press release - Light Cube Art Gallery

RENÉ KORTEN
‘SPIRIT LEVEL’
Solo show with new and recent works
21.05.2017 – 18.06.2017
René Korten (°1957 Horn) woont en werkt in Tilburg. Hij studeerde aan het Moller Instituut
NLO Tehatex, Tilburg (1975-80) en de Academie voor Beeldende Vorming, Tilburg (1980-82).
Hij exposeerde in vele galerijen en musea: Museum De Pont, Tilburg (NL), Museum van
Bommel van Dam, Venlo (NL), TextielMuseum, Tilburg (NL), Van Abbemuseum, Eindhoven
(NL), Museum Jan Cunen, Oss (NL), Museum Nagele (NL), Stedelijk Museum Roermond (NL),
Museum Waterland, Purmerend (NL), Museum Belvédère, Heerenveen (NL), Museo do
Douro, Alijó (PT), National Gallery Annex, Cape Town (ZA), IKOB Museum für Zeitgenössische
Kunst, Eupen (BE), Stedelijk Museum Aalst (BE).
Zijn werk maakt deel uit van de collecties van het Museum van Bommel van Dam Venlo,
Museum Belvédère Heerenveen, IKOB Museum für Zeitgenössische Kunst Eupen, Museum
Jan Cunen Oss, Museum Belvédère Heerenveen en in vele corporate en private collecties.
René Korten debuteerde in het begin van de jaren tachtig met formele schilderijen. Tussen
2001 en 2007 lag de nadruk op samenwerking en op installaties en projecten op locatie.
Sinds enkele jaren concentreert hij zich weer geheel op schilderkunst en schildert werken
waarin het beeld wordt bepaald door de zintuigelijke en associatieve kracht van vormen en
kleuren, van materialen en verfopbreng.
De twee kanten die Korten in zijn schilderijen wil samenbrengen – het formele en
organische, het geconstrueerde en spontane, de vorm en kleur, het concrete en associatieve
- zijn terug te voeren tot de polariteit cultuur – natuur. We hanteren ze vaak als tegenpolen,
maar is er wel zo’n scherpe scheidslijn en is het punt waar ze elkaar raken en doordringen
niet interessanter? Korten is gefascineerd door dat diffuse gebied. Het formele handelen
vormt zijn vertrekpunt, maar een werk is voor hem pas voltooid als het beeld dat formele
spel overstijgt. Pas wanneer het schilderij buiten zichzelf treedt en zich in zijn
meerduidigheid en complexiteit verbindt met de al even ongrijpbare realiteit, heeft het
werkelijk bestaansrecht. Het is een metamorfose waar Korten naar toe werkt, voorspellen
laat dit magische moment zich echter niet. Het voltrekt zich.
De mens heeft grote invloed op zijn omgeving; de wereld is een amalgaam van chaos en
gruwel én van schoonheid en vernuft als gevolg van de menselijke natuur. Cultureelbepaalde en natuurlijke processen zijn vrijwel niet van elkaar te onderscheiden.
De genoemde processen vinden hun weerspiegeling in het maakproces van de schilderijen.
Uiterst zorgvuldige beslissingen wisselt hij af met intuïtieve ingrepen en slechts ten dele
beheersbare handelingen. Elk schilderij, elk object, elk project is resultaat van op elkaar
inwerkende krachten.
Hij streeft ernaar om werk te maken dat uitgesproken is, maar dat in essentie gaat over
verbinden. In de overtuiging dat het, ook in de huidige tijd, zinvol en noodzakelijk is om
(schilderkunstige) beelden te maken waarin verschillen niet worden uitgevlakt maar waarin
betekenisvolle en productieve ontmoetingen van het ogenschijnlijk strijdige centraal staan.
Beelden die complex zijn en tegelijk helder ogen. Beelden met een logica die niet benoemd
kan worden. Die spannend en relevant zijn door de manier waarop de samenstellende
elementen een verbinding met elkaar aangaan en daardoor een uitspraak over de wereld
doen. Beelden die een parallel universum zijn, die schuren langs de werkelijkheid, maar niet
gereduceerd kunnen worden tot een direct figuratief duidbare voorstelling of
maatschappelijk commentaar. Het groeien en bouwen, het vloeien en botsen syncretisch
samengebracht.
Verf vloeit, vloeistof wordt beeld. Zoals de cellen zich delen, zo vormen de vlekken zich. Hij
probeert en observeert. Er is geen uitgewerkt plan, maar er is wel een voornemen. In het
uitproberen en variëren dient zich vroeg of laat een combinatie van elementen aan die
vruchtbaar blijkt, die nieuw is en standhoudt. Een nieuwe vorm van ‘gepastheid’.
Darwinisme in verf. Verf toont zichzelf én toont dit proces, een vlek is zichzelf én is
onderdeel van een groter organisme. Het schilderij vormt een eigen domein en verbeeldt
tegelijk de (complexiteit van de) wereld waarin het bestaat. Er is geen scheiding tussen
abstract en figuratief.