Toen we nog politiek waren…

Toen we nog politiek waren…
Met een mengeling van onverschilligheid en desinteresse begroetten de Utrechtse studenten het
oproer rond de UvA, zo schrijft het Digitaal Universiteitsblad DUB. De Utrechtse situatie omtrent
inspraak in de gang van zaken op de universiteit laat zich niet vergelijken met de schijnbare
dictatuur aan de UvA. Dit jaar is het platform ‘De nieuwe Universiteit’ gestart, waarin studenten,
docenten en bestuur met elkaar in overleg gaan over hoe de universiteit moet omgaan met de
nieuwe bezuinigingen die regering van VVD en PvdA doorvoert. Dit is een voorbeeld van de
poldercultuur die heerst op de UU. Geen acties, protesten of andere ongeregeldheden, zeker niet
binnen de UHSK.
Hoe anders was dit 40 jaar geleden. Des duivels waren de studenten, toen de minister
van Onderwijs, Mauk de Brauw, in 1972 besloot het collegegeld van 200 gulden te verhogen tot
1000 gulden. Tegelijkertijd werd de onderwijssubsidie drastisch verlaagd. Studenten gingen
massaal de straat op en organiseerden protestmarsen door het hele land. Ook de UHSK deed hier
aan mee, middels het ‘UHSK-aksiekomitee “1000 gulden: NEE!”’, dat met pamfletten,
demonstraties en open vergaderingen ten strijde trok tegen de verhoging. Het comité stelde de
volgende tegenargumenten op:
1. Studenten worden ‘geprekonditioneerd’ voor de maatschappij;
2. Het hoger onderwijs ‘verschoolst’;
3. De regering probeert het aantal studenten terug te dringen, om eenvoudiger grip te
krijgen op een tegendraadse groep;
4. De democratie binnen universiteiten zal verloren gaan.
Dit alles zou voortkomen uit de bezuinigingen, die het hoger onderwijs ontoegankelijk zouden
maken voor jongeren uit de armere lagen en de rest van de studenten een onredelijk zware
financiële last oplegden. Bovendien zou de universiteit steeds meer door technocraten bestuurd
worden, die alleen maar op de winstgevendheid van studies belust zijn en alle creativiteit uit de
studenten halen. Algemene verloedering lag op de loer, volgens het UHSK-comité.
En wat vinden we van de huidige bezuinigingen? “Ach, we lenen wel wat bij.” “Misschien
hebben pa en ma nog wel een spaarcentje over.” Ondergetekende denkt niet anders, dus zie dit
vooral niet als een verwijt, maar feit blijft wel dat een stevig studentenprotest bergen kan
verzetten. Het nationale studentenprotest in 1972 slaagde er in de vervloekte
collegegeldverhoging terug te brengen tot 300 gulden (totaal 500 gulden in plaats van 1000) en
wist dus zo het overheidsbeleid flink te beïnvloeden. Het aftreden van het UvA-bestuur eerder
dit jaar is ook geen geringe prestatie. Dus misschien, als er wat meer verzet was geweest was er
ook komend jaar nog wel eens een euro of honderd extra maandelijks op de rekening
verschenen….