Ardennen Offensief

'Spookachtige Taferelen op Baraque
Michel'
20 mei 2006
Deze zaterdag in mei zullen we niet snel vergeten. Voor vandaag stond het
‘Ardennen Offensief’ op het programma, een tocht van ongeveer 100 km in de
Belgische Ardennen; Vijlen - Baraque Michel - Vijlen. De Baraque Michel is het op
één na hoogste punt van de Ardennen en ligt op 674 m boven de zeespiegel.
Mark en Anton van de Stoempers uit Wijk en Aalburg én de Musketiers met Eric,
Fons en Anne, besloten om toch te gaan fietsen ondanks dat het weer ronduit slecht
was. Regen en harde wind (kracht 6) zou de gehele tocht hun partner worden en het
zou nóg slechter worden.
Vanuit Vijlen ging het via het Vijlerbos richting Heijenrath om vandaar koers te zetten
naar Teuven. Kop over kop werd er gefietst om de muur van wind te slechten.
Tussendoor moesten er ook nog verschillende klimmetjes verwerkt worden die door
de omstandigheden best zwaar werden. Op onze weg kwamen we ook langs de
Amerikaanse oorlogsbegraafplaats Henri-Chapelle, waar de gesneuvelden van de 2e
wereldoorlog begraven liggen.
( zie ook http://www.henrichapelle.com/ )
Zoals bekend zijn de wegen in België erg slecht, dat werd vandaag nog maar eens
bevestigd. Er was een hoge concentratie nodig om gaten in de weg (zo groot als
kraters) te ontwijken. In Eupen aangekomen begon het zwaarste gedeelte van onze
tocht. Daar lag de voet van de 14 km lange klim naar de Baraque Michel.
(zie ook http://www.eastbelgium.com/nl/d09/baraquemichelnl.htm )
Klimpercentage variërend
van 3 tot 10 %. Hier was
het even niet “Eén voor
allen en allen voor één”,
maar hier was het ieder
voor zich en zorgen dat je
boven kwam. Gek genoeg
lukte dit uiteindelijk beter
dan de afdaling
Nadat we allemaal boven waren hebben we de inwendige mens versterkt en toen
begon de afdaling.
De hel brak nu pas echt los, een gordijn van regen en hagelbuien, windstoten
(kracht 7), onweer en bliksem begeleiden ons op onze afdaling. Tot overmaat van
ramp werkten de remmen van Fons ook niet meer optimaal.
Verkleumd van de kou druppelden we één voor één Eupen binnen. De regen was
inmiddels wat geminderd en de temperatuur was ook een stuk hoger dan op de top.
Dit is toch een ervaring die we nooit meer mee willen maken. De tocht werd
voortgezet.
Vanuit Eupen ging het via Gemmenich, waar overigens een pittige klim van ±8 %
ligt, de grens over naar Vaals. Nog een klein stukje te gaan richting Vijlen ons
eindpunt. Als kers op de taart werden de sluizen nog eens extra opgetrokken,
waardoor we de laatste 10 minuten alweer de volle laag kregen.
Moe maar voldaan hebben we in Vijlener Hof nog een bakske koffie gedronken en
wat nagepraat. We werden hier gastvrij ontvangen ondanks dat we als verzopen
katten binnen kwamen lopen.
Daarna fietsen op de auto, droge kleren aan en weer op weg naar huis………
Een zaterdag in mei om niet snel te vergeten !
Anne