Zowat veertig jaar geleden was terminale

Proefschrift “Renal transplantation in children”, samenvatting
Dr. Jean Herman
Zowat veertig jaar geleden was terminale nierinsufficiëntie een onbehandelbare en fatale
ziekte bij kinderen. De introductie van niervervangende therapie onder de vorm van dialyse
en niertransplantatie hebben de prognose drastisch veranderd. De laatste decennia heeft
niertransplantatie zich ontwikkeld van een experimentele procedure tot de
voorkeursbehandeling van kinderen met terminaal nierfalen.
In dit proefschrift stellen we de resultaten voor van 20 jaar niertransplantatie bij kinderen aan
de Katholieke Universiteit Leuven en bestuderen we de factoren die de resultaten van
transplantatie bij kinderen beïnvloeden. Onze analyse toont aan dat het verkorten van de
dialyse periode “voor”de transplantatie, het optimaliseren van de HLA overeenkomst tussen
de donornier en de ontvanger, het voorkomen van acute afstoting, van vertraagd opgang
komen van de nierfunctie na transplantatie, en het behouden van een goede nierfunctie
gedurende het eerste jaar na transplantatie cruciaal zijn om niertransplantatie bij kinderen
succesvol te maken. Betere inzichten in de histologie van nierbiopsies dragen eveneens bij tot
dit succes en worden ook behandeld in dit proefschrift.
Verder worden een aantal andere aspecten van niertransplantatie bij kinderen bestudeerd.
Getransplanteerde kinderen moeten dagelijks en levenslang medicatie innemen om
afstotingreactie te voorkomen. Cyclosporine A werd begin van de jaren tachtig
geïntroduceerd en is steeds een van de meeste gebruikte immunosuppressiva. Het venster
tussen doeltreffendheid en toxiciteit is nauw. We analyseren de pharmacokinetiek van
Cyclosporine A en geven richtlijnen voor de therapeutische monitoring van deze medicatie bij
kinderen met niertransplantatie.
Door de inname van immunosuppressiva zijn kinderen meer vaatbaar voor infecties.
Polyomavirus infectie werd recent verantwoordelijk gesteld voor ernstige transplantdysfunctie
en zelfs transplantfalen bij een stijgend aantal volwassen patiënten. Door middel van
moleculaire technieken (PCR) bestuderen we de prevalentie en de klinische gevolgen van
deze infectie in onze pediatrische populatie.
Epstein–Barr virus, de oorzaak van klierkoorts, kan bij getransplanteerde kinderen leiden tot
ongecontroleerde proliferatie van de witte bloedcellen – de zogenaamde post-transplant
lymphoproliferatieve ziekte. Deze aandoening gaat gepaard met significant morbiditeit en
mortaliteit. De recente diagnostische en therapeutische aanwinsten worden besproken aan de
hand van een casus.
Groeiretardatie is een frekwente complicatie van chronische nierinsufficiëntie. Na een
geslaagde transplantatie treedt inhaalgroei niet altijd op. In dit proefschrift onderzoeken we de
doeltreffendheid en veiligheid van recombinant groeihormoon behandeling bij kinderen met
groeiachterstand na niertransplantatie.
Meer info:
Dr. Jean Herman
E-mail: [email protected]
Tel. 32 16 316289