`Behind the wall` there`s `a mop for every day`

TENTOONSTELLING
> > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > >
> <>
THAT’S ALL FOLKS!
Een clash tussen rede en noodlot?
12.12.2009 - 17.01.2009  BRUGGE
“Art becomes politically effective only when it
is made beyond or outside the art market - in
the context of direct political propaganda.”
(Boris Groys, Art Power)
2 0 0 9 : ku ns t e n po lit ie k ?
Het jaar 2009 leek bijna voorbestemd om na te
denken over de relaties tussen kunst en politiek.
Er was onder meer de viering van de val van
de Berlijnse Muur (9 november 1989), de
herdenking van het begin van de Tweede
Wereldoorlog (1939) en de veelbesproken
komst van Barack Obama naar het Witte Huis.
Tal van kunstprojecten verwijzen hier dan ook
naar.
In de schaduw van deze gebeurtenissen van
wereldformaat staat de herdenking van een
lokale anekdote, namelijk de komst van Diego
Rivera naar Brugge. Exact een eeuw geleden,
in november 1909, bezocht de legendarische
Mexicaanse kunstenaar Diego Rivera (18861957) de stad Brugge, als uitvalsbasis om de
Europese kunstwereld te verkennen. Rivera is
niet enkel de bekendste muurschilder van de
20ste eeuw, hij is ook een van de beste
voorbeelden van politiek geëngageerde
kunstenaars.
Stof genoeg om een hedendaags project op
te zetten waarbij de complexe relaties tussen
kunst en politiek onder de loep worden
genomen. Een tentoonstelling die vertrekt van
een dergelijk onderzoek heeft bovendien in de
21ste eeuw niets aan actualiteit ingeboet.
Meer zelfs, de laatste twee decennia kunnen
we van een ongeziene terugkeer van dit
onderwerp spreken, een tendens die we sinds
de vroege jaren ’70 van de vorige eeuw nog
nauwelijks gekend hebben.
Opvallend is de grote politieke interesse en het
engagement van veel kunstenaars.
Ku ns t e n e ff e ct ?
Net zoals tijdens de bloeiperiode van de
politiek geëngageerde kunst in de vorige
eeuw moeten kunstwerken nu opnieuw ‘over
iets’ gaan, een maatschappelijke en politieke
boodschap uitdragen en bij voorkeur gericht
zijn op het bereiken van een daadwerkelijk
effect op het sociale weefsel.
Opvallend hierbij is dat men geen lessen trekt
uit de esthetische strategieën uit de jaren ’60’70 van de vorige eeuw met betrekking tot de
geringe pedagogische en emancipatorische
impact van kunst.
Is politieke kunst überhaupt denkbaar in een
marktgedreven maatschappij, vooral wanneer
we een vorm van ‘politiek’ resultaat voor ogen
hebben? Of wordt ieder kunstwerk in zo’n
omgeving verdinglijkt tot een verkoopbaar
object en worden de mogelijke politieke
inhoud en slagkracht ervan op die manier
geneutraliseerd?
Kan kunst politiek neutraal zijn? Elke menselijke
handeling of product is gekleurd, is ergens een
politieke daad. Maar dit betekent niet dat de
inhoud van elk werk noodzakelijkerwijs politiek
getint is en een bepaald doel of
maatschappelijk effect wil bereiken.
‘That’s all Folks!’ is in eerste instantie opgevat
als een directe, grafische tentoonstelling, met
een ironische, satirische ondertoon.
De tentoonstelling wordt opgesteld als een
televisiestudio of een politieke tribune.
De toeschouwer bevindt zich middenin een
clash aan chaotische beelden met openlijke
en vooral verdoken boodschappen, in een
decor dat de wereld van de reclame of de
spindoctors uitstraalt. De expositie wil weg van
een belerende en didactische opzet. Ze moet
qua inhoud en enscenering vooral de
opgedreven mediatisering en de theatralisering
van het hedendaagse politieke bedrijf uitademen.
Concreet houdt dat in eerste instantie een
aantal kunstwerken in waarin rebellie en
provocatie leiden tot een effectief gevaar
voor de omgeving, een verstoring van de
sociale orde. Kunstenaars zoals Philippe Meste
en Peter Puype b.v. gaan ver voorbij het
verspreiden van sloganeske affiches of
banners in het straatbeeld. Ze treden in de
voetsporen van terreur, zelfs van de terrorist.
Een tweede invalshoek binnen dit project is de
esthetische kritiek op artistieke projecten met
een politieke inslag. Hier was het Engelse
collectief Art & Language bepalend.
Andere kunstenaars opteren voor een politiek
incorrecte strategie, zoals Yoshua Okon, Robert
Gligorov, Olivier Blanckart, Daniël Dewaele
en Steven Brouns. Zij verschuilen hun kritische
gehalte onder de mantel van het politiek
onaanvaardbare.
Ten slotte zijn ook de quasifatalistische werken
van John Isaacs over de zinloosheid van de
menselijke onderneming, alomtegenwoordig
in de tentoonstelling.
That ’s All F ol ks ?
Door de samenwerking met curator Jerome
Jacobs (Aeroplastics) verbreedde het oorspronkelijke concept van de tentoonstelling.
De zoektocht naar mogelijke relaties tussen
kunst en politiek, evolueerde naar een concept
waarin vragen werden gesteld over de
gevolgen van het menselijke bedrijf op de
mens als persoon en zijn omgeving.
Onze beschavingsdrang, de invloed van
ideologieën, religieuze opvattingen en
wereldvisies en de ontwikkeling van
ingrijpende technologische innovaties hebben
geleid tot een reeks catastrofale intermenselijke
conflicten. Tegelijkertijd veroorzaakten ze ook
een aantal onomkeerbare ecologische
processen, waarbij we de toekomst van onze
planeet en de eigen levensvorm op het spel
hebben gezet.
Thematische lijnen binnen de tentoonstelling
zijn onder meer het einde van de grote
ideologieën, de enorme impact van de
markteconomie, het groeiende belang van
infotainment en de ontwikkeling van een
nieuwe politieke personencultus, de verweving
tussen media en politiek, de banalisering van
oorlog en geweld, de relaties tussen de grote
religies en oorlog, het bestaan van
geïnstitutionaliseerde vooroordelen en
intolerantie, oorlog als continuering van de
politiek op een andere manier, politiek
activisme, enzovoort. Deze thema’s spelen
zich af tegen de achtergrond van het
menselijke verlangen naar beschaving en
tegelijkertijd het onvermogen van de mens om
op een vreedzame manier zin te geven aan
het eigen bestaan, los van de uiteindelijke
destructie ervan.
De el ne m end e k uns t e naar s
Carlos Aires, Art & Language, Olivier Blanckart,
Andrey Blokhin & Georgy Kuznetsov,
Delphine Boël, Marco Brambilla, Steven Brouns,
Daniele Buetti, Claire Fontaine, Ronald
Dagonnier, Jimi Dams, Cathy De Monchaux,
Peter Depelchin, Daniël Dewaele, Gabriele Di
Matteo, Ross Downes, Christoph Draeger,
Gardar Eide Einarsson, Fakhri El Ghezal,
Bruna Esposito, Al Farrow, Rainer Ganahl,
Robert Gligorov, Shadi Ghadirian, Bernard
Gigounon, Frances Goodman, Dumitru Gorzo,
Guma Guar, Gottfried Helnwein, Fabian Hesse,
IRWIN, John Isaacs, Thomas Israel, Dennis Kardon,
Nina Katchadourian, Olga Koumoundouros,
Franck Lesieur, Jacques Lizène, Kakudji,
Emilio Lopez-Menchero, Stefano Lupitani,
Marko Mäetamm, Marcel Mariën, Dominic
McGill, Johan Muyle, Hermann Maier Neustadt,
Yoshua Okon, Suzanne Opton, Ronald Ophuis,
Eric Pougeau, Peter Puype, Gionata Gesi Ozmo,
Frank Rannou, Walter Robinson, Samuel
Rousseau, Chéri Samba, Jens Semjan, Andres
Serrano, Stephen j Shanabrook, Bob and
Roberta Smith, Paul M Smith, Tracey Snelling,
André Stas, Mircea Suciu, Bosse Sudenburg,
Cédric Tanguy, Kurt Treeby, Gavin Turk, Guy
Van Bossche, Jan Van Imschoot, Vuk Vidor,
Herbert Weber, Bryan Zanisnik
Cur at or s
Michel Dewilde, Jerome Jacobs
PRAKTISCH
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> ><>

locatie: Hallen - Belfort, Markt 7, 8000 Brugge
openingsuren: dinsdag tot zondag, van 13.00
tot 18.00 uur.
Gesloten op maandagen, op 25 december en
op 1 januari 2010.
Op 24 en 31 december: gesloten om 16.00 uur.


periode: 12 december 2009 tot 17 januari 2010

toegang gratis

nocturnes (na 19.00 uur) voor groepen vanaf
20 personen. Meer info: 050/44 66 25

catalogus: 6,00 euro

meer info: www.ccbrugge.be