De Wijze Kater

Stichting ‘‘What’s in a name’
‘De wijze kater’ (1917)
Een jongeman, Jonathan, heeft de erfenis van zijn vader gebruikt om mensen te helpen die het geld harder
nodig hadden dan hij. Nu hij zelf zonder geld zit, kan hij de diverse middenstanders niet meer betalen. Hij
beseft hierdoor nooit kans te maken bij Ansje, de dochter van de bakker op wie hij heimelijk verliefd is.
Achtereenvolgens komen de bakker, de schoenlapper en de melkboer bij hem aan de deur met een
rekening. Hij weet ze echter handig af te poeieren. Niet veel later verschijnt de hofmaarschalk die Jonathan
vraagt om zijn kater te verkopen voor enkele goudstukken. In het paleis woedt een gigantische rattenplaag.
De ratten zorgen er voor dat de koning niet kan slapen en langzamerhand wordt de man behoorlijk
overspannen. Hoewel hij het geld best kan gebruiken weigert hij het dier te verkopen. Als blijkt dat zijn
kater kan praten, biedt deze hem aan om de vrouw van zijn dromen te veroveren, dit uit dank dat hij niet
verkocht is. Het beest verkleed zich als mens en biedt de koning aan om de ratten te verjagen. Nu heeft de
koning een dochter die op het punt staat om te trouwen met prins Arthur. Het blijkt dat deze ambitieuze
prins alle katers uit het rijk heeft opgekocht en gedood, zodat de ratten zich ongestoord kunnen
vermenigvuldigen en het de koning lastig maken. Hij hoopt dat de koning binnenkort krankzinnig wordt,
zodat hij eerder op de troon kan plaats nemen. De kater komt echter achter dit complot tegen de koning
weet de prins te ontmaskeren. De les die hij de mensen voor houdt is dat dieren meer respect hebben voor
hun soortgenoten dan mensen.
Het Roesttheater brengt de voorstelling als een ode aan de film noir, een populaire filmstijl uit de jaren
vijftig van de vorige eeuw.
Herman Heijermans omschreef zijn stuk als een ‘boosaardig sprookje ’en liet zich inspireren door het oude
sprookje ‘De gelaarsde kat’ van Charles Perrault (Moeder de Gans’).
In ‘De wijze kater’ neemt Heijermans het op voor het behoud van de natuur en het natuurlijk evenwicht. Wat
ons betreft heeft het stuk daardoor genoeg aanknopingspunten om het in een hedendaagse context te
plaatsen om het met veel sprankelende muziek en humor, waarbij de ernst van de moraal niet uit het oog
wordt verloren, aan het publiek te presenteren.
Spel: Femke Blok, Nikos Glykiotis. Margriet Weehuizen e.a.
Bewerking en regie: Hans Keijzer.
Kleiding: Mady Klein