Doorstarters zijn vechters

Doorstarters zijn vechters
Getuigenis van Claudine De Meyer
Hartverscheurend is het. Je werkt jaren met veel passie aan je bedrijf, je
droom, maar dan slaat de crisis toe en is stoppen de enige optie. Vooruit kijken
en een andere weg inslaan vraagt moed en doorzetting, maar een beetje hulp
en begrip van buitenaf kan wonderen doen. Claudine De Meyer, tuinbouwster in
hart en nieren, vertelt haar verhaal.
We ontmoeten elkaar in het appartement waar Claudine, haar man Hugo en dochter zijn
ingetrokken na het faillissement van hun sierteeltbedrijf. Claudine is niet bij de pakken
blijven zitten. Vol passie staat ze voor de klas en ze gaat als vrijwilliger langs bij mensen
in problemen. Niets laat vermoeden dat ze ooit een heel ander leven had… “Ik ben
samen met mijn drie zussen opgegroeid tussen bromelia’s en andere kamerplanten”,
blikt Claudine terug. “Als derde generatie leerden we alle kneepjes van het vak kennen
door mee te helpen op het bedrijf. Meisjes moeten evenveel kunnen als jongens, was
vaders filosofie. Zo kwam het dat we niet alleen inzicht in de teelt en de administratie
verworven, maar ook pannes aan de machines konden verhelpen.”
Na haar middelbare school draaide Claudine een hele tijd mee op het ouderlijk bedrijf en
hield ze een tijdje een bloemenwinkel open in het dorp. Twee zonen en een scheiding
later leerde ze de liefde van haar leven kennen en werd het stichten van een eigen
tuinbouwbedrijf eerst een droom die later werkelijkheid werd. “Het ouderlijk bedrijf
overnemen was door een conflict in de familie geen optie. Dat vinden we nog altijd heel
spijtig”, vertelt Claudine. “Maar we vonden een goed draaiend bromeliabedrijf in Lochristi
en begonnen daar aan onze toekomst te bouwen. Het bedrijf bleek echter te klein om de
markt te kunnen volgen. De wekelijkse of dagelijkse aanvoer van uniforme partijen
planten werd noodzakelijk om te kunnen blijven leveren. Daarom investeerden we al vrij
snel in een bijkomend bedrijf in Zaffelare. Daar kweekten we Spathiphyllum en
Bromelia.” De zaken gingen goed, hun geluk kon niet op en als kers op de taart kregen
Claudine en Hugo samen een dochter.
En plots was er een deadline…
Maar toen kwamen de donkere wolken. De energiecrisis stak de kop op en in een bedrijf
waar gestookt moet worden op 21 graden wogen de hoge energiekosten erg zwaar door.
De verkoop van sierplanten werd bovendien meer en meer geconcentreerd rond de
feestdagen, waardoor er buiten het seizoen te weinig verkoop was om de kosten op te
vangen. Claudine weet nog goed hoe het ging: “Mijn man is boekhouder dus we beseften
heel goed hoe slecht we ervoor stonden. Toch hadden we er nood aan om eens met een
buitenstaander te praten. Enkele goede gesprekken met ‘Boeren op een Kruispunt’
brachten alles in een stroomversnelling. We spraken een deadline af voor ons bedrijf. Als
tegen die datum de cijfers niet opnieuw positief zouden zijn, stopten we ermee.”
Positief werd het niet meer. Vlak voor de winter, toen de stookkosten het hoogst waren,
werden de boeken neergelegd. Het faillissement was een donkere periode, maar Claudine
bleef vooruit kijken: “We zijn zo snel mogelijk verhuisd en hebben alle banden met het
bedrijf verbroken. Sommige mensen nemen in stukjes afscheid, maar dat maakt het
volgens mij alleen maar zwaarder. We trokken ons op aan elkaar en ons gezin in plaats
kvlv.be
KVLV vzw | Remylaan 4b, 3018 Wijgmaal | 016/24 39 99 | [email protected]
RPR 0412 935 136 | KVLV maakt deel uit van Ons
1
van elkaar verwijten te maken. De kritiek van de mensen negeerden we. Ikzelf vond het
een stimulans om vooruit en niet achteruit te kijken. Een maand voor de opgestelde
deadline zag ik een vacature voor technisch adviseur in een school in Gent. Ik ben er
meteen voor gegaan en werd aangenomen.”
Je kunt meer dan je denkt
De overstap naar het onderwijs ging niet van een leien dakje. Claudines diploma
middelbaar onderwijs werd niet erkend, waardoor ze voor de examencommissie moest
verschijnen. Een heel jaar zelfstudie combineerde ze met een bachelor-na-bachelor
bijzonder onderwijs in avondschool. “Makkelijk was het niet, maar waar een wil is, is een
weg. Als je maar vaak genoeg tegen jezelf zegt ‘ik kan het’, dan lukt er veel meer dan je
denkt”, zegt Claudine. Het gemis van de tuinbouw is met de jaren wat verminderd, maar
Claudine is heel blij dat ze via haar huidige job nog in contact komt met de teelt: “Ik geef
nu tuinbouw in de beroepsgerichte vorming Bijzonder Onderwijs op een school in
Antwerpen en geniet ervan dat ik nog tussen de planten kan werken. Tuinbouw zit voor
altijd in mijn hart, maar in het onderwijs weet je tenminste wat je overhoudt van je
werk.”
Collega’s uit land- of tuinbouw wensen Claudine en haar man regelmatig proficiat met
hun stopzetting van het bedrijf. ‘Moest ik de moed hebben…’ is een vaak gehoorde
reactie. Claudine pleit voor een goede omkadering van mensen in financiële problemen:
“In een faillissement sta je vaak alleen. Iemand moet je de weg wijzen. Wanneer een
dokter een spuitje zet, word je gewaarschuwd dat het pijn gaat doen. Dat zou ook
moeten gebeuren bij een faillissement. Je moet de realiteit niet verbloemen. Als je weet
dat wat je zal meemaken pijn zal doen, kun je je daartegen wapenen en kun je het beter
aan.” Over de overstap naar de arbeidsmarkt wil Claudine nog het volgende kwijt: “Een
mens kan veel meer dan hij denkt. Als je positief in het leven staat, kun je met een
opgeheven hoofd aan een nieuw hoofdstuk in je leven beginnen en met twee voeten
springen. Dat is de enige weg.”
Voor meer info over het project ‘Doorstarters zijn vechters’, contacteer Patty De Keyzer,
KVLV-Agra, [email protected], 0495/21 22 14, http://agra.kvlv.be
Dit project van KVLV-Agra kwam tot stand met de steun van:
kvlv.be
KVLV vzw | Remylaan 4b, 3018 Wijgmaal | 016/24 39 99 | [email protected]
RPR 0412 935 136 | KVLV maakt deel uit van Ons
2