Tafeltennis in Lloret de Mar - TTV De Repelaer

Tafeltennis in Lloret de Mar,
Een happening was het wel, daar in Lloret. Dat dit oord een reputatie had was
bekend. Laten wij het er maar op houden dat de verwachting werd bewaarheid.
Maar goed, wij kwamen er om te tafeltennissen en daartoe was volop de
gelegenheid. De opzet van het toernooi was zeker niet verkeerd. Daar was over
nagedacht en dat mag natuurlijk ook wel na 22 jaar ervaring. Zaterdag 16 mei
kwamen wij aan. Wij, dat zijn dan Ab, Bert, Daniël, Ed, Evert, Jeffrey en Jan.
Alles liep op rolletjes. Na wat moeite konden wij aanschuiven voor de lunch in
buffetvorm, daarna werd het stadje verkend en werd er ook een leuk zitje aan het
strand ontdekt.
“Dat wordt ons clubhuis” zei Ab en wij hebben daar inderdaad regelmatig vertoefd.
Na een introductieavond in discotheek “Bumpers” en op zondag een dagje slenteren
met af en toe een dorstlessend drankje ging het toernooi op maandagmorgen dan
écht van start.
Het toernooi voor teams wel te verstaan. Voor Bert en Jan was de eerste ronde wel
een wat aparte. Maak je een vliegreis van een paar uur en doe je voor het eerst van
je leven mee met een internationaal toernooi en dan moet je spelen tegen Hellevoets
Effect (het vroegere Luveto) en dan ook nog tegen een team, waarvan de
vrouwelijke helft het vorig seizoen in dezelfde competitie als Repelaer 2 had
gespeeld. Een overigens niet ongezellig weerzien al bleef een sportief succes uit.
Dinsdag de tweede ronde en woensdag de derde en daarna lagen wij er als team
met z’n allen uit. In de finaleronde op donderdag was “De Repelaer” dus helaas niet
meer vertegenwoordigd.
Dat wil overigens niet zeggen dat er niet werd gepresteerd. Laten wij het er maar op
houden dat wij net een beetje te kort kwamen om door te gaan.
Op een ander vlak werd er overigens wel succes geboekt. In discotheek Bumpers
werd er ook een dart toernooi afgewerkt en in de personen van Daniël en Jeffrey
hadden wij een tweetal serieuze kandidaten in ons midden. Dat bleek ook wel.
Beiden kwamen op dinsdagavond door de voorronde heen en in de finaleronde ging
Jeffrey er pas in de kwartfinale uit. Tegen de kampioen van vorig jaar werd het een
3-2 nederlaag. Daniël deed het nog beter. Dezelfde ex-kampioen werd in de halve
finale met 3-0 verpletterend verslagen. Daarna was het helaas over, maar dat
betekende wel een mooie tweede plaats en een bijbehorende trofee.
Ab, Bert en Jan hadden het dagje vrij waargenomen door een excursie naar
Barcelona te boeken. Was zeker de moeite en ook de prijs waard. Een bezichtiging
van Camp Nou, wandelen en je ogen uitkijken op de Ramblas en ’s avonds een
bezoek aan de fonteinen. Een schitterend schouwspel met kleur, lasershow en
muziek. Tussendoor in de buurt van de Ramblas ook nog op zoek geweest naar een
imposante kathedraal. Die werd helaas niet gevonden maar we liepen wel ergens
anders tegen aan, waar nog lang over nagepraat gaat worden. Zonder het te weten
bevonden wij ons midden in “de rosse buurt”. Weet Bert nog alles van.
Dan de vrijdag nog. De dag van het individueel toernooi. Daniël was na het gefeest
van de vorige nacht niets meer waard en kwam amper zijn bed uit. Jeffrey zat er ook
door en had bovendien behoorlijk last van zijn knie waarop hij eerder in de week
lelijk was gevallen. Jan was klaarwakker maar presteerde zonder aanwijsbare
oorzaak ver onder de maat. Die lag er dus eveneens snel uit.
Terugkijkend werd alleen het klaverjassen (met teammaat Bert) tegen Ab en Ed met
een 2-1 overwinning afgesloten en daar bleef het bij. Mag dus eigenlijk geen naam
hebben. Wij kwamen immers naar Lloret om te tafeltennissen.
Ed deed het wel goed. Kennelijk op grond van zijn resultaten in de reguliere
competitie was hij ingedeeld in de 4e divisie en het scheelde toch maar een haar of
hij was door de poulefase heen gekomen. Twee punten verschil in de laatste set en
toen was het toch nog over. Ab en Bert deden het nog iets beter. Ab werd tweede in
zijn poule en Bert zelfs eerste in een andere. Achteraf had hij beter ook tweede
kunnen worden want nu moest hij in de 8e finale tegen Ab en dat werd dus hoe dan
ook “broedermoord”. Het werd een boeiend gevecht waarin Ab na een spannende
vijfsetter uiteindelijk aan het langste eind trok. In de volgende ronde vond ook hij
zijn Waterloo tegen de latere nummer 2 van de 6e divisie. De uitputtingsslag tegen
Bert had kennelijk teveel van de krachten gevergd. Desondanks kan ook Ab
terugzien op een voor hem sportief geslaagd toernooi. De beste prestatie werd
evenwel geleverd door Evert. De poulefase verliep nog wat moeizaam, maar daarna
ging hij helemaal los. Na nog eens drie potjes (waarvan één tegen een speler van
wie eerder in de teamwedstrijd kansloos was verloren) stond “onze” Evert zomaar in
de finale van de 5e divisie die hij ook nog eens glansrijk won. De Duitsers, die bij die
teamwedstrijden nummer 1 en 2 waren geworden lagen er toen al lang uit. De
hinderlijk aanwezige toeter werd al een tijdje niet meer gehoord en de al even
hinderlijk aanwezige coach was nergens meer te bekennen. Niemand die dat erg
vond. Voor de sportiviteitsprijs kwamen deze heren zeker niet in aanmerking.
Vrijdagavond was de prijsuitreiking in “Bumpers”. Voor iedereen een
herinneringsmedaille en voor Evert een welverdiende beker. De eerste prijs in een
internationaal toernooi! Daarna voor eventjes naar bed en op zaterdagochtend om
4.00 uur weer op huis aan. Moe maar welvoldaan en na thuiskomst eindelijk weer
eens een goede nachtrust.