1 april

Lezing Spirituele Sociëteit Tilburg 1 april 2012
" Bijna Dood Ervaringen en wereldreligies” door Bob Coppes
Verslag: Gerard van de Kam.
Bob Coppes is voorzitter van Merkawah. Deze stichting kreeg veel bekendheid door het werk van Pim
van Lommel. Bob schreef o.m.: “Bijna-dood ervaringen en wereldreligies” en het in Amerika uitgegeven
“Messages from the light,” dat onlangs in het Nederlands is uitgegeven onder de titel “In harmonie met
Het Licht”. Eerst zal hij uitleggen wat BDE’s zijn, daarna kijken wat grote religies zeggen en ten slotte
wil hij verhelderen, wat de essentiële boodschap van BDE’s is voor ieder van ons.
De naam BDE -de afkorting van bijna-dood-ervaringen- komt van Raymond Moody, die deze ervaringen
als eerste aantrof bij klinisch dode mensen. Hoewel BDE’s vaak overeenkomsten hebben, is elke
ervaring toch uniek. Tijdens een BDE ervaart men vaak een tunnel, maar lang niet altijd.
Wat is een BDE en wat zijn de kenmerken ervan?
Vaak begint een BDE met een uit-treding uit het lichaam. Vaak blijft men dan boven het lichaam op de
operatietafel of boven de plaats van het ongeluk e.d. hangen. Vaak kan men achteraf precies vertellen
welke behandelingen zijn uitgevoerd en wat er gezegd werd. Uit de VS. is er het verhaal van een vrouw
die een frontale botsing kreeg, waarbij ze een BDE kreeg. Uitgetreden zag zij dat de veroorzaker van
het ongeluk naar haar auto kwam en het autolicht uitdeed. Hij wilde daarmee de schuld van het ongeluk
op haar onverlichte auto schuiven. Toen zij later precies kon vertellen wat zij had gezien, gaf de dader
toe en werd zij vrijgepleit van schuld.
Voor een BDE hoef je niet per se bijna dood te zijn. Ook in andere omstandigheden is een ervaring
mogelijk, die lijkt op een BDE. In een heftige existentiële crisis of in een heel diepe meditatie kan ook
een BDE optreden. Zelfs is er het verhaal van een jongen op vakantie in Thailand. Hij zat samen met
zijn vriendin op het strand en had een heel persoonlijk gesprek over het leven. Hij kreeg een speciale
ervaring; zag wel de pratende mond van zijn vriendin bewegen, maar kwam toen helemaal in een
andere toestand. Hij schreef er een boek over.
Het verwoorden van een BDE is achteraf uiterst problematisch. Dat wordt veroorzaakt omdat een BDE
zich buiten plaats en tijd afspeelt. “Alle tijd was er tegelijkertijd”. Er is geen verleden en geen
toekomst. Alles valt samen. “Ik was niet in de tijd maar tussen de tijd”. Je kunt er reizen met de snelheid
van gedachten. Wat je in 15 seconden meemaakt, vraagt uren tot dagen om het te vertellen. Je kunt
ervaringen hebben van ééncelligen, van hoe alles ooit begon en ook hoe het eindigt. Iemand, die het
einde had gezien, probeert zich dat te herinneren, maar zegt dat ze dan vreselijke hoofdpijn krijgt. Er is
kennis over alles; elke vraag krijgt een antwoord. Er is geen pijn, alleen een gevoel van geluk-zaligheid.
Bij terugkomst blijkt het lichaam vaak veel te krap; de geest heeft moeite om er weer in te passen.
Vaak worden er Lichtwezens gezien, bekenden, die overleden zijn en wezens met wie je je zo
vertrouwd voelt alsof het familie is. Anderen zien bekende figuren uit de wereldreligies, als Jezus, Maria,
Krisjna en Mohammed.
Het Licht is heel bijzonder en overweldigend. Het is doortrokken van Liefde. Het is geen persoon, het is
tegelijk in, voor, achter en boven je en zelfs in je. Het lijkt een soort entiteit, maar het is ook alsof je er
deel van uitmaakt.
Mensen hebben soms een levensoverzicht of levenspanorama. In de vorm van plaatjes, flitsen, films,
en gevoelens, waarbij je kunt inzoomen op details. Het Licht is daarbij aanwezig, maar oordeelt nooit en
blijft altijd liefdevol. Wel is er zelfreflectie, hoe het anders had gekund. Je ziet wat jouw handelen bij de
anderen teweegbrengt, vaak in verruimende kringen. Je kunt wat je doet ervaren, vanuit de beleving
van de ander, zowel het goede als de pijn die je de ander aandeed. Het Licht blijft liefdevol zonder
oordeel. Je ervaart zelf situaties als gemiste kansen. Soms, wanneer je te hard oordeelt over jezelf,
neemt het Licht het op voor jou en wijst je op verzachtende omstandigheden.
Het gaat steeds om Liefde en de rimpelingen die de liefde en de afwezigheid daarvan teweeg brengen.
Alles wat je doet is kennelijk belangrijk en heeft invloed.
BDE vergeleken met inzichten uit wereldreligies.
Mensen, die een BDE gehad hebben, zien hun ervaring vaak als een eerste stap in het hiernamaals en
zien soms religieuze figuren. De spreker heeft religies met BDE’s vergeleken. Zijn conclusie: de
essenties van de grote religies zijn terug te vinden in BDE’s, maar omgekeerd zijn niet alle essenties uit
BDE’s terug te vinden in elk van de godsdiensten. Enkele voorbeelden.
Beschrijven van God. Het Licht uit een BDE is onbeschrijfelijk; God is geen persoon, maar een
Essentie, een pure Liefde. In veel religies mag je geen afbeeldingen maken van God, hetgeen
begrijpelijk is in het licht van het voorgaande. God kun je wel beschrijven met woorden, bijvoorbeeld als
de Wetende, de Wijze, als Geest van Licht, Schepper van God en de schepping, Bakermat van
onsterfelijkheid. In de Islam zijn er zo nog 99 andere mooie benamingen van God.
“Wat is de beste religie” vroeg iemand tijdens zijn BDE aan het Licht. Het antwoord was, “De religie die
jou het dichtst bij God brengt.” Iemand voelde zich in een BDE “als een zandkorrel op het strand en
God als het hele strand zelf”. Het Licht van God is in iedereen. Ook in dieren, in stenen, in staal. In het
Hindoeïsme is God in ieder van ons. Wij zijn een deel van de “Supreme Spirit”. In andere godsdiensten
wordt een dergelijk idee als blasfemisch gezien, want God staat buiten ons en we kunnen slechts hopen
dicht bij God te komen.
Ieder mens heeft een eigen taak in dit leven. Mensen willen vanuit een BDE soms niet terug naar
deze wereld. Toch moeten ze dat. Vaak stemmen ze daar na een soort discussie toch mee in. Ieder
heeft een taak op aarde. Er zijn geen onbelangrijke mensen. Iedereen is belangrijk. Ieder is essentieel
voor de gehele Aarde. Zelfdoding is daarom geen optimale oplossing; zelfdoding is moreel niet slecht
of goed, maar niet optimaal. Eenmaal terug uit een BDE weten de meeste mensen niet meer wat hun
taak is. Soms wel zoals het gaan verplegen van een aids-patiënt of zorgen voor kinderen.
In het Hindoeïsme heeft ieder een taak gekoppeld aan het kasten-systeem. Dat geeft veel uitwassen.
In het Judaïsme heeft de gehele mensheid een taak. God schiep de aarde in 6 dagen; op de 7 de dag
rustte God en verwachtte van dat moment, dat de mensheid actief zou worden en zou gaan creëren.
Reïncarnatie. Dit speelt alleen in het Hindoeïsme en Boeddhisme. Sommige mensen, die een BDE
hebben gehad, denken dat reïncarnatie bestaat, anderen kunnen het niet goed plaatsen.
Toegang tot de hemel. Hoe is het toegangsbeleid in het hiernamaals? Wie mogen er de hemel in? Uit
BDE leren we dat ieder die geboren wordt het recht heeft om terug te gaan naar de oorsprong, de
omgeving van het Licht. Dus is de hemel voor ieder toegankelijk.
Soms is er een angstaanjagende BDE. Dat is een gedachten-wereld waar je uit kunt komen door te
verlangen naar liefde of naar het Licht. In ieder mens zit Licht en uiteindelijk volgens de spreker kan
niemand zich daarvan duurzaam afscheiden. Hooguit kun je denken, dat je ervan afgescheiden bent.
Het toelatingsbeleid tot de hemel is in veel religies veel strenger. In het christendom moet je gedoopt
zijn en goed geleefd hebben. Zo ook in de islam. Straf komt echter in een BDE niet voor. Wel bewustwording van minder optimale keuzes en inzicht in hoe het anders had gekund.
Moeilijkheden in het leven zijn geen straf, maar momenten van uitdaging, waarin je keuzes voor liefde
kunt laten zien. Een zangeres aanvaardde wat niet te veranderen was in haar leven en koos ervoor toch
zoveel mogelijk liefde en goedheid uit te blijven stralen. Het gaat om onvoorwaardelijke Liefde. Het
maakt niet uit, wie je bent of wat je deed. Liefde wordt in veel religies nogal ingeperkt.
De boodschap van BDE’s. Wat hebben BDE ’s ons te zeggen?
Het doel van religie werd dus omschreven als “dichter bij God te komen”. Uit de ongebondenheid van
plaats en tijd, uit het kunnen inleven in anderen, uit het kunnen verplaatsen met gedachte-snelheid, e.d.
in een BDE, kunnen we concluderen dat wij leven in één groot samenhangend geheel. We leven in een
eenheidsuniversum. Er is een niveau van eenheid. Wat ik doe, wordt elders gevoeld. Daarom worden
we opgeroepen tot positieve ervaringen, die vanzelf uitstraling hebben. Wij creëren veel meer dan we
denken, zowel positief als negatief.
Zo zag iemand in een BDE, als gevolg van een poging tot zelfdoding, alsof ze een steen in een vijver
gooide die grote schokgolven teweeg bracht. Het raakte ook mensen die ze nu nog niet eens kende,
maar die ze nog zou gaan leren kennen.
Een ander zag in een BDE, dat de economie in 2008 -in tegenstelling tot wat gedacht werd- helemaal
niet hersteld was, ook al was in 2008 de Bear Stearns Bank in Amerika gered door de Centrale Bank.
Algemeen werd gedacht dat de crisis voorbij was. Maar het ergste moest echter nog komen. In sept.
2008 viel de Lehman Brothers Bank waardoor de wereldwijde economische crisis pas echt begon. In
BDE’s uit 1986 waren daar dus al berichten over gekomen.
Water, de bedreiging van water en het milieu zijn ook issues in een BDE. Maar we komen er wel
doorheen, is dan de boodschap en daarna wordt alles een stuk beter. Tot nu toe zijn mensen vaak veel
te ik-gericht en kortzichtig bezig. Dat geeft “geen optimale rimpelingen”. In een BDE komt de zorg voor
milieu en natuur vaak aan de orde. We moeten terug naar het lange termijn-denken en naar harmonie in
het leven. Dat kan, door ons dagelijks te realiseren dat we met alles en iedereen verbonden zijn.
In deze liefdes-verbondenheid is iedereen belangrijk.
Na de pauze vervolgt Bob zijn verhaal. Iemand wilde de essentie van haar BDE mee terugnemen naar
het waakbestaan. Dat lukt met één zinnetje: “All is everything en everything is one”.
Pim van Lommel wilde een meer wetenschappelijke basis geven aan het BDE-onderzoek. Hij wachtte
niet totdat er mensen met spontane verhalen kwamen, maar interviewde volgens een vast protocol 13
jaar lang in 10 ziekenhuizen iedereen die een hartstilstand had gehad. Daar kwamen twee groepen uit:
zij die wel en zij die geen BDE hadden ervaren. Tussen deze twee groepen waren geen significante verschillen. Zo werd duidelijk dat zuurstofgebrek en medicijn-gebruik niet de oorzaak van de BDE waren.
In Amerika kreeg een neurochirurg, die tot dan kritisch geweest was over BDE, zelf een dergelijke
ervaring. Zo ontmoette hij in zijn BDE een vrouw van wie hij voelde zielsveel te houden. Toch kende hij
haar niet. Hij bleek na zijn geboorte bij zijn biologische moeder te zijn weggehaald. Door contact te
zoeken met zijn biologische broers en zusjes kwam hij erachter dat één zusje van hem gestorven was
Via de foto’s besefte hij dat hij dit biologisch-zusje had ontmoet in zijn BDE.
Hij zei nu heel goed te weten wat het onderscheid is tussen hallucinaties en een echte BDE.
Bekend zijn de verhalen van iemand die tijdens een BDE een gymschoen met specifieke kenmerken op
het dak van het ziekenhuis zag liggen. Deze gymschoen werd daar later ook echt aangetroffen. En van
een andere man, die precies kon zeggen welke verpleegster zijn gebit had uitgedaan en waar ze dat
had opgeborgen, terwijl hij in coma was.
Een ander werd tijdens een BDE door zijn oma teruggeduwd in zijn lichaam, omdat hij terug moest. Het
voelde voor hem als plotseling in een koud zwembad gegooid worden. Dat is een onaangename
ervaring na de warmte en het licht van de totale liefde in een BDE.
Van daaruit kun je nu al zeggen tegen mensen, die nog een BDE gaan krijgen: “Als je terugkomt, zal
alles heel beperkend en koud aandoen”.
De kracht van een BDE is dat je beter begrijpt wat het probleem was, welke keuzes je kon maken, en
dat mensen die voor jou onaangenaam zijn, eigenlijk vaak je vriend of leraar blijken te zijn.
Dan volgen nog een aantal uitspraken van Bob, in antwoord op vragen vanuit de zaal:
Vanuit een BDE zijn er ook pleidooien voor een meer holistische kijk op ziekte en genezing. De huidige
medische benadering kijkt vooral naar symptomen van een onderdeel. Er zijn vanuit BDE’s ook
verhalen van mensen, die met gedachtekracht zichzelf kunnen helen. Dat komt o.m. omdat na een BDE
de deur naar de andere dimensie nooit helemaal dicht gaat. Er blijft een kier open. Een arts zag met
grote verbazing hoe bij een BDE’er spontaan innerlijke beschadigingen heelde, terwijl zijn dochter aan
diezelfde soort beschadigingen was gestorven.
Gemiddeld hebben mensen 7 jaar nodig om weer mee te kunnen draaien in de gewone wereld, maar
dat varieert per persoon sterk.
Hoe het verder gaat met mensen die een angstige BDE hadden, is terug te vinden in een boek van
Barbara Rommer. Soms snappen mensen achteraf heel goed waarom hun BDE angstig was. Een
vrouw besefte na een BDE pas hoezeer zij haar vrijwilligerswerk uit ego-motieven deed. Zij heeft haar
leven bijgesteld. Zij ontdekte dat het gaat om de intenties waarmee je iets doet. Mensen weten tijdens
een angstaanjagende BDE soms wel uit die ervaring weg te komen. Voorzover bekend hebben de
mensen met een angstige BDE daarna toch geen opvallende angst voor doodgaan. Ze hebben wel
dezelfde na-effecten van hun BDE.
Een bekend na-effect van de BDE is dat mensen hun angst voor de dood geheel verliezen. Geld wordt
minder belangrijk en relaties juist belangrijker. Ze worden gevoeliger en soms paranormaal. Ze houden
er doorgaans niet van om in schema’s te werken. Ze voelen de waarheid van de uitspraak, dat God
dichterbij is dan je halsslagader (staat in de Koran). Maar mensen worden geen heiligen na hun BDE.
Er moet veel veranderen en daarvoor is een kritische massa nodig. Teruggekeerden uit een BDE
komen wellicht de veranderingskrachten versterken. Er is altijd een reden waarom BDE-ers terug
komen, bijvoorbeeld om voor hun kleine kinderen te zorgen, of om een bedrijf op te zetten.
Terwijl Pim van Lommel vooral westerse BDE’s bestudeerde is, het de vraag wat er in oosterse BDE’s
gebeurt. Een islamiet zag Mohammed, maar dat overkwam ook ooit een westerse niet-islamiet. Anderen zagen Krisjna. De andere dimensie wil je kennelijk welkom heten met figuren die vertrouwd zijn.
Een man in de zaal met een BDE omschrijft dat als het ervaren van een eindeloze ‘energie-entiteit’,
een soort ‘anti-materie’, waarin alles met de snelheid van gedachten gaat. Terwijl het daar warm en licht
is, is het hier in deze wereld kil en koud. (NB. In angstaanjagende BDE’s is overigens nergens sprake
van een hel met vuur en hitte. Het onaangename is koud en kil.)
Een aanhangster van de Cursus in Wonderen gaat ervan uit dat de energie waarmee je sterft heel
belangrijk is. Dat wordt niet bevestigd door een BDE. Zo zijn er mensen, die bij een suïcidepoging toch
een uiterst mooie BDE hebben. Wel beseffen zij dat een suïcide niets oplost want het bewustzijn gaat
gewoon door.
Kan iemand uit liefde tot suïcide komen? Dat kan, als je bang bent dat je in een marteling anderen zult
verraden en je om dit te voorkomen tot zelfdoding komt. Dat is vergelijkbaar met een moeder in
Grosnië, die zich gedwongen zag haar kindje dat huilde, te verstikken, omdat anders een hele groep
ondergedoken mensen zou worden ontdekt, met vrijwel zeker de dood van de hele groep.
In de zaal waren meerdere mensen met een BDE. Een vrouw zag in haar BDE een eerder leven terug
waarin zij was gedood . Daarna kwam zij in een fase van liefde. Dat gevoel nam zij mee naar dit leven.
Een BDE is vaak als een liefdes-poort of gevoels-poort, waar men doorheen gaat alvorens terug te
keren naar de aardse taken.
Een vrouw vertelt, dat zij bij de geboorte van haar tweede kindje een BDE kreeg. Tijdens de uittreding
uit haar lichaam zag zij dat haar partner was flauwgevallen. Haar gestorven vader duwde haar terug in
haar lichaam, om voor haar partner en haar 4 jarig kindje te blijven zorgen. Dat hij niet het pas geboren
kindje noemde, vond ze opmerkelijk. Toen ze weer buiten levensgevaar was, hoorde ze dat het kindje
het niet had gehaald. Hoewel ze zwaar gekwetst uit die BDE kwam, kon ze lopend de begrafenis van
dat kindje meemaken. Ze had vooraf al ‘op afstand gezien’ hoe alles rose werd versierd. Daarna
belandde zij een tijdlang in een rolstoel. Een tijdlang ging alles wat zij in haar handen nam kapot en had
zij verbazingwekkende paranormale ervaringen, die daarna langzaam minderde, maar niet helemaal
verdwenen.
In haar dankwoord, gekoppeld aan BDE en wetenschap, zei Greta: “Voor de wetenschap besta ik niet,
want ik ben niet herhaalbaar”.
Literatuur: “Bijna-dood ervaringen en wereldreligies” en het in pas uitgegeven: “In Harmonie met Het
Licht.” Beide boeken zijn van de hand van (Bob) Christophor Coppes.
Verder informatie: www.bobcoppes.com , www.christophor.nl , www.merkawah.nl . Donateurs van deze
vereniging ontvangen 4 x per jaar het blad “Terugkeer” (losse nummers € 3,40).