Als voorbeeld van een zuster die buiten de

Als voorbeeld van een zuster die buiten de gemeenschap woont en werkt, volgt
nu het interview dat Janny Oorebeek had met zr. Jeanne d’Arc, een van de drie
zusters die in 2016 hun 25-jarig jubileum als diacones vierden.
Wat voor werk doe je en waar?
Ik werk als secretaresse/boekhoudster voor de
Presbyteriaanse kerk in Kyovu, dat is een wijk
van Kigali. Ik ben in dienst van de kerk en woon
in een huis dat door de zustergemeenschap is
gekocht. Daar woon ik samen met zr. Claudine,
die een studie volgt in Kigali. Mijn werktijden
zijn van 6.30 uur ’s morgens tot 19.30 uur ‘s
avonds! Lange dagen dus!
Hoe zie jij je plaats als diacones buiten de
gemeenschap?
Ik doe niet alleen secretariaatswerk, maar help
ook mensen bij het oplossen van problemen,
door een luisterend oor te bieden of met hen te
bidden. Daarbij gaat het niet alleen om mensen
die bij de gemeente horen, maar ook om
mensen die op mijn pad komen, zoals armen uit
de omgeving, straatkinderen en zo. Soms komen mensen bij de predikant, maar vragen
dan naar mij, omdat ik bekend ben vanwege mijn uniform. Het gaat vaak om financiële of
materiële hulp. Ik overleg dan met de diaconie hoe deze mensen geholpen kunnen
worden. Als het een klein probleem is, los ik het zelf op van mijn zakgeld. Vaak is het
nodig om langer advies te geven, bijvoorbeeld op het gebied van omgaan met geld.
Soms leiden deze contacten en de hulp die geboden wordt ertoe dat mensen van buiten
de gemeente, uiteindelijk lid worden van de gemeente.
Hoe kun je je roeping als diacones en dus als vertegenwoordigster van de
gemeenschap, in praktijk brengen?
De mensen die ik ontmoet weten vaak niet, dat er ook een protestantse
zustergemeenschap is. Vragen daarover krijg ik regelmatig van mensen in het
gastenverblijf van de kerk. Dan kan ik uitleggen wat de diaconessengemeenschap is. Ook
vertel ik dan dat er behalve het huis in Rubengera nog geen andere vestigingen in
Rwanda zijn. Als er meer huizen zouden zijn, dan zou de gemeenschap meer bekendheid
krijgen. Dit is de wens van alle zusters en wij blijven bidden dat het zo ver komt.
Hoe komt het dat er niet meer vestigingen zijn?
De zusters zien op dit moment nog geen mogelijkheid om dit te realiseren, ook vanwege
de financiën. Wel werken en studeren er zusters op andere plaatsen. Belangrijk is voor alle
zusters, waar ze ook wonen of werken, dat we de missie in praktijk brengen: mensen met
woord en daad de liefde van Jezus Christus te laten zien.
Hoe bewaar je de balans tussen leven buiten de gemeenschap en de
gemeenschap?
Ik denk dat het makkelijker zou zijn die balans te bewaren als er een huis dichterbij zou
zijn, Nu moet ik van alle gelegenheden gebruik maken om enkele dagen door te brengen
in de gemeenschap. Vanwege de volle dagen lukt dat niet zo vaak, maar bij bijzondere
gebeurtenissen en hoogtijdagen probeer ik er te zijn.
Zomer 2016