1 Derasja vrijdagavond 10-01-2014, sidra Besjallach Het begon

Derasja vrijdagavond 10-01-2014, sidra Besjallach
Het begon allemaal na de jetsie'at mitsrajiem, de uittocht uit Egypte. Nadat het Joodse volk,
wij, door de Rietzee waren getrokken en definitief de eeuwenlange slavernij en
onderdrukking van de Egyptenaren achter ons hadden gelaten, vierden we feest.
Het sjirat hajam staat in de sidra van morgenochtend als een prachtig lied en gedicht
geschreven, in een lay-out van muren van water waar wij tussendoor naar onze vrijheid
konden komen, op een wonderbaarlijke manier. Het doel was Kenaän, het land waar de
aartsvaders al hadden gewoond, het Joodse land, waar het volk nu naar toe ging, om daar
als vrij volk in een vrij land te kunnen wonen. Maar al snel veranderde de feestvreugde en
werden ze aangevallen door de Amalekieten, en ze moesten zich verdedigen zo goed en
kwaad als dat ging. Het beeld van Mosje die met zijn armen in de lucht, met zijn staf daarin,
en ondersteund door Aharon en Choer, terwijl Jehosjoe'a bin Noen, met zijn mannen de
Amalekieten aan het bestrijden was. Ze werden verslagen. Het was de eerste oorlog die
gevoerd moest worden, op weg naar hun vrijheid. Het wordt gezien als een oneerlijke strijd,
ze werden aangevallen in de rug, een massa mensen, die net als een rifraf, een zooitje
ongeregeld en doodmoe van de ontsnapping, maar één doel had: geen oorlog, niet vechten,
maar een nieuwe woonplaats zoeken waar men in rust kon gaan leven.
Maar het zou het Midden Oosten niet zijn, als er niet toch gestreden moest worden. De
Amalekieten zouden symbool worden voor al die volkeren en al die groeperingen, die het
gemunt hadden op ons volk. Doordat zij het volk hadden aangevallen, had Amalek God zelf
aangevallen. Daarom: "milchama lAdonai ba'amalek midor dor", daarom zal de Eeuwige
strijd blijven voeren tegen Amalek, in alle komende generaties. (17:16) Doordat Amalek de
eerste was die ons aanviel, terwijl we nog zwak waren, doordat Amalek ons aanviel op laffe
manier, in de rug, zodat we ons niet konden voorbereiden en de vrouwen en kinderen de
eerste slachtoffers waren, wordt Amalek als prototype neergezet van al diegenen die zich
tegen het Joodse volk, in alle generaties hebben gekeerd. Esau is de voorvader van Amalek
en Amalek is de voorouder van Haman uit het verhaal van Esther, hij is de basis voor de
Romeinen, voor alle antisemieten die het Joodse volk van de aardbodem wilde laten
verdwijnen, inclusief Nazi Duitsland.
Het viel mij op, dat juist deze week, een week was waar alle nieuwsmedia vol waren van een
aantal gebeurtenissen, die met ons en Israël te maken hebben. Alsof men de sidra alvast
had gelezen. Ik weet niet meer precies met welk incident het begon, maar laten we maar als
eerste Vitesse nemen, dat ondanks de weigering van de Verenigde Arabische Emiraten (Abu
Dabi) om de Israëliër Dan Mori een visum te geven om aan het trainingskamp mee te doen
van zijn club Vitesse, toch besloten heeft af te reizen, onder het motto: we doen niet aan
politiek, het is voetbal. Tja, juist die beslissing om toch te gaan, hoewel een speler wordt
geweigerd vanwege zijn nationaliteit, is een politieke beslissing.
Vitesse heeft ervoor gekozen om te wijken voor antizionisme, voor antisemitisme, want
antizionisme is gewoon jodenhaat tegen de Joodse staat, niets meer en niets minder. Maar
dat maakt niet uit, want wij doen niet mee aan politieke spelletjes. Het getuigt van weinig
ruggengraat, dat men niet eens geprotesteerd heeft tegen het niet verlenen van dat visum,
door Amalek, dit keer in de vorm van de VAE/Abu Dabi, die mensen beoordelen op hun
nationaliteit, op hun afkomst en niet op hun sportieve prestaties. Hebben we dat niet eerder
meegemaakt: niet protesteren als er onrecht gebeurt? Het maar laten gebeuren, en passief
mee doen, totdat het echt te laat is? Misschien moet het bestuur van Vitesse apart
uitgenodigd worden samen met de ambassadeur van de VAE op 26 januari bij de Auschwitz
herdenking, dan kunnen ze van dichterbij zien, wat het uitsluiten van mensen vanwege hun
afkomst tot gevolgen kan hebben.
1
Dan is er de boycot van Israëlische bedrijven, door Nederlandse bedrijven, omdat de
IsraËlische bedrijven iets (direct of indirect) te maken hebben met de nederzettingen op de
Westoever van de Jordaan. Royal Has Koning stopte in september met de bouw van de
waterzuiveringsinstallatie in oost Jeruzalem. Vitens, het waterbedrijf zegde de samenwerking
op met Mekorot, een Israëlisch water bedrijf, omdat men o.a. via de Palestijnse gebieden,
die ook profiteren van het water, ook nederzettingen aandoet. Dus voor het Nederlandse
bedrijf was dat het teken om de kraan dicht te draaien, zodat niet alleen Israëli's geboycot
worden, maar ook de Palestijnen, die juist door die boycot beschermd zouden moeten
worden.
Merkwaardige actie, vreemde manier van solidariteit betonen en druk uitoefenen. Daarbij is
Vitens voor ene groot deel een overheidsbedrijf (bestaande uit provincies en gemeenten), en
daarmee zegt dus onze overheid impliciet kennelijk waar ze staat in deze kwestie. PGGM,
het pensioenfonds van velen van ons, waar we hopelijk later als we met pensioen zijn, van
kunnen rondkomen, heeft zich teruggetrokken als investeerder in vijf Israëlische banken,
omdat ze zijdelings te maken hebben met de nederzettingen, en PGGM is tegen die bouw en
tegen de bezetting van de Westoever (ik ook overigens), dus onze premies worden niet meer
gebruikt om in Israëlische banken te investeren, die ook waanzinnig veel investeren in de
Israëlische maatschappij, buiten de nederzettingen.
Wat zegt de overheid? Weinig, ze adviseren, minister Timmermans roept wat hier en daar.
Maar het is een steek in de rug, zoals de Amalekieten dat deden in de Bijbelse tijden, waar
alleen maar slachtoffers uit kunnen komen: de Palestijnen niet in de laatste plaats, omdat zij
juist de economie van Israël keihard nodig hebben om een bestaan te kunnen opbouwen,
want de Arabische makkers steken geen hand uit, behalve dan dat de Hamas en Jihad en al
die ander Amalekieten, met het aan hen gedoneerde geld, wapens kopen in plaats van het
aan de bevolking en waterprojecten te besteden. Daarbij, het lijkt erg eenzijdig wat hier
allemaal gebeurt: waar blijven de Nederlandse boycots tegen al die landen en bedrijven en
organisaties, die zich vergrijpen aan het onderdrukken van anderen, van politiek gekonkel,
van het bezetten van gebieden (zoals China bijvoorbeeld Tibet bezet), van allerlei zaken die
volgens de internationale mensenrechten niet kunnen ? Waar blijft de boycot door Nederland
en Nederlandse bedrijven van een land als Abu Dabi, de Verenigde Arabische Emiraten, die
een Israëli’s uitsluiten van een niet politiek voetbalkamp? Heel duidelijk, er wordt met twee
maten gemeten, want stel je voor dat wij iets tegen Abu Dabi zouden zeggen, het kan ons
onze olie kosten, onze investeringen in de hele Arabische wereld. Waar blijven de protesten
van al die Nederlandse bedrijven met hun belangen in de Arabische wereld? Het is verdacht
stil. Maar: wij doen niet aan politiek….
Stil is het niet in Frankrijk waar man die kennelijk "door God gegeven is", Dieudonné, M'bala
M'bala (bla bla?), zijn publiek al 10 jaar vermaakt met antisemitische grappen en grollen.
Nee, dat moet je zo niet zien hoorde ik een fan zeggen: hij is alleen maar antizionistisch! O
ja, dat was die grap ook van de Jood die hij hoorde spreken en toen meteen moest denken
aan gaskamers. Of die 'grap' van 'Shoananas'. Typisch geval van antizionisme….. Nu
bepalen de rechters gelukkig dat deze man hier en daar niet mag optreden in Frankrijk,
dankzij weer het voetbal: Anelka die de quenelle maakte, de Hitlergroet maar dan op een
andere manier. Hier zien we gelukkig dat de Franse regering, eee beetje aan de late kant,
maar toch, keihard optreedt tegen deze vorm van antisemitisme, van deze moderne Amalek,
die de jongeren aantrekt en voedt met zijn walgelijke teksten, bang als ze zijn voor een
oplaaiende jodenhaat. Migrantenjongeren voelen zich tot hem aangetrokken, wist Anelka op
Twitter te zeggen, omdat hij tegen 'het systeem' is. Merkwaardig dat ook in de jaren ‘20 tot
‘40 van de vorige eeuw, er een mannetje was die tegen 'het systeem' was, door juist de
Joden aan te pakken, zette hij zich af tegen 'het systeem'.
Sinds 1948 kan dat ook in de vorm van Israël-0bashing, onder de paraplu van antizionisme.
Toen al werden wij aangevallen omdat we de vrijheid verkozen boven de onderdrukking en
2
slavernij. Wij wilden niets meer en niets minder dan een democratisch en vrij volk zijn, dat
kan kiezen voor zijn eigen normen en waarden, zonder anderen dwars te zitten, in een eigen
land met een eigen overtuiging zonder een leider als afgod te dienen, zonder dictatuur door
een mens. Amalek, de dictator, wilde dat nu juist niet, hij had een compleet ander beeld en
andere mentaliteit. De Amalekieten van vandaag, zijn Dieudonne bla bla, de overheden en
bedrijven die eenzijdig de vinger wijzen en eenzijdig boycotten, de Joodse staat daarmee
apart zetten en isoleren, zoals dat met ons volk in Europa eerder gebeurd is. Het zijn die
mensen en organisaties, die ons in de rug aanvallen, om te proberen ons onze bevrijding en
vrijheid af te nemen. Veel meer zouden ze zich actief moeten inzetten voor beide kanten om
te helpen met het bereiken van vrede, van een twee staten-oplossing, met een positieve
invloed op economisch gebied bijvoorbeeld in plaats van eenzijdig de stekker er uit te
trekken. Tegen die eenzijdigheid moeten we ons blijven verzetten, zoals Mosje dat deed in
zijn strijd tegen Amalek, met de handen omhoog gehouden door de hulp van anderen, zo
moeten we uiteindelijk de overwinning behalen, want milchama LAdonai ba'amalek midor
dor, wij moeten een Eeuwige strijd blijven voeren tegen Amalek, in iedere generatie.
Rabbijn Menno ten Brink
10-01-2014
3