bekend is over effectieve
stimulatiewijzen voor deze groepen. Het feit dat dit onderzoek is uitgevoerd voor, tijdens en na de
Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016 heeft als meerwaarde dat het een beeld geeft van
kiezersongelijkheid in een periode waarin ‘het feest van de democratie’ het meeste speelt onder de
bevolking.
Het doel van dit project is om erachter te komen hoe First Time Voters, non-voters en
etnische minderheden gestimuleerd kunnen worden om te gaan stemmen, waardoor de
kiezersongelijkheid in de Verenigde Staten kleiner wordt. Dit onderzoek richt zich dus op de
participatie van burgers in het politieke speelveld. Een groot deel van de politieke betrokkenheid van
3
burgers wordt bepaald door het daadwerkelijk uitbrengen van hun stem. De invloed van burgers op
de politiek houdt hier echter niet op. Dit onderzoek richt zich daarom, naast stemgedrag, ook op het
vergroten van vertegenwoordiging via de invloed van belangenorganisaties. Elementen die daarbij
van belang zijn, betreffen de participatie van burgers in verkiezingscampagnes en het lobbyen door
burgers in organisaties.
Op basis van dit onderzoek formuleren wij aanbevelingen voor ProDemos om het aantal First
Time Voters dat in Nederland naar de stembus gaat, te doen toenemen. Dit deel van het onderzoek is
gebaseerd op kwalitatieve en kwantitatieve data, namelijk een survey en interviews die afgenomen
zijn bij Nederlandse en Amerikaanse jongeren. Daarnaast omvat het tweede aspect het presenteren
van een rapport dat door middel van kwalitatieve en kwantitatieve data een zo volledig mogelijk
beeld schetst van de representatie van etnische minderheden, non-voters en lobby- en
belangengroepen in de Verenigde Staten.
Zoals reeds is vermeld, bevat het onderzoek vier categorieën die verschillende ‘stemmen’
vertegenwoordigen. De eerste categorie betreft de groep First Time Voters, waarbij we een
vergelijking maken tussen de presidentsverkiezingen van de Verenigde Staten in november 2016 en
de Tweede Kamerverkiezingen in Nederland in maart 2017. In de Verenigde Staten is de opkomst van
jongeren voor verkiezingen vrij laag. Dit percentage lag voor jongeren tussen 18 en 29 rond de 55%
bij de afgelopen presidentsverkiezingen van 2016 (CIRCLE, 2016). In Nederland is de opkomst veel
hoger. Hier lag het opkomstpercentage van jongeren tussen de 18 en 24 jaar bij de vorige Tweede
Kamerverkiezingen van 2012 rond de 65% (NOS, 2017). Dat terwijl er ook initiatieven werden
geopperd, waaronder de stembus van Tim Hofman. Hier zullen wij later verder op in gaan.
Daarnaast zijn er in de Verenigde Staten een groot aantal mensen dat niet stemt: de
zogenoemde non-voters. Dit zijn mensen die niet mogen of kunnen stemmen dan wel mensen die
niet willen stemmen. In dit onderzoek staan wij stil bij verschillende soorten non-voters, waarbij in
het bijzonder wordt ingegaan op de groep mensen die niet wil stemmen. Dit omdat zij de grootste
groep onder de non-voters vormen (Weeks, 2015). Ook wordt in dit onderzoek geprobeerd manieren
te vinden om non-voters te stimuleren naar de stembus te gaan. Juist voor deze groep non-voters
kunnen realistische oplossingen gevonden worden.
Ook etnische minderheden zijn onderwerp van ons onderzoek. Wij richten ons in het
onderzoek op Latino’s en Afro-Amerikanen, aangezien dit de grootste groepen etnische minderheden
zijn binnen de Verenigde Staten: Latino’s vormen 17,4% van de totale populatie en Afro-Amerikanen
12,4% (Weeks, 2015). Wij onderzoeken of campagnevoering effectiever is indien deze is afgestemd
op de minderheidsgroep of de gehele Amerikaanse bevolking.
Tot slot onderzoeken wij ook lobby- en belangengroepen, omdat invloed op politiek niet
stopt bij het uitbrengen van een stem. Lobby- en belangengroepen zijn organisaties die invloed
uitoefenen op de politiek door het financieel steunen van bepaalde politici, door het vormen van
coalities van organisaties en door het massaal informeren en overhalen van beleidsmakers ter
verwezenlijking van hun idealen (Boundless, 2016). Op dit moment worden de belangen van de
burgers niet evenredig vertegenwoordigd via het concept van lobbyen, door de overheersende stem
van machtige bedrijven en instellingen. Daarom zijn er waarborgen nodig die de invloed van
lobbygroepen en belangenorganisaties die zich richten op een specifieke minderheidsgroep
vergroten en effectief zorg dragen voor een evenredige verdeling van de macht (Weeks, 2015).
Voor de bovengenoemde groepen, te weten First Time Voters, non-voters en etnische
minderheidsgroepen, wordt de volgende hoofdvraag beantwoord: Hoe kunnen deze specifieke
groepen gestimuleerd worden om naar de stembus te gaan? Hierbij onderzoeken wij voor de groep
4
First Time Voters zowel Nederlandse jongeren in opdracht van ProDemos als Amerikaanse jongeren.
Voor de overige groepen, etnische minderheden en non-voters, onderzoeken wij uitsluitend
Amerikaanse burgers. Bij de lobby- en belangengroepen kijken wij naar alternatieven om het
lobbysysteem in de Verenigde Staten te verbeteren. Hierbij analyseren wij het huidige systeem en
onderzoeken we alternatieven die kunnen bijdragen aan een meer evenredige verdeling van de
macht van lobby- en belangengroepen, zodat belangen van het grote publiek beter gehoord worden
door middel van lobby- en belangengroepen.
5
Achtergrond
1. Politieke systemen van Nederland en de Verenigde Staten van Amerika
Tussen het politieke systeem in de Verenigde Staten en Nederland bestaan grote verschillen. Dit
verschil is goed zichtbaar in de regeringssystemen in beide landen. Nederland kent een parlementair
stelsel waarin de regering afhankelijk is van het parlement. Binnen dit stelsel bestaat een
vertrouwensrelatie tussen beide organen, wat betekent dat het vertrouwen van het parlement,
Eerste en Tweede Kamer, nodig is voor het voortbestaan van het kabinet. Een ander belangrijk
verschil is dat Nederland coalitiekabinetten kent, waarbij wordt samengewerkt met in elk geval één
andere partij. De Verenigde Staten hebben een presidentieel stelsel, waarbij niet alleen de president
maar ook het parlement is gekozen door het volk en de regering is gekozen door de president. De
regering en het parlement staan tegenover elkaar. De bevoegdheden die zij hebben staan los van
elkaar en er bestaat daarbij geen vertrouwensrelatie (Kortmann, 2012). Een ander verschil is de wijze
waarop de volksvertegenwoordiging wordt verkozen: het kiesstelsel. Nederland heeft een kiesstelsel
dat is gebaseerd op evenredige vertegenwoordiging. Dit houdt in dat het percentage stemmen gelijk
is aan het percentage zetels. Dit percentage wordt bepaald aan de hand van de kiesdeler. De
Verenigde Staten kennen een relatief meerderheidsstelsel waarbij elke staat is opgedeeld in
districten. De presidentskandidaat met de relatieve meerderheid in een staat krijgt alle stemmen van
de kiesmannen van die staat. In de Senaat zijn tweejaarlijks verkiezingen voor een derde van de
leden. Zij zitten voor een termijn van zes jaar. Leden van het Huis van Afgevaardigden worden
tweejaarlijks verkozen voor een termijn van twee jaar (Bovend’Eert, 2014).
Een overeenkomst tussen Nederland en de Verenigde Staten is dat beide landen een
tweekamersysteem kennen. Dit houdt in dat twee kamers samen de wetgevende macht vormen. In
Nederland is dit de Staten-Generaal en in de Verenigde Staten het Congre. In Nederland en de
Verenigde Staten werkt de Eerste Kamer respectievelijk de Senaat samen met de Tweede Kamer
respectievelijk het Huis van Afgevaardigden. De Eerste Kamer omvat 75 leden, waar de Tweede
Kamer 150 leden kent. De Senaat omvat twee leden voor elke staat, wat neerkomt op 100 leden in
totaal. Het Huis van Afgevaardigden heeft 435 leden: één lid per district. Het aantal leden per staat is
afhankelijk van het aantal inwoners van die staat. Zo heeft California 53 districten en Alaska slechts
één (Bovend’Eert, 2014).
Nederland kent, mede door de werking van het evenredigheidssysteem, veel meer politieke
partijen dan de Verenigde Staten. Begin 2017 zijn er zeventien politieke partijen die in de Tweede
Kamer zitten en twaalf partijen in de Eerste Kamer. Hiertegenover staan slechts twee partijen in de
Verenigde Staten, namelijk de Democraten en Republikeinen. Hierbij dient opgemerkt te worden dat
er wel degelijk andere partijen zijn waar men op kan stemmen in de Verenigde Staten. Dit zijn de
zogeheten third parties. Deze kunnen onafhankelijke volksvertegenwoordigers leveren en zitting
nemen in het Congres. Dit laatste gebeurt eigenlijk niet, omdat ze onvoldoende stemmen krijgen.
Een laatste, maar wellicht het meest fundamentele verschil, heeft betrekking op de rol van
regeringsleider. De president van de Verenigde Staten treedt op als een echte regeringsleider, als
hoofd van de regering, waarbij de grondwettelijke en wettelijke bevoegdheden aan hem toekomen,
en deze bevoegdheden niet verdeeld zijn over de ministers (Bovend’Eert, 2014). Dit verschilt met de
rol van de minister-president, die volgens staatsrechtgeleerde Kortmann (2012) meer kan worden
gezien als primes inter pares: eerste onder zijn gelijken. Hij staat daarbij in theorie gelijk aan de
andere ministers in de ministerraad. In de praktijk heeft hij echter een bijzondere positie: hij is
6
voorzitter van de ministerraad, treedt op als spreekbuis van de regering, is regeringsleider in de
Europese Raad en heeft een bijzondere verstandhouding met de Koning, dat wil zeggen dat hij
wekelijks een gesprek heeft met de Koning (Bovend’Eert, 2014).
2. Vertegenwoordiging in de politiek
Nu de politieke systemen van beide landen kort zijn uitgelegd, kijken we naar het belang van
stemmen en de vertegenwoordiging van het volk binnen de zojuist besproken systemen.
Het belang van stemmen gaat samen met het idee van democratie: de regering
representeert het gehele Nederlandse volk. Dit is ook verankerd in artikel 50 van de Grondwet: “De
Staten-Generaal vertegenwoordigen het gehele Nederlandse volk.” Dit betekent dat de regering de
belangen van het gehele volk moet representeren. Wat echter opvallend is, is dat in zowel Nederland
als de Verenigde Staten de voter turnout, oftewel de opkomst tijdens verkiezingen, vrij laag is: 30%
van de Nederlandse jongeren tussen de 18 en 25 jaar stemden niet bij de verkiezingen van 2012 en
de opkomst van jongeren tussen de 18 en 24 jaar tijdens de presidentiële verkiezingen van 2012 in
de Verenigde Staten was maar 45% (Weeks, 2015). Dit betekent dat een deel van de bevolking
minder gerepresenteerd is in de politiek, simpelweg omdat deze mensen niet naar de stembus gaan.
Deze lage voter turnout speelt een belangrijke rol wanneer het aankomt op kiezersongelijkheid in de
Verenigde Staten.
Volgens de Amerikaanse beleidsanalyticus McElwee (2014) is er in de Verenigde Staten
vooral ongelijkheid in opkomst wanneer het aankomt op inkomens en opleidingsniveaus. De groep
die niet stemt, wordt vooral gedomineerd door mensen met lage inkomens, jongeren, mensen met
lage opleidingsniveaus en mensen van niet-westerse afkomst (Bovend’Eert, 2014). Tegelijkertijd
groeit deze groep mensen en wanneer de huidige opkomst niet verandert, zal dit betekenen dat de
Amerikaanse democratie in steeds mindere mate haar bevolking weerspiegelt. Het is daarom van
belang dat deze groepen wel gaan stemmen, zodat de Amerikaanse politiek de belangen en de visies
van de meerderheid van haar burgers in acht neemt en niet slechts de belangen en visies van het
meest welvarende deel van de bevolking. Immers, door het uitbrengen van een stem is het mogelijk
om als burger een bijdrage te leveren aan de vorming van politiek.
Naast het uitbrengen van je stem zijn er echter ook andere mogelijkheden om invloed uit te
oefenen op de politiek. Na de verkiezingen spelen lobbyisten een belangrijke rol bij het bepalen van
politiek beleid. Het probleem hierbij is dat lobbyisten niet evenredig de belangen van de
Amerikaanse burger vertegenwoordigen. De middelen die mensen hebben om hun boodschap naar
voren te brengen in de politiek zijn niet gelijk verdeeld over de burgers van de Verenigde Staten
(Weeks, 2015). Het zijn de grote en machtige bedrijven die bij de top horen van de grootste lobby- en
belangengroepen. Deze organisaties houden zich in mindere mate bezig met Latino’s, AfroAmerikanen, en non-voters (Weeks, 2015). Dit zijn de groepen waarop in dit onderzoek de focus ligt.
Er is sprake van een scheve verhouding tussen de vertegenwoordiging van de belangen van
verschillende groepen Amerikaanse burgers (het gaat hier om non-voters, etnische minderheden en
First Time Voters aan de ene kant en de belangen van machtige overheersende bedrijven aan de
andere). Er blijkt een significant voordeel te bestaan voor grote bedrijven ten opzichte van de lagere
klasse en middenklasse van de Verenigde Staten wat betreft de politieke
belangenvertegenwoordiging (Schlozman, Verba, & Brady, 2012 in Weeks, 2015). Minder dan twintig
procent van de interest groups die actief participeren binnen het politieke speelveld,
vertegenwoordigen de belangen van het brede publiek. Het percentage is zelfs één procent wanneer
gekeken wordt naar de representatie van de belangen van burgers met een laag inkomen (Weeks,
7
2015). Deze percentages laten zien dat de belangen van het overgrote deel van de burgers van de
Verenigde Staten nauwelijks worden vertegenwoordigd als het gaat om lobbyen.
Weeks (2015) geeft een argument voor het feit dat machtige lobbygroepen en bedrijven de
overhand hebben inzake politieke belangenvertegenwoordiging. Hij zegt namelijk dat dit komt
doordat deze bedrijven over voldoende financiële middelen beschikken. Geld speelt immers een
grote rol in de invloed die bedrijven of organisaties kunnen hebben in de politiek.
Huntsman en Roemer (2015) stelt dat de toekomst van de democratie op omvallen staat
doordat het politieke speelveld gedomineerd wordt door geld. Hij is een Amerikaans politicus en
diplomaat die gouverneur van Utah en ambassadeur in China en Singapore is geweest. Tevens was hij
presidentskandidaat voor de Republikeinen in 2012. Voor het winnen van de presidentsverkiezingen
is het campagnebudget één van de belangrijkste factoren (Huntsman & Roemer, 2015).
Campagnevoeren kan alleen maar met veel geld, waardoor politici afhankelijk worden van onder
andere lobbyisten om geld bij elkaar te krijgen. Zo kunnen alleen lobbyisten die rijke organisaties of
bedrijven vertegenwoordigen invloed uitoefenen op de politiek door het aanbieden van geld.
Hierdoor wordt de Amerikaanse politiek ‘vergiftigd’ omdat het oorspronkelijke doel van lobbyisten
om een belangrijke rol in de democratie te vervullen wordt ondermijnd. Waar zij zoveel mogelijk
Amerikaanse burgers zouden moeten vertegenwoordigen om zo voor deze burgers indirect toegang
te krijgen tot beleidsmakers, overheerst nu het belang van geld (Huntsman & Roemer, 2015).
Kortom, in deze paragraaf zijn de verschillen tussen het Nederlandse en Amerikaanse
politieke systeem beschreven. Ook is de vertegenwoordig in de politiek van beide landen besproken.
Deze informatie is belangrijke achtergrondinformatie wanneer het gaat over de politieke situatie in
beide landen. Ook is het nuttige informatie bij de bespreking van zowel Nederlandse als Amerikaanse
First Time Voters omdat we beide landen willen vergelijken wat betreft factoren die een rol spelen bij
het wel of niet gaan stemmen van First Time Voters. Bovendien is al het bovengenoemde relevant
voor het onderzoeken van Amerikaanse non-voters en etnische minderheidsgroeperingen dan wel
het lobbysysteem in de Verenigde Staten.
8
Samenvatting
In dit onderzoek stond de vraag centraal hoe bepaalde bevolkingsgroepen gestimuleerd kunnen
worden om te gaan stemmen. Hierbij kwamen de volgende groepen aan bod: First Time Voters, nonvoters, de etnische minderheidsgroeperingen Afro-Amerikanen en Latino’s. Daarnaast is ook de rol
van lobby- en belangengroepen belicht. Met betrekking tot de groep First Time Voters hebben wij
een vergelijkend onderzoek gedaan naar First Time Voters in Nederland en de Verenigde Staten door
middel van interviews en surveys. Voor de overige groepen hebben wij uitsluitend Amerikaanse
burgers ondervraagd. Wij hebben de resultaten verworven door het verrichten van zowel kwalitatief
als kwantitatief onderzoek.
Uit dit onderzoek blijkt dat voor zowel Nederlandse als Amerikaanse First Time Voters het
aanstippen van voor jongeren relevante onderwerpen in politieke campagnes het meest effectief is
om deze groep te stimuleren te gaan stemmen. Daarnaast blijkt dat het verstrekken van informatie
via scholen als nuttig wordt beoordeeld. Er is aanvullend onderzoek nodig om aan te tonen welke
onderwerpen jongeren relevant vinden, zodat campagnes specifieker gericht kunnen worden op
jongeren hetgeen resulteert in meer stemmen van deze doelgroep.. Er is tevens aanvullend
onderzoek nodig om te bepalen hoe scholen het beste informatie kunnen verstrekken.
Verder komt uit dit onderzoek naar voren dat educatie ook voor non-voters een effectieve
aanpak is om deze groep te stimuleren om wél naar de stembus te gaan. Denk hierbij aan
inhoudelijke informatie over de verschillende partijen. Bovendien is persoonlijk contact een goede
wijze om non-voters bij de politiek te betrekken. Dit kan er namelijk voor zorgen dat het bestaande
wantrouwen in de politiek minder of zelfs verholpen wordt.
Uit dit onderzoek blijkt dat Afro-Amerikanen en Latino’s in de Verenigde Staten weinig
waarde hechten aan etniciteitsgerichte campagnevoering. Daarom raden wij aan om in plaats van
hun etnische achtergrond te benadrukken, de focus juist te leggen op voor hen relevante
onderwerpen en belangen. De relevante onderwerpen verschillen echter wel per etnische
minderheidsgroep. Er is daarom aanvullend onderzoek nodig om de relevante onderwerpen per
etnische minderheidsgroep vast te stellen.
Met betrekking tot politieke participatie buiten de verkiezingen om, dat wil zeggen
betrokkenheid in de politiek op andere momenten dan de verkiezingen, is het van betekenis om de
invloed van lobby- en belangengroepen gelijker proberen te verdelen, waardoor ook de belangen van
de genoemde groepen via deze weg doeltreffend worden vertegenwoordigd. Dit kan gebeuren door
burgers op een zo toegankelijk mogelijke manier te informeren om hen zo bewust te maken van de
mogelijkheid tot het uitoefenen van invloed via lobby- en belangengroepen. In het huidige
Amerikaanse systeem heeft slechts een selecte groep via lobby veel macht. Daarom is het, naast het
op een zo toegankelijk mogelijk manier informeren van burgers, van belang om mogelijke
alternatieven voor het huidige lobbysysteem aan de orde te stellen. Voorbeeld van alternatieven zijn:
het invoeren van de Anti Corruption Act, het beschikbaar stellen van publieke vouchers en het
hanteren van een transparanter lobbyregister.
Kortom, zowel First Time Voters als etnische minderheidsgroepen hebben behoefte aan
relevante campagnevoering om hen aan te zetten tot stemmen. Daarnaast geven non-voters en First
Time Voters aan dat meer educatie hen zou prikkelen om te gaan stemmen. Dit zijn volgens ons de
twee belangrijkste manieren om deze groepen naar de stembus te krijgen. Tevens kan politieke
9
invloed van lobby- en belangengroepen voor genoemde groepen bevorderd worden door het
informeren van burgers en het aanpassen van het huidige lobbysysteem.
First Time Voters
1. Inleiding
In dit deel van het onderzoek analyseren wij de factoren die een rol spelen voor First Time Voters in
zowel Nederland als de Verenigde Staten om wel of niet te gaan stemmen. First Time Voters zijn
jongeren die voor het eerst mogen stemmen tijdens de presidentiële verkiezingen of Tweede
Kamerverkiezingen1. Aanvullend hierop richt dit onderzoek zich op de benaderingen die reeds
gehanteerd worden om het stemgedrag van First Time Voters in beide landen te stimuleren. Als
laatste onderzoeken we welke van deze benaderingswijzen het meest effectief zijn. Binnen het
onderzoek maken we een vergelijking tussen First Time Voters in Nederland en in de Verenigde
Staten. Het is in dit vergelijkend kader ten eerste relevant om te onderzoeken of en in hoeverre de
manieren in beide landen van elkaar verschillen. Daarnaast analyseren we of een bepaalde aanpak in
het ene land wellicht ook effectief zijn in het andere land2.
Uit onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek blijkt dat 30% van de jongeren in
Nederland tussen 18 en 25 jaar niet hebben gestemd tijdens de Tweede Kamerverkiezingen in 2012.
Concreet gaat het om 800.000 jongeren. Bij de Tweede Kamerverkiezingen in 2017 lag het
percentage van jongeren die niet stemden nog hoger: 34% van de Nederlandse jongeren tussen de
18 en 24 jaar bracht niet hun stem uit (NOS, 2017).
Uit bovenstaande cijfers blijkt dat de voter turnout3 van de Nederlandse jongeren laag is. De
voter turnout is zeker laag als je dit vergelijkt met de voter turnout van stemmers uit oudere
leeftijdscategorieën. Gemiddeld bracht namelijk 80% van alle de Nederlandse stemgerechtigden hun
stem uit tijdens de Tweede Kamerverkiezingen van 2017 (NOS, 2017).
Een groot deel van de Nederlandse jongeren tussen de zestien en achttien jaar heeft geen
interesse in de politiek (Mira Media, 2005). Het is belangrijk om de groep First Time Voters aan te
sporen wel te gaan stemmen, aangezien zij een groot deel van de bevolking vormen. Zo bestaat de
groep Nederlandse First Time Voters in 2017 uit zo’n 1.044.000 jongeren (Centraal Bureau voor de
Statistiek, 2015). Om dit te verwezenlijken moeten politici jongeren op de juiste wijze benaderen. In
dit onderzoek wordt verder ook ingegaan op de effectiviteit van verschillende manieren om First
Time Voters te motiveren om naar de stembus te gaan en hoe deze benaderingswijzen effectiever
kunnen.
Ook in de Verenigde Staten is de opkomst onder First Time Voters lager dan onder oudere
stemgerechtigden. Weeks (2015) beschrijft de verschillen tussen deze twee groepen in de Verenigde
Staten. De opkomst van de groep jongeren tussen 18 en 24 jaar was tijdens de verkiezingen van
2012, 45%, wat beduidend lager is dan die van de hogere leeftijdsklassen. De opkomst van
middelbare en oudere Amerikanen lag tijdens dezelfde verkiezingen namelijk boven de 70% (Weeks,
2015). Oudere en jongere stemgerechtigden geven daarbij verschillende redenen die voor hen
Deze jongeren kunnen wel eerder gerechtigd zijn geweest om te stemmen tijdens andere dan de Tweede
Kamerverkiezingen van Nederland in 2017 en de presidentiële verkiezingen van de Verenigde Staten in 2016.
2 Hierbij dient opgemerkt te worden dat er verschillende literatuur is gebruikt, waarin verschillende leeftijdscategorieën zijn
aangehouden.
3 Onder voter turnout wordt in dit onderzoek verstaan het aantal mensen dat hun stem uitbrengt tijdens de presidentiële
verkiezingen van de Verenigde Staten, afgezet tegen de voting-age populatie waaronder ook de mensen vallen die wettelijk
gezien niet mogen stemmen (USEP, 2016).
1
10
bepalend zijn om niet te gaan stemmen (Weeks, 2015; zie figuur 1). Jongeren stelden dat praktische
en administratieve obstakels vaker een belemmering vormen en rapporteerden dat het moeilijk is
om de stembureaus te bereiken. Ook meldden zij dat er te lange wachtrijen waren en het moment
van stemmen onpraktisch was.
Figuur 1. Redenen om niet te stemmen voor stemgerechtigde Amerikaanse burgers in 2008 (Weeks, 2015).
Hoewel de voter turnout van First Time Voters lager ligt dan de voter turnout van oudere
Amerikanen, maakt dit hun stem niet minder belangrijk. Dit benadrukt ook de onafhankelijke
Amerikaanse organisatie Rock the Vote (2008). Deze jongerenorganisatie heeft verschillende
manieren om jongeren te betrekken bij politiek onderzocht. Zij noemen de jonge stemgerechtigden
van de Verenigde Staten ‘a political powerhouse’, wat inhoudt dat deze jonge stemgerechtigden, en
dus ook binnen deze groep de First Time Voters, zeker in de Verenigde Staten misschien wel
doorslaggevend kunnen zijn voor het winnen van de verkiezingen (Rock the Vote 2008). Hier zijn
verschillende redenen voor. Ten eerste zijn jonge stemgerechtigden een enorm grote groep,
bestaande uit meer dan één vijfde van het aantal stemgerechtigden van de Verenigde Staten (Rock
the Vote, 2008). Daarnaast is de stem van First Time Voters bepalend voor het latere stemgedrag.
Attitudes met betrekking tot politieke participatie worden namelijk gevormd tijdens de eerste drie
verkiezingen waarin iemand participeert (Esser & De Vreese, 2007; Ellis, 2004). Dit houdt in dat First
Time Voters die voor de eerste keer hun stem uitbrengen er een grotere kans aanwezig is dat zij dit
later zullen blijven doen (Rock the Vote, 2008). Hieruit concluderen we dat de eerst uitgebrachte
stem van First Time Voters in het bijzonder belangrijk is om latere politieke participatie te
bewerkstelligen.
Binnen de Verenigde Staten is de rol van jongeren tijdens de presidentiële verkiezingen van
2016 specifieker onderzocht. Van de jongeren tussen de 18 en 29 jaar heeft 55% gestemd bij de
presidentsverkiezingen van 2016 (CIRCLE, 2016). Bij bepaalde etnische minderheidsgroeperingen,
zoals de Afro-Amerikanen en de Latino’s, ligt dit percentage hoger (Rogowsky & Cohen, 2016). Het
stemgedrag van deze minderheidsgroeperingen wordt in het hoofdstuk non-voters en etnische
minderheden verder uiteengezet.
2. Verklaringen voor stemgedrag van First Time Voters
Uit het bovengenoemde stuk is het belang van het uitbrengen van de eerste stem door First Time
Voters duidelijk geworden (Rock the Vote, 2008). Eerst kijken we naar de verklaringen die ten
grondslag liggen aan het daadwerkelijk uitbrengen van een stem. Daarna beschrijven we de
benaderingswijzen die effectief zijn om het stemgedrag van First Time Voters te bevorderen. In
andere woorden: welke factoren bepalen of een jongere zijn stem uitbrengt? Het model van Esser en
11
De Vreese (2007) kan hierbij uitkomst bieden. Communicatiewetenschapper Frank Esser is professor
International & Comparative Media Research bij de University of Zürich Esser. Claes de Vreese is
tevens communicatiewetenschapper en vervult een functie als hoogleraar politieke communicatie
aan de Universiteit van Amsterdam. Esser en De Vreese (2007) onderzochten hoe jongeren
participeren tijdens de verkiezingen in Europa en de Verenigde Staten en vergeleken beide
continenten om tot verschillende manieren te komen om jongeren meer bij het stemproces te
kunnen betrekken. Door de politieke en culturele verschillen tussen Europa en de Verenigde Staten
liepen zij tegen moeilijkheden aan om deze groepen te vergelijken en overeenkomsten tussen deze
groepen te kunnen vinden. Zij hebben daarom een basismodel ontwikkeld, waarmee beide
continenten met elkaar vergeleken worden betreft onderliggende verklaringen voor het wel of niet
uitbrengen van een stem. Dit model kan dan ook worden gebruikt om specifiek First Time Voters in
Nederland en de Verenigde Staten met elkaar te vergelijken. In figuur 2 is het model van Esser en De
Vreese (2007) te zien.
Figuur 2. Theoretisch model van factoren die stemgedrag van jongeren kunnen verklaren
(Esser & De Vreese, 2007).
Volgens dit model zijn verklaringen voor het wel of niet stemmen van First Time Voters te vinden op
drie niveaus. Allereerst zijn er op systemisch niveau culturele en historische tradities van belang voor
het wel of niet uitbrengen van een stem. Ook economische en politieke condities spelen een rol. Een
voorbeeld hiervan is dat deelstaten met een lagere socio-economische ontwikkeling over het
algemeen een lagere verkiezingsopkomst kennen (Esser & De Vreese, 2007).
Ten tweede kijken we op institutioneel niveau naar de structurele context van politiek en
media. Verklaringen op institutioneel niveau zijn het stemmen op een vrije dag en de mate waarin
politieke campagnes opvallen. De variabele ‘stemmen op een vrije dag’ heeft betrekking op de dag
waarop de verkiezingen plaatsvinden: zo kunnen lage opkomstcijfers in de Verenigde Staten worden
12
verklaard door het feit dat de verkiezingen op een doordeweekse dag plaatsvinden (Patterson, 2003
in Esser & De Vreese, 2007). Programmamaker, journalist en presentator Tim Hofman maakt zich
sterk met zijn initiatief, dat later uitgebreider aan bod zal komen, om een nationale feestdag van de
verkiezingsdag te maken (NOS, 2017). Ook de mate waarin politieke campagnes opvallend zijn heeft
betrekking op de vraag hoe belangrijk en zichtbaar de campagnes zijn: hoe meer dit het geval is, hoe
hoger de opkomst (Esser & De Vreese, 2007).
Tot slot zijn er op individueel niveau de volgende variabelen te vinden: structurele
variabelen, vertegenwoordigingsvariabelen, houdingsvariabelen en communicatievariabelen. Onder
structurele variabelen vallen de verklaringen geslacht, opleidingsniveau en socio-economische status.
Bij vertegenwoordigingsvariabelen gaat het over organisaties die grote groepen kiezers kunnen
mobiliseren, zoals kerken en vakbonden (Esser & De Vreese, 2007). Onder houdingsvariabelen vallen
zaken als partijvoorkeur, politieke interesse en vertrouwen in de politiek (Esser & De Vreese, 2007).
De communicatie-variabelen hebben betrekking op onder andere de massamedia en de manieren
van informatieverstrekking. Hierbij gaat het ook over zaken als reclames op televisie, in kranten en
op de sociale media. Naast media kan ook interpersoonlijke communicatie worden gezien als een
verklaring. Zo geeft 54% van de jongeren aan dat familie en vrienden invloed hebben op hun
stemgedrag (Vanishing Voter Survey, 2004).
3. Huidige benaderingswijzen om stemgedrag van First Time Voters te stimuleren
Zoals reeds naar voren is gekomen, vormen First Time Voters een diverse, grote groep die een
significante impact kan hebben op de uitkomst van de verkiezingen (The George Washington
University, 2006). Het is daarom voor zowel de partijen in Nederland als in de Verenigde Staten van
belang om deze groep naar de stembus te krijgen. In beide landen zijn verschillende
benaderingswijzen ontwikkeld om jongeren aan te spreken en te betrekken bij de politiek. Hieronder
analyseren en vergelijken we deze.
In eerste instantie gaan wij in op de huidige manieren die worden gebruikt om First Time
Voters in de Verenigde Staten te benaderen. Uit de onderzoeken van de George Washington
University (2006), Rock the Vote (2008) en Feldmann, Nixon, Brady, Brainer-Banker, Wheeler (2013)
blijkt dat jonge kiezers de voorkeur geven aan een persoonlijke benadering, uitnodiging tot interactie
en participatie tijdens een gesprek of evenement. Deze soorten aanpak spreken hen meer aan dan
passieve informatie (bijvoorbeeld het ontvangen van een flyer). Daarnaast bereiken professionals en
aanhangers van een partij meer dan vrijwilligers. De gedachte hierachter is dat zij beschikken over
meer passie en effectievere technieken om jongeren bij de politiek te betrekken (The George
Washington University, 2006).
Daarnaast is het belangrijk om bij adverteren gebruik te maken van kanalen waar jongeren
op actief zijn. Denk bijvoorbeeld aan reclame maken tijdens een populair televisie- of
radioprogramma. Anno 2017 kan ook gedacht worden aan gesponsorde en gerichte advertenties op
Facebook of reclame op YouTube of Spotify (Rock the Vote, 2008). Hetzelfde geldt voor websites. Op
sociale media verwachten jonge kiezers korte en heldere informatie met afbeeldingen en
persoonlijke verhalen, geschreven in volwassen taal (NOS, 2017). De effecten van de media op het
stemgedrag zijn echter niet eenduidig. Zo kunnen media zowel een mobiliserend als demobiliserend
effect hebben op het stemgedrag (Esser & De Vreese, 2007). Claes de Vreese gaf bijvoorbeeld in een
interview bij Nieuwsuur aan dat jongeren erg actief zijn op Facebook, maar berichten die gaan over
politiek over het hoofd zien (NOS, 2017). Dit komt tevens overeen met de resultaten van dit rapport.
13
Uit ons onderzoek blijkt namelijk dat jongeren gemengd reageren op het gebruik van sociale media
als stimulans om te gaan stemmen.
Verder is ook een peer-to-peer strategie effectief om de participatie van jongeren te
bevorderen. Het grootste effect wordt bereikt als jongeren elkaar stimuleren om te gaan stemmen
(Rock the Vote, 2008). Ook wordt benadrukt dat jongeren de mogelijkheid moeten hebben om
mensen te ontmoeten, zodat zij hun netwerk kunnen verbreden. Daarnaast is het ook effectief om
jongeren naar de stembus te krijgen door middel van een beloning of klein aandenken als bedankje
voor hun komst, of door middel van een winactie met kans op een prijs (Feldmann et al., 2013).
De bovenstaande benaderingstactieken voor jonge kiezers verschilt niet in grote mate met
het aanspreken van kiezers in het algemeen. Het verschil zit in de onderwerpen die jonge kiezers
aanspreken. Het is belangrijk voor politici om relevante onderwerpen aan de kaak te stellen wanneer
zij zich richten op de betreffende doelgroep (Rock the Vote, 2008). Bij jongeren kan bijvoorbeeld
gedacht worden aan zaken als het minimumloon. Ook is het voor een politicus belangrijk concreet te
worden in een debat. Hij of zij moet zich op een geschikte manier aanpassen aan de doelgroep,
jongeren met respect behandelen en daadwerkelijk om hun stem vragen (Rock the Vote, 2008).
In Nederland is, in vergelijking met de Verenigde Staten, voornamelijk onderzoek verricht
naar manieren om jongeren te benaderen bij politieke gebeurtenissen. Zo blijkt dat jongeren die
actief betrokken zijn bij de politiek een positieve houding hebben tegenover de politiek en dit ook
uitstralen (Norris, 2000). Jongeren die juist niet betrokken zijn bij de politiek hebben een negatieve
houding ten opzichte van politiek en proberen dit onderwerp te vermijden. Actieve en inactieve
jongeren moeten daardoor op een andere wijze benaderd worden, waarbij de focus voornamelijk
moet liggen op jongeren die zich negatief ten opzichte van de politiek opstellen (Aalberts, 2006).
Daarnaast is het voor de campagnevoering belangrijk om jongeren duidelijk te maken wat
het belang van het uitbrengen van je stem is. Veel jongeren weten namelijk niet op welke manieren
zij dit het beste kunnen doen. De meest effectieve aanpak om jongeren te benaderen is door gebruik
te maken van heldere en begrijpelijke taal. Bovendien moeten de onderwerpen die besproken
worden de jongeren aanspreken (Kâhya & Sheikhi, 2009). Verder moet het voor jongeren duidelijk
zijn waarom ze deel zouden moeten nemen aan de politiek en wat het resultaat en belang van
politieke participatie is. Daarnaast is het van betekenis dat deze groep weet hóe ze deel kunnen
nemen aan de politiek (Kâhya & Sheikhi, 2009). De geïnterviewde jongeren uit ons onderzoek geven
aan dat informatie kort, bondig en in duidelijke en begrijpbare woorden geschreven moet zijn, wat
overeenkomt met het bovengenoemde onderzoek. Om jongeren te stimuleren daadwerkelijk hun
stem uit te brengen moeten zij daarnaast in eenvoudig en normaal taalgebruik aangesproken
worden, omdat het gebruik van jongerentaal zelfs averechts werkt (Ouden & van Wijk, 2007; Ouden
& Doorschot, 2010). Als de overheid deze jongeren wil betrekken bij het politieke proces, dan moet
het tevens over onderwerpen gaan die hen aanspreken (Kâhya & Sheikhi, 2009; Van Engelen, 2016).
Uit dit rapport blijkt dan ook dat het van groot belang is jongeren aan te spreken met relevante
onderwerpen om hen te stimuleren om daadwerkelijk te stemmen.
Tot slot kan er gekeken worden naar populaire politiek om jongeren bij de politiek te
betrekken. Dit houdt in dat de presentatie van politiek aangepast wordt aan de wensen van
jongeren. Dat wil zeggen dat politiek op een manier wordt overgebracht die jongeren aan zou
spreken (Aalberts, 2006). Een voorbeeld hiervan in de Verenigde Staten is ‘celebrity politics’, dit is
het gebruik van bekende personen als voorbeeldfunctie om jongeren aan te sporen om zich te
verdiepen in de politiek (Cashmoore, 2006). Een voorbeeld uit Nederland is het initiatief van Tim
Hofman met ‘de stembus 2017’. Tim Hofman is bekend als presentator, blogger, journalist, dichter en
14
columnist. Via zijn initiatief probeert hij jongeren te stimuleren om te gaan stemmen. Ze doen dit
met name door gebruik te maken van sociale media zoals Facebook en Twitter, omdat jongeren hier
het meest actief op zijn (Metronieuws, 2017). Ondanks dit initiatief lag het percentage First Time
Voters dat stemde tijdens de Tweede Kamerverkiezingen van 2017 lager dan het percentage in 2012.
In 2012 stemde 30% van deze groep niet, in 2017 was dit 34% (NOS, 2017). In dit rapport richten wij
ons uitsluitend op dit onderdeel van populaire politiek en blijkt dat deze aanpak minder effectief lijkt
dan andere manieren om het stemgedrag van jongeren te stimuleren. Jongeren die een negatieve
houding hebben tegenover de politiek brengen bijvoorbeeld minder snel hun stem uit als populaire
politiek wordt ingezet (Aalberts, 2006). Zo geven First Time Voters aan dat ze hiervoor te veel moeten
nadenken, dat het niet ontspannend werkt en dat het moeilijk zal zijn om politiek voor hen leuk te
maken. Jonge stemgerechtigden met een positieve houding tegenover de politiek vinden deze
manier van aanpak echter ook niet altijd effectief. Zij vinden bijvoorbeeld dat deze benadering te
subjectief is en te weinig politieke inhoud bevat, maar zijn van mening dat educatie voor jongeren
die zich niet betrokken voelen tot de politiek een betere aanpak is om jongeren te stimuleren
(Aalberts, 2006). Ook uit ons eigen onderzoek komt dit naar voren. Mochten politici toch gebruik
maken van populaire politiek, dan moet deze wijze van benaderen goede intenties hebben en
geloofwaardig overkomen (Aalberts, 2006). Dit is een van de aspecten waar Tim Hofman juist op
inspeelt: hij probeert op een actieve manier jongeren te stimuleren en te informeren. Verder
verklaren First Time Voters binnen dit onderzoek dat iemand hiervoor inspirerend moet zijn en een
voorbeeldfunctie moet hebben. Doordat deze bekende personen politieke onderwerpen onder de
aandacht brengen, zullen jongeren onder andere sneller gaan discussiëren over deze onderwerpen.
Ook hier is het weer van belang dat deze onderwerpen – naast de beroemdheid – de jongeren aan
moeten spreken (Aalberts, 2006). Het is de vraag of dit is gelukt bij het initiatief van Tim Hofman,
aangezien het opkomstpercentage onder First Time Voters niet is gestegen (NOS, 2017).
4. Probleemstelling en methoden
Uit bovenstaande blijkt dat het stemgedrag van First Time Voters in Nederland en de Verenigde
Staten wordt bepaald door uiteenlopende factoren. In de Verenigde Staten is al onderzoek gedaan
naar verschillende manieren om stemgedrag bij First Time Voters te stimuleren, maar specifieke
onderzoeken over het benaderen van First Time Voters in Nederland zijn er tot dusver niet. Aan de
hand van dit onderzoek willen we kijken welke benaderingen het meest effectief zijn om het
stemgedrag van First Time Voters te bevorderen en hoe de toepassing van de manieren
het meest efficiënt is in zowel Nederland als de Verenigde Staten. We hebben gekozen om vier
benaderingswijzen te onderzoeken. Deze zijn gekozen op basis van de eerder bestudeerde literatuur,
waaruit blijkt dat deze het meest succesvol zijn om First Time Voters in de Verenigde Staten te
bereiken. Ook is voor deze aanpak gekozen, omdat deze vier benaderingen erg verschillend van
elkaar zijn en we hierdoor een breed beeld krijgen van de effectiviteit van de manieren om First Time
Voters te benaderen. De vier benaderingsvormen die zullen worden onderzocht binnen dit rapport
zijn: het gebruik van relevante onderwerpen voor First Time Voters, populaire politiek, sociale media
en informatie op school. De effectiviteit van deze benaderingen in Nederland en de Verenigde Staten
zijn onderzocht door middel van kwantitatief onderzoek, in de vorm van een survey en als laatste
door kwalitatief onderzoek in de vorm van interviews.
De online survey is afgenomen onder First Time Voters in zowel de Verenigde Staten als
Nederland en bestond uit verscheidende vragen die betrekking hadden op demografische gegevens,
15
onderliggende factoren voor voter turnout en de vier wijzen om stemgedrag te bevorderen 4. Hierbij
is ook de effectiviteit van de vier benaderingswijzen gemeten5. De gebruikte surveys gericht op
respectievelijk de Nederlandse en Amerikaanse jongeren kunnen opgevraagd worden bij de Radboud
Honours Academy.6
De interviews zijn afgenomen onder First Time Voters in zowel Nederland als de Verenigde
Staten. De bijbehorende interviewschema’s kunnen digitaal opgevraagd worden.7 Binnen de
interviews is ook gekeken naar de vier manieren, zoals hierboven genoemd. Om deze te analyseren
hebben we de interviews in eerste instantie getranscribeerd, vervolgens gecodeerd en op basis
hiervan hebben wij gezocht naar overeenkomsten en verschillen in de uitkomsten.
5. Resultaten en conclusie8
Uit ons onderzoek blijkt dat campagnes die relevante onderwerpen aanstippen het meest effectief
zijn voor zowel Nederlandse First Time Voters. Ook voor Amerikaanse First Time Voters werkt deze
aanpak het beste. Daarnaast blijkt de informatievoorziening vanuit scholen effectief. In deze
paragraaf zullen allereerst de resultaten en conclusie over Nederlandse First Time Voters uiteengezet
worden en vervolgens zullen de resultaten en conclusie over Amerikaanse First Time Voters aan bod
komen. Hierbij worden de resultaten van het hierboven beschreven kwalitatieve en kwantitatieve
onderzoek gecombineerd. Voor een overzicht van de effectiviteit van alle vier de onderzochte wijzen,
zie figuur 3.
Figuur 2. Verschillende benaderingswijzen van First Time Voters die hen het meest aanspreekt en
stimuleert om te gaan stemmen.
In totaal waren er 233 respondenten voor de survey in Nederland, waaronder 103 mannen en 130 vrouwen.
Opleidingsniveaus waren als volgt: VMBO (2), HAVO (1), VWO (81), MBO (2), HBO (24), WO(119) en overig (4). In de
Verenigde Staten waren dit er 53, waarvan 34 man en 19 vrouw. Opleidingsniveau waren als volgt: College/University (46)
en High school (26).
5 Dit is gedaan door de respondenten naar aanleiding van elke aanpak een beoordeling te geven voor respectievelijk de
intentie die deze aanpak teweegbrengt en de attitude. Met de beoordeling betreft de intentie wordt gedoeld op in
hoeverre de benaderingen de intentie tot stemmen bevorderen. Met de beoordeling betreft de attitude wordt gedoeld op
in hoeverre de respondenten positief tegen de aanpakaankijken.
6 Een uitgebreidere beschrijving van de analyse kan aangevraagd worden via de Radboud Honours Academy
7 In Nederland zijn er 7 respondenten geïnterviewd met de volgende opleidingsniveaus: WO(2), HBO (3), MBO (2). In de
Verenigde Staten zijn er 7 respondenten geïnterviewd met de volgende opleidingsniveaus: University/college (4), High
school (3).
8 Transcripties en uitleg over codering kunnen opgevraagd worden via de Radboud Honours Academy.
4
16
Nederland: Het belang van relevante onderwerpen in campagnes
Uit het kwantitatieve onderzoek blijkt dat campagnevoering met relevante onderwerpen voor
jongeren het meest effectief. Van de Nederlandse respondenten gaf 52% dit aan. Dit blijkt ook uit
kwalitatief onderzoek. Drie van de zeven respondenten rapporteerden dat deze manier van aanpak
een stimulans is om te gaan stemmen: “Dat maakt het voor iemand van deze leeftijd [...]
belangrijker, […] dan stem je ook meer voor jezelf”. Vier anderen ervaren het als positief om
relevante onderwerpen terug te zien in campagnes, maar zien het niet als reden om te gaan
stemmen. De respondenten duiden de onderwerpen vluchtelingenproblematiek, onderwijs,
duurzaamheid, cultuur en faciliteiten als belangrijk aan. Tevens stelden de respondenten dat het
gehele beleid van een partij belangrijker is dan alleen de relevante zaken voor jongeren. Dit komt
overeen met het onderzoek van Rock the Vote (2008), waarin wordt genoemd dat het voor politici
belangrijk is om voor jonge kiezers relevante onderwerpen aan de kaak te stellen.
Het geven van informatie over de politiek en de verkiezingen via scholen, zien Nederlandse
First Time Voters als een effectieve aanpak. Wel moet de informatie worden aangeboden op het
moment dat First Time Voters daadwerkelijk mogen stemmen. Uit het kwantitatief onderzoek blijkt
dat deze wijze effectiever is in vergelijking met het inzetten van sociale media en populaire politiek,
dat wil zeggen het inzetten van bekende mensen om interesse in de politiek van jongeren op te
wekken. Dit wordt bij het kwalitatieve onderzoek bevestigd. Alle respondenten vinden informatie
over stemmen op school een goed idee en stellen hier ook al ervaring mee te hebben: “Ik denk dat
onderwijs heel belangrijk is om al van jongs af het idee te krijgen dat je al vroeg moet gaan
stemmen”. Dit sluit aan bij de eerdere aanbeveling uit het onderzoek van Van Engelen (2016).
‘‘Ik denk dat onderwijs heel belangrijk is om al van jongs af aan het idee te geven dat je al vroeg moet
gaan stemmen.’’
– Nederlandse First Time Voter
Twee personen vinden het een goed idee om op de kiesgerechtigde leeftijd nog een keer informatie
te krijgen (bijvoorbeeld op hun vervolgopleiding). Er wordt hierbij benadrukt dat de informatie kort
en bondig moet worden overgebracht, zonder invloed van de visie van de docent. Om dit probleem
op te lossen wordt door een respondent het idee geopperd om een markt te organiseren op scholen
waarbij verschillende politieke partijen vertegenwoordigd zijn. Drie respondenten gaven aan dat zij
destijds nog niet mochten stemmen en het daarom hun minder aansprak, maar de informatie die
werd gegeven wel relevant was.
Benadering door middel van sociale media wordt door Nederlandse First Time Voters
gemengd beoordeeld. Uit het kwantitatieve onderzoek bleek dat First Time Voters deze aanpak als
minder effectief zien dan de twee bovengenoemde benaderingswijzen (relevante onderwerpen voor
jongeren in campagnes en informatie vanuit scholen). Wel vinden zij het inzetten van sociale media
meer stimulerend werken dan het gebruik van populaire politiek. Uit het kwalitatieve onderzoek
kwamen gemengde signalen ten opzichte van deze wijze van benaderen naar voren. Zo geeft de
meerderheid van de respondenten aan dat sociale media geen doorslaggevende rol speelt bij het
stemmen. Verder voelt een aantal respondenten zich überhaupt niet aangesproken via sociale
media. Toch geven een aantal respondenten aan dat het wel degelijk een goede aanpak is: “Als alle
partijen zo’n campagne op sociale media doen, word je vaker herinnerd aan dat je kunt stemmen en
eigenlijk ook moet gaan stemmen”. Qua inhoud en hoeveelheid van informatie geeft een deel van de
respondenten aan dat ze uitgebreide informatie over de politieke standpunten willen. Een ander deel
17
ziet juist graag de informatie kort en bondig: “Kort maar krachtig. Daar ben ik wel van […] dan wil ik
het liefst ook wel meteen duidelijkheid of een pakkende slogan waarvan ik denk ja, dat spreekt mij
aan”. Verder geeft een meerderheid van de respondenten aan dat zij de informatie wel
partijgebonden willen zien. Het is dus onduidelijk hoe sociale media kan bijdragen aan het benaderen
van First Time Voters. Dit komt ook naar voren uit het onderzoek van Esser en De Vreese (2007),
waarin wordt beschreven dat de effecten van media zowel mobiliserend als demobiliserend kunnen
werken. Wellicht geldt dit ook voor sociale media.
Het benaderen van First Time Voters in Nederland door middel van populaire politiek is de
minst effectieve wijze: 72% van de respondenten uit het kwantitatieve onderzoek vindt deze aanpak
het minst effectief. De meeste Nederlandse First Time Voters zeggen in het kwalitatief onderzoek nog
nooit in aanraking te zijn gekomen met populaire politiek. Zij zien deze manier als een stimulans,
maar niet als doorslaggevende factor bij de keuze om te gaan stemmen. Voor het gros van de
respondenten geldt tevens dat populaire politiek pas aantrekkelijk is wanneer zijn worden
aangesproken door een voor hen specifiek inspirerend persoon. Zo zei een van de respondenten: “In
deze veranderende tijden moet politiek eigenlijk ook een soort van sexy worden […] politiek klinkt al
heel saai voor veel mensen. Als je een BN’er (Bekende Nederlander) inzet denk ik dat het wel veel
effect zou hebben.” Daarnaast verklaarden respondenten die al van plan waren te gaan stemmen
deze aanpak niet effectief te vinden. Zij waren daarentegen wel van mening dat deze aanpak hun
vrienden stimuleert om naar de stembus te gaan. Dit komt overeen met het onderzoek van Aalberts
(2006). In dat onderzoek werd gesteld dat populaire politiek niet effectief is voor jongeren die al
politiek betrokken waren.
‘‘Het moet eigenlijk zo makkelijk mogelijk worden gemaakt voor First Time Voters om te gaan
stemmen.’’
– Nederlandse First Time Voter
Tot slot hebben de Nederlandse respondenten ook andere manieren geopperd, naast relevante
onderwerpen voor jongeren in campagnes, informatie vanuit scholen, inzet van sociale media en
gebruik van populaire politiek. Zo werd het wegnemen van praktische bezwaren en een herinnering
op de verkiezingsdag zelf genoemd: “Het moet eigenlijk zo makkelijk mogelijk worden voor First Time
Voters om te gaan stemmen”.
Verenigde Staten: het belang van relevante onderwerpen en informatie vanuit scholen
Uit het kwalitatieve onderzoek onder Amerikaanse First Time Voters blijken de volgende twee
manieren het meest effectief om jongeren te stimuleren om naar de stembus te gaan:
campagnevoering door het gebruik van voor jongeren relevante onderwerpen én
informatieverstrekking vanuit scholen.
Uit het kwantitatieve onderzoek onder Amerikaanse First Time Voters bleek dat campagnevoering
door midden van het gebruiken van relevante zaken voor jongeren samen met het geven van
informatie vanuit scholen het meest effectief werken om First Time Voters te stimuleren om naar de
stembus te gaan.
Wel is het opvallend dat 47% van de respondenten aangeeft dat campagnevoering hen het meest
effectief lijkt, ten opzichte van 31% die aangaven dat het geven van informatie door scholen het
meest effectief lijkt. Het kwalitatieve onderzoek ondersteunt deze resultaten. Zo kwam naar voren
dat het gebruik van relevante onderwerpen in campagnevoering als een goede aanpak gezien wordt,
18
omdat mensen zich persoonlijk aangesproken voelen en omdat zij zo een goed beeld krijgen van de
voordelen om te gaan stemmen. “I feel it would especially work for First Time Voters like me [..]
because especially with first time voting you want to know what you are going into, what to expect”.
Verder vinden de meeste respondenten het een goed idee om vanuit school informatie te krijgen
over hoe het politieke systeem werkt: “I feel like if, you just go to school, you learn about the steps in
which you can vote and learn about the Electoral College and I feel that you have a better [option] to
countervote, like who you should vote for”. Dit moet volgens hen echter niet te saai worden. Aan de
andere kant zijn er ook respondenten die denken dat deze benaderingen averechts werken, omdat
studenten niet geïnteresseerd zijn in de politiek. Twee respondenten gaven aan deze
benaderingswijze helemaal niet te waarderen. Als deze aanpak dus goed wordt afgestemd op de
doelgroep, kan dit mogelijk effectief zijn om het stemgedrag van First Time Voters te bevorderen.
Het inzetten van sociale media wordt door Amerikaanse First Time Voters, net als in
Nederland, gemengd beoordeeld. Net als uit het Nederlandse kwantitatieve onderzoek blijkt uit het
Amerikaanse kwantitatieve onderzoek dat relevante onderwerpen voor jongeren in campagnes en
informatievoorziening via scholen effectiever zijn dan het gebruik van sociale media. Wel is de inzet
van sociale media effectiever dan het gebruik van beroemdheden (populaire politiek).
“You know, the word does spread around. If someone tells you to vote, you’re going to tell your
cousin to vote, your auntie, your grandma, somebody.”
- Amerikaanse First Time Voter
Uit het kwalitatieve onderzoek in Verenigde Staten blijkt dat het gebruik van sociale media wellicht
effectief kan zijn om het stemgedrag te bevorderen onder Amerikaanse First Time Voters. De meeste
respondenten zien campagnes via sociale media als een stimulans om te gaan stemmen: “You know,
the word does spread around. If someone tells you to vote, you’re going to tell your cousin to vote,
your auntie, your grandma, somebody”. Twee mensen geven aan over de politieke berichten heen te
scrollen, omdat zij alleen geïnteresseerd zijn in wat hun vrienden doen: “If you are somebody that
actually takes the time to see, to read, it would work. But for me, I don’t like to”. Verder hebben twee
respondenten de voorkeur voor algemene berichten, zoals ‘stem voor Amerika’, of ‘stem voor
behoudt van onze democratie’ in plaats van boodschappen als ‘stem voor Trump, of ‘stem voor
Hillary’. Het lijkt dan ook met name zo te zijn dat algemene, partij-onafhankelijke en bondige
berichten de Amerikaanse First Time Voters stimulerend werken. Dit komt ook overeen met het
onderzoek van Sheikhi en Kâhya (2009) waarin wordt benadrukt dat First Time Voters het liefst
benaderd willen worden door middel van duidelijke en korte informatie.
Het gebruik van populaire politiek is ook volgens Amerikaanse First Time Voters de minst
effectieve manier om First Time Voters naar de stembus te krijgen. Zo meent 59% van de
respondenten in het kwantitatieve onderzoek dat ze door deze wijze van benaderen het minst
gestimuleerd worden om hun stem uit te brengen. In de Verenigde Staten zijn de meningen uit het
kwalitatieve onderzoek over het gebruik van populaire politiek meer verdeeld dan die in Nederland.
Uit het kwalitatieve onderzoek blijkt namelijk dat deze benadering wellicht effectief kan zijn, omdat
jongeren opkijken tegen beroemdheden en hen als voorbeeld zien. Ook worden veel mensen op deze
manier bereikt en jongeren beschouwen deze benadering als snel, gemakkelijk en toegankelijk. De
meerderheid is echter wel van mening dat algemene informatie beter via scholen dan via
beroemdheden verspreid kan worden. Populaire politiek kan dus werken om jongeren te benaderen
op een informele wijze, maar scholen moeten worden ingezet voor het geven van algemene
19
informatie over de politiek. Dit komt overeen met het onderzoek van Aalberts (2006), waaruit blijkt
dat jongeren die niet actief bezig zijn met de politiek beter benaderd kunnen worden door middel
van educatie op school, maar populaire politiek een effectieve aanpak is om de politiek onder de
aandacht te brengen bij First Time Voters.
Tot slot hebben de Amerikaanse respondenten andere aanpakken genoemd die stimulerend
kunnen werken. Zo noemden zij zaken als het promoten van absentee voting, de rol van
nieuwszenders als een meer algemeen platform voor politieke voorlichting, het uitdelen van stickers,
en het stimuleren van mensen in de omgeving.
20
Non-voters en etnische minderheidsgroepen
1. Inleiding
Wanneer we het hebben over de representatie van bepaalde groepen in de Amerikaanse
democratie, gaat het ook om grote groepen die niet stemmen (McElwee, 2014). Naast het feit dat
jongeren, waaronder First Time Voters, minder vaak stemmen dan ouderen, zijn er ook verschillen in
opkomst als gekeken wordt naar inkomensklasse, educatie en etniciteit (McElwee, 2014). Ook stemt
er een groep mensen niet vanwege politieke desinteresse of wantrouwen. Daarnaast zijn er mensen
die niet kunnen stemmen, omdat het stemrecht hen is ontnomen of omdat ze geen stemrecht
hebben. Al deze groepen van niet-stemmende mensen vormen samen de non-voters in de Verenigde
Staten, zoals tevens te zien is in figuur 4. In de Verenigde Staten dreigt deze groep non-voters steeds
groter te worden, waardoor men zich af moet vragen of de democratie niet in gevaar dreigt te
komen (McElwee, 2014; Page, 2012). Het effect van de steeds grotere groep non-voters is namelijk
dat de mening van deze mensen in de Verenigde Staten niet mee wordt genomen in het politieke
proces (Bennett & Resnick, 1990).
Binnen dit onderzoek zoeken wij naar benaderingswijzen waarop non-voters gestimuleerd
kunnen worden om toch hun stem uit te brengen. We leggen daarbij vooral de focus op nonvoters die zich vrijwillig weerhouden van het stemmen. Deze groep kan namelijk gestimuleerd
worden om te gaan stemmen op manieren die binnen het huidige systeem van de Verenigde Staten
toepasbaar zijn.
Daarnaast gaan we in op etnische minderheidsgroepen, aangezien zij een groot deel
uitmaken van de groep non-voters (Weeks, 2015). Hierbij onderzoeken wij of de mate van etnische
identificatie van invloed is op hoe etnische minderheidsgroeperingen aangesproken willen worden in
politieke campagnes. Als zij namelijk op de juiste wijze aangesproken worden, kan dit wellicht meer
stimulans geven om te gaan stemmen. Wij focussen op Latino’s en Afro-Amerikanen aangezien dit de
twee grootste etnische minderheidsgroepen in de Verenigde Staten zijn en daarmee een groot deel
van het Amerikaanse electoraat (Weeks, 2015).
Wij kijken naar verschillende benaderingen om deze groepen te stimuleren tot stemmen
tijdens de presidentiële verkiezingen. Zo zouden zij namelijk beter gerepresenteerd worden in de
Amerikaanse politiek. Dit onderzoeken wij door het afnemen van interviews. Uit ons afgenomen
onderzoek blijkt dat non-voters de voorkeur geven aan educatie over
politieke systemen en persoonlijk contact met politici. Ook blijkt dat
Afro-Amerikanen en Latino’s vooral waarde hechten aan campagnes
die zich richten op de belangen van de gehele samenleving. Zij willen
niet specifiek benaderd worden op hun etniciteit in politieke
campagnes.
2. Non-voters
Zoals in figuur 4 te zien is, zijn non-voters opgedeeld in vier
verschillende categorieën: felony disenfranchisement, noncitizens,
weerhouding door overige informele barrières en vrijwillige
onthouding van stemmen (Weeks, 2015). Hoewel zij allen gemeen
hebben dat ze niet meestemmen tijdens de presidentiële
verkiezingen, zijn hier wel verschillende oorzaken voor. Hieronder
Figuur 4. Verhoudingen tussen de
verschillende groepen non-voters
(Weeks, 2015).
21
Figuur 4: Verhoudingen tussen de
verschillende groepen non-voters
(Weeks, 2015).
zullen kort deze verschillende groepen behandeld worden, waarbij vooral de nadruk ligt op de groep
non-voters die vrijwillig niet stemt.
Onder de categorie felony disenfranchisement vallen Amerikanen die vanwege een criminele
veroordeling hun stemrecht zijn kwijtgeraakt en daardoor niet mogen stemmen tijdens de
verkiezingen (Chung, 2016). Per deelstaat verschillen de precieze wettelijke regels omtrent het
afnemen van het stemrecht. Zo is er in Maine en Vermont geen sprake van restricties, terwijl Florida
wordt gezien als één van de strengste staten wat betreft felony disenfranchisement. Florida behoort
namelijk tot één van de drie staten waarbij een misdadiger zijn stemrecht automatisch en permanent
wordt ontnomen bij een criminele veroordeling, ook na het uitzitten van de straf (Phillips & Deckard,
2016). Naar schatting kunnen 6.1 miljoen Amerikanen niet stemmen door deze wettelijke restricties
(Larson, Shannon & Uggen, 2016). Dit betekent dat 2,5% van de volwassenen in de Verenigde Staten
niet kan stemmen door de gevolgen van felony disenfranchisement (Larson et al., 2016).
Een beduidend verschil is zichtbaar in het onderscheid tussen de verschillende percentages
van felony disenfranchisement per staat of
regio. Het cartogram in figuur 5 geeft het
percentage van felony disenfranchisement weer
als totaal van het percentage felony
disenfranchisement in de gehele Verenigde
Staten (Larson et al., 2016). In de zuidoostelijke
staten, waaronder Florida, Kentucky en Virginia,
bevinden zich de meeste disenfranchised
citizens. Ook verschillen de percentages van
felony disenfranchisement sterk onder etnische
groepen. Afro-Amerikanen hebben namelijk
veel vaker te maken met felony
disenfranchisement dan andere etnische
Figuur 5. Cartogram van de totale disenfranchisement
groepen (Larson et al., 2016).
(Larson, Shannon & Uggen, 2016).
De tweede categorie non-voters betreft de
noncitizens. In de Verenigde Staten is het zijn van Amerikaans staatsburger een vereiste om te
5: van
Cartogram
van de
totale
disenfranchisement
kunnen stemmen. Een volledige verblijfsvergunning (het Figuur
hebben
een green
card)
maakt
iemand
(Larson,
Shannon
&
Uggen,
2016)
nog niet stemgerechtigd. Om volledig burgerrecht en dus het stemrecht te verkrijgen moet iemand
met een green card eerst aan strenge voorwaarden voldoen en de Naturalization Test afleggen. Veel
mensen kiezen ervoor om dit niet te doen of voldoen niet aan de voorwaarden voor de test,
waardoor zij niet mogen stemmen (U.S. Citizenship and Immigration Services, z.j.). In 2014 ging het
om 8 miljoen green card houders die ervoor kozen om de Naturalization Test niet af te leggen, terwijl
zij hier wel toe gerechtigd waren. Ook zij mogen daardoor hun stem niet uitbrengen (Batalova &
Zong, 2016). Daarnaast bevinden zich ook nog 11 miljoen immigranten zonder verblijfsvergunning in
de Verenigde Staten (Batalova & Zong, 2016). Het gebrek aan juridische status zorgt ervoor dat ook
zij een beperkt recht van spreken hebben in het Amerikaanse systeem.
De derde categorie non-voters omvat Amerikanen die door informele barrières geen gebruik
maken van hun stemrecht. Dit kunnen zowel administratieve redenen – zoals het systeem van
kiezersregistratie – als praktische redenen zijn, waarom deze burgers hun stem niet kunnen of willen
uitbrengen. Naar schatting vormt deze groep zo'n 34% van de non-voters (Alvarez, Ansolabehere,
Berinsky, Lenz, Stewart & Hall, 2009; Weeks, 2015).
Naast bovenstaande groeperingen zijn er ten slotte ook mensen die er bewust voor kiezen
22
om hun stem niet uit te brengen. Dit betreft ongeveer 43% van de gehele groep non-voters (Alvarez
et al., 2009; Weeks, 2015). Een voorbeeld betreft de periodieke stemmers, die per verkiezingsjaar
niet zeker weten of ze opnieuw hun stem uit willen brengen. Daarnaast geeft ongeveer een kwart
van de Amerikanen aan dat zij geregistreerd staan als kiezer, maar dat zij in de meeste gevallen geen
stem uitbrengen (Pew Research Center, 2014).
Met name persoonlijke overwegingen spelen een rol bij het vrijwillig weerhouden van
stemmen. Harder en Krosnick (2008) stellen dat een burger pas gaat stemmen als de voordelen van
het stemmen opwegen tegen de nadelen. Nadelen betreffen bijvoorbeeld het opzoeken van de
relevante informatie en het investeren van tijd in het gehele stemproces. De uiteindelijke beslissing
om te gaan stemmen hangt af van intrinsieke motivatie, de mogelijkheden om te gaan stemmen en
de moeilijkheden die hier een rol bij spelen. Er zijn dus verscheidene redenen waarom mensen
ervoor kiezen om niet te gaan stemmen.
Redenen om vrijwillig niet te stemmen kunnen zijn: het niet eens zijn met de politieke ideeën
van de twee presidentskandidaten en het niet willen dat je stem een rol speelt bij de uitkomsten van
verkiezingen (Page, 2012).
Ook zijn er non-voters die niet geïnteresseerd zijn in politiek of vinden dat de uitkomsten van
de verkiezingen geen effect op hen heeft (Pew Research Center, 2014). Bij de Amerikaanse
verkiezingen van 2012 werd aangeven dat geen interesse hebben in de politiek een reden is om niet
te stemmen (Shearer, 2012). Dit hangt samen met het feit dat non-voters in mindere mate volgen
wat er in de politiek gebeurt dan burgers die wel stemmen. Van burgers die wel stemmen geeft 47%
aan regelmatig politiek nieuws te volgen, terwijl maar 17% van de non-voters aangeeft dit te doen.
Hierdoor zijn non-voters minder op de hoogte van zaken die in het land spelen dan burgers die wel
stemmen (Shearer, 2012).
Een andere veelvoorkomende reden om niet te gaan stemmen, is het beperkte vertrouwen
in het politieke systeem (Weeks, 2015). Ruim 40% van de Amerikaanse burgers die zich vrijwillig
weerhoudt van stemmen geeft aan het gevoel te hebben dat hun stem niet meetelt. Meer dan de
helft van deze groep geeft daarnaast aan de politiek als corrupt te beschouwen (Page, 2012).
Daarnaast heerst er ontevredenheid over de partijen en de kandidaten onder veel non-voters.
(Alvarez et al., 2009).
Er zijn verscheidende oorzaken voor het lage vertrouwen in het politieke systeem. Ten eerste
zorgt het districtensysteem van de Verenigde Staten ervoor dat het weinig effect heeft om op
kleinere partijen te stemmen (Teixeira, 2011). Dit staat in verband met het tweepartijensysteem van
de Verenigde Staten, dat zorgt voor minder flexibiliteit en minder keus voor stemmers dan in een
meerpartijensysteem (Miller & Listhaug, 1990). Daarnaast hebben veel kiezers het gevoel dat hun
stem in een eenkamerstelsel meer gehoord wordt dan in een tweekamerstelsel, omdat zij bij een
tweekamerstelsel niet rechtstreeks invloed hebben op het beleid (Teixeira, 2011).
3. Etnische minderheidsgroepen als non-voters
Zowel Afro-Amerikanen als Latino’s maken een groot deel uit van de Amerikaanse bevolking, wat
wordt weergegeven in figuur 6. De Latino’s vormen de grootste etnische minderheidsgroepering in
de Verenigde Staten, gevolgd door de Afro-Amerikanen. Daarnaast is te zien dat deze groepen in de
toekomst waarschijnlijk steeds groter zullen worden (McClain & Stewart, 2014). In figuur 6 is te zien
dat Afro-Amerikanen en Latino’s een lagere voter turnout hebben dan blanke Amerikanen. Daarbij is
te zien dat het gat tussen de Afro-Amerikanen en blanke Amerikanen bij de presidentiële
verkiezingen over de jaren steeds kleiner is geworden, wat een positieve verandering weergeeft. Bij
23
Latino’s is dit echter anders en ligt de voter turnout een stuk lager: in 2008 en 2012 stemde maar
32% van de Latino’s in vergelijking met ongeveer 75% van de blanke Amerikanen (Weeks, 2015).
Daarnaast moeten we kijken naar naar de mate van armoede onder de etnische
minderheidsgroeperingen. In de Amerikaanse voter turnout is het verschil van inkomens duidelijk
terug te zien. Amerikanen met een hoger inkomen gaan significant vaker naar de stembus dan
Amerikanen met een laag inkomen (McElwee, 2014). Bij de Latino’s leeft 25,8% in armoede. Dit
percentage ligt voor Afro-Amerikanen met 28% hoger (Kollar, Proctor, & Semega, 2016). In de
Verenigde Staten wordt armoede meestal gemeten door een armoedegrens, die ieder jaar opnieuw
wordt bepaald door de federale overheid. De keuze om wel of niet te stemmen is wellicht afhankelijk
van de inkomensklasse waarin een kiezer zich bevindt. Veel Amerikanen die zich in een lagere
inkomensklasse bevinden, zijn ervan overtuigd dat hun stem toch geen verschil maakt. Hierdoor zien
zij het nut van stemmen niet in (Bennett & Resnick, 1990). Het politieke speelveld mist daardoor een
deel van de Amerikaanse bevolking, namelijk de groep non-voters uit een lage inkomensklasse
(McElwee, 2014). Dit zorgt ervoor dat een groot deel van deze klasse ongehoord blijft.
Figuur 6. Populatiepercentage van de Verenigde
Staten gebaseerd op blanke Amerikanen, AfroAmerikanen en Latino’s in respectievelijk 2014 en
2060 (Statista, z.j.).
Figuur 7. Voter turnout vanuit etniciteit over de periode 1972-2012
(Weeks, 2015).
Figuur 7: Voter turnout vanuit etniciteit over de periode 1972-2012
(Weeks, 2015).
4. Het belang van non-voters en etnische minderheden in het politieke speelveld
Figuur 6: Populatiepercentage van de
Er zijn
een aantal
onderscheidende
kenmerken van de politieke voorkeuren van non-voters
Verenigde
Staten
gebaseerd op blanke
Amerikanen,
en Latino’s
in
tegenover
dieAfro-Amerikanen
van voters. Zo hebben
non-voters
uit lage inkomensklassen een sterkere voorkeur voor
respectievelijk
2014
en
2060
(Statista,
z.j.).
een meer egalitair economisch beleid. Ook vinden zij dat de overheid hogere belastingen mag heffen
(Bennet & Resnick, 1990). Dit kan gekoppeld worden aan een linkse voorkeur op economisch beleid.
Deze groep non-voters kan wellicht andere invalshoeken aan de orde stellen dan het deel van de
Amerikanen dat nu stemt. Hogere participatie van non-voters zou daarom kunnen leiden tot politici
die progressievere beslissingen maken wat betreft economisch beleid (McElwee, 2014). Het
percentage van de mensen in de hogere inkomensklasse dat nu stemt ligt een stuk hoger dan
mensen uit andere inkomensklassen. Deze groep mensen geeft tevens aan dat ze voornamelijk
stemmen vanwege hun eigen economische belangen (McElwee, 2014).
Bij vergelijking van landen met een hoog opkomstpercentage tegenover landen met een laag
opkomstpercentage, valt het op dat in landen met een hoger opkomstpercentage de overheid wordt
gedwongen om meer economisch links beleid te implementeren. Dit beleid is daarmee meer in
overeenstemming met de wensen van de gehele bevolkingspopulatie (McElwee, 2014). Het is
24
daarom van belang om de groep non-voters te stimuleren om toch hun stem uit te brengen, zeker
omdat deze groep lijkt te groeien (McElwee, 2014). Wanneer deze groep wel zou gaan stemmen, zou
dit wellicht kunnen leiden tot een verandering in het beleid. Hierdoor worden de belangen van een
groter deel van de bevolking gerepresenteerd.
Met betrekking tot etnische minderheidsgroeperingen is het opvallend dat deze groepen
sterk aan het groeien zijn. Volgens gegevens van het Census Bureau (Roberts, 2008) zal de
minderheid in 2050 namelijk een meerderheid vormen. De blanke Amerikanen zullen in 2050 46%
van de Amerikaanse bevolking vormen en daarmee dus niet langer in de meerderheid zijn. Deze
verandering wordt grotendeels veroorzaakt door een stijgend sterftecijfer onder de blanke
Amerikanen en een stijgend geboortecijfer onder andere etnische groeperingen en hun kinderen
(Roberts, 2008). De Latino-populatie die in 2008 nog 47 miljoen bedroeg, zal zich in 2050
verdrievoudigen naar 133 miljoen. De Latino-bevolking zal dan 30% van de bevolking vormen en
daarmee dan ook het sterkst groeien. De Afro-Amerikanen zullen een stijging doormaken van 41
miljoen naar 66 miljoen mensen. In sommige staten, bijvoorbeeld Texas en Californië, vormen deze
etnische minderheidsgroeperingen al de meerderheid van de bevolking (Roberts, 2008).
5. Het stimuleren van stemgedrag bij non-voters
Omdat de groep (vrijwillige) non-voters steeds groter wordt, is er in de afgelopen decennia meer
aandacht gekomen voor verschillende vormen van stimulatie die ervoor zorgen dat de groep nonvoters wél naar de stembus gaat. Hieronder zullen de belangrijkste vormen worden uitgelicht die
reeds in de literatuur naar voren komen. Deze benaderingen zullen vervolgens nader worden
onderzocht door middel van interviews met Amerikaanse non-voters.
De eerste benaderingswijze is het invoeren van stemplicht. Stemplicht houdt in dat er een
systeem wordt ingevoerd van wetten en/of normen die verplicht stellen dat alle stemgerechtigden
naar de stembus gaan. Vaak zijn er sancties verbonden aan niet-naleving (Jackman, 2001). In
ongeveer 17% van alle democratieën op de wereld is stemplicht gebruikelijk (Jackman, 2001). Van
belang is hierbij om op te merken dat de landen die stemplicht hanteren, verschillende sancties
hieraan verbinden. Dit kan variëren van geen sanctie, bijvoorbeeld in Australië, tot het ontnemen van
stemrecht, zoals in Thailand (Jackman, 2001). Binnen regimes waar een stemplicht geldt, wordt het
stemmen voor het electoraat vaak actief toegankelijk gemaakt. Staten die stemplicht toepassen,
verlagen namelijk vaak de kosten om te gaan stemmen en zorgen tevens dat het stemmen minder
moeite kost. Dit doen ze onder andere door stembureaus in het weekend te openen en door middel
van eenvoudige registratieprocedures (Jackman, 2001). Een kanttekening van de stemplicht heeft
betrekking op de vraag welke invulling dit systeem geeft aan de democratie. Is het immers
'democratisch' om mensen te dwingen hun stem uit te brengen door te dreigen met een financiële of
sociale sanctie (Jackman, 2001)? In het academisch debat is de stemplicht lange tijd beschouwd als
een effectief middel om de opkomst te verhogen (Jackman, 2001). Er moet echter de mogelijkheid
kunnen bestaan dat iemand er zelf voor kiest om zijn of haar stemrecht wel of niet te gebruiken.
Deze mogelijkheid is ook in de Verenigde Staten belangrijk omdat een grote groep non-voters niet
stemt wegens politieke desinteresse of wantrouwen in het politieke systeem. Vrijheid is een
belangrijke waarde binnen de Amerikaanse democratie en vormt daarom een obstakel voor het
invoeren van een stemplicht. Dit is ook gebleken uit de antwoorden van de respondenten, die vooral
aangeven het dwingen om te gaan stemmen geen oplossing is.
Een tweede aanpak is het verschaffen van kwalitatief betere educatie over het politieke
systeem en het belang van stemmen. De groep First Time Voters maakt namelijk ook deel uit van de
25
groep non-voters. Een groot deel van deze jongeren stemt niet omdat zij zich niet verbonden voelen
met het politieke systeem of omdat zij niet genoeg kennis hebben van het politieke systeem of de
politiek zelf (Pammet & LeDuc, 2003). Het gebrek aan kennis heeft betrekking op zowel de
kandidaten, partijen als politieke onderwerpen. De jongeren hebben daarbij een gebrek aan kennis
over hoe politiek invloed kan hebben op hun levens (Pammet & LeDuc, 2003) Politiek wordt door
deze jongeren vaak gezien als te complex en verwarrend, waardoor zij zich snel geïntimideerd
voelen. Dit gevoel resulteert vervolgens in een onverschillige houding ten opzichte van politiek
(Pammet & LeDuc, 2003). Educatie over politiek in scholen wordt gezien als de oplossing voor de
bevordering van politieke interesse (Pammet & LeDuc, 2003). Ook de respondenten zien educatie als
een van de meest effectieve manier om jongeren te stimuleren om te gaan stemmen. Deze aanpak
heeft niet alleen betrekking op de jongeren van nu, maar ook op de gehele groep non-voters in de
nabije toekomst. Als een persoon eenmaal gestemd heeft, is de kans namelijk groter dat hij of zij dit
in de toekomst zal blijven doen (Rock the Vote, 2008). Het belang hiervan is al eerder aangetoond bij
First Time Voters. Bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016 stemde ongeveer 50% van de
jonge kiesgerechtigden niet (Tisch, 2016). Dit zijn 24 miljoen jongeren (CIRCLE, 2016).
Een derde benaderingswijze heeft te maken met persoonlijk contact tussen politici en
Amerikaanse burgers. Non-voters waarderen het als politici moeite stoppen in interactie en
persoonlijk contact met kiezers (Henn & Weinstein, 2006). Deze (vooral jonge) non-voters hebben de
behoefte om het gevoel te krijgen dat politieke participatie een belangrijke en betekenisvolle taak is
(Henn & Weinstein, 2006). Ook de non-voters die we hebben gesproken in de interviews gaven aan
dit persoonlijke contact met politici te waarderen. Tegenwoordig wordt de politiek vaak als
‘afgesloten arena’ gezien, waarin er weinig ruimte is voor onderwerpen die belangrijk zijn voor jonge
mensen (Henn & Weinstein, 2006). Wanneer mensen het idee hebben dat de politieke wereld niet
open staat voor hun ideeën en niet betekenisvol is voor hen, zullen zij zich vervreemd voelen van de
politiek en weinig stimulans voelen om naar de stembus te gaan (Henn & Weinstein, 2006).
De vierde en laatste manier betreft een online verkiezingshandboek. Deze
verkiezingshandboeken zijn qua informatie vergelijkbaar met een politieke website, maar kunnen
een veel breder publiek betrekken (Iyengar & Jackman, 2003). Het gemak waarmee zo'n handboek
gevonden en gebruikt kan worden en de mogelijkheid om informatie te filteren naar individuele
interesses, zal zorgen dat kiezers bewuster worden van hun rol tijdens verkiezingen. Zo zullen zij
wellicht worden gestimuleerd om zelf campagnes en informatie op te zoeken (Iyengar & Jackman,
2003). Uit de interviews met de respondenten is echter gebleken dat deze wijze hen het minst
aanspreekt. Hoewel er momenteel tal van verschillende online mogelijkheden zijn om je te
oriënteren op de politiek, zoals stemwijzers, is daarnaast een online verkiezingshandboek een
toegankelijke mogelijkheid om interactie te faciliteren tussen de kandidaten en de kiezers (Iyengar &
Jackman, 2003). Iyengar en Jackman (2003) spreken voornamelijk over een handboek dat
verkrijgbaar is op een CD. Anno 2017 heeft bijna iedereen echter een smartphone en toegang tot het
internet, waardoor de handboeken breder ingezet kunnen worden. Hierbij kan gedacht worden aan
een app of een website waar de handboeken op te gebruiken zijn.
6. Stemgedrag en voorkeuren van etnische minderheden
Een verklaring voor het stemgedrag van Afro-Amerikanen en Latino’s, is dat stemgedrag te maken
heeft met de ideologie die wordt aangehangen. Het hanteren van een bepaalde ideologie wordt in
de media vaak gekoppeld aan het spreidingsveld van liberaal tot conservatief stemmen. Etnische
minderheidsgroeperingen worden door de media vaak als geheel ingedeeld als liberaal, waardoor er
26
geen rekening gehouden wordt met de verscheidenheid van ideologie binnen een bepaalde
minderheidsgroepering (McClain & Stewart, 2014). Een andere verklaring voor het stemgedrag van
Afro-Amerikanen en Latino’s is de identificatie met de etnische groep, dit wil zeggen de mate waarin
zij groepscohesie en verbondenheid met de groep ervaren (McClain & Stewart, 2014). In dit
onderzoek ligt de nadruk op identificatie en is ideologie verder buiten beschouwing gelaten.
Op basis van twee maatstaven toetsen wij de mate van groepsidentificatie tussen etnische
minderheidsgroeperingen. Een eerste maatstaf betreft een analyse van de manier waarop etnische
discriminatie ervaren ten opzichte van zichzelf en ten opzichte van de groep. De tweede maatstaf
omvat de manier waarop personen zich verbonden voelen met de ideeën van andere groepsleden.
Wat betreft het ervaren van discriminatie, blijkt dat 73% van de Afro-Amerikanen
discriminatie op basis van etniciteit ervaart (ABC News, USA Today, Columbia University, 2008).
Latino’s krijgen in mindere mate te maken met discriminatie, 40% geeft aan weleens discriminatie op
etniciteit te ervaren. De helft van de Latino’s geeft aan discriminatie als een groot probleem te zien.
(Pew Hispanic Center, 2008). Deze verscheidenheid in perceptie en ervaring kan verklaard worden
door het feit dat de Latino groepen onderling weinig contact hebben en zich cultureel niet verbonden
voelen (McClain & Stewart, 2014).
Wat betreft de tweede maatstaf, verbondenheid met ideeën van de groep, blijkt uit figuur 8
dat Afro-Amerikanen in de afgelopen twee decennia minder groepscohesie zijn gaan ervaren. Toch
bedroeg het percentage dat aangaf hetzelfde lot te ervaren als andere Afro-Amerikanen in 2008 nog
67%. Dit staat tegenover 50% van de Latino’s die aangeven aan dat hun welzijn afhangt van het
welzijn van andere Latino’s (Fraga, Garcia, Hero, Jones-Correa, Martinez-Ebers & Segura, 2006).
Daarnaast gaf bijna 80% van de Latino’s aan thuis Spaans te spreken. Dit kan ook ervaren worden als
een gevoel van identificatie met de groep (Shin & Bruno, 2003).
Figuur 8. Het aandeel van Afro-Amerikanen dat aangeeft dat zij hetzelfde lot ervaren als andere Afro-Amerikanen
(McClain & Stewart, 2014).
In de Verenigde Staten zijn er regelmatig politieke campagnes die zich specifiek richten op Latino’s
(Connaughton & Jarvis, 2004). Het aanspreken in de eigen taal bij politieke campagnes zou een rol
kunnen spelen in de mate van politieke betrokkenheid. In de Verenigde Staten gebeurt dit door
Latino’s aan te spreken in het Engels én het Spaans (Connaughton & Jarvis, 2004). Latino’s worden in
politieke campagnes vaak op een specifieke manier afgebeeld. Zij worden neergezet als Amerikanen
die de American Dream leven. Er wordt in hun cultuur weinig gebruik gemaakt van culturele
symbolen en er is veel identificatie met de Verenigde Staten. Door de focus op Latino’s te leggen en
ze aan te spreken in twee talen, kan de aantrekking tot campagnes worden bevorderd (Connaughton
& Jarvis, 2004). In de Spaanstalige advertenties zijn de Latino's vaak de hoofdrolspelers of verteller.
Deze Spaanstalige verteller maakt daarbij vaak gebruik van bezittelijke voornaamwoorden: “I see
how well our young people do when given an opportunity.” Verder worden de Latino's neergezet als
27
een belangrijke opkomende groep in de politiek. Zo worden zinnen als de volgende gebruikt in
campagnes: “Como Latinos nosotros serémos el bloque electoral más importante” (Connaughton &
Jarvis, 2004). Vrij vertaald betekent dit dat Latino's de belangrijkste electorale groep zullen worden.
Engelstalige advertenties spelen in op een andere boodschap dan Spaanstalige advertenties
(Abrajano, 2010). Zo bevatten Spaanstalige advertenties bijvoorbeeld minder vaak politieke content
(Affigne, 2011). Bijna de helft van de Spaanstalige advertenties (43.6%) is gericht op Latino’s.
Waarschijnlijk komt dit door het feit dat presidentskandidaten denken dat de Latino’s gevoeliger zijn
voor berichten die refereren aan hun achtergrond (Abrajano, 2010). De antwoorden van de
respondenten van ons onderzoek laten echter zien dat dit alleen geldt voor Latino’s die zich
identificeren met hun herkomstland en overwegend Spaans spreken.
De politieke campagnes die zich focussen op etniciteit waren voor Latino’s die in het dagelijks
leven hoofdzakelijk Spaans spreken het meest effectief. Voor meer geïntegreerde Latino’s bleek dit
minder te werken (Abrajano, 2010). Informatieve politieke advertenties ingesproken in het Spaans of
Engels waren effectiever voor deze groep en meer gelinkt aan het stemgedrag (Affigne, 2011). Een
Latino die zich steeds meer identificeert met de Amerikaanse cultuur, heeft meer behoefte aan
complexere, politiek inhoudelijke informatie in plaats van culturele informatie. Kortom, de mate van
identificatie met de eigen etnische groep lijkt ook hier bepalend te zijn voor de wijze van
campagnevoering die geprefereerd wordt (Abrajano, 2010). Uit de interviews is echter naar voren
gekomen dat geen van de Latino-respondenten zich identificeert met de groep Latino’s in de
Verenigde Staten en lijkt dan ook geen invloed te hebben op de campagnevoering.
7. Opzet kwalitatief onderzoek
Een groot deel van de Amerikaanse bevolking behoort tot de groep non-voters. Tijdens de
verkiezingen betrof het 45% van de kiesgerechtigden (United States Elections Project, 2016). Om te
streven naar een betere representatie van alle Amerikaanse burgers in de politiek, onderzochten wij
de volgende aanpakken: stemplicht, betere educatie over het systeem en het belang van stemmen,
persoonlijk contact tussen burgers en politici en het online verkiezingshandboek. Een belangrijke
groep onder de non-voters zijn etnische minderheidsgroepen en in ons onderzoek hebben wij ons
gericht op Afro-Amerikanen en Latino’s. Voor deze minderheidsgroeperingen is onderzocht of zij
benaderd willen worden in etniciteitsgerichte campagnes.
Er is gekozen om vrijwillige non-voters te interviewen, omdat deze groep binnen het huidige
Amerikaanse politieke systeem kan worden gestimuleerd om toch hun stem uit te brengen. Met
behulp van deze interviews zijn de verschillende manieren om stemgedrag onder non-voters te
stimuleren vergeleken. Voor de Latino’s en Afro-Amerikanen wordt gekeken in hoeverre identificatie
met de minderheidsgroep invloed heeft op de voorkeur om aangesproken te worden in
etniciteitsgerichte campagnes.9
Een kanttekening die geplaatst kan worden bij deze resultaten, is het feit dat deze resultaten
niet te generaliseren zijn. In totaal zijn er zeven Amerikaanse non-voters, vier Afro-Amerikanen en
twee Latino’s geïnterviewd. De respondenten zijn willekeurig op straat aangesproken en woonachtig
in de regio Washington D.C. en New York City. De interviews zijn door verschillende personen in
koppels (interviewer en observator) afgenomen. Eerst bespreken we de belangrijkste bevindingen
met betrekking tot de vrijwillige non-voters in het algemeen en vervolgens bespreken we de etnische
De interviewguides die gebruikt zijn bij het afnemen van het interview onder de non-voters en etnische
minderheidsgroeperingen zijn digitaal aan te vragen.
9
28
minderheidsgroepen.
8. Resultaten en conclusie10
Non-voters
De geïnterviewde groep non-voters geeft aan dat zij educatie over het politieke systeem en
persoonlijk contact met politici de beste aanpak vinden om stemgedrag te stimuleren. Enkele
respondenten noemen dat educatie met name kan zorgen voor meer bewustzijn met betrekking tot
politiek. Dit komt tevens overeen met het onderzoek van Pammet en LeDuc (2003), waaruit bleek dat
educatie over politiek op scholen bevorderend is voor de politieke interesse. Een aantal
respondenten geven echter aan dat ze denken dat dit weinig effect zal hebben, vooral specifiek
tijdens de verkiezingen van 2016: “This election is a little different because I just don’t think either
candidate is strong’’. De helft van de respondenten ziet het echter wel als een goede motivatie.
‘‘This election is a little different because I just don’t think either candidate is strong.’’
- Amerikaanse non-voter
Daarnaast is de meerderheid van de respondenten positief over persoonlijk contact met
politici. Op deze wijze kunnen politici namelijk beter naar het volk luisteren. Hieruit blijkt dat ook de
respondenten de huidige politiek ontoegankelijk vinden (Henn & Weinstein, 2006). Eén respondent
gaf aan dat een combinatie van educatie en persoonlijk contact ook een goede manier kan zijn.
Hierbij zouden studenten de kans krijgen om kritische vragen te stellen aan politici: “[…] they could
maybe go around colleges […] and have these politicians sit down, with law students and have those
law students grill them. […] because at the end of the day, nobody trusts Fox and CNN.”
“I’m not going to vote between either, like, an evil businesswomen or a scumbag.”
- Amerikaanse non-voter
Het gaat daarbij om het wantrouwen dat de non-voters hebben tegenover de presidentskandidaten
maar ook tegenover de media. Daarom zou juist het persoonlijke contact met politici van belang
kunnen zijn. De afstand tussen politici en kiezer wordt nu nog als te groot ervaren. Ondervraagden
benadrukken daarbij dat zij veel waarde hechten aan de mate van oprechtheid van politici. De
manier waarop de presidentskandidaten zich gedragen, noemt een respondent “more show than
tell”. Zij zien de politieke campagnes vaak als een groot toneelstuk in plaats van een oprechte
boodschap aan het volk. Oprecht persoonlijk contact met politici zou daardoor een motivatie kunnen
vormen om te gaan stemmen. In het onderzoek van Henn en Weinstein (2006) kwam reeds naar
voren dat Amerikanen vonden dat deze benaderingswijze het politieke toegankelijker maakt en
daardoor een stimulans is om naar de stembus te gaan. Een aantal respondenten benadrukken dat
ontevredenheid met de kandidaten de belangrijkste reden is om niet te gaan stemmen bij de
verkiezingen van 2016: “I’m not going to vote between either, like, an evil businesswomen or a
scumbag”. Deze reden werd ook in het theoretisch kader aangehaald waarin duidelijk werd dat een
deel van de mensen niet stemt omdat ze het niet eens zijn met de politieke ideeën van de
presidentskandidaten (Page, 2012).
Transcriptes en uitleg over codering kunnen opgevraagd worden via de Radboud Honours Academy
[email protected].
10
29
Respondenten geven daarbij ook aan weinig vertrouwen te hebben in het politieke systeem
van de Verenigde Staten, zoals ook in Weeks (2015) als veelvoorkomende reden werd genoemd om
niet te gaan stemmen. Hierbij zien respondenten het tweepartijensysteem en het districtenstelsel als
problematisch. Zo geeft een van de non-voters aan: “Everyone’s vote should be counted equally and I
think the popular vote is more important than anything… I definitely recognize that it’s a problem
there”. Meerdere respondenten vinden het oneerlijk dat de popular vote niet de winning vote is.
Daarbij zorgt het districtenstelsel dat het stemmen op een third party minder effectief en minder
aantrekkelijk is. Drie respondenten geven dan ook aan dat het stemmen op een third party geen
verschil maakt. Dit gebrek aan een ruime keuze voor stemmers, draagt onder andere bij aan het
wantrouwen van de non-voters, zoals ook voort is gekomen in het onderzoek van Miller & Listhaug
(1990).
‘‘I think it is bullshit. I don’t think that you can really force people to make a decision that they don’t
feel comfortable with.’’
- Amerikaanse non-voter
Stemplicht wordt niet gezien als een effectieve aanpak om stemgedrag te stimuleren: ‘’I think it is
bullshit. I don’t think that you can really force people to make a decision that they don’t feel
comfortable with.” De respondenten zien het stemmen als een recht, maar geen plicht en daarom
past stemplicht niet bij een democratie. Ook in de literatuur werd genoemd dat dit een van de
belangrijkste bezwaren is tegen het invoeren van een stemplicht (Jackman, 2001). De meeste
respondenten vinden het beter om mensen te motiveren om een stem uit te gaan brengen, dan om
te straffen wanneer zij dat niet doen. Eén van de respondenten noemt daarbij dat het averechts zou
kunnen werken: ‘’I think it’s also like reversed psychology where you tell someone they have to do
something, you make them hate it more.” Een respondent vindt daarbij dat mensen niet verplicht
kunnen worden, wanneer zij ontevreden zijn over beide presidentskandidaten.
De online verkiezingshandboeken worden daarnaast ook niet ervaren als een goede manier
om stemgedrag te stimuleren: “I think they have some of those already. I’ve never used one […]. The
only thing I say about it, I hope they give the proper amount of information, because depending on
putting those out there, they can easily be manipulated. And we don’t need more lies.” De visie van
Iyengar en Jackman (2003) blijkt dus onaantrekkelijk voor onze respondenten.
Wat verder niet terug kwam in de interviews, is dat burgers een afweging maken tussen de
voor- en nadelen van stemmen (Harder & Krosnick, 2008) of dat de respondenten geen interesse
hebben in de politiek (Shearer, 2012).
Afro-Amerikanen en Latino’s
Met betrekking tot de etniciteitsgerichte campagnevoering, geven zowel Afro-Amerikanen als
Latino’s aan in de interviews aan dat zij niet op basis van hun etniciteit benaderd zouden willen
worden in politieke campagnes. Zij vinden dat politieke campagnes niet gericht zouden moeten zijn
op etniciteit maar op de belangen van groepen in de samenleving. Binnen dit onderzoek is er ook
sprake van een samenhang tussen de ervaren discriminatie en identificatie met de groep. Zowel de
geïnterviewde Afro-Amerikanen als Latino’s ervaren discriminatie, maar de Afro-Amerikanen
ervoeren dit in grotere mate. Hier is dus te spreken over een samenhang tussen ervaren
discriminatie en identificatie met de minderheidsgroep, wat overeenkomt met het onderzoek van
McClain & Stewart (2014) en onderzoek van Columbia University (2008).
30
Van de geïnterviewde Latino’s identificeerde geen van de respondenten zich als zodanig. Dit
komt overeen met het onderzoek van McClain & Stewart (2014), met als verklaring dat Latino’s
onderling weinig contact hebben en zich daardoor niet cultureel verbonden voelen. Uit de interviews
blijkt ook dat de respondenten zich eerder verbonden voelen met hun specifieke herkomstland, dan
met de groep Latino’s in zijn geheel. Uit de interviews blijkt dat respondenten die zich sterker
verbonden voelen met hun herkomstland, gevoeliger zijn voor Spaanstalige campagnes. Dit is in
overeenstemming met het onderzoek van Abrajano (2010), waaruit bleek dat voor Latino’s die in het
dagelijks leven hoofdzakelijk Spaans spreken de etniciteitsgerichte politieke advertenties het meest
effectief waren. Voor meer geïntegreerde Latino’s bleek dit echter minder effectief. Zij gaven in de
interviews aan fel tegen het aanspreken in het Spaans te zijn. “My feeling is, this is America. We
speak English. Everything should be in English. If somebody comes here to use the benefits of this
country, because everybody here comes for the benefits, one way or another, including myself. I think
that they should learn the language.” Er kan dus geconcludeerd worden dat deze bevindingen
overeenkomen met de visie dat de mate van identificatie met de eigen etnische groep bepalend is
voor de wijze van campagnevoering die geprefereerd wordt (Abrajano, 2010).
Uit de interviews met Afro-Amerikanen blijkt dat zij zich ook als zodanig identificeren en
zichzelf deze etniciteit toewijzen. Ze zijn trots om tot deze etnische groep te behoren en
ondersteunen deze stelling door te verwijzen naar het verleden van de Afro-Amerikaanse
gemeenschap. Volgens de respondenten moeten politici zich richten op specifieke zaken die spelen
binnen de etnische minderheidsgroeperingen, in plaats van campagnes specifiek gericht op etniciteit.
Daarbij gaf deze groep aan de belangen van de algehele samenleving belangrijker te vinden
dan de belangen van specifieke minderheidsgroeperingen: ‘’I feel like if, when it comes to
campaigning, if we are going to address issues, we are going to address everything. Not just one race,
because that is not fair.” De groep non-voters bestaat voor een relatief groot deel uit etnische
minderheden, hoewel er natuurlijk ook etnische minderheden zijn die wel stemmen. Zo geven AfroAmerikaanse respondenten aan actief betrokken te zijn bij het aanmoedigen van anderen om te gaan
stemmen. Hierbij wordt vaak benadrukt dat deze groep lang van het stemrecht uitgesloten is
geweest.
31
Lobby
Zoals in dit rapport blijkt, is het uitbrengen van een stem van essentieel belang voor de representatie
van burgers in de politiek. De invloed die het kiesgerechtigde volk uitoefent op het politieke
speelveld is echter breder. Dit deel van het onderzoek richt zich op de participatie na de
verkiezingen. Dit rapport legt hierbij de focus op lobby- en belangengroepen. Zoals eerder is
beschreven blijkt dat de stem van het overgrote deel van de Amerikaanse burgers niet gehoord
wordt wanneer het gaat om vertegenwoordiging via lobbyisten. Dit laat zien dat het belangrijk is om
te onderzoeken hoe verschillende groepen Amerikaanse burgers wel gerepresenteerd kunnen
worden.
Dit rapport beschrijft allereerst het huidige lobbysysteem in de Verenigde staten. Hierbij
kijken we naar lobby- en belangengroepen binnen de verschillende categorieën stemmers die dit
onderzoek behandelt: First Time Voters, etnische minderheden en non-voters. Daarnaast wordt een
kritische blik geworpen op de werking van het lobbysysteem. Hierbij komen twee Amerikaanse
organisaties aan bod die zich sterk maken voor een verandering van het huidige systeem, namelijk
Represent.Us en The Sentencing Project. Wij hebben ervoor gekozen om deze twee organisaties te
interviewen, omdat zij de belangen behartigen van een groter publiek dat doorgaans niet door lobbyen belangengroepen (met veel financiële middelen, zoals bedrijven) worden vertegenwoordigd.11
The Sentencing Project is een Amerikaanse organisatie die zich onder andere richt op felony
disenfranchisement. Eerder in het onderzoek bleek dat binnen de groep non-voters, disenfranchised
citizens een grote groep vormen van Amerikaanse burgers die niet mogen stemmen. Binnen de
groep disenfranchised citizens vormen Afro-Amerikanen en Latino’s een aanzienlijk grotere groep ten
opzichte van blanke Amerikanen. Jongeren binnen minderheidsgroeperingen, soms First Time Voters,
worden daarnaast ook strenger berecht dan blanke jongeren (The Sentencing Project, 2016). The
Sentencing Project richt zich dus onder andere op de drie groepen die ook in dit onderzoek naar
voren komen, wat het relevant maakt om hen in dit onderzoek te betrekken. Tevens komt de
organisatie Represent.Us aan bod. Deze Amerikaanse organisatie maakt zich hard om het
Amerikaanse lobbysysteem aan te passen. Dit doen zij onder andere via de Anti Corruption Act
(ACA), waarmee zij op lokaal niveau al veel vooruitgang hebben geboekt. Als laatst kijken we in dit
onderzoek naar alternatieven voor het huidige lobbysysteem. Deze alternatieven zijn enerzijds
vastgesteld uit de interviews met Represent.Us en The Sentencing project en anderzijds aangedragen
in literatuur. Kortom kijken wij naar manieren waarop de belangen van alle Amerikanen in de vorm
van lobby evenredig kunnen doorklinken in het congres. Om dit te kunnen doen, moeten we eerst
kijken naar de huidige invulling van het lobbysysteem.
De interviewguide die gebruikt is bij het afnemen van deze interviews alsmede de transcripties en codering van deze
interviews kunnen opgevraagd worden via de Radboud Honours Academy.
11
32
1. Lobbysysteem in de Verenigde Staten
Allereerst zullen we een aantal belangrijke termen
toelichten en vervolgens gaan we in op de
strategieën die lobby- en belangengroepen kunnen
gebruiken om overheidsbeleid te beïnvloeden.
In het huidige lobbysysteem in de Verenigde
Staten spelen interest groups een belangrijke rol.
Een interest group wordt ook wel een
belangengroep genoemd en is een organisatie of
een groep mensen met gemeenschappelijke
belangen. Deze proberen zij te behartigen door de
politiek te beïnvloeden (Boundless, 2016). De
Figuur 9. Onderverdeling van interest groups (Montgommery,
Country Public Schools, z.j.).
interest groups zijn onder te verdelen in lobbyisten
en de zogeheten PAC’s: Political Action Committees (zie figuur 9). De PAC’s houden zich met name
bezig met de politieke campagnes van politici. Dit gebeurt onder meer door het leveren van geld
voor de campagnes, maar ook door het massaal produceren en verspreiden van reclamespots
(Connaughton & Jarvis, 2004). Lobbyisten zijn voornamelijk bezig met het beïnvloeden van
belangrijke politici. Dit doen zij door zich daadwerkelijk te begeven op het terrein van de politici en
daarbij gebruik te maken van aantrekkelijke voorstellen. Op deze wijze proberen de lobbyisten het
politieke beleid naar hun hand te zetten (Hrebenar, 1999).
Interest groups hanteren verschillende strategieën om invloed uit te oefenen op het
overheidsbeleid. Welke strategie interest groups gebruiken, is afhankelijk van verschillende factoren
(De Bruycker, 2014). Zo kan een organisatie handelen uit ‘overlevingsdrift’; interest groups hebben
voldoende middelen en werknemers nodig om te kunnen blijven bestaan. De keuzes die zij maken en
lobbystrategieën die zij toepassen, zijn deels gebaseerd op het voort blijven bestaan van de
onderneming en zijn dus niet uitsluitend gebaseerd op het behartigen van hun belangen. Ook
‘context’ is een belangrijke factor voor het bepalen van de strategieën van een interest group. De
huidige politieke agenda en recente gebeurtenissen in een land kunnen ervoor zorgen dat de interest
groups hun strategieën aanpassen om zo een beter resultaat te krijgen (De Bruycker, 2014).
Lobbyen moet worden gezien als een proces dat bestaat uit drie opeenvolgende stadia. Allereerst
probeert de interest group de interesse van één of meer politieke beleidsmakers in een bepaald
onderwerp aan te wakkeren. Vervolgens informeren zij beleidsmakers over de kwesties die op dat
moment spelen. Het derde en tevens laatste stadium bestaat uit het overhalen van de beleidsmakers
in kwestie. Door het toepassen van deze stadia trachten interest groups te bereiken dat de
beleidsmakers het belang, van het door hen aangewakkerde onderwerp, onderschrijven en er een zo
gunstig mogelijk beleid voor de interest group uit voortkomt (De Bruycker, 2014).
Tot slot kunnen interest groups zich richten op beleidsmakers/instanties die hen steunen of
juist tegenwerken. Wanneer een interest group lobbyt bij beleidsmakers of politieke instanties die
het belang van het idee waarvoor gelobbyd wordt onderschrijven, kunnen zij de interest group
helpen bij de behartiging van hun belangen. Daar tegenover staat de situatie dat een interest group
bij de oppositie van een bepaald belang deze door middel van lobbyen over probeert te halen om ten
gunste van het belang in kwestie te handelen (De Bruycker, 2014).
33
2. Lobbygroepen en belangenorganisaties per doelgroep
First Time Voters
In zowel Nederland als de Verenigde Staten zijn er verschillende groepen zichtbaar die zich actief
inzetten voor de belangen van jongeren, en dus ook First Time Voters. Deze vertegenwoordiging
vindt in beide landen op een ander niveau plaats.
In de Verenigde Staten bestaan verschillende interest groups die opereren in het politieke
speelveld. Zo zijn er bijvoorbeeld twee groepen die hun beleid richten op studentenzaken en sociaalpolitieke veranderingen met betrekking tot jongeren. Eén hiervan is de United States Students
Association (USSA). De USSA streeft ernaar om de stem van de student te vertegenwoordigen door
belangrijke onderwerpen voor studenten aan de kaak te stellen (USSA, 2017). Voor de
vertegenwoordiging van jongeren heeft dit twee gevolgen. Allereerst worden de belangen van
jongeren beter gewaarborgd, door specifiek voor jongeren relevante onderwerpen ter sprake te
brengen. Een tweede gevolg is dat dit de participatie van jongeren stimuleert omdat het
onderwerpen betreft die hen aangaan. Het bestaan van een organisatie als de USSA laat het belang
van politiek voor jongeren zien. Een tweede organisatie is de Generation Progress. Dit is een
nationale organisatie die samenwerkt met jongeren om politieke en sociale veranderingen mogelijk
te maken (Generation Progress, 2017). Dit doen zij door het stimuleren van jongeren om deel te
nemen aan de politiek. Hierdoor wordt de politieke participatie van jongeren vergroot.
De politieke belangenvertegenwoordiging van jongeren in Nederland ziet er anders uit. In
tegenstelling tot de Verenigde Staten, is hier geen sprake van interest groups die de belangen van
jongeren vertegenwoordigen. Wel zijn er politieke jongerenorganisaties, die al vanaf de jaren ‘70
subsidie krijgen van de Nederlandse staat. Deze politieke jongerenorganisaties zijn verbonden aan
een specifieke politieke partij. Een aantal van deze organisaties zijn bijvoorbeeld Perspectief
(ChristenUnie), Jonge Democraten (D66), Rood (SP) en een jongerenorganisatie voor de beweging
DENK, genaamd OPPOSITIE. Deze jongerenorganisaties proberen de belangen van jongeren aan te
kaarten binnen de politieke partij waar zij bij horen, maar richten zich ook op educatieve activiteiten.
Op deze wijze betrekken zij jongeren bij de politiek en stellen zij onderwerpen aan de kaak die hen
aangaan. Representatie van jongeren is op deze manier zowel actief (door de daadwerkelijke
deelname van jongeren aan de politiek) als passief (onderwerpen die jongeren belangrijk vinden
worden een onderwerp van discussie).
Etnische minderheden: Latino’s en Afro-Amerikanen
Er zijn ook interest groups die zich inzetten voor de belangen van minderheidsgroeperingen.
Aangezien de focus binnen dit onderzoek ligt op Latino’s en Afro-Amerikanen, behandelen we de
lobby- en belangengroepen van deze twee minderheidsgroeperingen. Zoals eerder werd benoemd
zijn de Latino’s en de Afro-Amerikanen de twee grootste minderheidsgroepen in de Verenigde
Staten. Het is echter de vraag of de interest groups die deze etnische minderheden representeren
dan ook groot en invloedrijk zijn. We zullen een aantal grote interest groups van beide groeperingen
noemen en hun geschiedenis en toekomstige doelen toelichten.
The Hispanic Federation (HF) heeft als doel het versterken van de positie van de Latino
populatie. Dit doen ze door actief op te treden in verschillende domeinen van het politiek beleid,
zoals educatie, gezondheidszorg, immigratie en economie (Hispanic Federation, 2016). Binnen deze
domeinen heeft HF al een aantal successen geboekt. Zo leidde het een coalitie met Afro-Amerikaanse
en Aziatisch Amerikaanse leiders bij het veiligstellen van een tweeëneenhalf miljoen dollar voor het
Communities of Color Nonprofit Stabilization Fund (CCNSF). Hiermee worden veel non-profit
34
organisaties gefinancierd. Daarnaast zijn ze een educatieve campagne gestart en hebben ze zich
ingezet voor de burgerrechten van Latino’s (Hispanic Federation, 2016). Tot slot heeft de Hispanic
Federation ‘Movimiento Hispano’ opgericht. Dit is een campagne die de impact van Latino-stemmers
in de verkiezingen groot maakte door het gebruik van een virtuele gids over het stemproces
(Hispanic Federation, 2016).
De League of United Latin American Citizens (LULAC) is opgericht in 1929, in de tijd dat de
Latino's nog geen burger- en mensenrechten hadden (LULAC, 2016). Het huidige doel van de
organisatie is het verbeteren van de economische positie, educatie voor meer mensen mogelijk
maken en invloed uitoefenen op domeinen als gezondheid en burgerrechten (LULAC, 2016). De
organisatie houdt zich bezig met het aansporen van Latino’s om te stemmen, maar ook met
wetgeving en rechtspraak. Zo heeft de organisatie regelmatig acties ingebracht tegen politieke
onderwerpen als de doodstraf en intimidatie van kiezers bij verkiezingen (LULAC, 2016).
Naast organisaties gericht op Latino’s, bestaan er ook organisaties die zich inzetten voor de
belangen van Afro-Amerikanen. De National Association for the Advancement of Colored People
(NAACP) is opgericht in 1909 en is daarmee één van de oudste burgerrechtenbewegingen van AfroAmerikanen in de Verenigde Staten. Het doel van de organisatie is om gelijkheid te verzekeren op
gebied van politiek, economie en educatie. Daarnaast heeft de NAACP afdelingen opgericht die zich
bezighouden met het strafrechtsysteem, gezondheidszorg, milieu en burgerlijke betrokkenheid. Dit
zijn domeinen waarin ongelijkheid voor Afro-Amerikanen een grote rol speelt. De organisatie
probeert een eind te maken aan rassendiscriminatie en dat doet zij door zich te richten op
bovengenoemde domeinen (NAACP, 2016).
De Black America’s Political Action Committee (BAMPAC) is één van de grootste PAC’s. De
PAC richt zich op het steunen van partijkandidaten op lokaal, statelijk en federaal niveau. Ze
ondersteunen de campagnes van kandidaten door financiële, organisatorische en politieke bijdragen.
Dit doen zij onder andere door het sponsoren van zendtijd op de televisie en het adverteren in
tijdschriften (BAMPAC, 2016).
Non-voters
De groep non-voters is zeer divers en de mate waarin lobby- en belangengroepen hun belangen
vertegenwoordigen loopt uiteen. Binnen de groep non-voters stemt een deel bewust niet omdat zij
hun ideeën niet kunnen verenigen met die van de presidentskandidaten of omdat zij geen
vertrouwen hebben in de politiek (Page, 2012). Het is lastig om deze specifieke groep non-voters
onder een bepaalde belangengroep te scharen. Toch kan de onpartijdige grassroots organization12
Common Cause hier een rol in spelen. Deze organisatie streeft naar een verantwoordelijke en eerlijke
regering die staat voor het algemeen belang, gelijke rechten en die iedere burger representeert.
Deze organisatie tracht de stemmen van eenieder in het politieke proces hoorbaar te maken.
Naast deze organisatie die gekoppeld kan worden aan de groep non-voters die bewust niet
stemt, zet de Sentencing Project zich in voor non-voters als gevolg van felony disenfranchisement.
Deze organisatie en haar invloed wordt besproken in de volgende paragrafen.
Een politieke organisatie die mensen op lokaal niveau inschakelt als basis voor een verandering op lokaal, regionaal,
statelijk en nationaal of federaal niveau, vaak vanuit een bottom-up insteek (zie hiervoor de definitie: ‘Bottom-up’) (The
Free Dictionary, z.j.).
12
35
3. The Sentencing Project en Represent.Us
Zoals eerder naar voren kwam, leggen wij in dit onderzoek de nadruk op de lobbygroep The
Sentencing Project en de belangengroep Represent.Us. Zij zijn twee belangrijke organisaties die zich
inzetten om de kiezersongelijkheid in de Verenigde Staten te verminderen.
The Sentencing Project is een onpartijdige belangengroep die zich inzet voor een eerlijk en
effectief strafrechtsysteem. M. McLeod, programmamedewerkster bij deze organisatie, noemt The
Sentencing Project een organisatie waarvan haar aard tussen de formele advocatuur en een sociale
beweging in staat (Persoonlijke communicatie, 4 november 2016). Veel tijd wordt namelijk besteed
aan het opbouwen van een sterke coalitie en het verwezenlijken van stapsgewijze veranderingen. In
het bijzonder richt The Sentecing Project zich op felony disenfranchisement. Dit doet ze door het
promoten van hervormingen in het systeem, het kenbaar maken van discriminatie binnen dit
systeem en het lobbyen voor een alternatieve vorm van gevangenneming. The Sentencing Project
publiceert onderzoeken, houdt zich bezig met mediacampagnes en pleit openlijk voor hervormingen
waardoor dit bekend wordt bij Amerikaanse burgers. Zij werken samen met lokale organisaties en
groepen en daarnaast assisteren ze hen bij het contacteren met de relevante beleidsmakers. The
Sentencing Project voorziet organisaties van assistentie bij zowel de manier van aanspreken als het
verschaffen van onderzoeken en data (The Sentencing project, 2016).
Sinds 1979 zijn er 23 staten die hervormingen hebben doorgevoerd om de impact van felony
disenfranchisement te reduceren (M. McLeod, persoonlijke communicatie, 4 november 2016). The
Sentencing Project is hierbij betrokken geweest door te assisteren bij de staatscampagnes en het
opbouwen van een sterke coalitie. Op verschillende manieren, zoals het schrijven van
nieuwsartikelen en het promoten van verhalen, probeert The Sentencing Project felony
disenfranchisement te beïnvloeden en hun standpunten onder de aandacht te brengen. Daarnaast
richten zij zich ook op andere beleidsveranderingen, zoals de maximumstraffen, de sociale kansen en
re-integratie van vrijgekomen burgers (M. McLeod, persoonlijke communicatie, 4 november 2016).
Represent.Us is in tegenstelling tot The Sentencing Project een organisatie die zich niet direct
richt op een bepaalde achterban. Het is in plaats daarvan een organisatie die door middel van
wetgeving de Amerikaanse burger van meer zeggenschap wil voorzien binnen het Amerikaanse
politieke systeem. Dit doen zij door middel van het zogenoemde ballot initiative (Represent.Us, 2016)
Dit houdt in dat burgers zelf wetten kunnen voor- en opstellen. In 24 Amerikaanse Staten is een
ballot initiative mogelijk. Verder kent ongeveer 75% procent van de lokale overheden een vorm van
directe democratie (Dinan, 2016). Represent.Us richt zich in grotere mate op lokaal en statelijk
niveau, omdat de wetgeving op dit niveau verouderd is. Het uiteindelijke doel is om wetgeving op
federaal niveau te wijzigen, maar dit is alleen mogelijk als op lokaal niveau corruptie verdwenen is
(Represent.Us, 2016). Een van de speerpunten van deze organisatie is de Anti Corruption Act. Deze
wet wordt later in dit rapport uitvoerig besproken.
4. Kanttekeningen bij het huidige lobbysysteem
Zoals eerder in dit onderzoek naar voren is gekomen, zijn het met name grote bedrijven die de
overhand hebben in het huidige lobbysysteem. Hierin werd besproken hoe geld in grote mate de
Amerikaanse politiek beïnvloedt. Volgens J. Rovner, expert in jeugdrecht bij The Sentencing Project,
gaat het in de Amerikaanse politiek echter niet om het kopen van stemmen, maar om het kopen van
toegang. Machtige bedrijven kunnen hierdoor immers makkelijker in gesprek komen met politici
(persoonlijke communicatie, 4 november 2016). Er is namelijk een verschil tussen de twee concepten
corrupting en corruption: ‘‘Corrupting changes your values, corruption actually changes outcome.” (J.
36
Rovner, persoonlijke communicatie, 4 november 2016). Hij bedoelt hiermee dat corrupting niet
refereert naar het omkopen van politici, maar vooral naar de toegang die machtige bedrijven hebben
tot politici, waardoor zij hun belangen op de agenda kunnen zetten. Dit heeft dus betrekking op
indirecte beïnvloeding van het politieke beleid.
‘‘Corrupting changes your values, corruption actually changes outcome.’’
- J. Rovner
Deels kan samenwerking tussen verschillende organisaties op dit gebied een tegenwicht bieden. Bij
lobbyen is hierbij het doel om zoveel mogelijk mensen achter je te krijgen en op die manier een
coalitie te vormen, zodat het voor de betreffende beleidsmaker lastig wordt om een verzoek te
weigeren. The Sentencing Project werkt dan ook samen met bijvoorbeeld de NAACP, advocaten,
mensenrechtenorganisaties en nog vele andere organisaties. Een sterke coalitie zorgt voor een
betere overdracht van de boodschap. M. McLeod van The Sentencing Project geeft aan dat zij
samenwerken met zowel partnerorganisaties als andere soorten instanties. Dit doen zij omdat het
niet voldoende is om als organisatie op de lange termijn enkel partnerorganisaties te bereiken
(persoonlijke communicatie, 4 november 2016). Het is dus nodig om ook staten te overtuigen die op
het eerste gezicht terughoudend lijken. Zo stelt M. McLeod: “You’re never going to go into advocacy
if you’re not an optimist” (persoonlijke communicatie, 4 november 2016). Ook Represent.Us maakt
gebruik van partnerorganisaties en baseert de keuze van organisatie op de relevantie ervan per staat
door te kijken met welke organisatie op een bepaald gebied zij het meest effectief actie kan
ondernemen (M. Vaughan, persoonlijke communicatie, 13 december 2016).
The Sentencing Project merkt op dat de kiezer de uiteindelijke doorslag geeft. Het volk moet
overtuigd worden dat daadwerkelijk verandering kan worden bewerkstelligd. Op dit moment voelt
het volk zich vaak nog te machteloos. “Constituents are more powerful than money”. Burgers
overtuigen is wat The Sentencing Project dan ook als grootste barrière ziet (J. Rovner, persoonlijke
communicatie, 4 november 2016). Represent.Us gaf daarentegen aan dat het verwerven van
bekendheid voor hen het grootste obstakel was (M. Vaughan, persoonlijke communicatie, 13
december 2016).
‘‘Constituents are more powerful than money.’’
- J. Rovner
Naast het overtuigen van burgers dienen ook beleidsmedewerkers overtuigd te worden van het
belang en de wil van de burger. Door het vormen van coalities kunnen beleidsmedewerkers sneller
overtuigd worden. Dit is dan ook de reden waarom The Sentencing Project samenwerkt met vriend
en vijand wanneer zij gemeenschappelijke belangen vertegenwoordigen (J. Rovner, persoonlijke
communicatie, 4 november 2016).
Naast Represent.Us zijn er ook andere organisaties actief om het Amerikaanse lobbysysteem
te hervormen en volgens M. Vaughan hebben de verkiezingen van 2016 gezorgd voor meer
bewustzijn met betrekking tot de implicaties van de Amerikaanse politiek (persoonlijke
communicatie, 13 december 2016). In de toekomst kan dit leiden tot meer aandacht voor
desbetreffende lobby- en/of belangengroepen. De diversiteit van de Amerikaanse staten zorgt op
deze manier voor veranderingen die tot veranderingen op federaal niveau kunnen leiden. Dit
verschilt met Nederland, waar het vooral om de nationale politiek draait.
37
5.Alternatieven
Er bestaan verschillende constructies die een alternatief bieden voor het huidige lobbysysteem of die
dit lobbysysteem effectiever en transparanter proberen te maken. Daarbij wordt een onderscheid
gemaakt tussen bottom-up (de invloed van burgers op het bestuur) tegenover top-down (de invloed
van het bestuur tegenover de burgers) alternatieven.
Bottom-up
Represent.Us streeft naar de verwezenlijking van een alternatief voor het huidige lobbysysteem in de
Verenigde Staten door het invoeren van de Anti Corruption Act (ACA). Zij heeft een grote
anticorruptie-campagne opgezet met als doel om de zeggenschap van de Amerikaanse burger in de
Amerikaanse politiek te vergroten. M. Vaughan geeft drie componenten van de campagne van
Represent.Us weer. Represent.Us is onpartijdig, start de campagne op lokaal niveau en streeft naar
de invoering van hervorming waarmee alle elementen van de Amerikaanse politiek worden geraakt
(persoonlijke communicatie, 13 december 2016). Wanneer in een staat de ACA wordt ingevoerd,
betekent dit dat er een verandering van de publieke opinie plaatsgevonden heeft op statelijk niveau.
Zo zou deze publieke opinie geleidelijk aan voort kunnen vloeien naar federaal niveau. Het is nodig
om mensen ervan te overtuigen dat het huidige lobbysysteem echt veranderd kan worden. Dit
gebeurt door het inzetten van vrijwilligers per stad of staat die zich organiseren als sub-organisaties
van de overkoepelende organisatie (Represent.Us, 2016).
De ACA bestaat uit vier speerpunten die zich richten op het bestrijden van lobby-corruptie in
de Amerikaanse politiek (Anti Corruption Act, 2016). Het eerste speerpunt betreft het stoppen van
politieke omkoping. Lobbyen en doneren kunnen niet langer samen gaan, dit om te voorkomen dat
politici grote bedragen krijgen in ruil voor het maken van wetten die overeenkomen met de belangen
van de lobbygroep of lobbyist in kwestie. Doordat de samenbundeling van lobbyisten
tegengehouden wordt, wordt het ook lastiger voor lobby- en belangengroepen grotere bedragen te
verzamelen en daarmee invloed te bemachtigen (Anti Corruption Act, 2016).
Het stoppen van de uitstroom van ‘geheim geld’ is een tweede speerpunt. Iedere organisatie
die grote bedragen uitgeeft aan politieke advertenties wordt verplicht een verslag te maken waarin
de belangrijkste donors naar voren komen. Dit om volledige transparantie te waarborgen.
Het derde speerpunt is het geven van een sterkere stem aan de kiezers. Om dit te realiseren
moet krediet beschikbaar worden gesteld zodat elke kiezer een politieke donatie kan doen. Ook richt
dit speerpunt zich op een verbod op het inzamelen van geld onder werktijd. Verder zorgt de wet
ervoor dat nieuwe PAC’s gecreëerd worden, gebaseerd op kleine donaties (Anti Corruption Act,
2016). Op deze wijze kunnen kleinere belangengroepen hun belangen zichtbaar maken op het
politieke speelveld zonder verdreven te worden door de grote, machtige bedrijven.
Het laatste speerpunt is het instellen van nieuwe regels die de invloed van super PAC’s
inperken. Momenteel mogen deze grote PAC’s ongelimiteerde bedragen indienen voor het
beïnvloeden van verkiezingen, waardoor de onafhankelijkheid niet kan worden gewaarborgd.
Daarnaast zorgt de wet ervoor dat lobbyisten die niet geregistreerd staan een boete krijgen. Tot slot
biedt de wet een waarborg voor het beter naleven van anti-corruptie regels, namelijk door
aanklagers meer middelen te geven om corruptie tegen te gaan (Anti Corruption Act, 2016).
Top-down
Naast de ACA als voorbeeld van een bottom-up alternatief, waarbij het initiatief voor de wet van een
maatschappelijke organisatie afkomstig is, bestaan er ook nog verschillende top-down
38
alternatieven13. Een eerste top-down alternatief is het beschikbaar stellen van publieke vouchers
voor kiezers. Dit houdt in dat iedere kiezer die zich registreert voor zo’n voucher (welke betaald
wordt vanuit belastingopbrengsten) de mogelijkheid krijgt om dit kleine bedrag als bijdrage aan een
organisatie naar keuze toe te schrijven (Weeks, 2015). Op deze wijze wordt het probleem bestreden
dat veel Amerikaanse burgers de middelen niet hebben om een lobbygroep te kunnen steunen,
terwijl rijkere bedrijven deze mogelijkheid wel hebben. Hierdoor kunnen groepen die minder sterk
gerepresenteerd worden binnen het politieke systeem de mogelijkheid krijgen om meer invloed uit
te oefenen (Weeks, 2015).
Daarnaast kan lobbyen in de Verenigde Staten transparanter gemaakt worden door middel
van een transparanter lobbyregister. In het huidige Amerikaanse lobbysysteem zijn maar weinig
lobby- en belangengroepen daadwerkelijk geregistreerd. De definitie van lobbygroepen is vaag
gedefinieerd, wat resulteert in het feit dat lobbygroepen zich uiteindelijk nauwelijks registreren
(Holman, 2009). Zo heeft bijvoorbeeld de Europese Unie een transparanter lobbyregister, waarbij de
meeste lobby- en belangengroepen geregistreerd zijn. Via dit register kunnen alle wetsvoorstellen
waar de lobby- en belangengroepen mee bezig zijn, teruggevonden worden. Tevens is er op deze
wijze veel informatie over de lobbygroepen te vinden. Tot slot kunnen lobbygroepen gecontroleerd
worden op hun inkomsten en uitgaven.
6. Conclusie
Binnen het huidige lobbysysteem bestaat er een scheve verhouding als het gaat om de
vertegenwoordiging van verschillende groepen burgers. Bedrijven met veel geld kunnen dit
gebruiken als middel om veel invloed uit te oefenen op politici. The Sentencing Project geeft aan dat
dit met name gaat om het kopen van toegang en niet om het kopen van stemmen. Naast de grote rol
van het geld spelen ook zaken als de bekendheid van lobby- en belangengroepen en de
moeilijkheden die lobby- en belangengroepen hebben met het mobiliseren van burgers een rol.
Burgers geloven vaak niet dat zij echt een verschil kunnen maken en voelen zich hierdoor
machteloos. Het lobbysysteem zou meer burgers, waaronder groepen als non-voters, First Time
Voters en etnische minderheden, kunnen vertegenwoordigen door middel van bottom-up en topdown aanpassingen van het huidige lobbysysteem. Alternatieven als het invoeren van de Anti
Corruption Act, beschikbaar stellen van publieke vouchers en het hanteren van een transparanter
lobbyregister kunnen ervoor zorgen dat meer Amerikaanse burgers invloed op de politiek kunnen
uitoefenen via lobbygroepen en belangenorganisaties.
Bottom-up betreft de invloed van burgers ten opzichte van het bestuur. Dit staat tegenover top-down, wat de invloed van
het handelen van het bestuur ten opzichte van burgers inhoudt.
13
39
Eindconclusie
In dit onderzoek is de vraag gesteld hoe de groepen First Time Voters, etnische minderheidsgroepen
en non-voters gestimuleerd worden om naar de stembus te gaan. Hierbij ligt de nadruk op
kiezersongelijkheid in de Verenigde Staten, wat inhoudt dat er een scheve verhouding bestaat met
betrekking tot de representatie van verschillende groepen mensen. Dominerende factoren voor het
verschil in representatie zijn opleiding, leeftijd, inkomen en etniciteit. In dit rapport hebben wij ons
naast First Time Voters, non-voters en Afro-Amerikanen en Latino’s gericht op lobbygroepen en
belangenorganisaties. Bij de lobbygroepen en belangenorganisaties hebben wij gekeken naar de
manier waarop zij de representatie van de eerder genoemde groepen kunnen bevorderen. Hieronder
zijn de belangrijkste bevindingen per subgroep benoemd gevolgd door een algehele conclusie14.
Relevante
Campagnevoering
Informatie via
scholen
Sociale media
Bekende
Nederlanders
Nederlandse
First Time Voters
Amerikaanse
First Time Voters
Tabel 1. Overzicht van de resultaten van First Time Voters.
Educatie over
politiek
Amerikaanse
Non-voters
Persoonlijk
contact
Stemplicht
Online
Algemene Etniciteitsgerichte
verkiezingshandboek
campagnes
campagnes
Amerikaanse
Etnische
minderheidsTabel 2. Overzicht
van de resultaten van non-voters.
groeperingen
Tabel 1. Overzicht van de
resultaten vanEtniciteitsgerichte
First Time Voters
Algemene
Tabel 2. Overzicht van
de resultaten vancampagnes
non-voters
campagnes
Amerikaanse
Etnische
minderheidsgroeperingen
Tabel 3. Overzicht van de resultaten van minderheden.
Tabel 3. Overzicht van de resultaten van minderheden
14 De resultaten van dit rapport zijn gebaseerd op kleinschalig en regionaal onderzoek en zijn daarom niet geschikt om
algehele conclusies te vormen voor Nederland of de Verenigde Staten.
40
Uit het onderzoek is gebleken dat de resultaten van First Time Voters in Nederland en de Verenigde
Staten grotendeels overeenkomen. In beide landen worden dezelfde benaderingen als beste en als
slechtste beoordeeld. Volgens dit onderzoek is het aanstippen van relevante onderwerpen voor
jongeren en informatie via scholen te verschaffen de meest efficiënte manier van aanpak om First
Time Voters in zowel Nederland als de Verenigde Staten te benaderen. Politieke campagnes die voor
jongeren relevante onderwerpen behandelen, worden als effectief beschouwd omdat First Time
Voters zich persoonlijk aangesproken voelen en omdat het voor hen stemmen belangrijker maakt. Dit
kan vervolgens een stimulans vormen om daadwerkelijk een stem uit te brengen, wat kan leiden tot
een betere representatie van First Time Voters in de Nederlandse of Amerikaanse politiek. Daarnaast
geeft een groot deel van de First Time Voters aan een voorkeur te hebben voor het verstrekken van
informatie omtrent de politiek via scholen. Zij geven aan dit een geschikte aanpak te vinden, mits het
wordt aangeboden op het moment dat zij daadwerkelijk mogen stemmen. Tevens moet volgens de
First Time Voters de informatie bondig en niet te saai zijn. Door informatie via scholen te verstrekken,
zullen jongeren het politieke verkiezingssysteem eerder begrijpen en meer betrokken raken,
waardoor er een grotere kans is dat zij gaan stemmen en dit later ook zullen blijven doen. Hierdoor
kunnen zij beter gerepresenteerd worden in de politiek.
First Time Voters beschouwen benadering via social media als minder effectief. Zij
oordeelden gemengd over deze wijze van stimuleren. De meerderheid gaf aan het geen
doorslaggevende rol te vinden spelen en dat zij liever uitgebreidere, partijonafhankelijke informatie
zien. Wel zien zij het als stimulans om te gaan stemmen. Een ander deel van de First Time Voters gaf
aan juist liever kort en bondige informatie te zien. Uit het onderzoek blijkt dat het gebruik van
populaire politiek het minst effectief is voor zowel Amerikaanse als Nederlandse jongeren. Het zet
het merendeel First Time Voters niet aan om te stemmen. Een verschil is echter wel te vinden bij een
deel van de Amerikaanse First Time Voters, dat aangeeft dat populaire politiek wel effectief kan zijn
wanneer jongeren aangesproken worden door een specifiek voor hen inspirerend persoon. Dit kan
bijvoorbeeld een bekende artiest zijn.
Ten tweede zorgt de grote groep non-voters in de Verenigde Staten ervoor dat een deel van
het volk niet is gerepresenteerd in de politiek. Uit de resultaten van het onderzoek is gebleken dat
non-voters die vrijwillig niet stemmen, meer educatie over het politieke systeem als de meest
effectieve stimulans zien om toch naar de stembus te gaan. Meer kennis over het politieke systeem
kan namelijk leiden tot meer bewustzijn met betrekking tot de politiek. Verder zien First Time Voters
meer informatie over het politieke systeem in het onderwijs als effectieve aanpak. De resultaten uit
beide onderzoeken wijzen erop dat meer bewustzijn over de politiek gecreëerd kan worden door
Amerikaanse burgers hiermee in contact te laten komen door middel van educatie. De belangrijkste
reden waarom de geïnterviewde non-voters niet stemmen, ligt echter niet aan een gebrek aan
politieke kennis. De respondenten gaven vooral aan het Amerikaanse politieke systeem te
wantrouwen zoals het tweepartijen- of districtenstelsel, of de presidentskandidaten van het
verkiezingsjaar 2016. Dit duidt erop dat het politieke systeem van de Verenigde Staten in zijn geheel
verschillende intrinsieke gebreken heeft. Hoewel het hervormen van het politieke systeem lastig is
(er zijn echter mogelijke alternatieven, zoals Represent.Us), kan een verhoging van persoonlijk
contact met politici het wantrouwen in de presidentskandidaten verminderen. Op deze manier wordt
namelijk de afstand tussen politici en kiezer als minder groot ervaren.
Wanneer het gaat om het stimuleren van Afro-Amerikanen en Latino’s om te gaan stemmen,
blijkt uit dit onderzoek vooral dat etniciteitsgerichte campagnevoering niet geschikt is en dat beide
groepen campagnes gericht op de belangen van de gehele samenleving belangrijker achten. De enige
41
groep waarvoor dit wel een optie zou kunnen zijn, zijn diegene onder de groep Latino’s die zich sterk
verbonden voelen met hun herkomstland. Zij blijken namelijk gevoelig voor Spaanstalige campagnes.
Op deze wijze zouden deze groep Latino’s dus meer betrokken kunnen raken in het politieke
speelveld.
De geïnterviewde Afro-Amerikanen geven aan dat ze actief anderen aanmoedigen om te
gaan stemmen, omdat Afro-Amerikanen lange tijd geen stemrecht hebben gehad. Daarnaast is
gebleken uit gegevens van The Sentencing Project (2016) dat Afro-Amerikanen een grote groep
vormen die benadeeld worden door felony disenfranchisement, wat inhoudt dat hun stemrecht is
ontnomen na het plegen van een misdrijf. The Sentencing Project moedigt hervormingen met
betrekking tot felony disenfranchisement aan nu deze hervormingen kunnen zorgen voor onder
andere een betere representatie van Afro-Amerikanen in de Amerikaanse politiek.
De activiteiten van The Sentencing Project beogen het huidige Amerikaanse systeem zodanig
te hervormen dat ook de stem van achtergestelde groepen telt. Represent.Us pakt het eerder
genoemde wantrouwen in de politiek aan: zij proberen door middel van nieuwe wetgeving het
Amerikaanse politieke systeem te hervormen om op deze manier de burger meer zeggenschap te
geven. Amerikaanse burgers die zich inzetten voor Represent.Us participeren op deze bottom-up
manier in de Amerikaanse politiek, waarin de burger zelf deel uitmaakt van het mogelijk maken van
hervormingen. Een andere manier om het Amerikaanse politieke systeem te veranderen is door
middel van een top-down benadering zoals het instellen van publieke vouchers waarbij iedere kiezer
met een voucher een lobbygroep kan steunen. Een andere mogelijkheid is het invoeren van een
lobbyregister door de Amerikaanse overheid. Dit is een transparante wijze om overzicht te houden
welke lobby- en belangengroepen er zijn en waar hun inkomsten en uitgaven vandaan komen en
heen gaan.
Tevens kunnen Amerikaanse burgers actief zijn bij belangengroepen zoals USSA voor jonge
kiezers, HF voor Latino’s, NAACP voor Afro-Amerikanen of bredere belangenorganisaties zoals
Common Cause. Burgers kunnen dus naast stemmen ook participeren in de politiek door mee te
werken aan de belangenbehartiging van de groep waarmee zij zich verbonden voelen.
Tot slot is het belangrijk bij het benaderen van (niet-)stemmers, eerst te onderscheiden tot
welke subgroep iemand behoort. Vervolgens kan op grond daarvan worden bepaald wat de meest
geschikte en effectieve benaderingswijze is. Uit dit onderzoek is met name gebleken dat educatie
voor iedere groep als relevant gezien wordt. Ook wordt het huidige politieke systeem door veel
Amerikanen als onbetrouwbaar gezien, waardoor ook op dit gebied nog veel te winnen valt.
Kortom, uit dit onderzoek blijkt welke aanpak in meer of mindere mate geschikt is om de
behandelde groepen te benaderen. Wanneer de best practices worden ingezet, kan dit ertoe leiden
dat de bereidheid om te gaan stemmen onder verschillende groepen kiezers stijgt. Mogelijk zorgt dit
voor een betere representatie van deze groepen in de vertegenwoordigende lichamen van beide
landen.
Tot slot is het belangrijk op te merken dat dit onderzoek een aantal beperkingen kent. Ten
eerste zijn de kwalitatieve interviews afgenomen onder slechts zes respondenten per groep. Dit
houdt in dat het onderzoek niet te generaliseren is naar de gehele Amerikaanse of Nederlandse
bevolking. De kwalitatieve interviews geven echter wel veel inzicht in de beweegredenen om wel of
niet te gaan stemmen. Ten tweede is het kwantitatieve onderzoek niet gebaseerd op een
representatieve steekproef. Ten slotte is het goed om op te merken dat het onderzoek naar de
verschillende manieren om stemgedrag te bevorderen, is gebaseerd op opinies van de
respondenten. Aan de respondenten is gevraagd wat zij zelf denken wat de beste aanpak is om
42
stemgedrag te bevorderen. Dit kan wellicht afwijken van de praktijk, aangezien gedragsverandering
ook onbewust kan plaatsvinden.
43
Aanbevelingen
First Time Voters
Om zowel in de Verenigde Staten als in Nederland meer First Time Voters naar de stembus te krijgen,
bevelen wij aan om:
 Verkiezingscampagnes op te zetten die specifiek zijn gericht op relevante onderwerpen voor
jongeren;
 Meer aandacht te besteden aan verkiezingscampagnes op scholen;
 Niet alleen meer aandacht te besteden aan campagnes op middelbare scholen, maar ook
campagnes op te zetten op universiteiten, hoge scholen en mbo-scholen;
 Minder aandacht te besteden aan sociale media en populaire politiek. Deze benaderingen
worden als minder effectief gezien.
Non-voters
Om meer non-voters in de Verenigde Staten naar de stembus te krijgen, bevelen wij aan om:
 Meer onderwijs te geven over het politieke systeem. Inhoudelijke informatie is hierbij
belangrijk. Denk aan de verschillen tussen partijen;
 Persoonlijk contact met politici te bevorderen. Dit is het effectiefst wanneer er wantrouwen
is tegenover de politici;
 Geen stemplicht in te voeren. Dit wordt als ongewenst ervaren;
 Geen gebruik te maken van online verkiezingshandboeken.
Aanvullend onderzoek:
 Aanvullend onderzoek te doen in zowel Nederland als de Verenigde Staten om te ontdekken
waardoor respectievelijk Nederlandse en Amerikaanse non-voters meer vertrouwen kunnen
krijgen in hun politieke systeem en zich daardoor meer gemotiveerd voelen om
teparticiperen.
Etnische minderheidsgroeperingen
Om meer etnische minderheden in de Verenigde Staten naar de stembus te krijgen, bevelen wij aan
om:
 Campagnes op te zetten die zich richten op zaken die relevant zijn voor
minderheidsgroeperingen en de gehele samenleving in plaats van de nadruk leggen op hun
etniciteit.
Aanvullend onderzoek:
 Aanvullend onderzoek te doen om de specifieke relevante onderwerpen te bepalen voor de
verschillende etnische minderheidsgroeperingen;
 Aanvullend onderzoek te doen om te bepalen hoe etnische minderheidsgroeperingen in
Nederland aangesproken kunnen worden in campagnes.
44
Lobbysysteem
Om de invloed van lobby- en belangengroepen te vergroten, bevelen wij aan om:
 De burger op een zo toegankelijk mogelijke wijze te informeren;
 De burger trapsgewijs te mobiliseren. Startend op lokaal niveau gevolgd door statelijk en
federaal niveau;
 Alternatieven op het huidige lobbysysteem toe te passen, zoals het invoeren van de Anti
Corruption Act of het hanteren van een transparanter lobbyregister.
Aanvullend onderzoek:
 Meer onderzoek te verrichten naar lobby- en belangengroepen in Nederland.
45
Definitiebepalingen
Bottom-up:
Handelingen of ideeën verricht door burgers vanuit een lokaal, regionaal of statelijk initiatief, de
‘bottom’, die invloed hebben op het bestuur, de ‘top’. Vergelijk ‘Top-down’ a contrario
(Merriam-Webster, z.j.).
Felony Disenfranchisement:
De tijdelijke of permanente ontneming van het stemrecht van een burger, ingesteld jegens een
persoon veroordeeld voor het begaan van een misdrijf (US Legal, z.j.)
First Time Voters:
Deze term kan op verschillende manieren gedefinieerd worden. In dit onderzoek verstaan wij
onder First Time Voters jonge stemgerechtigden die voor het eerst mogen stemmen tijdens de
presidentiële verkiezingen of Tweede Kamerverkiezingen in de Verenigde Staten respectievelijk
Nederland (zij kunnen dus al wel eerder gerechtigd zijn geweest om te stemmen tijdens andere
dan genoemde verkiezingen)
Grassroots Organization:
Een politieke organisatie die mensen op lokaal niveau inschakelt als basis voor een verandering
op lokaal, regionaal, statelijk en nationaal of federaal niveau, vaak vanuit een bottom-up insteek
(zie hiervoor de definitie: ‘Bottom-up’) (The Free Dictionary, z.j.).
Interest Groups:
Een organisatie, veelal non-profit, die beoogt het gemeenschappelijk belang van haar doelgroep
of leden te behartigen door de politiek en politici te beïnvloeden. Interest groups zijn onder te
verdelen in Political Actions Committees en lobbyisten (Boundless, 2016).
Lobbyisten:
Onder lobbyisten verstaan wij mensen die voornamelijk bezig zijn met het beïnvloeden van
belangrijke politieke personen, opdat zij het politieke beleid naar hun hand kunnen schuiven
(Hrebenar, 1999).
Non-voters:
Binnen dit onderzoek verstaan wij onder deze groep de mensen die niet stemmen tijdens de
presidentiële verkiezingen, hetzij wegens vrijwillige onthouding van hun stem, hetzij ten gevolge
van een wettelijke restrictie.
Political Action Committee (PAC):
Een private organisatie die zich richt op het ondersteunen van politieke campagnes van een of
meer partijkandidaten door het leveren van financiële middelen of het maken van reclame
(Connaughton & Jarvis, 2004).
Top-down:
Handelingen of ideeën verricht door het bestuur van de regio, de staat of het land, de ‘top’, die
effect hebben op de burgers van dat gebied. Vergelijk ‘Bottom-up’ a contrario (MerriamWebster, z.j.).
Voter turnout:
Onder voter turnout wordt in dit onderzoek verstaan het aantal mensen dat hun stem uitbrengt
tijdens de presidentiële verkiezingen van de Verenigde Staten, afgezet tegen de voting-age
populatie waaronder ook de mensen vallen die wettelijk gezien niet mogen stemmen (USEP,
2016).
46
Literatuurlijst
Aalberts C. (2006). Aantrekkelijke politiek: een onderzoek naar jongeren en popularisering van
politiek. Het Spinhuis.
ABC News/USA Today/Columbia University. (2008). Blacks, Politics and Society. Geraadpleegd op: 14
maart 2017. Available from: http://abcnews.go.com/images/PollingUnit/1071a1RaceandPolitics.pdf.
Abrajano M. (2010). Campaigning to the new American electorate: Advertising to Latino voters.
Stanford University Press.
Affigne T. (2011). Marisa A. Abrajano, Campaigning to the New American Electorate: Advertising to
Latino Voters. PERSPECTIVES ON POLITICS 9(4):901.
Alvarez RM, Ansolabehere S, Berinsky A, Lenz G, Stewart III C, Hall T. (2009). 2008 survey of the
performance of American elections. Caltech/MIT Voting Technology Project, http://vote.
caltech. edu/drupal/node/231.
AntiCorruptionAct. Summary of Provisions. Geraadpleegd op 2 november 2016. Available from:
http://anticorruptionact.org/whats-in-the-act/.
BAMPAC. (2016). About. Geraadpleegd op 16 oktober 2016. Available from:
http://www.bampac.org/about.
Bennett SE, Resnick D. (1990). The implications of nonvoting for democracy in the United States.
American Journal of Political Science:771-802.
Boundless. Interesst Groups, Lobbyists and PACs. Geraadpleegd op 15 oktober 2016. Available from:
https://www.boundless.com/political-science/textbooks/boundless-political-sciencetextbook/congress-11/how-congressmen-decide-82/interest-groups-lobbyists-and-pacs-45110965/.
Bovend'Eert PPT, Kummeling HRBM. (2014). Onderwijseditie Het Nederlandse parlement. Kluwer.
Cohen, CJ MDL, Rogowski, JC (2016). Young People Speak Out about the 2016 Campaign and
their Economic Futures.
Centraal Bureau voor de Statistiek. (2015). Nationaal Kiezersonderzoek 2006-2012. Den Haag:
Centraal Bureau voor de Statistiek.
Centraal Bureau voor de Statistiek. (2012) Stemgedrag stemgerechtigden Tweede Kamerverkiezingen
12-09-2012. Geraadpleegd op: 1 februari 2017. Available from:
http://statline.cbs.nl/Statweb/selection/?VW=T&DM=SLNL&PA=82095NED&D1=9&D2=3&H
DR=T&STB=G1.
Chung, J. (2016). Felony Disenfranchisement: A Primer. Geraadpleegd op: 2 februari 2016, Available |
from: http://www.sentencingproject.org/publications/felony-disenfranchisement-a-primer/
CIRCLE: The center for information & research on civic learning and engagement. (2016). An |
Estimated 24 Million Young People Voted in 2016 Election. Geraadpleegd op: 2 februari 2017.
47
Available from: http://civicyouth.org/an-estimated-24-million-young-people-vote-in-2016election/.
Connaughton SL, Jarvis SE. (2004). Invitations for Partisan Identification: Attempts to Court Latino
Voters Through Televised Latino‐Oriented Political Advertisements, 1984–2000. Journal of
Communication 54(1):38-54.
De Bruycker I. (2014) How Interest Groups Develop Their Lobbying Strategies.
Dinan, J. (2016). State Constitutional Initiative Processes and Governance in the Twenty-First
Century.
Chapman Law Review 19(1), 61-108.
Ellis, A. (2004). Participation and turnout: Relating knowledge and tools of the practical questions
facing democratic reformers. Participation, 28(3), 6-10.
Engelen J van. (2016). Politieke participatie van lager opgeleide en kwetsbare jongeren.
Esser F, De Vreese CH. (2007). Comparing young voters' political engagement in the United States
and Europe. American Behavioral Scientist 50(9):1195-1213.
Feldmann D, Nixon, J., Brady, J., Brainer-Banker, L., Wheeler, L. (2013). The 2013 Millenial Impact
Report. Achieve.
Fraga LR, Garcia JA, Hero R, Jones-Correa M, Martinez-Ebers V, Segura GM. (2006). Latino National
Survey (LNS), 2006 ICPSR 20862. Ann Arbor, MI: Inter-university Consortium for Political and
Social Research. http://doi. org/10.3886/ICPSR20862. v6.
Generation Progress. (2017). Mission. Geraadpleegd op 16 oktober 2016. Available from:
http://genprogress.org/about/.
Harder J, Krosnick JA. (2008). Why do people vote? A psychological analysis of the causes of voter
turnout. Journal of Social Issues 64(3):525-549.
Henn M, Weinstein M. (2006). Young people and political (in) activism: why don't young people vote?
Policy & politics 34(3):517-534.
Hispanic Federation. Mission and History. Geraadpleegd op: 2 november 2016. Available from:
http://hispanicfederation.org/about/mission_and_history/.
Holman C. (2009). Lobbying reform in the United States and the European Union: Progress on two
continents. Interest Groups and Lobbying 1:267-296.
Hrebenar, R. J., Burbank, M., & Benedict, R. C. (1999). Political parties, interest groups, and political
campaigns. Westview Press.
Huntsman J, Roemer T. (2015), How Money Poisons Our Politics. Politico. Geraadpleegd op: 21
februari 2017. Available from: http://www.politico.com/magazine/story/2015/10/howmoney-poisons-our-politics-213298.
48
Iyengar S, Jackman S. (2003). Can information technology energize voters? experimental evidence
from the 2000 and 2002 campaigns. Presentated at the Annual Meeting of the American
Political Science Association, Philadelphia; 2003: Citeseer.
Jackman S. (2001). Compulsory voting. International encyclopedia of the social and behavioral
sciences:16314-18.
Kâhya U, Sheikhi, S. (2009). Politiek participeren?! Een verkennend onderzoek naar de politieke
participatie van jongvolwassene MBO studenten [Afstudeerscriptie]. 's Hertogenbosch: Avans
Hogeschool.
Kortmann T. (2012). Constitutioneel recht. Deventer: Kluwer.
LULAC. About. Geraadpleegd op: 16 oktober 2016. Available from: http://lulac.org/about/mission/
McClain PD. & Stewart Jr., J. (2014). " Can We All Get Along?": Racial and Ethnic Minorities in
American Politics.
McElwee S. (2014). Why the Voting Gap Matters. Demos 3.
Merriam-Webster. Definition of Bottom-Up. Geraadpleegd op: 28 Januari 2017. Available from:
https://www.merriam-webster.com/dictionary/bottom–up.
Merriam-Webster. Definition of Top-Down. Geraadpleegd op: 28 Januari 2017. Available from:
https://www.merriam-webster.com/dictionary/top–down.
Metronieuws (2017), De Stembus 2017: Make voting great again! Geraadpleegd op: 20 februari
2017. Available from: http://www.metronieuws.nl/nieuws/binnenland/2017/01/de-stembus2017-stemmen-is-je-democratische-plicht.
Miller AH, Listhaug O. (1990). Political parties and confidence in government: A comparison of
Norway, Sweden and the United States. British Journal of Political Science 20(03):357-386.
Mira Media (2005). Feiten & Cijfers “Belangrijk, maar saai” Jongeren en nieuws.
NAACP. About. Geraadpleegd op: 16 oktober 2016. Available from: http://www.naacp.org/about
Norris P. (2000). A virtuous circle: Political communications in postindustrial societies. Cambridge
University Press.
NOS (2017). 'Jongeren moeten een schop onder hun hol en naar de stembus'. Geraadpleegd op: 19
februari 2017. Available from: http://nos.nl/op3/artikel/2155736-jongeren-moeten-eenschop-onder-hun-hol-en-naar-de-stembus.html.
NOS (2017). Jong of oud, man of vrouw; wie stemde op welke partij? Geraadpleegd op: 31 maart
2017. Available from: http://nos.nl/artikel/2163382-jong-of-oud-man-of-vrouw-wie-stemdeop-welke-partij.html
NOS (2017). ‘We vieren alles, behalve de democratie: neem vrij’. Geraadpleegd op: 31 maart 2017.
Available from: http://nos.nl/op3/artikel/2158348-we-vieren-alles-behalve-de-democratieneem-vrij.html
49
Ouden, H. & M. Doorschot (2010). Overheidscommunicatie afstemmen op jongeren: experimentele
evaluatie van een aansporing om te gaan stemmen, Tijdschrift voor Taalbeheersing, 32 (3),
242-257.
Ouden, H. den & C. van Wijk (2007). “Om vet gaaf op te kicken” over jongerentaal en het gebruik
ervan in productadvertenties, Tijdschrift voor Taalbeheersing, 35.
Page S. (2012). Why 90 million Americans won't vote in November. USA Today.
Pammett, J. H., & LeDuc, L. (2003). Confronting the problem of declining voter turnout among youth.
Electoral insight, 5(2), 3-8.
Patterson, T. E. (2003). The American democracy (6th ed.). New York: McGraw-Hill.
Pew Hispanic Center. (2008). National Survey of Latinos. Washington D.C.: Pew Hispanic Center.
Pew Research Center. (2014) “Little Enthusiasm, Familiar Divisions after the GOP’s Big Midterm
Victory” .
Phillips AJ, Deckard N. (2016). Felon Disenfranchisement Laws and the Feedback Loop of Political
Exclusion: the Case of Florida. Journal of African American Studies 20(1):1-18.
Proctor BD, Semega JL, Kollar MA. (2016). Income and poverty in the United States: 2015.
Washington, DC: United States Census Bureau, September 2016.
Represent.Us. The Plan. Geraadpleegd op: 2 november 2016. Available from:
https://represent.us/#theplan.
Roberts S. (2008). In a generation, minorities may be the US majority. New York Times 14.
Rock the Vote. (2008). Winning Young Voters. Washington D.C.: Rock the Vote. Handbook.
Schlozman KL, Verba S, Brady HE. (2012). The unheavenly chorus: Unequal political voice and the
broken promise of American democracy. Princeton University Press.
Shearer E. (2012). Nonvoters in America 2012. Evanston: Northwestern University.
Shin, H. B., & Bruno, R. (2003). Language Use and English-Speaking Ability: 2000. Census 2000 Brief.
Statista. Percentage of population in the United States in 2014 and 2060, by race and Hispanic origin.
Geraadpleegd op: 26 januari 2017. Available from:
https://www.statista.com/statistics/270272/percentage-of-us-population-by-ethnicities/.
Teixeira RA. (2011). The disappearing American voter. Brookings Institution Press.
The Free Dictionary. Grassroots. Geraadpleegd op: 28 Januari 2017. Available from:
http://www.thefreedictionary.com/grassroots.
The George Washington University, The Graduate School of Political Management. (2006).
Young Voter Mobilization Tactics. Geraadpleegd op 7 oktober 2016. Available from: |
http://civicyouth.org/PopUps/Young_Voters_Guide.pdf.
The Sentencing Project. About Us. Geraadpleegd op: 2 november 2016. Available from:
http://www.sentencingproject.org/publications/felony-disenfranchisement-a-primer/.
50
Tisch JM. (2016). Young Voters in the 2016 General Election. Tufts University: Circle: the center for
information & research on civic learning & engagement.
Uggen C, Larson R, Shannon S. (2016) 6 Million Lost Voters: State-Level Estimates of Felony
Disenfranchisement.
U.S. Citizenship and Immigration Services. Citizenship - Green card. Geraadpleegd op: 25 januari
2017. Available from: https://www.uscis.gov.
United Sates Elections Project. (2016) 2016 November General Election Turnout Rates. Geraadpleegd
op: 2 februari 2017. Available from: http://www.electproject.org/2016g.
USSA. (2017): Who are we? Geraadpleegd op 16 oktober 2016. Available from:
http://usstudents.org/about/.
US Legal. Felony Disenfranchisement Law and Legal Definition. Geraadpleegd op: 28 Januari 2017.
Available from: https://definitions.uslegal.com/f/felony-disenfranchisement/.
Vanishing Voter Survey. (2004). Young voters and the 2004 election. Geraadpleegd op 15 oktober
2016. Available from:
http://www.vanishingvoter.org/Releases/Vanishing_Voter_Final_Report_2004_Election.pdf.
Weeks D. (2015). Democracy in Poverty: A View from Below. Edmond J. Safra Working Papers(10).
Zong J, Batalova, J. Frequently Requested Statistics on Immigrants and Immigration in the United
States. Washington D.C.: Migration Policy Institute. Available from:
http://www.migrationpolicy.org/article/frequently-requested-statistics-immigrants-andimmigration-united-states#Unauthorized Immigrants.
51
Bijlagen
A. Methoden kwantitatief onderzoek First Time Voters
Om een antwoord te vinden op deze onderzoeksvragen is er gebruikgemaakt van een online survey.
Deze survey is afgenomen onder First Time Voters in zowel de Verenigde Staten als in Nederland. De
survey zelf bestond uit verscheidene vragen die betrekking hadden op: demografische gegevens,
onderliggende factoren voor voter turnout en de vier mogelijke manieren om stemgedrag te
stimuleren. Deze manieren zijn respectievelijk: Campagnes met zaken die relevant zijn voor jonge
kiezers (Campagne), Gebruik van Sociale media (Sociale media), Informatie vanuit scholen (School)
en gebruik van populaire politiek (Populair). Op basis van de literatuur en het model van Esser en de
Vreese (2007) zijn de volgende onderliggende factoren voor voter turnout afgeleid en gebruikt in de
survey: structurele variabelen (geslacht, opleiding), houdingsvariabelen (politieke interesse,
partijvoorkeur, identificatie en vertrouwen lijsttrekker, vertrouwen in de politiek) en
communicatievariabelen (bijhouden nieuws, bijhouden van krantenartikelen, opzoeken informatie,
politieke inzet omgeving en het zien van advertenties). Om deze factoren te meten is
gebruikgemaakt van verschillende items met een 7-punts Likertschaal.
Om de effectiviteit van de vier mogelijke manieren te meten zijn zowel de attitudes als de
intenties jegens deze manieren gemeten. Dit is gedaan door de respondenten naar aanleiding van
elke manier een beoordeling te geven voor respectievelijk de intentie die deze manier teweegbrengt
en de attitude. Met de beoordeling betreft de intentie wordt gedoeld op in hoeverre de manieren de
intentie tot stemmen bevorderen. Met de beoordeling betreft de attitude wordt gedoeld op in
hoeverre de respondenten positief tegen de manier aankijken. De surveys zijn afgenomen met
behulp van het online programma Qualtrics en zijn geanalyseerd middels SPSS.
Voorafgaand aan de analyses is de data eerst schoongemaakt. Hierbij zijn respondenten die
missende waardes hadden of die niet voldeden aan de doelgroep verwijdert uit de dataset.
Vervolgens is er eerst naar de data gekeken met behulp van descriptieve analyses om een beeld te
krijgen van de demografische gegevens. Daarna is er gebruikgemaakt van verscheidene Repeated
Measures analyses om de effectiviteit van de manieren te onderzoeken.
Toelichting resultaten
Nederland
In totaal waren er 233 bruikbare respondenten. Hiervan zijn er 103 man en 130 vrouw. De
gemiddelde leeftijd van de proefpersonen was 18.91 jaar oud. De verdeling betreft opleidingsniveau
was als volgt: VMBO (2), HAVO (1), VWO (81), MBO (2), HBO (24), WO(119) en overig (4). Van de
respondenten waren er 41 religieus. Hiervan waren er 12 Katholiek, 21 Protestants, 6 Islamitisch en
hielden 2 respondenten een overige religie aan.
Uit de dubbel multivariate Repeated Measures ANOVA met beoordeling intentie en
beoordeling attitude als afhankelijke variabelen en soort manier (Campagne/Sociale
media/School/Populair) als within-subject variabele is gebleken dat de soort manier een significant
effect heeft op de beoordelingen heeft (multivariate: F(6,227) = 55.10, p < .001 en eta² = .59). Dit
bleek te gelden voor zowel de intentie die de manier teweegbracht als de attitude. Voor intentie
bleek er een significant verschil te zitten tussen de beoordelingen van de volgende manieren:
52
Populair en Campagne (p < .001), School en Campagne (p<.001) en Sociale media en Campagne (p <
.001). Voor attitude bleek er een significant verschil te zitten tussen de beoordelingen van de
volgende manieren: Populair en Campagne (p < .001) en Sociale media en Campagne (p < .001). Het
verschil tussen School en Campagne was niet significant (p=.941).
Verenigde Staten
In totaal waren er 53 bruikbare respondenten, waarvan 34 man en 19 vrouw. De gemiddelde leeftijd
van de respondenten was 19 jaar. 46 respondenten zitten momenteel op College of the University en
zes respondenten zitten op High School. 26 respondenten beschouwen zichzelf als religieus en 27
respondenten beschouwen zichzelf als niet-religieus.
Uit de dubbel multivariate Repeated Measures ANOVA met beoordeling intentie en
beoordeling attitude als afhankelijke variabelen en soort methode (campagne/Sociale
media/school/populaire politiek) als within-subject variabele is gebleken dat de soort methode een
significant effect heeft op de beoordelingen heeft (multivariate: F(6,47) = 9.92, p < .001, eta² = .56).
Dit bleek te gelden voor zowel de intentie die de methode teweegbracht als de attitude. Kortom, de
attitude en de intentie om te gaan stemmen verschillen niet significant per methode. Voor intentie
bleek er een significant verschil te zitten tussen de beoordelingen van de volgende manieren:
Populair en Campagne (p < .001) en Sociale media en Campagne (p < .001). Niet tussen School en
Campagne (p=.072). Voor attitude bleek er een significant verschil te zitten tussen de beoordelingen
van de volgende manieren: Populair en Campagne (p < .000) en Sociale media en Campagne (p <
.001). Het verschil tussen School en Campagne was niet significant (p=.262).
53
B. Methoden kwalitatief onderzoek
In dit onderzoek wordt gebruik gemaakt van het kwalitatieve interview, ook wel het semi-structured
interview genoemd (Mason, 2002). Wij maken gebruik van dit semi-structered interview omdat de
focus van dit onderzoek ligt op het individu en de ervaringen van het individu. Daarnaast vinden we
het belangrijk om niet alleen naar de ‘wat’, welke manier is effectief, te kijken, maar ook juist naar
het ‘waarom’, waarom is deze manier effectief. Mason (2002) noemt dit als één van de redenen voor
het gebruik van semi-structured interviews en Evers (2015) maakt het zelfs onderdeel van haar
definitie van kwalitatief onderzoek: ‘de leefwereld van respondenten [...] begrijpen en doorgronden’.
Deze kwalitatieve methode van onderzoeken biedt dus een aantal voordelen maar er zijn ook
beperkingen. Zo kan er geen algemene uitspraak worden gedaan over First Time Voters, non-voters,
etnische minderheden en lobbygroepen in de Verenigde Staten. De conclusies uit dit onderzoek
trekken we op basis van de uitspraken van de respondenten en kunnen niet gegeneraliseerd worden.
De respondenten zijn willekeurig op straat aangesproken en woonachtig in de regio Washington D.C.
of New York. De interviews zijn door verschillende personen in koppels, interviewer en observator,
afgenomen. Het interview bij The Sentencing Project is ter plaatse afgenomen in Wahington D.C. in
aanwezigheid van de hele groep, de organisatie Represent.Us is geïnterviewd via Skype met een
interviewer en observator.
Na het afnemen van de interviews zijn allereerst alle interviews getranscribeerd. Vervolgens
zijn de interviews gecodeerd in het programma Atlas.ti en op basis van deze codes zijn
overeenkomsten en verschillen tussen de antwoorden van de respondenten vergeleken. Dit heeft
uiteindelijk geleid tot de resultaten en conclusies van het kwalitatieve onderzoek.
Referenties
Evers, Jeanine. (2015). Kwalitatief interviewen: Kunst én Kunde. Amsterdam: Boom Lemma
Uitgevers.
Mason, Jennifer. (2002). Qualitative Researching. London: SAGE.
54