Zeg het met tragi-komische slapstick

http://www.demorgen.be/podium/-de-daltons-kopergietery-zeg-het-met-tragi-komische-slapstick-bf8072d64/
THEATERRECENSIE 'De Daltons' - Kopergietery:
Zeg het met tragi-komische slapstick
In een bijna woordeloos samenspel dat soms nog het meest aan een choreografie doet denken,
vinden vier zwervende, eenzame zielen elkaar. De toenadering verloopt subtiel, maar opeens is
alles anders. Een fascinerend proces waarbij slapstick en circusacts fungeren als
communicatiemiddel, maar met een helaas lawaaierige apotheose. En een vrouw als vierde
Dalton.
door Wietske Vos - 19 maart 2017
Een jonge vrouw (Laurence Roothooft) zit voor een vissenkom gevuld met water, met haar hoofd
omgekeerd in de kom en een duikbril op. Als openingsbeeld kan het tellen en het ontlokt de jonge
toeschouwers al direct heel wat vragen. Wat doet ze daar? Hoe kan ze blijven ademen? Is het
vrouw of een man? Het water vervormt het gezicht en het natte haar zit samengedrukt in de kom.
Het blijkt toch een vrouw te zijn, die gek is op haar vis. Ze spreekt hem
bemoedigend toe, strooit nog wat voer in de vissenkom en verlaat het huis
om te gaan werken. In haar afwezigheid dringen drie stuntelige mannen op
de vlucht het huis binnen, op zoek naar onderdak, iets te eten, een beetje
rust en eigenlijk nog veel meer. Wanneer de bewoonster terugkeert en hen
betrapt, ontstaat een tragi-komisch toenaderingsproces, dat de
verhoudingen tussen de drie ‘Daltonbroers’ volledig door elkaar schudt.
De drie mannen (Sander De Cuyper, Jordaan De Cuyper en Gonzalo
Alarcón) trekken duidelijk al een tijd samen op en hebben een bepaalde
modus vivendi gevonden, waarbij ieder zijn rol heeft. Maar de komst van de
vrouw verandert alles. Eerst werken de drie mannen samen om haar op haar
gemak te stellen en haar te overtuigen van hun goede bedoelingen. Alles op het podium – de
eenvoudige meubels (enkele stoelen en krukjes, een tafel, een
bed, een grote koelbox en een plant) én de vrouw zelf – fungeert
als attribuut voor steeds spectaculairdere, acrobatische
toenaderingspogingen die vanuit de zaal met open mond gevolgd
worden.
Geleidelijk laat de vrouw haar wantrouwen varen en deelt ze zelfs
haar onzekerheden en problemen met de drie mannen. De
jongleurstrucs worden steeds grootser, de circusacts indrukwekkender. Opeens is het ieder voor
zich in een poging om op een goed blaadje te komen bij de vrouw, die zichtbaar groeit onder de
aandacht en helemaal openbloeit. Ze vervelt tot een verleidelijke, zelfzekere vamp die een
lawaaierig, over-the-top nummer over ‘jezelf zijn’ vertolkt. Een lichte domper op de feestvreugde.
Eenzaamheid, de zoektocht naar vriendschap en een beter leven, durven falen en niet perfect
zijn… thema’s genoeg in ‘De Daltons’. Bij het verlaten van de zaal vraagt een jongen: “Kraken die
mannen dat huis, mama?”. Hopa, nog een actuele laag erbij.
'De Daltons' – KOPERGIETERY en Cie Pol & Freddy De Daltons (6+). Gezien op 17/3. Nog tot 23/3 te zien in KOPERGIETERY
Gent, daarna op toernee door Vlaanderen. www.kopergietery.be