CASUS 2

Noot voor de docent.
Maak van deze casus geen al te diepe studie. De zaak ligt nog steeds gevoelig bij de verenigingen die
gebruik maken van hetzelfde duikwater.
Het gaat met name om de eerste indrukken, verzamel die uit de groep. In mijn ogen is de kern van de
casus dat men zich afvraagt of die duik wel zo gemaakt/uitgevoerd had moeten worden.
Uit de DOSA registratie
Het eerste ongeval : (ook artikel in OWS)
Bij zijn eerste duik in het buitenwater daalt de duiker met zijn instructeur af naar 9 meter. Op die diepte schoot
de duiker opeens omhoog met zijn automaat uit de mond. De instructeur kon hem ondanks dat hij hem vast
had niet meer afremmen. De duiker had al direct aan de oppervlakte schuimblaasjes op de mond. Aan de kant
werd direct zuurstof toegediend en met de daarna gearriveerde ambulance werd de duiker naar het ziekenhuis
vervoerd. Daar werd een klaplong vastgesteld.
Het tweede ongeval :
De laatste duik van de duiker was van enkele weken daarvoor. Bij die duik is een zeer naast familielid van de
duiker betrokken geraakt bij een duikongeval.
Dit heeft heel wat impact gehad bij de duiker. Hij gaf aan er wel mentaal klaar voor te zijn en er zin in had. Wel
gaf hij te kennen dat hij bij het inzetten van deze opleidingsduik met afdalingen naar en opstijgingen van 15
meter liever geleidelijk vanaf de kant naar diepte wilde afdalen.
Tijdens de afdaling was de duiker erg gefocust op zijn instrumenten en bekommerde zich te weinig om zijn
omgeving en buddy. Als hoger gebrevetteerde duiker heeft zijn buddy hem tot drie maal toe naast zich
genomen om hem zodoende goed in de gaten te kunnen houden.
De trim van de duiker was hierbij steeds onvoldoende.
Na 6 minuten zaten ze op een diepte van 11,6 meter. Daar heeft de buddy ca. 2,5 minuut nodig gehad om goed
uitgetrimd aan de gecontroleerde opstijging te kunnen beginnen.
Na 9 minuten zijn ze vanaf 12,2 meter begonnen met de opstijging waarvan het tempo iets te langzaam was.
Op een diepte van 7 meter viel de duiker stil en zakte weer af tot op de bodem.
Na ca. 1 minuut had de duiker de trim weer opgepakt en vervolgens zijn ze weer opgestegen (11 minuten na
aanvang duik) Na 1 minuut kwamen ze aan de oppervlakte. De duiker gaf aan dat alles O.K. was.
Vervolgens zijn ze begonnen aan de gecontroleerde afdaling “in het blauw” wat goed ging. Omdat de duiker
keurig uitgetrimd bleef hangen, zijn ze ca. een half minuutje later begonnen met de gecontroleerde opstijging
vanaf een diepte van 11,3 meter. Twee minuten later bleven ze hangen op 4,3 meter. De duiker zakte
vervolgens terug tot op de bodem op een diepte van 15,2 meter.
Wederom uittrimmen en opnieuw opgestegen. Ditmaal viel de duiker stil op 9,4 meter, zakte vervolgens weer
terug tot 13,7 meter, maar bleef daar uitgetrimd in het blauwe hangen.
18 minuten na aanvang duik zijn ze opnieuw gestart met de opstijging vanaf dus 13,7 meter.
Ca, 45 seconden later kwamen ze aan de oppervlakte (snelheid dus aan de hoge kant 19 M/min)
Daar aangekomen gaf de duiker direct aan te willen stoppen. Hij trok meteen de duikbril van zijn hoofd begon
paniekerig om zich heen te roepen: “Ik wil eruit. Ik ben benauwd. Ik krijg geen lucht meer”. De duiker raakte
hevig in paniek en begon te hyperventileren. Na een klap in zijn gezicht werd de duiker iets rustiger en kon de
buddy hem wat beter aanspreken. Die heeft hem vervolgens bij zich genomen (hoofd tussen de handen en
deze later op de schouder gelegd).
Om hem gerust te stellen vertelde de duiker zijn buddy dat zijn vest voldoende was opgeblazen, dat hij dus niet
bang hoefde te zijn dat hij zou zinken.
De buddy vertelde verder dat hij hem naar de kant zou duwen en dat alles goed zou komen en dat hij zich
alleen moest concentreren op zijn ademhaling. Vervolgens maakte de buddy de rits van zijn jacket los en heeft
de cap afgedaan en de duiker nogmaals gewezen op zijn ademhaling.
De duiker bleef erg gespannen, waardoor het de buddy moeite kostte zijn armen gestrekt te krijgen voor het
uitvoeren van de duwgreep. Uiteindelijk gingen ze op weg richting de kant. (geschatte afstand ca. 75
meter).Onderweg peddelde de duiker af en toe nog wat lichtjes mee met zijn handen, maar hij bleef erg
onrustig. De buddy heeft continue op hem ingesproken en geattendeerd op zijn ademhaling en hem tot ca. 10
– 15 meter afstand van de kant geduwd. Toen raakte de duiker bewusteloos.
De buddy sloeg direct alarm en duikers die aan de kant stonden gaven direct respons en hebben de duiker
vervolgens overgenomen en naar de kant gebracht.
Daar aangekomen heeft men de duiker verlost van zijn vest lood etc. en is 112 gebeld.
Toen de buddy aan de kant kwam heeft die zijn eigen uitrusting afgedaan en geconstateerd dat met reanimatie
was begonnen. De buddy heeft toen nog zijn vinnen afgedaan en is daarna meteen mee gaan helpen met de
reanimatie in combinatie met mond- op mondbeademing.
Daarbij werden de duikers na zo’n 5 minuten geassisteerd door ambulancepersoneel.
De duiker is per ambulance naar het ziekenhuis gebracht en daar opgenomen op de intensive care.
Na drie dagen is hij overleden. Het overlijden was te relateren aan een hartaanval in combinatie met de slechte
toestand van de kransslagader en misschien de temperatuur van het water ( 10 graden)