na beschermd wonen nu eigen huis voor angelique

NA BESCHERMD WONEN NU EIGEN HUIS
VOOR ANGELIQUE
Sinds 1 januari heeft de gemeente nieuwe taken op het gebied van jeugd, werk en zorg. Wat betekent
dat voor inwoners van Tilburg? Wordt het allemaal minder of maken ze zich onnodig zorgen? In deze
serie aandacht voor deze veranderingen en hoe mensen ermee omgaan. Dit keer Angelique* (54) die
na een moeilijke periode in haar leven weer zelfstandig woont.
Home sweet home staat er op het bordje naast de
voordeur. Voor de 54-jarige Angelique geen loze
kreet. Een paar jaar woonde ze niet zelfstandig,
maar in beschermde woonvoorzieningen van RIBW
Brabant. Nu heeft ze weer haar eigen stekkie. “Dit
wilde ik zó graag.” Haar voormalige begeleidster
Martine de Meijer: “Het was het eerste dat ze
tegen me zei.”
Martine was de persoonlijk begeleidster van Angelique vanaf het moment dat ze in het voorjaar van
2014 terecht kon in een appartement van RIBW
Brabant in de Tilburgse binnenstad. Angelique
woonde daarvoor in een beschermde woonvoorziening waar ze alleen een slaapkamer had
en andere ruimtes moest delen.
OPGENOMEN IN DIVERSE INSTELLINGEN
Voordat Angelique cliënt werd bij RIBW Brabant,
verbleef ze in instellingen voor geestelijke gezondheidszorg. “Ik was psychotisch”, vertelt ze. “Door
de vele meningsverschillen die ik in die tijd had met
mijn man, werd ik onzeker en onrustig. Onrustig
vanbinnen vooral.”
“Het is begonnen met een postnatale depressie”,
zegt Angelique. “Sinds de geboorte van mijn
jongste zoon, die nu 28 jaar is, was ik regelmatig
onder behandeling van de GGZ. Ik ben drie keer
psychotisch geweest.”
Haar wensen vormden het uitgangspunt voor de
begeleiding die Martine bood. Resultaatsturing
heet dat: uitgaan van wat cliënten zelf belangrijk
vinden en hen stapje voor stapje ondersteunen in
het realiseren van die doelen. “Op de punten die
we er samen uitlichten, gaan mensen écht vooruit.
Dus het werkt!”, zegt Martine enthousiast.
CONTACT MET FAMILIE HERSTELD
Angelique heeft drie kinderen, vier kleinkinderen,
twee broers en drie zussen. Het contact met de
familie is inmiddels grotendeels hersteld. Haar
jongste broer, die liever wegbleef bij RIBW Brabant,
is nu al twee weken aan het klussen in haar nieuwe
huis. Haar zoon en dochter ziet ze regelmatig en
Angelique past meerdere dagen per week op haar
kleinkinderen.
Aanvankelijk stonden familieleden huiverig tegenover het idee van een eigen huis voor Angelique.
“Ze vonden het te vroeg”, zegt Martine, “maar ik
had er vertrouwen in dat ze het kon.” Dat gaf Angelique hoop en ze waagde de stap. “Ze heeft alles,
maar dan ook alles zelf geregeld”, zegt Martine
trots. “Een uitkering aanvragen, naar de woningbouwvereniging enzovoorts.” De begeleidster hielp
haar het overzicht te behouden: welke stappen
eerst, welke daarna? Ook ging ze soms mee op
gesprek. Maar Angelique voerde het woord.
Voor mensen met psychische problemen, een
psychiatrische aandoening of een geestelijke
dan wel lichamelijke beperking is zelfstandig
wonen soms geen optie. Beschermd wonen kan
dan een (tijdelijke) oplossing zijn. Voor mensen
die nu al beschermd wonen, verandert er de
komende tijd niets, zij hebben op basis van het
overgangsrecht, recht op continuïteit van zorg.
Wie dit jaar voor het eerst een beroep doet op
beschermd wonen gaat hierover in gesprek met
de gemeente. Samen wordt gekeken welke ondersteuning iemand nodig heeft. Mensen geven
zelf aan welke richting ze op willen en worden
daarin ondersteund. Hierbij wordt ook gekeken
wat mensen in de directe omgeving (partner,
familie, vrienden, buren) kunnen betekenen.
Aan de tijd in de instellingen heeft Angelique geen
fijne herinneringen. Ze wilde daar niet zijn. “Ik
ging zoveel mogelijk naar buiten. Om maar bij de
gewone wereld te horen.” Ook aan de eerste tijd bij
RIBW Brabant denkt ze niet graag terug. Haar man
zette de echtscheiding door die Angelique niet had
gewild. “Ik heb een jaar lang elke dag gehuild.”
“ANGELIQUE HEEFT
ALLES, MAAR DAN OOK
ALLES ZELF GEREGELD.”
KIJKEN WAT IEMAND WÉL KAN
Martine kreeg op basis van het dossier van Angelique een beeld van een vrouw die nog een lange
weg te gaan had. Maar de begeleidster besloot zo
blanco mogelijk het eerste gesprek met haar aan
te gaan. Het klikte en Angelique is in korte tijd
enorm vooruit gegaan. “Mijn collega’s en ik hebben
vooral veel geluisterd en we hebben samen gekeken wat je wél kan”, verklaart Martine het bereikte
resultaat.
Angelique had haar zinnen gezet op een eigen huis
in het dorp waar ze opgroeide. Ze wilde ook het
contact met haar kinderen herstellen. “En ik wilde
een leuke vent”, lacht ze.
Martine op bezoek bij Angelique
Eind vorig jaar kreeg ze een huurwoning toegewezen en nam ze afscheid van Martine. Haar nieuwe
ambulante begeleider spreekt ze alleen als dat
nodig is. Intussen geniet Angelique volop van haar
nieuwe woning, die knus is ingericht met spulletjes
die ze overal op de kop tikte. “Als ik zo rondkijk,
dan heb ik het toch goed gedaan”, stelt ze tevreden
vast.
*Op verzoek van de geïnterviewde wordt niet haar
echte naam gebruikt.
WWW.TILBURG.NL/
ZORGVANAF2015