Warger Reisverslag Tibet en Beijing

Verslag reis Beijing-Lhasa-base camp Mount Everest-Chengdu – augustus 2015
Na acht dagen alweer in Nederland komen de reiservaringen naar boven drijven. Wat een
geweldige reis hebben wij gemaakt. Heel China van Noord naar Zuid doorkruist met auto,
vliegtuig en trein in drie en een halve week.
Na maanden van voorbereiding konden wij de reis van onze droomreis gaan ondernemen. De
voorbereidingen bestonden uit een goed reisbureau uitzoeken (gelukt!! Sunita Reizen), plannen
maken, een eigen reisroute bedenken, inkopen doen, voorbereid zijn op de hoogte, inpakken en
wegwezen……De voorbereidingen op de hoogte hebben Jon en Antonet gedaan in een van de
twee hoogtekamers van sportschool ‘Victoria plaza’ in Alkmaar. Zij werden door een fijn team van mensen begeleid, zowel
bij de training zelf als bij het verzorgen van de inwendige mens. De suggestie om de hoogtetraining te gaan inzetten als
voorbereiding op de 5200 meter (hoogste punt) was overigens het idee van Sunita Reizen, zoals te zien op hun website.
Vanaf dinsdag 8 juni tot en met donderdag 6 augustus heeft de hoogtetraining plaatsgevonden, 2 x per week. In de
hoogtekamer staan een loopband, een crosstrainer, een roeiapparaat en een paar fietsen. De aanvangshoogte was 2000 meter
(8 juni) en de laatste ingestelde hoogte was 4900 meter (6 augustus). Eerlijk is eerlijk, het sporten op hoogte werd wel
moeilijker en de 6e augustus was het meer ademen dan bewegen. Goed dat ons lichaam deze zuurstofarme omgeving
herkende, want tot en met het base camp Mount Everest was het dealen met de hoogte vol te houden. De 5200 meter was wel
errug hoog en omdat wij in geval van acute hoogteziekte twee hoge passen over moesten voor het bereiken van een
ziekenhuis wilden wij geen risico nemen en hebben een dag van tevoren diamox genomen om extra vocht af te drijven.
Totaal hebben wij drie en een half pilletje genomen, omdat na de basecamp Mount Everest wij weer naar beneden gingen. In
het onderstaande een paar fotootjes van ons. Wij staan dan stralend bij de pas na een bezoek aan het Namtso lake op 5190
meter (p. 3/4).
Emilie heeft als voorbereiding op deze reis ook aan haar conditie gewerkt en daarmee ook haar conditie kunnen verbeteren.
Daarnaast heeft zij gebruik gemaakt van Diamox. Alle drie hebben wij enorm veel gedronken, wel 3 tot 4 liter per dag en dat
was heerlijk. Alcohol was ‘not done ‘ en overvloedig eten ook.
A la, het reisverhaal…..veel plezier met lezen!!
We zijn begonnen in Amsterdam en na een vlucht met een dubbeldekker - 22 banden, vier motoren, een schuivend plafond
bij het opstijgen en een heuse trap voor de bovenste verdieping - kwamen wij op tijd aan in Beijing. Daar zouden we een paar
dagen blijven. En die dagen hebben wij uitgebuit. Na ons opgefrist te hebben vertrokken wij direct naar de ‘ hemeltempel ‘
een prachtige locatie, waar de keizer in vroeger jaren zijn rituelen uitvoerde om een geslaagde oogst tot stand te brengen. Een
plaatje om te zien, gelegen in een mooi park waar men van muziek maken weet. Onder de toegangspoorten werd naar
hartenlust gemusiceerd en voor dat wij het wisten maakten wij deel uit van het gezelschap. Overal werden dansen uitgevoerd
en werd er gezongen: wat een goede start van onze vakantie.
De gids en chauffeur namen ons de volgende dag mee naar de Chinese muur, een geweldig bouwwerk, slingerend door de
bergen, die - naarmate de afstand groter werd - vervaagden in de zinderende warmte van de zon. Heel bijzonder die gedachte
om door deze muur te bouwen de ‘vijand ‘ buiten te houden. Ik kreeg associaties met ‘In de ban van de ring ‘; vuurbakens
stonden op/in de muur op strategische punten en baken na baken kon worden aangestoken om het leger te alarmeren: ‘Vijand
op komst !!!‘.
De dag daarna bezochten wij ‘De verboden stad ‘, een prachtig
onderhouden paleismuseum waar de keizers van China verbleven in de
wintertijd. De laatste dag namen wij het initiatief om ook het zomerpaleis
van de keizers te bezoeken, een aanrader! Langs een kunstmatig meer liep
de keizer en zijn gevolg – en wij dus ook - onder een overdekte
promenade, geheel van hout en prachtig bewerkt en beschilderd, om nog
maar te zwijgen over de mooie
gebouwen, daken, tuinen en de
marmeren boot.
1
De trein naar Lhasa stond die dag op ons te wachten. De trein reed op de Qinghai railway en vertrok om 20:10. 3700
kilometer naar het zuiden in 42 uur tijd….wat een prachtige ervaring. Wij reserveerden een softsleeper met vier bedden en
deelden de coupe met een moeder en een kindje (bijna zindelijk)…….er stond een thermoskan warm water klaar en we
konden direct aan een kopje lekkere koffie of thee. In de restauratie
wagen namen wij een goed warm gemaakte maaltijd.Zo rijdend door het
landschap, doezelend op het bed; allerlei plaatsen en landschappen
trokken voorbij. Een prachtige sterrenhemel met daaruit een vallende
ster, kijken, fotograferen, kletsen, ontspannen. Naarmate de tijd
vorderde klom de trein hoger en hoger. De tweede avond en nacht
bereikten wij het hoogste punt in het landschap (Tangula mountains) en
automatisch werd zuurstof de coupe ingeblazen. We sliepen en genoten
verder totdat wij de volgende morgen Lhasa binnen reden en wij de
trein konden verlaten.
Keurig op tijd stonden onze gids Kelsang en chauffeur Putchi klaar om
ons welkom te heten met een Khata (shawl), wat het pure hart van de
gever symboliseert. Wat een voorrecht om in Tibet te zijn. In paar rustige dagen geacclimatiseerd door winkeltjes te bekijken,
een borduurwerk van de Potala te kopen en mee te dansen met de Tibetanen en Chinezen op mooie muziek, geïllustreerd door
levensgrote sfeerbeelden van de omgeving. Wij logeerden in een heerlijk Yak hotel en aten in een mooi Dunja restaurant,
waar goed en schoon gekookt wordt. Het een en ander maakte het wennen aan de 3650 meter een makkie. Op het dak van het
hotel dronken wij regelmatig kopjes thee met citroen, honing en gember: errug lekker en wat bijzonder van het dakterras was:
een mooi uitzicht op het Potala en de omringende bergen!!!
De dagen in Lhasa waren een sprookje: wij vielen van de ene in de andere verbazing. Het Drepung klooster, met een eerste
fantastische toelichting op alle verschillende boeddha’s van onze gids Kelsang…….Het potala: wonderschoon! Norbulinka,
het zomerpaleis van de Daila Lama: wegens een festival heel druk: het paleis zelf: prachtige vertrekken, mooie warme
kleuren, veel bloemen…..Yokhang tempel, de heiligste plaats voor Tibetanen midden in de stad: prostrerende mensen,
mensen die de kora lopen, vuurpotten met geurende en rokende kruiden, en ons aandeel: bellenblaas en ballonnen voor de
kleintjes!
Het bezoek aan Ganden – een klooster in de omgeving van Lhasa
– is onvergetelijk. Op 4300 meter, via een slingerende in
aanbouw zijnde weg, bereikten wij Ganden. Een vredelievend
klooster waar wij uitgenodigd werden om een ceremonie bij te
wonen. Een paar uur lang waren wij hiervan getuige. De ‘master’
monnik, die de aanhef deed tot de gebeden… de monniken
volgden met hun chanten/sutra’s/mantra’s. De gele muts die
vastgehouden werd, de stukken wit papier met daarop de
gebeden, het water dat werd uitgeschonken, tsampa en geld werd
verdeeld……Na dit ritueel liepen wij de kora rond dit klooster.
Een adembenemend uitzicht langs smalle paadjes, een
picknick, mensenhaar aan takjes, vlaggetjes, wolken,
lachende en biddende mensen, yaks, kindjes.
De volgende dag vertrokken wij uit Lhasa richting nog
veel meer moois: kloosters met een boeddha van
compassion, die uit 30:000 parels bestaat; Yumbulagang,
2
gebouwd op een heuvel; de nature Boeddha, verschenen; een jaarlijks festival bijgewoond in Sakya, meegewerkt aan het
‘pletten ‘ van nieuw aangelegd cement, wandkleden van prinses Wengcheng gezien en gobelins; hele oude
muurschilderingen van de geboorte tot aan de ‘passing away ‘ van boeddha Sakyamuni; nog
meer kora’s gelopen; gebedsmolentjes in gang gezet.
Wat een mooie levenswijsheid: boeddha van het verleden,
heden en de toekomst; de boeddha van de wijsheid,
compassie en energie; de beschermboeddha’s, boeddha’s
van 27 meter hoog, aangeklede boeddha’s, koperen
boeddha’s, kapellen voor alleen mannen; boterlampjes,
water (=heilig), overal geld van pelgrims tussen
gestoken……..afijn…..
Een ander aspect van Tibet – naast de uitingsvormen van
het Boeddhisme - is de natuur. Hoe hoger wij kwamen
hoe adembenemender (letterlijk en figuurlijk). De reis
had in die zin een goede opbouw en wij stegen niet meer
dan 300/400 per dag, behalve naar het basecamp Mount
Everest/Chomolungma,8840 meter (stijging die dag 600 meter). Wij hadden opnieuw heel veel geluk: de weg naar het
basecamp was licht bewolkt en vanaf ver konden wij de reus der bergen goed zien in de volle glorie des aanschijns.
In Rombuk aangekomen richten wij in het
guesthouse onze kamers in en werd het
looptempo aanzienlijk jager. Wij lieten ons
dan ook in een minibus naar het basecamp
rijden………wonderschoon, respect voor de
expedities, die hopelijk weer van start kunnen
gaan na de aardbeving van april jl. Zittend in
de avondzon, met zonnebrand en zonnebril
bleven wij gebiologeerd kijken naar de
zachter wordende kleuren, die de schemering
met zich meebracht…..van daglicht, naar
namiddag en avond….de maan liet zich ook
nog zien……Met een warm kopje thee bij
een met yakmest en andere spullen gestookt
vuur lieten wij ons lekker verwarmen voor
het slapen gaan.
Tenslotte, alsof dat nog niet genoeg was reden wij de volgende ochtend – de
Everest lachte ons opnieuw toe - naar het Namtso lake, een groot meer op
4700 meter. Een prachtige lichtval, lange schaduwen, witte yaks, drie
bruidjes, mooie vogels, de kora lopende pelgrims, naderende
schemering……….’ laat mij maar hier ‘ (bij wijze van
spreken!!!)……….een van de mooiste plekken op aarde.
3
Wat betreft de rest kan ik kort zijn: wij vlogen terug via Chengdu over de prachtige met sneeuw bedekte bergtoppen van de
Himalaya, alsof die ons nog even gedag wilde zeggen. Dankbaar, heel erg tevreden en gevuld met teveel indrukken landden
we precies op tijd op Schiphol, waar we lief werden ontvangen door onze kinderen.
Goed georganiseerd Wil!!! Pluim!!!
Emilie, Jon en Antonet
4