Het UPENDO project in het Turiani ziekenhuis Agnes de Boer en Ronald Oosterhuis werken vanaf 2015 als arts in Turiani Hospital. Omdat ondervoeding nog steeds een harde realiteit is in de regio van Turiani, zijn ze begonnen het UPENDO programma nieuw leven in te blazen. Upendo is het Swahili woord voor liefde. In Tanzania zou de zorg voor kinderen onder de vijf jaar gratis moeten zijn; helaas is dit nog toekomstmuziek. De behandeling van zware ondervoeding duurt gemiddeld drie weken. Veel ouders vertrekken met hun kindje echter al na een week, tegen medisch advies in, omdat ze de opnamekosten van één euro per dag niet meer kunnen betalen. Op de UPENDO-ward zijn gemiddeld vijf zwaar ondervoede kinderen op hetzelfde moment opgenomen. De medische zorg voor deze kinderen is erg intensief. Met melk, suiker, olie, multivitaminen en water maken we zelf therapeutisch voedsel om de kinderen weer gezond te krijgen. Met de bijdragen van familie en vele vrienden in Nederland is het gelukt om de zorg voor kinderen in de UPENDO-ward weer gratis te maken, zodat de kinderen in goede gezondheid kunnen worden ontslagen. Na ontslag krijgen de kinderen een half jaar lang gratis Totomix, energierijk voedsel gemaakt van lokale producten. Bij het maandelijks ophalen van de Totomix wordt het kind gewogen en zo is het langer onder medische controle. Een ander doel van het programma is om uiteindelijk élk opgenomen kind van gratis voedsel te voorzien, want juist als kinderen ziek zijn hebben ze behoefte aan energierijk voedsel. Inmiddels krijgen alle kinderen ’s morgens een bord pap. Helaas heeft het ziekenhuis zelf een beperkt budget en is het (nog) niet mogelijk om deze van de ziekenhuisbegroting in te kopen. Wilt u het UPENDO project steunen, dan kunt u uw bijdrage overmaken naar rekening nummer: NL 86 RABO 0163 8036 68 t.n.v. R.K. Oosterhuis en/of G.A. de Boer. Uw bijdrage wordt direct voor het UPENDO programma gebruikt. Agnes en Ronald geven regelmatig een update over de situatie op de UPENDO-ward. Agnes de Boer en Ronald Oosterhuis [email protected] Maar deze kinderen zijn toch niet ondervoed...? Dit zijn Catherine en Kennedy (bijnaam: De Oedeempjes). Catherine (rechts op de foto) is drie jaar oud. Zij is de grote zus van Kennedy (anderhalf jaar). Hoewel hun dikke hoofdjes en serieuze blikken het waarschijnlijk niet doen vermoeden zijn zij beiden zwaar ondervoed. Een tekort aan eiwitten in hun dagelijks voeding is de oorzaak. Deze vorm van ondervoeding wordt Kwashiorkor genoemd (https://en.wikipedia.org/wiki/Kwashiorkor). Kwashiorkor is een woord afkomstig uit een dialect gesproken in Ghana en betekent. vrij vertaald: ‘de ziekte die het kind krijgt als de nieuwe baby geboren wordt.’ Opeens gaat alle moedermelk naar de nieuwe baby en ontwikkelt het oudere kind een eiwittekort. Voor medici en andere geïnteresseerden: door een gebrek aan albumine is de colloïd osmotische druk in de capillairen te laag om vocht te resorberen. Met oedemen als gevolg. In het geval van Kennedy en Catherine zijn armoede, het daarbij passende dieet, en gebrek aan kennis over goede voeding de oorzaak. Bijna iedereen eet hier Ugali. Een maïspap die ons het meest aan maïzena doet denken. De pap bevat weinig koolhydraten, maar vult wel gigantisch. Als je alleen maar Ugali eet, en geen vlees, vis, groente, fruit, melk, dan is Kwashiorkor het resultaat. Catherine en Kennedy zijn drie weken opgenomen geweest en hebben elke drie uur een eiwitrijk hapje gekregen (mede mogelijk gemaakt door jullie giften). Langzaam verdwenen de oedemen, de huid van Kennedy verbeterde zienderogen, ze kregen beiden weer zin in eten, hun gewicht nam toe, de ogen begonnen te fonkelen en uiteindelijk werd er zelfs gelachen. Geeft hij ze nou toch Ugali?! Dit is Esther, ze is vier jaar oud. Esther weegt 9 kilo, terwijl 16 kilo een normaal gewicht voor haar is. Geen vet, nauwelijks nog spierweefsel, je kunt alle ribben op het oog tellen, geen energie om te lopen, ziek. Deze vorm van ondervoeding heet Marasmus (Grieks voor wegkwijnen) (https://en.wikipedia.org/wiki/Marasmus). Bij Esther is een tuberculose-infectie de oorzaak van de ondervoeding. Na een moeizame start, waarbij Esther vaak moest overgeven, ze totaal geen zin in eten had en uiteindelijk gevoerd werd via een neus-maagsonde, begon zij na een week weer zelf te eten. Meerdere malen vertelde ze zonder enige terughoudendheid dat de therapeutische melk niet te drinken was. Ze smeekte om Ugali met vlees: ‘ nina omba ugali na nyama’ . Ugali in een voedingsprogramma is als een driedubbele cheeseburger met extra bacon in een afvaldieet. Maar Esther bleek een volhouder, tijdens elke ochtendvisite kwam dezelfde vraag: ‘ Nina omba ugali na nyama’. Na 26 dagen, op de dag van ontslag, kreeg zij eindelijk haar bord Ugali met vlees. Op dit moment zit Esther in het follow-up-programma en komt zij maandelijks terug op de kinderafdeling. Ze blijft gestaag doorgroeien (vorige week woog ze ruim twaalf kilo!) dankzij de TOTOmix die wij haar maandelijks verstrekken.