The Wofo Sextette plays Looney Tunes, Merry Melodies & more muziek van en rond Raymond Scott. "Raymond Scott had this fascination for rendering the human mechanical and the mechanical human." - Will Friedwald Wofo is een Gents kwintet dat - met een bijna ongewijzigde line-up - al 7 jaar aan de weg timmert en met zo'n 60 concerten een stevige reputatie heeft opgebouwd. Bassist Xavier Verhelst schreef een repertoire van drie - door pers en publiek zeer goed ontvangen - cds met kleurrijke, afwisselende composities voor Mattias Laga (clarinet), Michel Mast (tenorsax), Pieter Baert (piano) en Toon Van Dionant (drums). Toeval of niet, voeg bij deze bezetting een trompet en we hebben dezelfde bezetting als het Raymond Scott Quintette. De muziek van Wofo is verwant aan die van Raymond Scott door de directe impact en het beeldend karakter. En eveneens, zoals Scott's muziek, is het misschien geen echte jazz, maar het ruikt er wel naar. Meer op www.wofo.be Maar wie is dan Raymond Scott? Volgens Steve Schneider "arguably the most well-known and influential unknown composer since the 16th Century." En inderdaad, zijn naam zegt u wellicht niets, maar zijn muziek zal u zeker bekend in de oren klinken : die is namelijk ontelbare keren gebruikt allerlei cartoons: aanvankelijk vooral in de "Looney Tunes" en "Merry Melodies" (Bugs Bunny, Daffy Duck,...), later in oa. Popeye, The Flintstones, Tom & Jerry, Batman, The Simpsons,... Daarnaast zit in "Istanbul (Not Constantinople)" een citaat van Scott's "Twilight in Turkey". Raymond Scott (pseudoniem van Harry Warnow) werd in 1908 in Brooklyn geboren. In 1934 componeerde hij de hitsong "Christmas Night In Harlem", opgenomen door Louis Armstrong. In december 1936, startte hij zijn zes-mans ensemble met de misleidende naam "Quintette" met o.a. Dave Wade op trompet, tenorsaxvirtuoos Dave Harris en drummer Johnny Williams (vader van de beroemde filmmuziekcomponist John Williams). Zijn componeermethode was ongebruikelijk: hij speelde een en ander voor dat de musici uit het hoofd moesten leren, liet ze improviseren en nam alles op. Daarna monteerde hij een definitieve versie van het stuk en deze moest bij uitvoeringen noot voor noot nagespeeld worden. Ruimte om te improviseren was er niet meer bij en hierdoor werd hij verguisd door jazznerds. Maar het brede publiek lustte wel pap van zijn "screwy pseudo-jazz" en Igor Stravinsky, Leonard Bernstein, Jascha Heifetz en de jonge Art Blakey waren fans. In 1937 - voor wie van verjaardagen houdt, dus 75 jaar geleden - scoorde hij voor het eerst met "Powerhouse", vlug gevolgd door "Twilight in Turkey", "The toy trumpet", "The penguin", "Devil drums", "Boy scout in Switzerland"... In 1943 verkocht Scott de rechten op die nummers aan Warner Brothers; "music director" van dienst, Carl Stalling, begon de evocatieve muziek - en vooral "Powerhouse" - te gebruiken in meer dan 120 cartoons. Het is uit dit repertoire dat Wofo een selectie zal brengen, aangevuld met eigen, aanverwante composities. Later leidde Scott bigbands voor CBS (met o.a. Cozy Cole, Coleman Hawkins, Ben Webster en Charlie Shavers, het 1e soortgelijke orkest met zowel blanken als zwarten), schreef muziek voor commercials en vanaf de late jaren '40 was hij ook bijzonder actief bij het ontwikkelen van en muziek maken met electronische muziekinstrumenten. In de jaren 1970's was hij diensthoofd research & development bij het soullabel Motown. De documentaire "Deconstructing Dad", die vooral focust op de electronische muziek van Scott, was onlangs te zien op het Gentse Filmfestival. Een uitgebreide biografie en info vindt u op http://raymondscott.com Als 6e man in "The Wofo Quintette" werd multi-koperblazer Jon Birdsong uitgenodigd. Hij studeerde jazz en klassieke muziek aan de University of North Texas (VS). Daarna was hij als trompetspeler actief in New York en San Fransisco bij verschillende jazz- en popgroepen zoals Calexico en Beck. In 2003 verhuisde hij naar Antwerpen en werkte onder meer samen met Think of One, FES, Raymond Van Het Groenewoud, dEUS, ... Daarnaast is hij ook bezig met eigen projecten zoals Spiral Consort, een ensemble met de conch shell (een soort grote schelp) als belangrijkste instrument. Jon speelt ook een ander bijzonder blaasinstrument uit de renaissance/barok : de cornetto. That's all, folks!