Geschiedenis - Pleegouders Actie Tsjernobyl, PAT Antwerpen

Geschiedenis
In de middeleeuwen maakte het gebied, dat thans bekend is als Belarus, deel uit van het rijk van Kiev, dat
in de 13e eeuw ten onder ging a.g.v. Mongoolse en Tataarse invallen. Het Belarussische gebied zocht tegen
deze invallen bescherming bij Litouwen, waartoe het in 1387 formeel ging behoren, samen met delen van
Rusland en Oekraine. Het Litouwse rijk werd gekenmerkt door economische voorspoed en een zekere
politieke, culturele en godsdienstige tolerantie tussen de verschillende bevolkingsgroepen (katholieke en
orthodoxe Christenen, Slaven, Joden).
In het midden van de 17e eeuw werd Belarus aangevallen door zowel Oekraiense kozakken als de legers van
de Russische Tsaar, welke invasies ernstige verwoestingen met zich meebrachten. De bevolking werd met
50% gereduceerd, hetgeen leidde tot economisch en cultureel verval. Belarus kwam volledig onder Russisch
bestuur bij de Poolse delingen aan het einde van de 18e eeuw.
Onder de Tsaren werd Belarus, m.n. na de opstanden van 1830 en 1848, sterk gerussificeerd. De feodale
maatschappijstructuur van het Tsarenrijk leidde tot economische en sociale regressie en verval van de
steden. De opkomst van het socialisme bracht de eerste Belarussische politieke partij voort, de
"Socialistische Belarussische Hromada", in 1902 opgericht door studenten en intellectuelen. Deze partij
streefde o.m. naar autonome status voor Belarus en herleving van de Belarussische taal. De mislukte
revolutie van 1905, die zich in Belarus uitte in een serie gewelddadig onderdrukte stakingen, stimuleerde
het nationalisme.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog lag het Duits-Russische front in Belarus, hetgeen opnieuw tot
verwoestingen, vluchtelingenstromen, hongersnood en epidemieën leidde.
In maart 1917 formeerde de Hromada een "Nationaal Belarussisch Comité", en ontstonden door het gehele
land sovjets die, meer nog dan in andere delen van Rusland, door bolsjewieken werden beheerst. Bij de
vrede van Brest-Litovsk kwam het grootste deel van Belarus (met de stad Minsk) echter onder bestuur van
de Duitsers, die toestonden dat een "Pan Belarussisch Congres" op 25 maart 1918 de Volksrepubliek
Belarus uitriep. Aan deze staat kwam een einde na de Duitse capitulatie, waarna de Belarussische Sovjets
op 1 januari 1919 de "Belarussische Socialistische Sovjet Republiek" (BSSR) uitriepen. Na een strijd tussen
het Rode Leger en Polen kwam het verdrag van Riga tot stand waarbij 80.000 km2 Belarussisch gebied ten
westen van Minsk, met 1 tot 2 miljoen Belarussische inwoners, aan Polen werd afgestaan. De rest werd een
deelrepubliek van de Sovjet Unie.
Aanvankelijk kende de BSSR, die een multi-ethnisch karakter had met Belarussische, Poolse, Russische en
Joodse elementen, een zekere culturele autonomie. Deze werd vanaf 1930 door Stalin teniet gedaan. Het
Russisch verkreeg geprivilegieerde status en vele Polen werden naar Centraal-Azië gedeporteerd. Het
sovjet systeem bracht anderzijds vele economische voordelen: het land werd geïndustrialiseerd, scholing
(m.n. hoger onderwijs) sterk verbeterd en de werkloosheid nam drastisch af.
Na de Russische inval in Polen in 1939 (Molotov-Ribbentrop pact) werd het Belarussische deel van Polen bij
de BSSR gevoegd, waarna enkele honderdduizenden inwoners van dit gebied naar Azië werden
gedeporteerd. De Duitse invasie van Rusland in 1941 was geconcentreerd op Belarus en de daar
ontbrandende strijd, gevolgd door Duitse bezetting, leidde tot vernietiging van 25% van de bevolking (2,2
miljoen mensen) en 80% van de infrastructuur.
Na de bevrijding door de Russen werd het land in snel tempo weer opgebouwd, en verkreeg het binnen de
Sovjet-Unie een relatief hoog welvaartsniveau. Gedurende de perestrojka en glasnost in de jaren ’80 nam
de aandacht voor het nationale verleden, taal en cultuur toe. Tegelijkertijd ontstond kritiek over het
nalatige optreden van de Russische autoriteiten n.a.v. de Tsjernobyl-ramp (70% van de radioactieve fallout trof Belarus). Deze ontwikkelingen leidden tot het ontstaan van een aantal (illegale) oppositionele
bewegingen, w.o. het "Belarussische Volksfront" (BFP), dat tijdens de verkiezingen voor de Belarussische
Opperste Sovjet in 1990 ca 10% van de 300 zetels kreeg. In juli van dat jaar verklaarde de BSSR zich
onafhankelijk, waarna in september 1991 de hervormingsgezinde Stanislau Shushkevitsj met steun van het
BFP de eerste president van "de Republiek Belarus" werd. Na beschuldigd te zijn van corruptie trad
Shushkevitsj’s af in 1994. In juli van dat jaar werd Alyaksandar Lukasjenko tot president gekozen.
Bron:
Website Ministerie van Buitenlandse Zaken
Ligging
Wit-Rusland ligt in Oost-Europa te oosten
van Polen. Wit-Rusland grenst aan Letland,
Litouwen,Oekraïne, Polen en Rusland. WitRusland is volledig door landen ingesloten.
Grenzen met de buurlanden: 3098 km,
waarvan met Letland 141 km, Litouwen 502
km, Polen 605 km, Rusland 959 km,
Oekraïne 891 km. De oppervlakte van WitRusland is 207.600 vierkante kilometer.
Het landschap van Wit-Rusland is over het
algemeen vlak te noemen. Het hoogst
gelegen punt is de top van de heuvel
Dzjarzhinskaja op 346 meter. Het
landschap kent verder talloze oerbossen,
velden, moerassen, meren en grote rivieren
als de Dnepr, Dvina en Pripyat.
Klimaat
Wit-Rusland ligt op de overgang van een continentaal klimaat naar een maritiem klimaat, met
koude winters en vochtige zomers. De gemiddelde temperaturen schommelen van -7 C in
januari tot 19 C in juli. Van december tot april is het land bedekt met sneeuw. De natste
maanden zijn juni en augustus.
Planten en dieren
Planten
Op de landbouwgronden van Wit-Rusland
wordt voornamelijk graan en vlas
verbouwd. In de bossen zijn allerlei
soorten paddestoelen, bessen, noten en
bloemen te vinden. In het zuiden zijn
moerassen met veenbessen.
Dieren
Op het platteland wordt het beeld
bepaald door pluimvee, schapen, varkens
en runderen. In het wild leven onder
meer wolven, vossen, wilde zwijnen,
herten, bevers, otters en dassen. In
sommige natuurreservaten leven
bovendien bizons.
Bevolking
In Wit-Rusland wonen 10.4 miljoen mensen
(schatting 2002).De bevolkingsdichtheid
bedraagt ongeveer 50 inwoners per
vierkante kilometer.
De natuurlijke bevolkingsgroei bedraagt
- 0,14%.(2002)
Geboortecijfer per 1000 inwoners is
9,86(2002)
Sterftecijfer per 1000 inwoners is
13,99(2002)
Levensverwachting is 68,3 jaar mannen 62,3
en vrouwen 74,6 jaar (2002)
Bevolkingssamenstelling:
Wit-Russen 81,2%
Russen 11,4 %
Overigen 7,4 % Ondermeer Polen en
Oekraïners
Taal
De officiele talen zijn Wit-Russisch en Russisch. Wit-Russisch wordt gewoonlijk geschreven
in het cyrillische alfabet en heeft leenwoorden uit het Russisch en Pools. Verder worden er
nog een aantal dialecten gesproken.
Godsdienst
De meeste Wit-Russen zijn Russischorthodox (80%). Daarnaast is er een
belangrijke minderheid van roomskatholieken (8%) Ook zijn er ook nog
enige protestanten, moslims en joden.
Samenleving
Staatsinrichting
Op basis van een door president Lukasjenko
uitgeschreven referendum werd in 1996 de - 2
jaar daarvoor tot stand gekomen - constitutie
aangepast, waarbij de 13e Opperste Sovjet (het
parlement) werd ontbonden en vervangen door een
Nationale Assemblee van twee kamers: het Huis
van Afgevaardigden met 110 leden en de Senaat
met 60 leden (waarvan 6 aangewezen door de
president). Tevens werd de zittingstermijn van
het staatshoofd met 2 jaar verlengd (tot 7 jaar)
en kreeg hij belangrijke volmachten. De president
benoemt een aantal prominente leden van de
rechterlijke macht, w.o. de president van het
Hooggerechtshof, alsmede het hoofd van de
verkiezingscommissie en de president van de
nationale bank. Voorts benoemt hij - met
toestemming van het Huis van Afgevaardigden de eerste minister en de hoofden van regionale en
locale raden. Het Hooggerechtshof is het hoogste
rechtsorgaan van het land.
Politiek
Hoewel er formeel een volksvertegenwoordiging en een gekozen president is, wordt WitRusland toch over het algemeen gezien als een dictatuur onder president Alexander
Loekasjenko. De huidige grondwet is op hem toegesneden, en de laatste
parlementsverkiezingen (2000) en presidentsverkiezingen (2001) gingen gepaard met grove
tegenwerking van de campagne van de oppositie, het niet toelaten van waarnemers en massale
stemfraude. Bij de presidentsverkiezingen (gewonnen door Loekasjenko met 75,6 procent
tegen 15,4 procent voor tegenkandidaat Vladimir Gontscharik) claimde de oppositie dat 1/3
van de stemmen vervalst was. Ook zijn vele kranten en tijdschriften gesloten wegens
'belastering van de president'.
Nadat op 17 oktober 2004, volgens de Wit-Russische overheid 77,3 procent van de bevolking
instemde met een referendum over aanpassing van de grondwet, zou Loekasjenko na 2006 een
derde ambtstermijn kunnen uitdienen. Opnieuw beweerden onafhankelijke berichtgevers dat
er gefraudeerd was. De jonge verzetsbewegen Zjubr (wisent) protesteerde na die verkiezing.
De militie sloeg die demonstratie bloedig neer.
Economie
De economie heeft, zoals in de Sovjetperiode, een sterk centralistische
structuur. Sinds de onafhankelijkheid heeft het land te kampen met
hoge inflatie (in 1999 250-300%). Na een periode van diepe recessie in
de jaren 1990-1995, is er sprake van economische groei (geschat op 2%
in 2000).
De export naar de Russische Federatie is van groot belang voor Belarus
en de relatie met het buurland zorgt ervoor dat de economische
situatie minder slecht is dan in andere voormalige Sovjet staten (zo
betaalt Belarus voor Russisch gas de helft van de prijs die Rusland
berekent voor Oekraine). Energieschulden aan Rusland worden
gedeeltelijk in natura voldaan. Gezien de nauwe betrekkingen heeft de
economische crisis in Rusland ook invloed gehad op de Belarussische
economie. De economische groei was in 1998 lager dan in 1997 en ging
gepaard met grote voorraden onverkochte goederen. Russische
bedrijven konden het aanbod van Belarus niet verwerken.
De economische hervormingen, waarmee een begin gemaakt was, zijn na
het aantreden vabn president Lukasjenko grotendeels teruggedraaid of
nauwelijks geïmplementeerd. In het nieuwe hervormingsprogramma van
Lukashenko zijn de uitgangspunten economische groei, sociale
maatregelen en financiële stabiliteit. Er ligt veel nadruk op
hervormingen in de landbouwsector. De greep van de overheid op de
economie blijft echter zeer groot.
Het IMF verleent, door het achterwege blijven van hervormingen, geen
steun aan Belarus. De noodzaak om tot een overeenkomst met het IMF
te komen is vergroot a.g.v. de slechte oogsten in de afgelopen jaren, die
nopen tot graanimporten waarvoor deviezen benodigd zijn. De enorme
inflatie heeft ertoe geleid dat in januari 2000 een nieuwe roebel is
geintroduceerd, die 1/1000 bedraagt van de oude. Overigens is in
principe overeenstemming bereikt over de introductie in de jaren 20052008 van de Russische roebel als enig betaalmiddel in de RussischBelarussische unie.
1 Witrussische roebel (BYR) = 100 kopeken; koers (2002): 1 BYR =
0,0006 €
•BNP: 28,7 miljard US$ (2870$ per persoon)
•Groei BNP: 5,8%
•Export: € 5,922 miljard (machines en metaalproducten 34%, chemieen aardolieproducten 22,5%, lichte industrie 9,5%)
•Exportpartners: Rusland (54,5%), Oekraïne (5%), Duitsland (3,5%),
Polen (3,5%)
•Import: €6,664 miljard (chemie- en aardolieproducten 34%, machines
en metaalproducten 26%)
•Importpartners: Rusland (56,5%), Duitsland (10,5%), Oekraïne (6%)
Tsjernobyl - 26 april 1986
Op zaterdag 26 april 1986 om 01u24 's
morgens deed zich in de toenmalige USSR, in
de republiek Oekraïne, één van de meest
markante gebeurtenissen voor in de
geschiedenis van de kernenergie voor
burgerlijke doeleinden: het ongeval van
Tsjernobyl.
Dit ongeval deed zich voor nadat gedurende
meer dan dertig jaar elektriciteit door
kernenergie opgewekt werd zonder dat één
dode te wijten aan radioactiviteit te
betreuren viel, alvast volgens de officiële
gegevens.
Het ongeval in Tsjernobyl heeft zich
voorgedaan naar aanleiding van een proef;
men wou nagaan of, wanneer de
turbogeneratoraggregaten van het net
afgekoppeld zouden worden en het dus
geen stroom zou leveren aan de centrale,
de inertie van de rotor van de aggregaten
voldoende zou zijn voor de
stroomvoorziening van de koelpompen van
de reactor, dit in afwachting dat de dieselnoodaggregaten opgestart werden.
De gevolgen waren catastrofaal, zeker voor
Wit-Rusland, Belarus, waar 70% van al het
radioactief materiaal dat in de atmosfeer
werd geslingerd terechtkwam. Eén vijfde
van de oppervlakte van de republiek werd
zo sterk bestraald dat in één klap in het
gebied de voornaamste inkomstenbron,
landbouw, bosbouw en veeteelt onmogelijk
werd. Hele steden en dorpen moesten
worden ontruimd en zullen nooit meer
bewoond worden al het voedsel en de hele
veestapel was bestraald en niet meer
bruikbaar. Door het uiteenvallen van de
vroegere Sovjet-Unie kan Wit-Rusland nu
alleen opdraaien voor de gevolgen van een
ramp veroorzaakt in het buurland
Oekraïne.
Door de onschatbare miljarden schade, het menselijk leed, de tienduizenden hectaren
onbruikbaar geworden, ooit zo vruchtbare, grond is het land nu nog steeds ontredderd en heerst
er grote voedselschaarste.
Nu, zovele jaren later blijkt de aanwezigheid van radioactieve stoffen in het lichaam slechts voor
een fractie afkomstig te zijn van de rechtstreekse straling. De grote boosdoener is de
aanwezigheid van radionucliden in de voeding. Men stelt dan ook vast dat de "lichamelijke"
besmetting veel verder reikt dan het zogenaamde besmette gebied.
Na de ramp
In Wit-Rusland leven haast 3 miljoen
mensen in zones met een
radioactiviteit hoger dan 1 curie per
km², de actuele evacuatienorm.
Het meest afdoende middel zou de
evacuatie zijn van de 3 miljoen
inwoners. Dit is een onmogelijke
opdracht, dit
In een eerste fase is begonnen met
een verplichte evacuatie, doch
spoedig werd de forse dwang
achterwege gelaten. Vooreerst was
er het bouwen van woningen dat
enorme financiële en materiële
inspanningen vergden. Zelfs in het
"rijke" Westen zou het bouwen van
nieuwe woningen voor 30% van de
bevolking onmogelijk zijn.
Verder is er het probleem van de
aanvaarding in de nieuwe omgeving.
De geëvacueerde krijgen een nieuwe
woning terwijl de autochtonen in hun
oude houten huizen moeten blijven.
Om de "gedeporteerde" families ter
wille te zijn werden hen ook diverse
voordelen toegekend, wat de
aanvaarding door de oorspronkelijke
bevolking nog meer bemoeilijkte. En
dan is er het heimwee naar de
vertrouwde omgeving, het dorp, de
dorpsgenoten, het vertrouwde
werk...
Na enkele jaren werden er dan ook nieuwe woningen opgetrokken in vertrouwde streek maar
in "minder besmette" gebieden (<4 cu/km² op dat ogenblik - 1990 - de Westerse
evacuatielimiet)
Buiten de evacuatie bestaat er ook het alternatief van de "afscherming". De grond 60 cm
diep afgraven is het meest logische, doch onuitvoerbaar, ofwel de bevolking voeden met
ingevoerde reine producten (incl. dranken). Deze laatste mogelijkheid werd theoretisch
toegepast door de bewoners van besmette gebieden een subsidie te geven om ingevoerde
goederen te kopen. Al vrij snel werd het geld gebruikt om de levensstijl te verbeteren en at
men terug de goedkope groenten en vlees uit de omgeving. De subsidie, lokaal lijkkistengeld
genoemd, is ondertussen al lang afgeschaft.
Nu, zoveel jaar later blijkt de aanwezigheid van radioactieve stoffen in het lichaam slechts
voor een fractie afkomstig te zijn van de rechtstreekse straling. De grote boosdoener is de
aanwezigheid van radionucliden in de voeding.
Men stelt dan ook vast dat de "lichamelijke" besmetting veel verder reikt dan het
zogenaamde besmette gebied.
Verblijf in het buitenland
Het heeft inderdaad zin een kind uit besmet
gebied een deugddoende vakantie hier te
bezorgen omdat er hier een periode beleefd
wordt zonder radioactieve belasting en dat,
door toevoeging aan het lichaam van nietradioactieve mineralen en metalen, het
lichaam de kans krijgt de aanwezige
radioactieve stoffen weg te wassen. Verse
groenten en fruit vullen daarenboven het
algemene tekort aan vitamines, ontstaan door
eenzijdige voeding, op.
Een verblijf in het buitenland is een zegen
voor een kind uit de besmette regio. Het kan
aansterken en een reserve vitamines
aanleggen.
Maar er is meer. De meeste gastgezinnen
smeden een band met de gastkinderen. Ze
corresponderen, sturen voedselpakketten,
geneesmiddelen, vitamines... Studieresultaten
worden gevolgd, Belgische en Wit-Russische
gezinnen nodigen elkaar uit...
Op de kinderen kan dit een zeer stimulerend
effect hebben, zo getuigen hun leerkrachten.
Het enige nadelige effect voor een kind zou
kunnen zijn dat een te lang verblijf (b.v. 2
maanden in onze zachte winter), de
aangepastheid
aan
de
Wit-Russische
levensomstandigheden, aan de lokale biotoop,
de weerstand tegen de lokale "bedreigingen"
(klimaat, voeding, infecties, ...) doet afnemen.
Doelstelling P.A.T.
De doelstelling van PAT ‘Pleegouders Aktie Tsjernobyl” staat in de statuten
als volgt omschreven:
" De vereniging heeft tot doel kinderen in nood, in principe
slachtoffers van de Tsjernobylramp, en hun naasten onder
elke mogelijke vorm te helpen."
De doelstelling laat, zoals u zult gemerkt hebben, de mogelijkheid open om
ook op andere manieren te helpen dan door het opvangen van kinderen
tijdens de grote vakantie.
De vzw heeft GEEN bezoldigde medewerkers.
Reeds vanaf de oprichting van de vzw op 7 mei 1992 werd deze doelstelling
ingevuld door kinderen uit Wit-Rusland gedurende de maand juli of augustus
een gezondheidsvakantie aan te bieden bij een gastgezin. Vanaf hun 8 jaar
tot hun 16 jaar keren de kinderen elk jaar terug naar hun gastgezin om van
een gezondheidsverlof te genieten.
De verzekering- en reiskosten worden door de gastgezinnen en de
organisatie gedragen.
P.A.T. tracht ook goederen naar de besmette gebieden te transporteren.
Het is echter aangewezen om geen overmaat aan goederen te sturen. Echte
steun moet er immers over waken de lokale economie te stimuleren en deze
zeker niet te verstoren door goederen die lokaal verkrijgbaar zijn als steun
De Kosten
Het grootste probleem van onze organisatie is het vergaren van de nodige
finantiele middelen:
De kostprijs voor het transport van 40 kinderen en begeleiders varieert tussen
4.000 en 6.000 €. Het prijsverschil is afhankelijk van de gekozen busfirma.
Momenteel (2002) is er een overeenkomst, met een Wit-Russische firma, die
het transport verzorgt aan 2 x 2210 € + brandstof: Voor een bus van een
Belgische firma moet men al vlug 2 x 3600 € betalen. Ook al is het comfort wat
minder in de Wit-russische bussen toch betekent het gebruik ervan een
meerwaarde voor de lokale Wit-Russische economie.
Het is natuurlijk wenselijk de kinderen een zo min mogelijk belastende reis te
bezorgen doch het grote probleem blijft het vergaren van de gelden.
Boven op de reiskosten komen de kosten voor de ziekteverzekering en de
correspondentiekosten (fax, telefoon, post, ...). In Belarus, Wit-Rusland, bestaat
geen ziekteverzekering zoals wij dat kennen. De gasten zijn dan ook niet
verzekerd in het buitenland.
De belangrijkste geldsommen worden meestal verkregen door giften, het
verkopen van steunkaarten, een mosselfeest, een rommelmarkt, een BBQ,...
P.A.T. sluit een speciale ziekteverzekering af voor reizigers uit het Oostblok. De
kostprijs bedraagt (groepstarief) 25 € per maand per persoon. Een verzekering
burgerlijke aansprakelijkheid voor activiteiten georganiseerd door de vzw wordt
eveneens aangegaan. De vzw heeft geen personeelskosten of vergoedingen voor
beheerders. Alle beheerders oefenen hun taak onbezoldigd uit.
De burgerlijke aansprakelijkheid tegenover derden (tijdens het verblijf in het
gezin) wordt gedragen door de familiale verzekering van de gastgezinnen.
Alle initiatieven van onze leden en sympathisanten om geld in de lade te krijgen
zijn van harte welkom.
Rekeningnummer PAT Antwerpen:
733-1223410-76
Gastgezin
Kandidaat gastgezinnen worden vooral gezocht via publicaties in kranten en de
lokale pers, via presentaties en door toevallige persoonlijke contacten met een
gastgezin of een beheerder.
Tijdens een huisbezoek van een van de beheerders kan meer, en detailinformatie,
aan de kandidaat-gastgezinnen gegeven worden.
Elk kandidaat-gastgezin ondertekent een verklaring waarin staat dat het gastkind
in goede omstandigheden, qua voeding, ontspanning, enz., zal worden opgevangen,
met het nodige respect voor de eigen cultuur van het kind. De vzw behoudt zich het
recht bij twijfel aan de kwaliteit zonder meer het kind in een ander gezin onder te
brengen, zelfs tijdens het verblijf.
Bovendien dienen de gastgezinnen een officieel document voor te leggen met de
samenstelling van het gezin en voor elke meerderjarige die hierop wordt vermeld
een bewijs van zedelijk gedrag. Indien een gezin weigert aan deze voorwaarden te
voldoen wordt het geschrapt.
Het gastgezin betaald een deel van de transportkosten van het pleegkind en zal er
ook voor zorgen dat het kind van bij de aankomst tot en met het vertrek geniet
van het verblijf in het gastgezin, zodat de ouders en vrienden van het gastkind
verrast opkijken bij de terugkeer in Wit-Rusland.
Gun uw gezin de meerwaarde van het contact met een kind uit een ander land, met
een vreemde cultuur en creëer een vriendschapsband met een gezin uit Belarus.
Gastkinderen
De kinderen worden in Belarus aangeduid door een Wit-Russische organisatie. De v.z.w.
mag dit voorstel evenwel aanpassen en kan kinderen laten schrappen of toevoegen.
Het is evenwel vanzelfsprekend dat de v.z.w. bijzondere kenmerken kan opleggen, zoals
bijvoorbeeld een doof kind voor een Belgisch doof gezin.
Contractueel is bepaald dat de kinderen komen uit besmet gebied, uit hulpbehoevende
gezinnen en dat de Wit-Russische gezinnen niets hoeven te betalen.
De kinderen die bij ons hun gezondheidsvakantie doorbrengen komen uit de regio’s
Mogilev en Gomel. Deze regio’s zijn door de ramp het ergste getroffen.
Het is echter moeilijk om in een land met een andere taal en erg verschillende
levensgewoontes de vriendjespolitiek volledig uit te sluiten.
Konvooi naar Wit-Rusland
Twee maal per jaar organiseren wij ook een
konvooi naar Wit-Rusland. Onze pleegouders
kunnen met dit konvooi hulpmiddelen
meegeven voor de families van onze WitRussische kinderen. Goederen voor deze
konvooien bekomen wij eveneens van
bedrijven die ons logistiek ondersteunen.
Momenteel bestaat onze hulp vooral uit
voedingsmiddelen en kledij. Ter plaatse in
Wit-Rusland worden de goederen verdeeld
over de verschillende dorpen. In deze dorpen
worden de goederen door ons over de
verschillende projekten verdeeld, zodat wij
toch nog controle houden over het goed
terechtkomen van deze goederen.
De structuur van P.A.T. is volledig opgebouwd
door vrijwilligers zodat wij geen
werkingskosten hebben en zo alle verworven
fondsen volledig ten goede komen aan de
Wit-Russische kinderen.
Wij, P.A.T.-Antwerpen, richten onze hulp
vooral op het dorp “Slavgorod”. Dit is een
plattelands dorpje met ongeveer 15.000
inwoners. In dit dorp helpen wij vooral de
scholen, dit zijn vier kleuterscholen en de
twee middelbare scholen. Wij bezorgen deze
voeding, speelgoed, schoolbenodigdheden en
kledij. Ook houden wij in dit dorp een
bedeling van kleding voor de oudere
bevolking. Het plaatselijk hospitaal, dat wij
daar bezochten, hebben wij reeds geholpen
met klein medisch materiaal ( spuiten,
verband, medicijnen,…..). Dit hospitaal biedt
plaats aan ±350 patiënten, die er in de meest
erbarmelijke staat verzorgd werden, als er
middelen ter beschikking waren. Tijdens ons
laatste konvooi hebben wij een
revalidatiecentrum, voor mentaal en fysiek
gehandicapte kinderen, en een tehuis voor
verlaten en geplaatste kinderen bezocht.
Onze volgende konvooien willen wij ons vooral
op deze projekten toeleggen.
Met deze konvooien trachten wij de inwoners
van “Slavgorod”, die door hun regering
meestal aan hun lot worden overgelaten, te
helpen. De hulp die wij bieden is misschien
maar een druppel op een hete plaat, doch op
deze manier maken wij vele mensen even
gelukkig, er is toch nog iemand die aan hen
denkt en hun lot aantrekt.
Markt in Wit-Rusland
Markt in Svetlagorsk
Houten huis
Straat met houten huizen
Bouw lemen huis
Woningen in Wit-Rusland
Nieuwe woning
Oude verlaten kapel
Verlaten woning
Benzinestation
Kiosk
Wachten op de bus
Winkel
Leven in Wit-Rusland
Waterput
Leven in de stad
Kerncentrale
Tchernobyl
Toegang Chernobyl
Herdenkingsmonument
Begrafenis slachtoffers ramp
Kindertekening over besmet gebied
School in Wit-Rusland
Kinderen uit Wit-Rusland op vakantie in België