Het huis huilt

presenteert
Het huis huilt
voor iedereen vanaf 6 jaar
KOPERGIETERY – BLEKERIJSTRAAT 50 – B-9000 GENT – 09/266.11.42
[email protected]
OVER DE VOORSTELLING
Het huis huilt vertrekt vanuit het gelijknamige meegroeiboek van alice.Joseph. (pseudoniem van
Michelle Adriaense). Het is een doe/knutsel/kunstboek waarbij met arbeidsintensieve grafische
beelden en poëzie is gewerkt. Dit boek werd inmiddels uitgegeven en wordt eind april ’11, aan het
eind van de speelreeks van de voorstelling, in de Kopergietery aan het publiek voorgesteld.
Terwijl het boek een fantasierijke en hoogst eigenzinnige beschrijving is van negen insecten, ieder
met hun specifieke structuur, lichaamsbouw en eigenschappen, haakt de voorstelling aan bij de
drijfveren van de auteur om dit boek te schrijven.
Michelle werd geboren en groeide op in Afrika. Daar woonde ze tot haar achtste. Aan die gelukkige
jaren, zoals ze zelf omschrijft, komt abrupt een einde wanneer haar vader sterft en ze met haar
moeder en de rest van het gezin terugkeert naar België. Ze mist Afrika. Ze mist de geuren, de
kleuren, de mensen, de taal, de manier van leven. En dat gemis blijft. Het wordt gevoed door het niet
aflatende gevoel ‘een stuk van zichzelf’ verloren te zijn. Wanneer later blijkt dat Michelle de buik van
haar moeder deelde met een tweelingbroer, waarvan het vruchtje vroegtijdig werd afgedreven, krijgt
dit gevoel een tastbare reden.
Het verlies van Afrika, van haar vader en van een ongeboren tweelingbroer culmineert in een groot
verdriet. Het huis huilt heeft als thema dit verdriet én het rouwproces dat uitmondt in een loutering,
een genezing.
Dit kaderverhaal wordt in de voorstelling verteld door middel van korte, eenvoudige monologen;
maar er is meer. Het centrale beeld is een droombeeld: er is een huis dat huilt. De voorstelling is het
relaas van een tocht doorheen dit huis. Tijdens die tocht ontmoet het ik-personage – vertolkt door
Michelle zelf - negen insecten die haar, ieder op hun eigen manier, helpen om dat ‘grote verdriet’ te
verwerken. Dat doen ze telkens door zelf een transformatie te ondergaan. Waardoor het ikpersonage zelf haar verdriet kan ‘transformeren.’ Zodat ze aan het eind het huilende huis kan
verlaten. In psychologische zin zou je kunnen zeggen dat Het Huis Huilt verschillende aspecten van
verdriet en verschillende stadia van rouw vormgeeft, zonder deze letterlijk te benoemen.
Het huilende huis en de insecten worden weergegeven via beelden: tekeningen en 3D-werken en
assemblages van Michelle, vervaardigd uit de meest diverse materialen. Deze beelden worden
geprojecteerd op een groot scherm. Michelle krijgt op scène assistentie van performer Ilse Roman: zij
helpt bij het maken van de beelden, reikt materiaal aan, is ook een beetje helpster in tijden van
nood.
Speciaal voor deze voorstelling maakte componist Michiel De Malsche een soundtrack, die
voornamelijk bestaat uit allerlei geluiden die naar het manipuleren van het gebruikte materiaal
verwijzen: het knisperen van papier, het krassen van een pen of potlood op een vel papier, een
potlood dat in een scherper wordt rondgedraaid; verder ook samples van regen, gedruppel, water
dat door leidingen stroomt en van iemand die aan het huilen is. Ook zijn er oude cassettes waarop
Michelle als kind in Afrika liedjes zingt en gesprekken voert met haar huisgenoten.
OVER DE MAKERS
Michelle Adriaense en Ilse Roman maakten deel uit van De Wentelteefjes (nu Spoor13) dat bekend
staat om haar pittig grensoverschrijdend cabaretesk theater. De kruisbestuiving van hun werk is het
gevolg van de zeer diverse achtergronden van de makers, die opgeleid zijn in de beeldende kunsten
veeleer dan in het theater. Dat geeft tegelijk kleur, klank en gelaagdheid aan hun producties, zoals
bijvoorbeeld in hun laatste muziektheatervoorstelling De Ademtocht van Gilberte & Henriëtte.
TEKSTFRAGMENTEN
Om een idee te geven van de inhoud en vorm van de tekst, geven we graag een aantal fragmenten
mee.
Ik ben Alice en ik ben een Afrikaan
En hier, naast mij, maar jullie kunnen hem niet zien
staat mijn tweelingbroer.
Joseph.
mijn broer die bij me was in de buik van ons mama
mijn broer die nooit is geboren
en toch
en toch is hij altijd bij mij
soms hou ik zijn hand vast
we zitten samen op de top van de wereldbol
en kijken naar de zwarte ruimte
we draaien en draaien
met de wereld mee
het kriebelt in onze buik
we lachen totdat we helemaal slap zijn
wie dood is, gaat niet weg
In Afrika
Verzamelde ik insecten
Sprinkhanen
Vliegen
Mieren
Ik ving ze
En spelde hun vleugels of poten of lijfjes vast in de aarde
Doet dat pijn?
Ja natuurlijk
Maar daar dacht ik toen niet aan
Ik kende dat niet, pijn
Rond die insecten legde ik gedroogd gras
En dan met een vergrootglas erop
Ik wachtte tot de zon haar werk deed en dan…. Skrrrrrrtsssssch
Vlammetjes
Insectje verbrand
Mijn moeder verzamelde ook insecten
Daar goot ze hars over
Dat hars werd zo hard als een steen
Een steen waar je door kon kijken
En binnenin die steen
Kon je de sprinkhaan zien
Of de vlieg
Of de mier
Gevangen
Voor altijd
Mijn mama en ik
Wij zijn allebei zot op insecten
dat is niets meer willen voelen
niets meer willen weten niets meer willen zien
het liefst van al wil ik
gewoon ergens in de lucht blijven hangen
mijn ogen toe
voor altijd
mijne papa is dood gegaan
Toen ik acht jaar was
Mijn papa
Dat was ne zachte mens en uitvinder van de vleesvervangende soyaproducten
Ons mama zegt: POTVERDOMME, T’IS HIER ALTIJD HETZELFDE
IK MOET HIER ALTIJD ROEPEN EN TIEREN
EN DOE UW SCHOENEN AAN
Hij zei: schatteke, bolleke, papillon doe ne keer uw schoentjes aan
Ik heb een droom die altijd terugkeert
Ik droom van een huis
Het lijkt op het huis dat mijn papa heeft getekend
Het is een huis met veel kamers
Soms ben ik in de keuken
Soms ben ik op zolder
Maar het is altijd hetzelfde huis
Ik verdwaal erin
Ik zoek de uitgang
Maar ik ben vergeten waar die is
ACTIVITEITEN IN DE KLAS1
We geven jullie graag enkele suggesties mee om voor en/of na de voorstelling met de kinderen in de
klas aan de slag te gaan:
Voorbereidende informatie
Het is belangrijk dat je de kinderen kort meegeeft waarover de voorstelling zal gaan. Benadruk vooral
dat ze geen verhaaltje moeten verwachten met een duidelijk begin, midden en einde, maar dat ze
zelf verhaaltjes mogen maken met alles wat ze zullen horen, zien, ruiken, voelen. Het is een
voorstelling die alle zintuigen zal prikkelen. Juist daarom is het een voorstelling waar alle leeftijden
van kunnen genieten. We hebben er dan ook voor gekozen alle leerjaren, het 1ste tot het 6de, samen
te laten kijken. Misschien niet onbelangrijk ook dit aan de kinderen te laten weten.
Voorbereidende opdracht: schrinkelen om te houden en te missen
Het huis huilt gaat over verdriet. Over missen. Over niet graag afscheid willen nemen en toch
moeten. Over dingen doen om geen verdriet meer te hebben. En dat gaan wij ook doen: wij gaan
schrinkelen!
Heb jij ook al eens afscheid moeten nemen van iets of iemand zonder dat je daar zin in had? We
kunnen ervoor zorgen dat je die iets/iemand nooit meer moet missen door het te schrinkelen. Je kan
het als hangertje altijd dicht bij jou dragen of je kan het een speciale plek geven... Zolang je het maar
niet verliest!
Maar we zijn nog niet klaar: is er iets of iemand die je niet kunt missen maar waarvan je weet dat je
het op een dag toch zal moeten achterlaten, omdat je weet dat dat nu eenmaal moet…? Bijvoorbeeld
een fopspeen of elke dag heel veel snoep eten of geloven in sinterklaas of …
Of is er iets/iemand die je liever wel zou missen? Waar je vanaf wilt omdat je er niet gelukkig van
wordt? Bijvoorbeeld die ene altijd terugkerende nachtmerrie, het monster onder jouw bed, die veel
te zware boekentas, … Dan is het nu het moment om er eens en voor altijd komaf mee te maken!
Schrinkel datgene waarvan je afscheid moet of wilt nemen, hang er een touwtje aan en breng het de
dag van de voorstelling mee naar de Kopergietery. Hier mag je het op een speciale plek voor altijd
achterlaten (wij zullen er over waken dat het niet wegloopt)!
Werkwijze




1
Je tekent die/datgene waarvan je afscheid moet en wilt nemen op de ruwe zijde van het
schrinkelpapier.
Je tekening moet wel groot genoeg zijn, want je papier krimpt in de oven.
Als je tekening erop staat, begin je hem in te kleuren. De kleuren mogen niet door elkaar
vloeien. Je gebruikt het best kleurpotloden.
Dan knip je je tekening uit. Je mag niet direct tegen de rand knippen van je tekening, maar
een klein randje laten van ongeveer een halve centimeter.
Om er een hangertje van te maken, maak je nu gaatje in je tekening. Een perforator kan
hiervoor dienst doen.
De naverwerkingsopdrachten komen uit het boek “het huis huilt”.



Dan legt je de tekeningen op zilverpapier op een bakplaat in de oven. Je moet de oven
voorverwarmen op 150 - 170 graden. Het bakken zelf duurt maar enkele minuutjes. Loop er
dus niet van weg.
Haal ze uit de oven en wacht tot ze volledig ontkruld zijn. Leg ze tussen een telefoonboek tot
ze volledig hard zijn geworden.
Je tekening is dan 7 keer kleiner geworden en ook dikker.
Naverwerkingsopdrachten:
1. Bouw het huisje dat huilt
In bijlage vind je een handleiding om een eigen huisje dat huilt te maken. Evenals een foto van
het huis. MAAR misschien is het ook wel leuk als de kinderen zelf een foto van hun huis
meebrengen, van hun kamer of de tuin, of van de voorgevel,… en dat daarmee het huisje wordt
gemaakt.
In de handleiding is sprake over 9 insecten die voorkomen in het huisje uit de voorstelling. Maar
misschien is het wel leuker dat ze andere dieren vormgeven (getekend, geschrinkeld,
geschilderd, geknutseld,…). Dieren die zij graag bij zich hebben wanneer ze triest zijn. Dieren die
kunnen troosten. Laat hen ook vertellen hoe die dieren dat doen, troosten. Misschien kunnen ze
dat wel beter dan mensen? Geef al hun diertjes een plek in het huisje zodat het niet langer hoeft
te huilen!
2. Een vlinderpuzzel maken
In bijlage vind je een handleiding om een vlinderpuzzel te maken. MAAR misschien is het wel
leuker ook daar niet de insecten uit de voorstelling te gebruiken maar de kinderen zelf dieren te
laten kiezen die ze op hun vlinderpuzzel tekenen.
De vragen in de puzzel kunnen ze ook veranderen/vereenvoudigen. Vragen over het hebben van
verdriet gelinkt aan de voorstelling zoals:
- Wat doet je huilen?
- Wat doe je als je droevig bent?
- Wie of wat kan jou het beste troosten?
- Wie of wat mis je soms?
- Hoe kan een dier troosten?
- Welk dier kan jou troosten?
- Waar in huis ben je graag?
- Waarvan wordt een dier verdrietig?
Krijgen de kinderen er niet genoeg van en wil je nog meer dingen doen rond de voorstelling? Dan is
er het boek “Het huis huilt” dat binnenkort wordt uitgegeven.
Meer info: www.merpaperkunsthalle.org en www.hethuishuilt.com
Aarzel niet ons te laten weten wat de kinderen van de voorstelling vonden en/of foto’s van hun
huisjes/vlinderpuzzels/schrinkels door te sturen naar: [email protected]
Blekerijstraat 50 9000 Gent tav Lotte De Vuyst