Persbericht

Persbericht
Amsterdam, donderdag 1 september 2016
Looking for America: de Verenigde Staten
volgens onafhankelijke filmmakers
In aanloop naar de Amerikaanse presidentsverkiezingen werpt EYE dit najaar
een nieuwsgierige blik op de Verenigde Staten. Hoe verhoudt het aloude
ideaal van een ‘land of the free and home of the brave’ zich met de
weerbarstige werkelijkheid? In het omvangrijke programma ‘Looking for
America’ laat EYE de vertrouwde perspectieven van Hollywood links liggen en
gaat op onderzoek uit met de eigenzinnige cineasten van de Amerikaanse
independent film. Met films uit heden en verleden, premières, inleidingen,
gasten en een speciale avond rond de verkiezingen.
Looking for America: de Verenigde Staten volgens onafhankelijke filmmakers. Van
7 oktober t/m 21 december in EYE, IJpromenade 1, Amsterdam.
www.eyefilm.nl/america
‘A man went looking for America. And couldn’t find it anywhere.’ Zo staat het op de
poster van de cultklassieker Easy Rider, en zo is het: Amerika, dat bestaat niet. De
Verenigde Staten laten zich niet samenvatten in een bumpersticker, een liedje of een
film. Amerika, dat is vrijheid én onderdrukking. Suburbia én eindeloze prairie.
White trash én black power. Hollywood én independent cinema.
Terwijl de vlakke soundbites over Amerika je dit verkiezingsjaar om de oren vliegen,
kiest EYE voor een ruimer perspectief – dat van de Amerikaanse indiefilmers. Die in
tegenstelling tot hun Hollywoodcollega’s niet op de hotspots blijven hangen om
verhalen over winnaars, cowboys en babes te vertellen, maar ook de achterbuurten
in trekken, de gehuchten, wegrestaurants, kerken en gaybars. Daar ontmoeten we de
dolers van Terrence Malick en Kelly Reichardt. De queers (in de ruimste zin van het
woord) van Andy Warhol, Todd Haynes en Gregg Araki. De strijdbare AfroAmerikanen van de LA Rebellion en Spike Lee. De ‘slackers’ van Kevin Smith, Todd
Solondz en Richard Linklater.
Het uitgebreide programma is onderverdeeld in zes thema’s, die elk een ander
aspect belichten van de Amerikaanse (tegen)cultuur. Binnen die thema’s worden
films vertoond van zowel oude rotten als jonge honden van de indiecinema, inclusief
premières en werk dat niet eerder in Nederlandse bioscopen draaide.
EYE Filmmuseum
IJPromenade 1
1031 KT Amsterdam
P.O. Box 37767
1030 BJ Amsterdam
Marnix van Wijk
Maureen Mens
T. 020 – 5891 405
[email protected]
T. 020 - 5891 476
[email protected]
Publiciteitsmanager
Marketing manager Film
eyefilm.nl/pers
[email protected]
Aanvullend op het hoofdprogramma zijn er bijzondere voorfilms, lezingen en
muzikale optredens. De thema’s op een rij:
The Wrong Side of the Tracks – De films van Roberto Minervini. Alle
Amerikanen dromen, maar voor velen komt de droom nooit uit. Omdat ze de
verkeerde achtergrond hebben, geen opleiding, geen familie, geen geld. In de films
rond dit thema wordt onbevangen ingezoomd op de Amerikaanse onderklasse – en
wordt tussen de misère verrassend veel poëzie aangetroffen. Met extra aandacht
voor de bijzondere, relatief onbekende regisseur Roberto Minervini (Stop the
Pounding Heart, The Other Side).
Kids. Amerikaanse highschoolfilms geven wel eens de indruk dat er in de VS maar
twee soorten tieners bestaan: sportfanaten en seksmaniakken. De eigenzinnige
coming-of-age-films die onder dit thema vallen (van makers als Sofia Coppola, Noah
Baumbach en David Gordon Green) bewijzen dat er eindeloos veel meer varianten
zijn.
Black Lives on Screen. Over raciale conflicten in het heden en verleden zijn de
laatste jaren enkele grote Hollywoodfilms verschenen, maar hoe kijken
onafhankelijke Afro-Amerikaanse filmers naar hun eigen geschiedenis? En bestaat
er zoiets als een ‘black indie cinema’-stijl? Speciale aandacht voor de LA Rebellion,
een sixties-beweging van zwarte filmmakers, met veel fraai gerestaureerd materiaal.
The Road is Life. In de Amerikaanse indiecinema zijn opvallend veel mooie,
reflectieve films verschenen waarin de snelweg figureert als metafoor voor het
(Amerikaanse) leven. Van sixtiesklassiekers als Easy Rider en Two Lane Blacktop
tot de hedendaagse roadmovies van regisseurs als Kelly Reichardt en Rick Alverson.
America is not one thing or another; America is Queer. Terwijl Hollywoods
homo's nog stevig in de kast zaten, doken vanaf de vroege jaren negentig steeds
meer LHBT-personages op in indiefilms, waardoor al snel over een ‘New Queer
Cinema’ werd gesproken. Aandacht voor deze stroming, maar ook voor filmers als
Andy Warhol en Kenneth Anger, die de weg al veel eerder baanden voor alles wat
niet in een hokje paste.
Slackers. Als de ‘slackerfilm’ nog geen erkend genre is, wordt die hierbij
geïntroduceerd. Slackers, dat zijn luie maar toch ook principiële
maatschappijweigeraars, zoals geportretteerd in films als The Comedy van Rick
Alverson en natuurlijk Slacker van Richard Linklater. Illustratief is de slogan van
slackerklassieker Clerks: ‘Just because they serve you, doesn’t mean they like you.’
eyefilm.nl/pers