Fried Green Tomatoes at the Whistle Stop Café

FRIED GREEN TOMATOES
ma-di 13-14 december 1993
regie:
Jon Avnet
scenario:
Fannie Flagg en Carol Sobieski naar de roman van F. Flagg
muziek: Thomas Newman
fotografie: Geoffrey Simpson
vertolking:Kathy Bates (Evelyn), Jessica Tandy (Ninny),
Mary Stuart Masterson (Idgie), Mary-Louise Parker (Ruth)
produktie: Jon Avnet en Jordan Kerner - USA 1991
duur:
130 minuten
regisseur en scenario
Regisseur Jon Avnet heeft al een mooie carrière achter de rug als producent en T.V.-regisseur. Met Fried
Green Tomatoes at the Whistle Stop Café debuteert hij op het bioskoopscherm. Met vaardige hand
bespeelt hij in deze film gevoelige snaren. Daar stond het scenario en boek van Fannie Flagg trouwens borg
voor. Deze voormalige Texaanse schoonheidskoningin, stelt in haar romans de teloorgang van de traditionele
cultuur van de "Deep South" centraal en houdt een pleidooi voor de vrouw, die in dit patriarchale zuiden het
heft in eigen hand durft te nemen. Nostalgie naar de tijd dat verdriet en vreugde nog vanzelfsprekend waren
en niet weggestopt onder een dikke wollen deken van welvaart en welzijn, vormt de raamvertelling van haar
populaire verhalen.
gegeven
Evelyn, een huisvrouw in midlife-crisis, komt tijdens een bezoek aan een bejaardentehuis toevallig in contact
met de praatgrage Ninny. De oude vrouw vertelt haar over Idgie, een meisje dat zij in haar jeugdjaren in
Alabama leerde kennen. Geboeid door het verhaal, keert Evelyn weldra wekelijks op bezoek om het vervolg
te horen. Geleidelijk begint ze zich te spiegelen aan de ondernemende Idgie en neemt ze de goede raad van
Ninny ter harte om zich te emanciperen en zo haar levensproblemen te overwinnen. Evelyns
bewustwordingsproces dient als omkadering voor tal van anekdotes uit het Whistle Stop Café, dat door Idgie
en haar vriendin Ruth in de jaren '30 gerund werd. (1)
bespreking
Het Amerikaanse Zuiden van weleer is een rijke bron voor mondelinge en schriftelijke overlevering. De film
staat dan ook in een lange traditie van doorgaans hartverwarmende, soms oversentimentele vertellingen over
eigenzinnige heldinnen, brute mannen, gewelddadige Klansmen, trouwe zwarte bedienden en vaak hard
labeur.
Fried Green Tomatoes, genoemd naar het gerecht dat in het Whistle Stop Café geserveerd wordt, past
met zijn vriendelijke, menslievende en lichtidealiserende toon in deze traditie. Slechts zijdelings worden
problemen als racisme en vrouwenonderdrukking aangestipt. (2)
De prent hoort tot wat men in Hollywood een "feel good movie" heet: te catalogiseren onder de noemers
"hartverwarmend", "intimistisch" of "vertederend".
Toch is Fried Green Tomatoes een pareltje in het genre. Cineast Avnet vermengt op ingenieuze wijze de
verhalen van Ninny met de levensproblemen van Evelyn. Tegelijkertijd biedt hij beide perioden, de jaren '30
en het huidige Amerika bestaansrecht. Elk verhaal uit Fried Green Tomatoes wordt volledig uitgediept
met levendige details en met een schitterende karaktertekening van de vier vrouwen. (3)
Als nevenonderwerp loopt ook het voedselthema als een rode draad door de film: van de aantrekkelijke
gerechten die in het café worden bereid tot de dwangmatige consumptie van chocoladerepen door Evelyn. (2)
De dialogen, de sfeerschepping en vooral de vertolkingen getuigen van hoge kwaliteit. Fried Green
Tomatoes is in de eerste plaats een actricefilm: hij ontroert door de intense vertolkingen van Masterson en
Parker in de flashbacks en door de indrukwekkende présence van Tandy en Bates in de raamvertelling. (4)
bronnen: (1) Het Volk, 8.10.92
(2) NRC Handelsblad, 27.08.92
(3) Deze week in Brussel, 15.11.92
(4) Volkskrant, 27.08.92
samengelezen door Dirk Michiels, medewerker van KFL - Antwerpen
zie ook
Film en Televisie 425 (pag. 35), artikel van Hilde Van Gaelen.