File - College Essen 101

COLLEGE ESSEN
Naam: Winand van den Bergh
Vak: Nederlands / Geschiedenis
Klas: 6B
Datum:
Opgave/Titel: Grote gedocumenteerde tekst: Economische
groei in China
Economische groei in China
© Spoenk/Jack Tummers
Nr.
Taak Nr.
9
Inhoudstafel
1. Inleiding
2. Een korte geschiedenis van China
3. De enorme economische groei van China
4. Industrie in China
5. Vergelijking Amerika
6. China in de laatste 10 jaar
1.Inleiding
Als we om ons heen kijken en enkele voorwerpen bekijken, zien we heel vaak het
“made in China” label. Hoe komt het nu dat China zo veel producten kan uitvoeren
dat we er door overspoeld worden? China is uitgegroeid tot een heuse wereldmacht
en zal zich steeds meer met de wereldeconomie gaan bemoeien. Ze hebben een
enorme industriële machine op gang gezet en blijven nog steeds verder uitbreiden.
Deze enorme Chinese industriële revolutie kan uiteraard niet zomaar gebeurd zijn.
© umobiles
China heeft een enorm bevolkingsaantal en dus ook een enorme werkkracht. Deze
miljoenen arbeiders die in de Chinese fabrieken werken worden dikwijls voor een
zeer laag leefloon aan het werk gezet (vooral vrouwen en kinderen). Dit heeft mede
te maken met het communistisch regime dat op sociaal vlak nog steeds heerst in
China. Nu China zijn industrie heeft weten uit te bouwen, zit de kans er dik in dat de
arbeiders er genoeg van krijgen om zo schandalig weinig betaald te worden. Als dit
gebeurt zullen er zeer grote gevolgen te merken zijn, ook hier in het Westen. Door de
goedkope werkkrachten in China hebben wij nu veel producten die aan lage prijzen
verkocht kunnen worden.
De arbeiders in China zouden zich tot een socialistische partij kunnen richten om van
het communisme af te geraken. Deze zou dan vakbonden kunnen instellen die zich
bezighouden met de behandelingen van de werknemers. Als men in dit alles slaagt,
zullen de prijzen van Chinese producten de lucht in schieten en mogen wij ook dieper
in onze zakken tasten.
Voorlopig is die kans echter nog vrij klein aangezien de communistische partij van
China, de CCP, China nog streng in bedwang houdt. De mensen hebben ook al heel
hun leven onder dit regime geleefd en vinden het daarom niet meteen slecht. Het
communisme betekende ooit de redding voor China toen ze bijna ten onder waren
gegaan. Een groep studenten richtte toen de communistische partij op om hun land
te redden. De oorzaak van hun problemen was het imperialisme en de kolonisatie
van Japan en andere Westerse landen. Ze kregen de Chinese boeren voor hun zaak
en voerden zo hun plannen door.
Om de ware reden achter het grote succes van China te doorgronden, zullen we al
deze aspecten in detail moeten bekijken. Er zijn hoogstwaarschijnlijk nog andere
factoren die hier nog niet vermeld zijn. Hopelijk hebben we uiteindelijk een beter
beeld van wat er in China gebeurt en gebeurd is en welke gevolgen er zijn.
2. Een korte geschiedenis van China
We moeten ons verhaal beginnen in 1925. Op dit moment sterft Sun yat-sen, de
oprichter van de nationalistische volkspartij ‘Kuomintang’. Hij had deze partij
opgericht om van China een democratie te maken, na duizenden jaren onder het
bewind van een keizer geleefd te hebben. Wanneer hij dan sterft wordt zijn partij
echter opgesplitst. De ene helft onder leiding van Mao Zedang vormt een
communistische partij, ze willen de problemen in China die de keizer heeft
achtergelaten oplossen door het communisme in te voeren in China. De andere helft
van de partij, onder leiding van Chiang Kai-shek, die overigens de naam Kuomintang
behield, blijft nationalistisch en Westers-gezind.
Vanaf 1927 barst er een burgeroorlog los tussen de Communisten en de
nationalisten. Mao richt zijn eigen Chinese rode leger op om een guerilla-oorlog
tegen de nationalisten te strijden. Na een lange bloederige strijd wint Mao toch de
macht en verdrijft Chiang kai-shek naar Taiwan. China wordt bijgevolg volledig
communistisch.
Mao komt aan de macht en zijn eerste grote politieke stap is de grote sprong
voorwaarts in 1958. Hiermee wil hij China in één klap tot wereldmacht maken door
hun industriële achterstand op het Westen in te halen. Er worden Volkscommunes
opgericht die worden aangespoord om al het ijzer en staal dat ze hebben om te
smelten tot staal dat verkocht kan worden.
© blikopdewereld
Mao wil zo China tot een grote staalproducent maken. Het probleem is dat de
staaloventjes van zo’n slechte kwaliteit zijn dat het staal dat geproduceerd wordt
compleet waardeloos is.
Ondertussen wordt door deze actie ook nog eens de landbouwsector verwaarloosd
en er worden grote hoeveelheden voedsel opgeëist door de overheid om de kosten
van hun militaire uitbreiding te dekken. Dit leidt uiteindelijk tot enorme hongersnoden
in heel het land. Om het imago van het communisme hoog te houden, weigert Mao
om voedsel te importeren uit het buitenland.
3. De enorme economische groei van China.
Na Mao kwam Deng Xiaoping aan de macht in de jaren ’80. Op dit moment werd ook
Hong Kong, wat 100 jaar in het bezit van de Britten was, terug Chinees grondgebied.
De Britten hadden van Hong Kong een enorme beursplaats gemaakt, die zeer vlot
draaide. Deng voerde dan het Kapitalistisch systeem in voor hun economie, maar
behield een communistisch beleid op politiek vlak, ook wel “Opendeurpolitiek” of
“Kapitalisme met socialistische trekjes genoemd”. Dit zorgde er ook voor dat de
bevolking in de fabrieken moest gaan werken tegen zeer lage lonen omdat ze door
het communisme geen vakbonden konden oprichten. De fabriek was kapitalistisch
maar de arbeiders werden communistisch behandeld, dit is een perfecte combinatie
om zeer snel veel kapitaal te vergaren. Hij hervormde het land van binnenuit en zette
de deuren open naar het buitenland. Eindelijk konden de Chinezen gaan beleggen
op de beurs en dit werd een enorm succes. Al deze zaken zorgden voor een enorme
economische groei in China.
Deze hervormingen in China trokken investeerders uit het buitenland enorm aan.
Vooral uit Amerika kwamen er enorm veel zakenlui naar China. Ze wilden al het geld
van Wall street op een goede manier gebruiken en gingen daarom in China op zoek
naar bedrijven om te investeren. Hong Kong werd letterlijk overspoeld door
buitenlanders met geld om in China te pompen. Iedereen zag heel veel potentieel in
het industrieel groeiende China.
Eerst begon deze evolutie aan de kuststeden van China. De kuststrook had de
meeste mogelijkheid om uit te breiden door de nabijheid van de zee en havens.
Nadien verspreidde dit zich naar het binnenland, zelfs tot in de verste uithoeken van
het binnenland. Er waren investeerders die China doorkruisten op zoek naar
fabrieken waarmee ze contracten konden sluiten. Ze vonden fabrieken in
onherbergzame gebergten, die in feite hele dorpen op zich waren. Deze fabrieken
waren echter wel in de problemen geraakt door hun afgelegen locatie. Het was zeer
moeilijk om goederen binnen en buiten te krijgen.
4. Industrie in China
Hoe kwam het nu dat deze fabrieken zo afgelegen lagen, terwijl er zeer veel plaats
was aan de rivieren of plaatsen die gemakkelijker bereikbaar waren? Hiervoor keren
we weer terug naar Mao en zijn bewapeningspolitiek. In de Jaren ’50, na de
burgeroorlog en de oorlog tegen Japan, schoot Rusland China te hulp om China her
op te bouwen. Rusland stuurde honderden adviseurs naar China om overal fabrieken
te bouwen. Na de dood van Stalin verslechterde de situatie met Rusland, Mao kwam
niet erg overeen met de nieuwe Russische leider Krushchev. Het werd zelfs zo erg
dat Mao Krushchev volledig vernederde door hem in zijn zwembad te dwingen terwijl
hij wist dat Krushchev niet kon zwemmen. Krushchev was het beu en liet alle
Russische adviseurs terug komen uit China. Alle projecten waar ze aan werkten
werden half afgewerkt achter gelaten.
© Crockett, Gib
Mao vreesde voor een oorlog met Rusland en liet alle fabrieken die op dat moment in
de wapenproductie zaten verplaatsen naar de bergen waar ze veilig waren voor
mogelijke luchtbombardementen. Aangezien Mao nog bezig was met een
bewapening van China om uit te groeien tot een supermacht, verhuisde hij een
enorm aantal fabrieken. Naar schatting werden er 16 miljoen arbeiders met hun
fabriek naar de bergen verhuisd.
Als we nu terug keren naar de periode van de investeerders, was het oorlogsgevaar
reeds geweken. De Chinese overheid wilde dan ook dat al deze fabrieken die
wapens produceerden overstapten op producten die nuttig waren voor de bevolking,
‘Verander militair naar burgerlijk.’ was hun motto. De fabrieken moesten dan
natuurlijk ook van de bergen terug naar bereikbare plaatsen verplaatst worden om de
productiviteit optimaal te maken. Het grote probleem was dat de overheid geld tekort
had om dit waar te maken. Er waren enkele fabrieken die erin slaagden om met de
machines die ze bezaten over te schakelen op andere producten. Fabrieken die
eerst tanks moesten maken konden gemakkelijk overschakelen op het maken van
onderdelen voor bussen of vrachtwagens.
Er was nog een probleem met de verplaatsing van de fabrieken uit de bergen. De
mensen die in de bergdorpen woonden waren afhankelijk geworden van de
aanwezigheid van de fabriek. Ze verkochten al hun producten aan de fabriek en er
waren zelfs mensen getrouwd met arbeiders uit de fabriek. De actie van Mao was
dus niet gewenst en de bewoners van de dorpen gingen zelfs zo ver dat ze de
verhuis gingen saboteren door elektriciteit- en telefoonkabels door te knippen.
5. Vergelijking Amerika
De chinezen kijken erg op naar de industriële groei die Amerika heeft doorgemaakt,
maar het is niet mogelijk voor China om op dezelfde manier hun economie uit te
bouwen. Amerika werd zo productief omdat ze veel treinsporen hadden aangelegd
met hun staalproductie. In China zou zoveel sporen aanleggen veel moeilijker zijn
door het bergachtige landschap, maar de overheid steekt wel veel geld in het
uitbouwen van een goede infrastructuur, met name een uitgebreid wegennetwerk. In
China moeten we dus eerder naar transport per vrachtwagen gaan kijken dan per
trein. De fabrieken spelen hier goed op in door over te stappen op
vrachtwagenproductie.
6. China in de laatste 10 jaar
In het midden van december 2001 werd China een lid van de WTO (World Trade
Organisation). Hierdoor werd China volledig in de wereldeconomie geïntegreerd en
zijn er duidelijkere handelregels voor import en export. China kan nu zijn producten
vrijer verkopen in het buitenland (dus krijgt een grotere afzetmarkt) en diensten of
producten uit het buitenland hebben meer toegang tot China. China had de
belastingen op buitenlandse firma’s verlaagd tot minder dan de helft om buitenlandse
investeerders aan te trekken, maar na hun toetreden tot de WTO trekken ze de
belasting terug op tot een normaal niveau. De reden hiervoor is dat ze toch
voldoende investeerders zullen krijgen door de vergemakkelijkte regels voor handel
met het buitenland.
China heeft weliswaar een zeer goedkope export, maar door hun stijgende import
van grondstoffen zullen de prijzen voor die grondstoffen enkel toenemen. Dit heeft
dan weer gevolgen voor de wereldmarkt waarbij de producten die China uitvoert heel
laag staan en de producten die China invoert heel hoog staan.
In 2003 brak er SARS uit in China, wat zorgde voor het laagste groeipercentage
sinds 1992, namelijk 6,7%. In 2004 groeide de economie dan terug verrassend hard
met 9,3%. Men stelt ook dat als China aan het tempo van de laatste 10 jaar blijft
groeien, het tegen 2033 de VS zal hebben ingehaald als sterkste economische
grootmacht. Dit is mede de reden waarom de VS negatieve signalen uitzendt naar
China (bv. De Yuan opwaarderen). Ze willen verhinderen dat China hun export in
gevaar brengt, maar China heeft op hun beurt dan weer macht over de VS omdat
China een groot deel van de Amerikaanse staatsschuld heeft opgekocht.
Besluit: China is een sterke economische grootmacht geworden en zal
voorlopig nog blijven groeien. Of China echt de rest van de wereld bedreigt met
hun goedkope producten blijft een onbeantwoorde vraag.
Bronnen:
NJLVS, China: Toekomstige economische grootmacht?,
http://financieel.infonu.nl/diversen/17034-china-toekomstige-economischegrootmacht.html (2008)
CLISSOLD, TIM, Mr. China, A wall street banker, an Englishman, an ex-Red
Guard…and $418,000,000 disappearing, day by day. Eerste druk, Constable &
Robinson Ltd, 2004, 306 p.
MATTHEESENS, JEAN, Cursus geschiedenis: China, Eerste druk, Winand van den
Bergh, 2011, 6 p.
THE ECONOMIST, Cognitive dissonance,
http://www.economist.com/node/18285577 (2011)