landschappen john hacking

John Hacking
De vraag naar God is voor mij de
belangrijkste vraag in mijn leven en
daaraan vastgekoppeld hoe wij als
mensen met elkaar omgaan. God
blijft ook een mysterie en dat
betekent dat wij ons hele leven op
zoek zijn om iets van God te
ontdekken in onze dagelijkse
realiteit. Dat is niet alleen
spannend maar voor mijn gevoel
ook inspirerend. Als je niets met
God hebt, even goede vrienden.
De vraag of God wel of niet bestaat vind
ik niet de allerbelangrijkste vraag. Mijn
manier van vragen betreft meer de wijze
waarop wij iets van de sacrale of
goddelijke dimensie in onze
werkelijkheid kunnen (her)kennen. Dat
is niet gemakkelijk en goedkope
antwoorden (bewijzen) zeggen meer
over degene die ze geeft dan over het
realiteitsgehalte ervan. Met deze vragen
bezig zijn is onderdeel van mijn passie.
Het schilderen van landschappen en
abstract werk, filosoferen, teksten
schrijven op mijn blog en het lezen van
poëzie, mystieke en filosofische teksten
is het andere deel van mijn passie dat
sterk hiermee verbonden is. Daarnaast
wandel en fiets ik graag en houd ik van
koken en een goed glas wijn en
diepgaande gesprekken.
Onder de appelboom
Ik kwam thuis, het was
een uur of acht en zeldzaam
zacht voor de tijd van het jaar.
de tuinbank stond klaar
onder de appelboom
ik ging zitten en ik zat
te kijken hoe de buurman
in zijn tuin nog aan het spitten
was, de nacht kwam uit de aarde
een blauwer wordend licht hing
in de appelboom
toen werd het langzaam weer te mooi
om waar te zijn, de dingen
van de dag verdwenen voor de geur
van hooi, er lag weer speelgoed
in het gras en ver weg in het huis
lachten de kinderen in het bad
tot waar ik zat, tot
onder de appelboom
en later hoorde ik de vleugels
van ganzen in de hemel
hoorde ik hoe stil en leeg
het aan het worden was
gelukkig kwam er iemand naast mij
zitten, om precies te zijn jij
was het die naast mij kwam
onder de appelboom, zeldzaam
zacht en dichtbij,
voor onze leeftijd.
Rutger Kopland
ZELFPORTRET -
Rutger Kopland
Je ziet een man in de tuin
hij lijkt verzonken in zichzelf
die man ben ik, ik weet het
maar als je lang kijkt naar een foto
van jezelf verval je in gepeins –
wie je bent en wie je bedoelt
als je ik zegt, enzovoort
ik kijk en kijk in dat gezicht
en inderdaad – ben ik dat?
over het ik is veel nagedacht
ook door mij, maar de meningen
lopen nog steeds ver uiteen
ook die van mij – zoals dat gaat
met woorden die niet kunnen
worden begrepen, door niemand
niemand heeft ooit zichzelf
gezien
maar het verlangen blijft
naar het onzichtbare ik
je zoekt in wat er van je
overbleef een man in de tuin
Boombeschrijving
Hans Andreus
Bomen zijn werkelijk.
Hun bladeren praten werkelijk
met woorden veelzeggend en letterloos.
Hun toppen zingen.
Hun stammen zwijgen
hoorbaar.
Hun wortels houden
van de aarde.
Bij een boom
staande moet ik wel
ademen als een boom.
Naar een boom
ziende zie ik
hemel en aarde in elkanders
armen.
Want een boom,
een boom is een bruiloft.
DE BEUKEN
Ik keek naar het huis, naar het oude huis,
Dat stil in het licht lag te droomen,
Ik hoorde het fluisterend bladergeruisch
Der oude beukeboomen,
Die bevend wakker staan geschrikt
En nieuwen jammer vreezen…
Ik heb de boomen toegeknikt,
Ze met een glimlach toegeknikt,
Opdat ze niet bang zouden wezen.
Jacqueline van der Waals