Alexander de grote - ZelfKrantMaken.nl

Achilles en
Hector
De opstand van
de maccabeeen
1ste stuk
Stuk 4
Zon en wolken
Temp: 22 C°
Wind: N3
Dinsdag 4 November 2008 | Zelfkrantmaken.nl , je eigen krant maken, sinds 2008 | Gratis editie voor geheel Nederland
Hector en Achilles
Achilles en Hector waren
vijanden. Achilles wilde
Hector zelfs dood maken.
Dat kwam omdat Hector de
man van Achilles had
gedood. En toen wilde hij
Hector doden.
Sophie Rurup
Het was ongeveer 1240 voor
Christus. Paris ontvoerde de koningin
van Sparta Helena ( de vrouw van
Menelaos). Dat kwam omdat Paris
ook heel verliefd was op Helena. En
daar begon de Trojaans oorlog.
De oorlog ontstond uit een ruzie
tussen de godinnen Hera, Athene en
Aphrodite, nadat de godin van de
ruzie, Eris, hen een gouden appel gaf
"voor de schoonste". Oppergod Zeus
zond de vrouwen naar de Trojaanse
koningszoon Paris, die oordeelde dat
Aphrodite de schoonste was. In ruil
daarvoor liet Aphrodite de mooie
Helena, de vrouw van Menelaos,
verliefd worden op Paris. Nadat Paris
Helena mee had genomen naar Troje,
trokken alle Grieken gezamenlijk ten
strijde tegen Troje.
Het was vroeg in de ochtend. In de
verte zag Hector met zijn bevolking,
Achilles al aan rijden met twee
paarden. Iedereen stond te kijken van
: is hij nou echt in zijn eentje ?! Maar
het was echt zo. Achilles was in zijn
eentje met twee paarden. Toen
Achilles voor het gebouw stond van
Hector, riep hij naar boven: Hector!
Dat deed hij een paar keer. Daarna
gingen de poorten open. Hector stond
in de opening van de poort. Hector
liep naar hem toe. Ze stonden ook in
oog met elkaar. Toen begon Achilles
te vechten. Na een paar harde
meppen en diepe sneden,
won Achilles. Achilles knoopte
Hector, met een touw aan zijn wagen.
Hector lag op de grond, dood, met
een touw om zijn enkel. Achilles ging
weer in zijn kar zitten, en reed er van
door. De bevolking van Hector keek
droevig naar Hector. Achilles reed
naar zijn dorp. Hij liet zien dat hij
Hector gedood had. Die avond kwam
er iemand van de bevolking van
Hector. Hij vroeg aan Achilles of ze
het lichaam van Hector terug
mochten. Dan konden ze hem
begraven. Dat mocht, en ze namen
Hector weer mee naar hun kasteel.
Peloponnesische oorlog
Achilles was zonder twijfel de
sterkste Griekse held. Zijn moeder
Thetis heeft hem als baby in de rivier
de Styx ondergedompeld, zodat hij
onkwetsbaar is geworden. Behalve
zijn enkel. Zijn moeder hielt hem vast
aan zijn enkel, waardoor zijn enkel
zijn zwakste punt was. Als hij daar
geraakt werd zal hij sterven. Het was
een groot geheim van Archilles.
Daarom wist ook echt niemand het,
behalve zijn moeder. Als hij dan
oorlog zou voeren wist niemand dat
zijn enkel zijn dood zou kunnen zijn.
Alexander de
grote
door Mijn Naam
Vroeger waren er twee belangrijke
staten. Een heette Sparta, en de ander
heette Athene. Het waren twee grote
staten. Maar de mensen in Athene
vonden zichzelf de belangrijkste, en
de Spartanen vonden zichzelf ook het
belangrijkste. En daar begon de ruzie.
Maar het werd zelfs zo erg dat er een
oorlog ontstond. Die oorlog heet
werd de Peloponnesische oorlog
genoemd. Een grote oorlog met
Spartaanse mensen en Atheense
mensen.
De opvoeding van Sparta was best
apart. Je werd als je werd geboren
meteen weggehaald bij je moeder. Je
werd dan verder opgevoed door
oudere mensen. De taak van die
mensen was dan om van dat kind al
snel een echte vechter te maken. Ze
deden veel trainingen in sport en
wapenoefeningen. Dat deden ze dan
20 jaar lang. Daarna kregen ze de
opdracht om heloten te doden. Als je
dat lukte werd je er een vrouw
toegewezen. Je kon je vrouw dan ook
alleen maar s'nachts zien. Dat kwam
omdat de vrouwen dan het gevaar
liepen om ontvoerd te worden. Zelfs
de kennismaking moest s'avonds.
De mensen in Athene hadden wel een wat normale
opvoeding. Je mocht zelf ook gewoon je eigen vrouw
kiezen. Maar ze moesten wel legerleiding worden. En
daar moet natuurlijk ook hard voor geoefend worden.
En na legerleiding gingen ze een stapje verder. Dan
moesten ze hogepriester worden. En dan
opperrechter. Dus de mensen in Athene deden elke
keer weer een stapje verder. En door al dat leren en
oefenen waren de mensen in Athene ook wel slim en
sterk. Dus de oorlog was best gelijk. Maar toch moest
er iemand winnen. Na een de oorlog bleek toch
niemand te hebben gewonnen. Ze waren allebei
even sterk.
duurden. Alexander brak de macht van Perzië in
een reeks van uitgekozen veldslagen, met name de
veldslagen van Issos en Gaugamela. Vervolgens
wierp hij de Perzische koning Darius III omver en
veroverde het gehele Perzische Rijk. Het
Macedonische Rijk strekte zich nu uit van de
Adriatische Zee tot de Indus.
In een poging om "het einde van de wereld en de
Grote Buitenste Zee" te bereiken, viel hij India binnen
in 326 v.Chr., maar werd uiteindelijk gedwongen om
terug te keren door de bijna-muiterij van zijn troepen.
Alexander stierf in Babylon in 323 v.Chr., zonder een
reeks van geplande campagnes te kunnen
De opstand van de
Maccabeeën
door Mijn Naam
Het verhaal van Chanoeka draait om
Juda de Maccabeër. Vandaar de
opstand tegen de maccabeeen.
Juda leefde in het Hellenistische
tijdperk, toen de Joden wat betreft
hun
geloofsbelijdenis
zwaar
onderdrukt werden. Het kwam zelfs
zover dat de Seleucidische Grieken
de Tempel in Jeruzalem ontwijdden
door op het altaar een varken te
offeren, een dier dat voor Joden
onrein is volgens de wetten uit
Leviticus. En dat was dus de laatste
druppel van de joden. Toen kwamen
ze in opstand.
door Mijn Naam
Alexander de Grote was koning van
Macedonië, een staat in de
noordoostelijke
regio
van
Griekenland en op de leeftijd van
30 jaar was hij de schepper van een
van de grootste rijken in de
oudheid, een rijk dat zich groot
maakte van de Ionische Zee tot de
Himalaya. Alexander werd geboren
in Pella in 356 v.Chr. Alexander
werd tot aan zijn zestiende groot
gemaakt door de beroemde filosoof
Aristoteles. In 336 v.Chr. volgde hij
zijn vader Philippus II van
Macedonië, nadat deze Philippus
door Pausanias werd vermoord.
Philippus had de meeste stadstaten
van het vasteland van Griekenland
onder Macedonische hegemonie
gebracht.
Na de dood van Philippus erfde
Alexander een sterk koninkrijk en
een
ervaren
leger.
Het
bevelhebberschap van Griekenland
werd aan hem gegeven. In 334
v.Chr. viel hij het door Perzen
beheerste Anatolië binnen en
begon een reeks van campagnes die
tien jaar lang