(Van links naar rechts) Steven, Floris, Maaike en Marit Maike

Maike Hubers (46), hoofd HRM:
‘Ik wil graag mensen laten uitblinken’
(Van links naar rechts) Steven, Floris, Maaike en Marit
‘Als personeelsleden in hun kracht staan in het werk, draagt dat bij aan het geluk van kinderen.’ Ik wil
me daarom sterk maken voor talentmanagement: oog hebben voor en ontwikkelen van talent,’ zo opent
Maike Hubers, hoofd HRM (Human Resources Management), het gesprek. ‘Mijn rol daarbij is
ondersteunend, niet voorschrijvend. Mensen hebben zelf een belangrijke rol hierin.’ Wie is deze vrouw
met zoveel ambitie?
Maike blijkt geboren en getogen te zijn Escharen. Na in Nijmegen de Pabo Groenewoud ‘gedaan’ te
hebben, studeerde ze in Utrecht onderwijskunde. Daarna is ze in het westen van het land als
onderwijsadviseur aan de slag gegaan in binnen- en buitenland. Daar leerde ze, haar latere echtgenoot,
Steven kennen. Samen hebben ze twee kinderen: Marit (13) en Floris (11). Rond 2001 kochten ze in SintAgatha ‘een heel oude boerderij die niemand wou hebben.’ Inmiddels is de verbouwing afgerond en is ze
‘graag thuis met mijn gezinnetje rond de kachel’. Na van 2002 tot 2008 op Coudewater werkzaamheden
te hebben verricht als manager van een reïntegratiebedrijf (Bounce), voor mensen met psychische
klachten, vindt ze voor vijf jaar een uitdaging als personeelsadviseur bij onderwijsstichting Optimus.
Vervolgens heeft ze drie jaar voor haar eigen bedrijf Blink*HR gewerkt. Naast de drie dagen, die ze
momenteel in loondienst is bij Kiem, blijft ze ook in haar bedrijf bezig met het coachen en begeleiden
van leraren.
Vrijetijd
In haar vrijetijd loopt ze graag hard en doet ze aan powerjoga. Ook maakt ze deel uit van ‘een eetclub
met allemaal vrienden’. En ze houdt van het maken van verre reizen. ‘Vorig jaar naar Indonesië en dit
jaar naar Spanje (Andalusië) en Marokko.’
Passie
Vol passie praat ze over haar werk: ‘Mensen zijn de rode draad in mijn leven. Ik ben altijd heel
geïnteresseerd in wat iemand doet en beweegt, wat voor talent iemand heeft, waarom hij voor zijn werk
kiest, wat de pit is van iemand, waar hij voldoening uit haalt. Ik vind het heel fijn om mensen een stapje
verder te laten komen, om hen te laten uitblinken.’ Dat klinkt heel mooi wanneer iemand goed in zijn vel
zit, maar wat doe je wanneer dat niet het geval is? ‘Bij mensen met verzuim kijk ik naar waar het
vlammetje zat en hoe mensen dat zelf weer kunnen laten branden of waar ze hulp nodig hebben?‘ En ze
voegt daaraan toe: ‘Dat is toch ook wat leraren bij kinderen doen: hen laten uitblinken.’
De kernwoorden leren, energie, autonomie en geluk, die tijdens de laatstgehouden ontmoetingsdag
centraal stonden, spreken haar zeer aan. ‘Ik wil rondom deze woorden werken. Ik gebruik ze als kapstok
voor het HR-beleid.’ Ze licht dat toe aan de hand van tal van vragen die ze zichzelf hardop stelt. ‘Bij leren
vraag ik me af: Zijn we competent genoeg om ons vak nu en in de toekomst uit te oefenen? Doen we
voldoende aan ontwikkeling en scholing om alle veranderingen bij te houden? Bij energie: Is onze batterij
voldoende opgeladen? Hebben we voldoende energie om de ballen thuis en op het werk in de lucht te
houden? Zijn er voldoende ontspanningsmomenten in en buiten het werk? Wat kunnen we daar zelf of
de organisatie aan doen? Bij autonomie vraag ik me af: Hebben de professionals genoeg autonomie en
professionele ruimte? Zijn de kaders helder en hoe moeten deze gefaciliteerd worden?’ Wanneer het
over geluk gaat, herhaalt ze een eerder gemaakte opmerking: ‘Wanneer iemand zelf gelukkig is met zijn
vak en met zichzelf, draagt dat bij aan het geluk van de kinderen. En dat is in mijn ogen het doel van het
werken bij Kiem: de kinderen een gelukkige basisschooltijd geven en ze voorbereiden op de toekomst.
Laten we daar dan ook zelf aan (blijven) werken.’
Momenteel wordt bij onze stichting het strategisch beleid voor de komende jaren uitgestippeld. In
aansluiting daarop wil Maike na de zomervakantie dat beleid vertalen naar de betekenis daarvan voor
het personeel en de vraag hoe zij hen daarbij kan ondersteunen. Ze hecht eraan, dat in dit artikel
duidelijk wordt overgebracht, dat ze ‘graag dicht bij de mensen wil staan’ en ze vraagt mij daarom vooral
niet vergeten te vermelden, dat alle werknemers van Kiem haar altijd mogen bellen en mailen om een
afspraak te maken. ‘Ik weet niet alles, maar zoek het wel uit, vraag dingen na. Ik ben geen lopende cao,
maar een HR-persoon, die mensen graag in ontwikkeling brengt.’