Geachte Mevrouw, Mijnheer, Ik schrijf u betreffende het

Geachte Mevrouw, Mijnheer,
Ik schrijf u betreffende het verzoekschrift “Dexia” voorgelegd aan de Raad van State op 23
december 2011 door KODEWES, ATTAC Brussel 2 en ATTAC Liège. Deze actie is gericht op de
intrekking van het Koninklijk Besluit van 18 oktober 2011 dat een garantie van 54,45 miljard euro
verleent (zonder interesten en bijkomende lasten) aan Dexia NV en Dexia Crédit Local SA.
Met dit verzoekschrift, dat ik volledig steun, stellen de 3 verenigingen en hun steungroep (zie de
eerste ondertekenaars onderaan deze brief) het volgende:
enerzijds wordt de toekenning van de bevoegdheden door dit KB aan de Belgische Minister van
Financiën voor de volgende 20 jaar betwist. Hier is sprake van een groot democratisch deficit.
Anderzijds gaat het om buitensporig grote bedragen die de belangen van de bevolking in het
gedrang brengen.
Het KB van 18 oktober 2011 geeft aan de Minister van Financiën de macht om tot 2031 zonder
transparantie en zonder parlementaire controle eigenhandig overeenkomsten af te sluiten met de
schuldeisers wiens vorderingen de overheid garandeert voor een bedrag van meer dan 54 miljard
euro; dit is 15% van het Bruto Binnenlands Product (BNP) van België.
De Franse overheid staat voor een veel lager bedrag garant met name de netto som van 32,85
miljard euro, minder dan 2% van het BNP.
Een van de motieven voor de vraag tot intrekking van het KB heeft te maken met de
ongrondwettelijke miskenning van uw rechten als parlementslid.
Op geen enkel moment heeft u wettelijke actie of toelating kunnen geven voor dit KB itt wat in
Frankrijk het geval was. In Frankrijk is er ter instelling van de garanties een wet gestemd door het
Parlement op 2 november 2011 na een lang debat.
Dit gaf aanleiding tot 2 rapporten: het eerste werd ingeleid in de Nationale vergadering op 17
oktober 2011 door Mijnheer Gilles CARREZ, afgevaardige van de Kamer, en het tweede in de
Senaat op 18 oktober 2011 door Mevrouw Nicole BRICQ, senator.
Dit KB dreigt grote economische gevolgen te hebben voor de Belgische staat.
Het verlenen van de garanties leidt tot een verhoging van de financiëringskost van de staatsschuld.
Want de markten eisen een hogere vergoeding voor deze schuld om het risico door de activering
van de garanties te dekken.
Eens deze garanties geactiveerd worden, komt een buitengewone last te liggen op de
overheidsbegroting.
De overheid zal bijkomend moeten lenen om deze last te financiëren.
De markten zullen chantage uitoefenen en hogere intresten eisen. Dat zal de Europese Commissie
ertoe brengen om nieuwe besparingsmaatregelen te eisen op de rug van de bevolking.
Het verlenen van de garanties is niet onderworpen aan effectieve voorwaarden.
Het KB preciseert overigens dat “de garanties te betalen zijn bij onmiddellijke vraag”.
Hierdoor ontstaat een “moral hazard”.
Het uitblijven van effectieve voorwaarden stuurt het signaal uit naar de financiële instellingen om in
de toekomst via speculatie hogere winsten te realiseren.
Het geeft hen de zekerheid dat de overheid altijd het laatste reddingsmiddel is voor de banken.
Hierdoor zullen de private financiële instellingen hun fincancieën niet gezond maken, en zullen in
de toekomst nog banken moeten gered worden.
Rekening houdend met de grote risico's en het democratisch deficit, zou ik graag uw standpunt
kennen over ons verzoekschrift. Om eindelijk een debat op gang te brengen over Dexia en het
financiële systeem in het algemeen
Als U de essentie van het verzoekschrift deelt, bent U dan bereid zich erbij aan te sluiten als
verzoeker, rekening houdend met uw belang om op te treden?
Indien dit niet het geval is, dan zou ik graag vernemen welke motieven u drijven om niet positief op
deze vraag te antwoorden.
Het hoeft geen betoog dat ik Uw reactie op deze cruciale vraag in rekening zal nemen bij de
volgende stembusgang.
Dank bij voorbaat voor Uw antwoord en tekenen met vriendelijke groeten,
de leden van de ondersteuningsgroep.
Leden van de ondersteuningsgroep (in alfabetische volgorde)
Mateo Alaluf (professor sociologie ULB)
Nicolas Bárdos-Féltoronyi (prof. em.- geopolitiek UCL)
Georges-Henri Beauthier (advocaat)
Jan Blommaert (professor Universiteit van Tilburg)
Jean Bricmont (professor in de fysica UCL)
Franco Carminati (voorzitter Attac Brussel 2)
Albert Carton (oud-syndicalist)
Marie-Rose Cavalier (Waals ex-volksvertegenwoordiger)
Robert Cobbaut (prof.-em. economie UCL, oud lid van de Hoge Raad van Financieën)
Eric Corijn (professor aan de VUB)
Eric David (professor rechtsgeleerdhied aan het ULB)
Céline Delforge (volksvertegenwoordiger Brussels Parlement)
Marc Delrez (professor Engelse literatuur Universiteit van Luik)
Pierre Galand (voorzitter Noord-Zuid Forum, oud-senator)
Corinne Gobin (professor politieke wetenschappen aan het ULB)
Eric Goeman (woordvoerder Attac Vlaanderen)
Claude Javeau (prof. em. aan de ULB)
Jean-Jacques Jespers (professor aan de ULB)
Paul Lannoye (voormalig Europarlementslid)
Hugues Le Paige (journalist-regisseur)
Albert Martens (K.U.Leuven)
Marc-Emmanuel Mélon (professor geschiedenis en theorievorming van de audiovisuele kunsten
aan de ULg)
Francine Mestrum (coordinator ‘Global Social Justice’)
Christine Pagnoulle (leerstoel engelse literatuur en vertaling Université de Liège, voorzitter
ATTAC-Liège)
Daniel Puissant (vakbondsafgevaardigde)
Jean-Louis Siroux (socioloog FNRS / UCL)
Isabelle Stengers (professor in de filosofie ULB)
Yannis Thanassekos (professor politieke sociologie)
Éric Toussaint (lector ULg,voorzitter CADTM Belgique)
Raf Verbeke (indiener verzoek tegen staatsgaranties EFSF)
Peter Veltmans (vakbondsafgevaardigde)