Slide 1 - Funnysite.org

Klaar voor een opwindende ontdekkingstocht …
(Let ook op de PIJLTJES …)
De SPELEOLOGIE is die tak van de aardwetenschappen die zich bezighoudt met de studie
van GROTTEN. Hoewel speleologie een serieuze wetenschap is, komt er bij het verkennen
van grotten ook een element van sportiviteit, avontuur en moed kijken. Het verkennen van
grotten, zeker als zij nog onvolledig bekend zijn, is zeker niet zonder gevaar en vereist
vaardigheid en training.
Soms moeten de speleologen onderaardse rivieren volgen waarbij er trajecten volledig onder
water staan, zodat een duikuitrusting noodzakelijk is.
Speleo is afgeleid van het Griekse woord spelaion, wat grot betekent. Speleologie is het
best te omschrijven door een vergelijking te maken met enerzijds de wetenschap, anderzijds
de sport. Als wetenschap bestudeert de speleologie o.a. de geologie (het ontstaan van
gesteentelagen, grotten en druipsteen), de hydrologie (onderaardse waterlopen),
de biologie (de fauna en flora in een grot), de paleontologie (overblijfselen van uitgestorven
dieren in grotten) en de archeologie (grotschilderingen en werktuigen uit de prehistorie).
Ook de geologie van streken waar grotten voorkomen is onderwerp van studie.
De speleologie als sport kunnen we vergelijken met de bergsport, omdat voor een groot deel
dezelfde technieken en materialen worden gebruikt.
We kunnen drie typen grotten onderscheiden:
De omvangrijkste en meest voorkomende zijn kalksteengrotten. Deze grotten ontstaan door
inwerking van water in kleine haarscheurtjes in de kalkbodem. Kooldioxide heeft zich
namelijk opgelost in regen- en rivierwater. Hierdoor ontstaat via een chemische reactie
koolzuur. Het calciumcarbonaat in kalksteen verbindt zich heel makkelijk met het
koolzuurhoudende water. Door deze aaneenschakeling van chemische reacties en de
eroderende werking van water, kunnen kleine scheurtjes in de bodem uitgroeien tot
immense gangenstelsels.
Tevens ontstaan door de chemische en eroderende werking diverse vormen van
kalkafzetting zoals stalactieten/stalagmieten en kalkgordijnen. Om een indruk te geven
hoe groot grotten kunnen zijn, vermelden we: de Flint-Mammoth Cave in de Verenigde
Staten. Deze grot omvat 485 km aan gangenstelsels. De diepste gemeten grot bevindt zich
in Georgië: de Voronja - Krubera grot, die een hoogteverschil heeft van 2190 m.
Kalksteengrotten vinden we ook veel in België.
Het tweede type grot ontstaat in vulkanisch gesteente. Bij afkoeling van een stroom lava,
stolt de buitenkant terwijl de binnenste kern, vloeibare lava, verder stroomt. Hierdoor kunnen
lange, egale gangen ontstaan. Dit type komt veel voor op de Canarische eilanden en
dichter bij huis: in het Sauerland.
Het laatste type, de zandsteengrot, wordt gevormd door erosie, door inwerking van wind en
water. Hierbij ontstaan geen omvangrijke gangenstelsels, maar blijft het beperkt tot de
vorming van kleine holtes. Deze zijn veel te vinden in de Amerikaanse staat Utah.
Een speleoloog in actie.
Vaak moeten speleologen door zéér enge doorgangen kruipen.
Alhoewel enge doorgangen soms worden afgewisseld met ruime galerijen.
Maar voor hun moeite
worden ze dikwijls beloond
met een adembenemend
spektakel.
Soms vinden ze getuigen
van menselijke bewoning.
Primitieve tekeningen.
Maar soms ook verbazend artistieke.
Een degelijke en betrouwbare uitrusting is geen overbodige luxe.
Een ijskoud bad is geen uitzondering, maar dankzij hun speciaal pak
hebben ze daar niet de minste last van.
Alhoewel … sommige speleologen lijken ook zonder hun speciaal pak
geen last te hebben van de kou.
Nu en dan moeten ze hun duikuitrusting gebruiken om van de ene grot naar de andere te gaan.
Hier en daar kan het zonlicht binnensijpelen. Dan voelen ze zich weer wat dichter
bij de buitenwereld.
Ook bij het verlaten van het grottenstelsel worden ze vaak
geconfronteerd met een fascinerend panorama.