Cinemini: De Gruffalo

EYE MAANDBERICHT PROGRAMMA NOVEMBER 2016
In dit overzicht vindt u de voorlopige programmering van EYE voor november 2016. Het
complete programma vindt u in de filmweekagenda van Cineville (mail
[email protected]) of t.z.t. op eyefilm.nl. Beeldmateriaal op verzoek
([email protected]). Volledige credits en update data zijn te vinden op de website
www.eyefilm.nl
In oktober:
- Premières
- Looking for America: de Verenigde Staten volgens onafhankelijke filmmakers
Tentoonstelling Celluloid: Tacita Dean - João Maria Gusmão & Pedro Paiva - Rosa Barba Luis Recoder & Sandra Gibson
- Cinema Concert
- EYE on Art 2016/2017
- Cinema Egzotik 2016
- Exhibitions on Screen
- Film NL 2016
- The Gaze
__________________________________________________________________________
PREMIÈRES
Once Upon a Time in the West
(Italië/Verenigde Staten, 1968); Engels/Spaans/Italiaans gespr., Nederlands ondert., 165’
Leone’s beroemde spaghettiwestern is digitaal gerestaureerd. De vrouwelijke hoofdrol wordt
vertolkt door de Italiaanse filmster Claudia Cardinale, omringd door Hollywoodsterren Henry
Fonda, Charles Bronson en Jason Robards.
C’era una volta il West (Once Upon a Time in the West) was het sluitstuk van Sergio
Leone’s ode aan het westerngenre, die onder de benaming spaghettiwestern ongekend
populair zou worden.
Na drie iconische producties met Clint Eastwood (A Fistful of Dollars; For a Few Dollars More
en The Good, the Bad and the Ugly) koos Leone (1929 - 1989) de Italiaanse filmster Claudia
Cardinale als protagonist naast drie doorleefde westernmannen: slechterik Henry Fonda,
enigmatische redder in de nood Charles Bronson en Jason Robards als de tough guy. Inzet
is de strijd om een stuk grond langs het traject van de spoorbaan. Jill McBain (Cardinale)
weigert haar bezit op te geven na de brute moord op haar man en drie kinderen.
De film werd beroemd door de lange openings- en eindsequenties, de score van Ennio
Moricone (wie herkent niet het klagende thema van Bronsons mondharmonica?), de extreme
close-ups en de langgerekte story-line die naar de climax van het revolverduel leidt. Ook de
aandacht voor een vrouw om we drie mannen cirkelen gaf de film een ander perspectief dan
de traditionele Amerikaanse western.
EYE brengt vanaf 3 november de (digitaal) gerestaureerde versie van Once Upon a Time in
the West uit in de landelijke theaters. Het filmmuseum verzorgt jaarlijks de uitbreng van een
aantal grote titels uit de filmgeschiedenis. Voor 2016 staan behalve Sergio Leone’s
klassieker onder meer The General (1926, van en met Buster Keaton), Roman Polanski’s
Chinatown (1974) en de Ozu-klassieker Late Spring (1949) op de lijst.
vanaf 3 nov
Een echte Vermeer
Rudolf van den Berg (Engels ondertiteld)
Biografisch drama over de kunstvervalser Han van Meegeren, die besluit zich te wreken op
de kunstwereld. Hij zal bewijzen dat hij een even grote kunstenaar is als de 17de-eeuwse
Johannes Vermeer. Nieuwste film van Rudolf van den Berg (Tirza, Süskind). English
subtitles.
Begin jaren 20. De jonge, getalenteerde Han van Meegeren schildert net als zijn grote idolen
Rembrandt en Johannes Vermeer: met een welhaast fotografische precisie. Ruim zes jaar
leeft Van Meegeren het kluizenaarsleven van een bezeten schilder, totdat hij eindelijk zijn
schilderij De Emmaüsgangers durft te ondertekenen met I.V. Meer. Van Meegeren
introduceert het schilderij als een ontdekking uit Vermeers onbekende periode. De
gerespecteerde kunstcriticus Abraham Bredius trapt in de val, taxeert het doek als een
wonderschone, 100% authentieke Vermeer en Han is opeens schatrijk. Hij produceert de
ene valse Johannes Vermeer na de andere namaak-Frans Hals en daarmee creëert hij,
samen met zijn vrouw Jólanka, een steeds groter geheim.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog schildert hij een gigantisch fortuin bij elkaar. Pas na de
bevrijding krijgt Han zijn langverbeide podium, wanneer hij tijdens een rechtszaak
terechtstaat voor hoogverraad. Hij moet bewijzen dat hij het genie is achter alle ‘gevonden’
Vermeers. Met Jeroen Spitzenberger, Porgy Franssen, Roeland Fernhout, Raymond Thiry
en Hans Croiset.
De voorstelling is Engels ondertiteld.
vanaf 3 nov
Toni Erdmann
Engels ondertiteld
Bitterzoete tragikomedie over een vader die tijdens een spontaan bezoek aan zijn dochter,
die in het buitenland werkt, merkt hoe ongelukkig zij is.
Ines is een zakenvrouw van een groot Duits bedrijf, gevestigd in Boekarest. Als haar vader
onverwachts voor de deur staat, verbergt ze haar ergernis niet. In Ines’ perfect geordende
leven heerst niet de minste wanorde, maar als haar vader vraagt of ze gelukkig is, blijft ze
het antwoord schuldig en wordt dat het begin van een grote omwenteling. Deze hinderlijke
vader waar ze zich voor schaamt, zal er alles aan doen om haar leven opnieuw zin te geven
door een personage te verzinnen: de grappige Toni Erdmann. Hadewych Minis heeft een rol
in deze bitterzoete komedie die lovend werd ontvangen tijdens de première in Cannes, waar
het de FIPRESCI-persprijs won.
Een maal per week Engels ondertitelde voorstelling.
Hedi
Turkse film; zie IFFF Berlijn
vanaf 3 nov
I, Daniel Blake
Ken Loach (100’)
Gouden Palm-winnaar en winnaar van de publieksprijs in Locarno van de nog altijd
geëngageerde filmmaker Ken Loach, die ditmaal de bureaucratische steunmaatregelen in
Engeland hekelt.
De 59-jarige Daniel Blake verdient als timmerman zijn brood. Tot hij een hartaanval krijgt en
voor het eerst van zijn leven een beroep op de staat moet doen. Hij probeert zich een weg te
banen door het onpersoonlijke en bureaucratische uitkeringssysteem. Als hij de
alleenstaande moeder Katie en haar twee kinderen ontmoet, steunen ze elkaar om samen
hun waardigheid terug te vinden.
vanaf 24 nov
-----------------------------------------------------------------------------------TENTOONSTELLING
Celluloid: Tacita Dean - João Maria Gusmão & Pedro Paiva - Rosa Barba - Luis
Recoder & Sandra Gibson
T/m 8 januari 2017
EYE presenteert van 17 september t/m 8 januari 2017 de internationale
groepstentoonstelling Celluloid met werk van kunstenaars die gebruikmaken van en
reflecteren op de specifieke kwaliteiten van 16mm en 35mm-filmmateriaal en het
filminstrumentarium.
In een tijd van bijna totale digitalisering van het bewegend beeld vestigen de makers
aandacht op de bijzondere eigenschappen van analoog filmmateriaal en filmapparatuur. In
eigenzinnige en veellagige filminstallaties incorporeren de deelnemende kunstenaars Tacita
Dean, João Maria Gusmão & Pedro Paiva, Rosa Barba en Luis Recoder & Sandra Gibson
de eigenheden van het celluloid.
Tacita Dean is een beroemd en belangrijk voorvechtster van het behoud van die unieke
kwaliteiten van het celluloid. In 2011 maakte zij voor de Turbine Hall in de Tate Modern een
enorme en spraakmakende 35mm-installatie die nu voor het eerst in Nederland te zien zal
zijn. Het Portugese kunstenaarsduo João Maria Gusmão & Pedro Paiva werkt met talloze
16mm-projectoren en projecties aan bijzondere en veellagige filminstallaties waarin zij op
een filosofisch/antropologische manier het medium inzetten. Rosa Barba onderzoekt in haar
werk het filminstrumentarium – in de vakwereld omschreven als ‘the film apparatus’* – en
maakt sculpturale installaties waarin het element tijd een belangrijke rol speelt. Het New
Yorkse kunstenaarskoppel Sandra Gibson & Luis Recoder ten slotte brengt in sculpturen,
installaties en live performances de magie van het celluloid materiaal naar voren, waarbij zij
gebruikmaken van afwijkende lenzen, bijzondere filters en afgedankt filmmateriaal.
In een tijd van snelle en bijna totale digitalisering van het bewegend beeld vestigen deze
kunstenaars de aandacht in hun werk juist op de materiële eigenschappen. Gebruikmakend
van 16mm- of 35mm-filmmateriaal en het aanhangende filminstrumentarium*blazen deze
filmmakers en kunstenaars het analoge, tastbare celluloid nieuw leven in. Zij benadrukken de
onovertroffen kracht van het geprojecteerde, cinematografische beeld en bezingen de
visuele rijkdom en kleurennuances van het filmmateriaal. Ook brengen zij projectoren en
bijbehorende loop-systemen en projectortafels terug in de ruimte. Fenomenen als licht, tijd
en beweging, maar ook karakteristieke eigenschappen als de perforatie, geluidssporen en
het liggende ‘landscape’-formaat worden gretig onder de loep genomen.
De tentoonstelling sluit aan bij een van de belangrijkste taken van EYE Filmmuseum, dat zelf
een enorme collectie celluloid films in bezit heeft en internationaal vooraan staat op het
gebied van onderzoek naar de materiële aspecten van celluloid en restauratietechnieken. In
het nieuwe, state of the art EYE Collectiecentrum, dat tegelijkertijd met de tentoonstelling
opent, is de collectie ondergebracht en wordt wetenschappelijk onderzoek gedaan naar,
onder meer, het beheer en behoud van filmmateriaal.
Bij de tentoonstelling Celluloid verschijnt een publicatie waarin niet alleen verder wordt
ingegaan op het werk van de kunstenaars maar ook het fenomeen celluloid van een
historische context voorzien wordt. Met bijdragen van de kunstenaars en essays van Mark
Nash, Cristina Cámara Bello, John Hanhardt, Marc Glöde, Jaap Guldemond en PhilippeAlain Michaud. Uitgegeven in samenwerking met nai010 Uitgevers.
De tentoonstelling gaat vergezeld van een filmprogramma met talks en events.
*Dean is een van de kunstenaars in de tentoonstelling die zich uiteenzet met ‘the filmapparatus’: het
geheel van de filmapparaten, collecties, restauratietechnieken en methoden van werken in de
filmarchieven, waartoe ook de reflectie op het vakgebied wordt gerekend.
Filmprogramma
Academy Film Archive presents Print Generation
Met Print Generation (JJ Murphy, 1974, 16mm, 50’). Inleiding door Mark Toscano, curator en
filmrestaurator van het Academy Film Archive.
15 nov 19.15 - 21.00
Andere keuze film João Maria Gusmão en Pedro Paiva
29 nov 19.15 - 21.00
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------Looking for America: de Verenigde Staten volgens onafhankelijke filmmakers
In aanloop naar de Amerikaanse presidentsverkiezingen werpt EYE dit najaar een
nieuwsgierige blik op de Verenigde Staten. Hoe verhoudt het aloude ideaal van een ‘land of
the free and home of the brave’ zich met de weerbarstige werkelijkheid? In het omvangrijke
programma ‘Looking for America’ laat EYE de vertrouwde perspectieven van Hollywood links
liggen en gaat op onderzoek uit met de eigenzinnige cineasten van de Amerikaanse
independent film. Met films uit heden en verleden, premières, inleidingen, gasten en een
speciale avond rond de verkiezingen.
‘A man went looking for America. And couldn’t find it anywhere.’ Zo staat het op de poster
van de cultklassieker Easy Rider, en zo is het: Amerika, dat bestaat niet. De Verenigde
Staten laten zich niet samenvatten in een bumpersticker, een liedje of een film. Amerika, dat
is vrijheid én onderdrukking. Suburbia én eindeloze prairie. White trash én black power.
Hollywood én independent cinema.
Terwijl de vlakke soundbites over Amerika je dit verkiezingsjaar om de oren vliegen, kiest
EYE voor een ruimer perspectief – dat van de Amerikaanse indiefilmers. Die in tegenstelling
tot hun Hollywoodcollega’s niet op de hotspots blijven hangen om verhalen over winnaars,
cowboys en babes te vertellen, maar ook de achterbuurten in trekken, de gehuchten,
wegrestaurants, kerken en gaybars. Daar ontmoeten we de dolers van Terrence Malick en
Kelly Reichardt. De queers (in de ruimste zin van het woord) van Andy Warhol, Todd Haynes
en Gregg Araki. De strijdbare Afro-Amerikanen van de LA Rebellion en Spike Lee. De
‘slackers’ van Kevin Smith, Todd Solondz en Richard Linklater.
Het uitgebreide programma is onderverdeeld in zes thema’s, die elk een ander aspect
belichten van de Amerikaanse (tegen)cultuur. Binnen die thema’s worden films vertoond van
zowel oude rotten als jonge honden van de indiecinema, inclusief premières en werk dat niet
eerder in Nederlandse bioscopen draaide. Aanvullend op het hoofdprogramma zijn er
bijzondere voorfilms, lezingen en muzikale optredens. De thema’s op een rij:
The Wrong Side of the Tracks – De films van Roberto Minervini
Alle Amerikanen dromen, maar voor velen komt de droom nooit uit. Omdat ze de verkeerde
achtergrond hebben, geen opleiding, geen familie, geen geld. In de films rond dit thema
wordt onbevangen ingezoomd op de Amerikaanse onderklasse – en wordt tussen de misère
verrassend veel poëzie aangetroffen. Met extra aandacht voor de bijzondere, relatief
onbekende regisseur Roberto Minervini (Stop the Pounding Heart, The Other Side).
Kids. Amerikaanse highschoolfilms geven wel eens de indruk dat er in de VS maar twee
soorten tieners bestaan: sportfanaten en seksmaniakken. De eigenzinnige coming-of-agefilms die onder dit thema vallen (van makers als Sofia Coppola, Noah Baumbach en David
Gordon Green) bewijzen dat er eindeloos veel meer varianten zijn.
Black Lives on Screen. Over raciale conflicten in het heden en verleden zijn de laatste
jaren enkele grote Hollywoodfilms verschenen, maar hoe kijken onafhankelijke AfroAmerikaanse filmers naar hun eigen geschiedenis? En bestaat er zoiets als een ‘black indie
cinema’-stijl? Speciale aandacht voor de LA Rebellion, een sixties-beweging van zwarte
filmmakers, met veel fraai gerestaureerd materiaal.
The Road Is Life. “Our battered suitcases were piled on the sidewalk again; we had longer
ways to go. But no matter, the road is life” (Jack Kerouac, On the Road). In de Amerikaanse
indiecinema zijn opvallend veel mooie, reflectieve films verschenen waarin de snelweg
figureert als metafoor voor het (Amerikaanse) leven. Net zoals ‘the frontier’ in de western,
biedt ‘the road’ aanvankelijk het perspectief van vrijheid en kansen, maar worden die zelden
waargemaakt. Van klassiekers zoals Easy Rider en Badlands tot de hedendaagse
roadmovies van Kelly Reichardt en Rick Alverson.
America is not one thing or another; America is Queer. Terwijl Hollywoods homo's nog
stevig in de kast zaten, doken vanaf de vroege jaren negentig steeds meer LHBTpersonages op in indiefilms, waardoor al snel over een ‘New Queer Cinema’ werd
gesproken. Aandacht voor deze stroming, maar ook voor filmers als Andy Warhol en
Kenneth Anger, die de weg al veel eerder baanden voor alles wat niet in een hokje paste.
Slackers. Als de ‘slackerfilm’ nog geen erkend genre is, wordt die hierbij geïntroduceerd.
Slackers, dat zijn luie maar toch ook principiële maatschappijweigeraars, zoals
geportretteerd in films als The Comedy van Rick Alverson en natuurlijk Slacker van Richard
Linklater. Illustratief is de slogan van slackerklassieker Clerks: ‘Just because they serve you,
doesn’t mean they like you.’
Programma
The Road Is Life
Badlands
Terrence Malick (VS 1973)
Engels gespr., 94 min.
Regiedebuut van Terrence Malick, waarin het gewelddadige duo Martin Sheen en Sissy
Spacek de vrijheid zoekt. Onderdeel van Looking for America: The Road Is Life.
Voor zijn regiedebuut baseerde Malick zich op het verhaal van de Starkweather-Fugatemoorden uit de jaren vijftig, toen een vijftienjarig meisje met haar tien jaar oudere vriend op
een killing spree door de ‘badlands’ van Dakota trok. Nadat het verveelde jonge stel Kit
(Sheen) en Holly (Spacek) Holly’s hele familie heeft uitgemoord vlucht het duo per auto door
de uitgestrekte vlaktes van Amerika, hun liefde gevoed door zinloos geweld.
Mallick, de filosoof-filmer cum kluizenaar, tekent een akelig realistisch portret van een typisch
Amerikaans fenomeen: dat van de onverwacht opduikende killer, die zonder motief een
spoor van dood en verderf trekt - een gegeven dat ook Quentin Tarantino zou inspireren voor
het script van Natural Born Killers. Malick kreeg later nog bekendheid door gelauwerde én fel
bekritiseerde producties als Days of Heaven (1978), The Thin Red Line (1998) en The Tree
Of Life (2011).
Op 2 november met inleiding van filmwetenschapper Maryn Wilkinson (Media & Cultuur,
Universiteit van Amsterdam). Voertaal Engels.
2 nov 21.15 + 10 nov 19.15
Easy Rider
Dennis Hopper (VS 1969)
Engels en Spaans gespr., Nederlands ondert., 94 min.
Lowbudgetfilm over de hippies Billy (Dennis Hopper) en Wyatt (Peter Fonda) die op motoren
door Amerika toeren, werd het boegbeeld van een generatie rebelse filmmakers. Zijn bijrol
als drankzuchtige advocaat maakte Jack Nicholson tot Hollywoodster. Onderdeel van
Looking for America: The Road Is Life.
Als geen andere jaren-zestigfilm vertolkte Easy Rider de zoektocht naar persoonlijke vrijheid
en de onvermijdelijke desillusie. Deze succesvolle lowbudgetfilm over de hippies Billy
(Dennis Hopper, tevens regisseur) en Wyatt (Peter Fonda, tevens producent), die op hun
easy rider-choppers rondtoeren door Amerika, luidde in 1969 de val in van Hollywoods
studiosysteem. De film flopte aanvankelijk in de States, maar werd na de prijs in Cannes
voor de beste debuutfilm opnieuw uitgebracht. Zijn bijrol als drankzuchtige advocaat maakte
Nicholson tot Hollywoodster. Het scenario werd geschreven door Fonda, Hopper en Terry
Southern.
Op 14 november met inleiding van fotografe Robin de Puy, over haar road trip door de VS
op een Harley Davidson en de fotoserie die ze toen maakte. Portretfotografe Robin de Puy
(ze filmt ook) werd onlangs benoemd tot Fotograaf des Vaderlands, foto’s van haar hand
waren eerder dit jaar te zien in het Fotomuseum Den Haag en op het fotofestival
BredaPhoto.
1 nov 21.30 + 14 nov 21.00
Entertainment
Rick Alverson (VS 2015)
Engels gespr., 102 min.
Rick Alverson, regisseur van de slackersatire The Comedy, neemt het fenomeen stand-up
comedian onder de loep. Neil Hamburger, ‘’s werelds minst grappige komiek’ trekt van club
naar club – zijn treurige optredens brengen hem door heel Amerika. Onderdeel van Looking
for America: The Road Is Life.
Zeggen dat Hamburger over een beperkt repertoir beschikt is een understatement; vrijwel
iedere grap die hij manmoedig aan de man probeert te brengen begint met de
standaardopening ‘Wat is…?’ en ‘Waarom…?’ Waarna vrijwel niemand lacht.
In zijn vierde speelfilm schetst Alverson een droefkomisch portret van een man die tot het
gilde van de ‘drifter-dropout’ hoort – het typisch Amerikaanse fenomeen van professionals
die zonder veel hoop van de ene klus naar de andere gaan, smoezelig motel in, smoezelig
motel uit.
Dat Hamburger gewoon doorgaat met wat hij doet ondanks het eclatante gebrek aan succes
maakt indruk; ’s mans tenenkrommende optredens zijn meer dan broodwinning, ze zijn een
manier om zichzelf uit te drukken. Voor dat streven weet Alverson sympathie op te wekken,
ook al is Hamburger een weinig sociaal voelend, misschiens zelfs wel enigszins
weerzinwekkende figuur. Hij is wie hij is; aanpassen is geen optie.
Het eigenzinnige Entertainment werd genomineerd voor de Gouden Luipaard van het
filmfestival van Locarno en was niet eerder te zien in Nederland.
4 + 9 nov
El norte
Gregory Nava (VS/GB 1983)
Spaans en Engels gespr., Nederlands ondert., 141 min.
Een mijlpaal in de Amerikaanse onafhankelijke film. El norte was de eerste film die gemaakt
werd vanuit het standpunt van immigranten, met niet-Engels sprekende hoofdrolspelers.
Onderdeel van Looking for America: The Road is Life.
Nava maakte al in 1983 deze aanklacht tegen (economische) ongelijkheid en de brute
immigratiepolitiek van de VS. Twee jonge Maya-indianen, een broer en een zus, ontvluchten
hun door het leger geterroriseerde geboortedorp in Guatemala en beproeven illegaal hun
geluk in Los Angeles. Het leven in het rijke 'El Norte' blijkt echter minder feestelijk dan
gedacht.
Gefilmd in een periode dat Amerika verschillende dictaturen in Latijns-Amerika
ondersteunde, werd El norte grotendeels opgenomen in Mexico (de militaire dictatuur in
Guatemala liet filmen daar niet toe). De film is door critici veelvuldig vergeleken met ‘The
Grapes of Wrath’, de klassieke Amerikaanse roman van John Steinbeck uit 1939 over
wanhopige mensen op zoek naar een beter leven, in 1940 verfilmd door John Ford.
El norte is meer dan 30 jaar na zijn uitbreng nog steeds actueel: in Amerika leven meer dan
10 miljoen illegale immigranten in vaak schrijnende omstandigheden, het immigratiedebat is
dan ook een van de belangrijkste onderwerpen in de Amerikaanse presidentsverkiezingen
(de muur van Trump).
Gregory Nava (1949) is een van de eerste regisseurs die Amerikaanse Latino’s een stem gaf
in zijn films. Het succes van El norte op de arthouse markt opende niet alleen de deuren in
de VS voor Nava, maar ook voor latere Latino cineasten als Guillermo del Toro en Alejandro
González Iñárritu. Nava en zijn co-scenarist Anna Thomas werden genomineerd voor een
Oscar voor Best Original Screenplay. In 1984 waren ze oprichters van de Independent Spirit
Awards, nu een toonaangevende prijs voor onafhankelijke Amerikaanse films.
4 nov 18.30 + 13 nov 13.30
Gerry (onder voorbehoud)
Gus van Sant (VS 2002)
Engels gespr., Nederlands ondert., 103 min.
Twee vrienden die mogelijk Gerry heten, trekken de wildernis in. Het doel van de reis blijft
onduidelijk, de film lijkt vooral een reflectie op de natuur, vriendschap én Van Sant’s eigen
filmcarrière. Met Casey Affleck en Matt Damon. Onderdeel van Looking for America: The
Road is Life.
Gerry is misschien wel een van de meest verwarrende films uit het eerste decennium. Critici
waren verdeeld: een transcedente en mystieke ervaring of zelfingenomen en langdradig?
Filmcriticus Roger Ebert: ‘The longer the movie ran, the less I liked it and the more I admired
it’. De film werd onder meer vergeleken met het werk van de Ierse toneelschrijver Samuel
Becket (‘Wachten op Godot’), maar zelf noemt Van Sant de films van de Hongaarse cineast
Bela Tarr als een inspiratiebron. De lange takes en het intense geluid in Gerry verwijzen
onder andere naar Tarrs films Satanstango (1994) en Werkmeister Harmóniák (2000).
In de carrière van Gus van Sant markeert Gerry zijn terugkeer naar de independent film,
nadat hij in de jaren negentig de mainstream films Good Will Hunting (1997) en Forrester
(2000) maakte. Na Gerry maakte Van Sant Elephant (2003) en Last Days (2005), zelf
spreekt hij van een drieluik, de ‘death trilogy’.
Op 28 november met inleiding van EYE-programmeur Leo van Hee.
16 nov 19.15 + 28 nov 19.00
Meek’s Cutoff
Kelly Reichardt (VS 2010)
Engels gespr., Nederlands ondert., 104 min.
Originele, minimalistische western is een trance-achtige roadmovie die veel zegt over het
Amerika van toen en nu. Met Michelle Williams, Paul Dano en Bruce Greenwood. Onderdeel
van Looking for America: The Road is Life.
Drie gezinnen trekken anno 1845 naar het verre westen op zoek naar een beter leven. Dan
moeten ze wel eerst voorbij de Cascade Mountains, een beruchte bergkam die Oregon van
de Stille Oceaan scheidt. Stephen Meek, een ongewassen bergbewoner, beweert dat hij een
kortere route kent. De natuur waarmee de gezinnen elke dag geconfronteerd worden, is
woest en onverbiddelijk, en de vrees groeit dat Mr. Meek niet zo betrouwbaar is als hij heeft
doen voorkomen.
De originele western Meek’s Cutoff zegt met weinig woorden veel over het Amerika van toen
en nu. De regisseur trekt een allegorische parallel met het Bush-tijdperk; de kolonisten
moeten kiezen tussen hun onbetrouwbare blanke leider en een gekleurde buitenstaander:
een indiaan, in wie zowel een terrorist als president Obama valt te te zien. Voor de cast koos
Reichardt onder ander Michelle Williams, Paul Dano en Bruce Greenwood.
Regisseur en scenarioschrijver Kelly Reichardt (1964) is een van de belangrijkste
Amerikaanse indie filmauteurs van dit moment, van wie EYE eerder de films Old Joy (2006)
en Wendy and Lucy (2010) uitbracht. Haar films worden bevolkt door outcasts en zwervers
en handelen over hun worsteling met het leven: ‘My films are just glimpses of people passing
through’.
Op 15 november met inleiding van filmcriticus Joost Broeren (Filmkrant Live).
11 nov 17.30 + 15 nov 21.00
Route One/USA
Robert Kramer (VS/FR 1989)
Engels gespr., Nederlands ondert., 257 min.(plus pauze)
Doc (Paul McIsaac) reist samen met filmmaker Robert Kramer langs Route One, de
historisch belangrijke highway die begint bij de Canadese grens in Fort Kent (Maine) en
eindigt in Key West (Florida. Onderdeel van Looking for America: The Road is Life.
Amerikanen van allerlei slag verschijnen voor de camera in deze ruim vier uur durende
documentaire en ontmantelen het zoete sprookje van 'the American Dream'. Te zien zijn o.a.
religieuze fundamentalisten, heksen uit Salem, zwarte getto's, legerkampen en het wrak van
de auto waarin Jayne Mansfield verongelukte. Onvermijdelijk rijst de vraag: wat is er in
Amerika veranderd sinds Kramers portret van de Verenigde Staten in de jaren tachtig?
Robert Kramer (1939-1999) maakte in de jaren zestig en zeventig activistische
documentaires, waarin fictie en nonfictie werden afgewisseld. Eind jaren zeventig verlegde
hij zijn werkterrein naar Europa, waar hij meer dan een decennium films zou maken. Route
One/USA – ‘A thin stretch of asphalt cutting through the dreams of a nation’, in de woorden
van Kramer’ – markeerde zijn terugkeer naar de Verenigde Staten. Een belangrijk thema in
zijn werk is de vraag hoe communities en haar inwoners een natie vormen.
12 nov 14.00
Slackers
Slacker (1991)
Richard Linklater zelf speelt de hoofdrol in deze klassieke film voor hangfilosofen, eeuwige
studenten en werkloze boemelaars, ooit treffend samengevat onder de noemer ‘Generation
X’. Onderdeel van Looking for America: Slackers.
Als de ‘slackerfilm’ nog geen erkend genre is, wordt die hierbij geïntroduceerd. Slackers, dat
zijn luie maar toch ook principiële maatschappijweigeraars, zoals geportretteerd in films als
The Comedy van Rick Alverson en natuurlijk Slacker van Richard Linklater.
Linklater zelf speelt de hoofdrol in deze klassieke film voor hangfilosofen, eeuwige studenten
en werkloze boemelaars. Hij richt de camera op zo'n kleine honderd jongeren, die al slap
ouwehoerend en potverterend door de straten van Austin, Texas slenteren. Men spreekt
elkaar aan als ‘Papa Smurf’, 'Dostoyevski wannabe' of 'Ultimate loser'.
Stand-up comedian Gerthein Boersma leidt de voorstelling van 2 november in.
2 + 10 nov.
The Comedy (2012)
Een gefortuneerde ‘thirty something’ hipster in New York slijt zijn dagen met het maken van
zieke grappen, bier drinken en ander onaangepast gedrag. The Comedy is zowel een
parodie op het niksige bestaan van de slacker als zoektocht naar betekenisgeving.
Onderdeel van Looking for America: Slackers.
Hij staat op het punt een erfenis te krijgen, hangt verveeld rond in de hippe New Yorkse wijk
Williamsburg waar hij meisjes probeert versieren met brute, beledigende grappen en slaat
zich nihilistisch bier drinkend door de dagen heen. Swanson heet dit onaangename
personage, dat in handen van de Amerikaanse underground comedian Tim Heidecker toch
empathie weet op te wekken, een prestatie van formaat gezien Swansons totale
onverschilligheid voor zijn omgeving.
Met The Comedy maakte regisseur Rick Alverson (Entertainment) een intelligent, sardonisch
en weinig flatteus portret van een generatie mannen die zich geen raad weet met zichzelf en
het leven. ‘Man-boys’ worden ze wel genoemd, eeuwige jongens gevangen in een rap
verouderend mannenlichaam, die hun kans op een enigszins zinvol bestaan snel zien
verdampen aan de (New Yorkse) horizon. Ronddobberen in een zee van ironie en zelftwijfel
is het lot van deze slackers – een groep die begin jaren negentig, in alternatievere vorm,
voor het eerst werd geportretteerd door Richard Linklater.
The Comedy was eerder te zien op het IFFR, maar werd daarna niet in de bioscopen
uitgebracht. Regisseur Rick Alverson is op 3 november bij de voorstelling aanwezig voor een
Q&A.
3 + 10 nov
Buzzard (2014)
Joel Potrykus VS 2014 97´
Marty is zo´n jongen die niet op de trein van de Amerikaanse Droom stapt. Liever steelt hij
wat cheques en lummelt hij door de dagen heen. Als horrormetal-slacker kun je dan toch nog
in aardig wat nasty situaties belanden… Onderdeel van Looking for America: Slackers.
‘Slackers’ zijn er in alle soorten en maten, van de kleincrimineel tot de lanterfantende
dertigplus hipster die geen idee heeft wat ie met het leven aanmoet.
Marty is zo iemand wiens ambities niet verder rijken dan de eerstvolgende pizza, het
eerstvolgende concert en het in elkaar fabrieken van een originele Freddy Kruegerhandschoen. Als kleine oplichter schrijt hij ook niet terug voor het achterover drukken van
een stapeltje cheques van z’n werkgever, een hypotheekkantoor. Keerzijde: hij moet op de
vlucht…
Met het energieke Buzzard sluit regisseur Joel Potrykus zijn ‘dierentrilogie’ af (eerder bracht
hij de Super8-korte film Coyote uit en in 2012 de lange speelfilm Ape). De film won de
Fipresci Award van de filmkritiek op het filmfestival van Ljubljana 2014. Buzzard was eerder
onder meer te zien op het Locarno Film Festival, het Chicago International Film Festival en
het Indie Film Festival.
9 + 13 nov
Clerks (1994)
'Slacker comedy' van Kevin Smith over de belevingswereld van twee kruideniersbedienden
in New Jersey die gevatte, filosofisch getinte dialogen afleveren over vrouwen, seks,
overspel en de wereld in het algemeen. Onderdeel van Looking for America: Slackers.
De slogan van van deze slackerklassieker: ‘Just because they serve you, doesn’t mean they
like you.’ En daarmee kunnen de klanten van buurtwinkel de Quick Stop Grocery in New
Jersey het mee doen.
Winkelbedienden Dante Hicks en Randal Graves zijn immers slackers van de eerste
generatie, wat wil zeggen dat bediening niet iets is om werk van te maken… In plaats
daarvan fantaseren en keuvelen de twee jongens in houthakkerhemden er lustig op los;
snelle tiktakdialogen, onstuimige discussies en levensbeschouwingen brengen reuring in hun
bestaan als winkelbediende achter de kassa, het ogenschijnlijk sukkelige onderwerp werd
door debuterend regisseur Kevin Smith met veel vaart droog humoristisch vormgegeven,
reden waarom de lowbudget zwartwitfilm (kosten: 27.000 dollar) tot cultklassieker uitgroeide.
Clerks raakte een snaar bij een hele generatie college drop-outs die slecht betaalde baantjes
had en intussen droomde van een alternatief bestaan als acteur, filmmaker of womanizer,
natuurlijk zonder daar veel moeite voor hoeven te doen. Daarmee werd de film een slag in
het gelaat van de degenen die nog geloofden in de beloften van de Amerikaanse Droom,
een daad van vrolijk, aanstekelijk nihilisme, een opgestoken middelvinger tegen de typisch
Amerikaanse‘can do’-mentaliteit.
Stand-up comedian Eric van der Woude houdt op 7 november een inleiding,
7 + 14 nov
Dazed and Confused
Richard Linklater VS 1993
Independent regisseur Richard Linklater gold in de jaren negentig als de chroniqueur van de
‘slacker’-generatie. In Dazed and Confused geeft hij een humoristisch portret van de laatste
schooldag van een stel middelbare scholieren in 1976. Onderdeel van Looking for America:
Slackers.
Je zou een groep uitgelaten tieners verwachten die de toekomst hoopvol tegemoet ziet maar
niets is minder waar: Suzanne, Randall, Michelle, Kevin, Ron en Mike vieren hun laatste
schooldag op het ritme van de verveling die al hun schooldagen heeft gedicteerd. Verveling
moet echter hardhandig doorbroken worden, en daarin kunnen drank, seks en rock ‘n’ roll
(denk Aerosmith) natuurlijk van onschatbare betekenis zijn.
In zijn derde lange speelfilm schetst Linklater een ironisch en inlevend portret van een groep
postpubers in Austin, Texas. Het jaar is 1976. De regisseur – die ook het scenario schreef –
weet de ‘attitude’ van de suburban teenager raak te treffen; ook de soundtrack, met daarop
nummers van Ted Nugent, Black Sabbath, ZZ Top en Deep Purple, geeft gestalte aan het
wat onbestemde gitaarsolotijdvak vlak voor de explosie van de punk.
Bij de voorstelling van 30 november treedt de Nederlandse band Breaking Levees op met ‘A
Tribute to Dazed & Confused by Breaking Levees’.
6 + 12 + 30 nov
Actor Martinez
Mike Ott, Nathan Silver VS 2016 75'
Actor Martinez is het resultaat van de samenwerking tussen twee onvervalste independent
regisseurs, Mike Ott en Nathan Silver. De twee maakten een verwarrende, tragikomische
‘documentaire’ over computerreparateur Arthur Martinez die beroemd wil worden. Onderdeel
van Looking for America: Slackers.
Het lijkt een typisch Amerikaans, wat overspannen idee: twee regisseurs inhuren om je leven
vast te laten leggen in de hoop daardoor roem en bekendheid te krijgen. Computerreparateur
Arthur Martinez wil meer uit zijn leven halen dan PC’s en laptops repareren; hij is ook
filmproducent en aankomend acteur. Zijn droom: een rol krijgen in een speelfilm – en de in
scène gezette documentaire die Mike en Nathan over hem maken zal daartoe een opstap
zijn.
Al gauw blijkt dat Martinez’ leven te weinig brandstof bevat voor een boeiende documentaire:
de opnamen van Arthur die aan tai chi doet, wat rondhangt in de theaterscene van Denver
en door de stad rijdt, bieden de kijker weinig pakkends. Wat te doen? Al gauw komt het tot
fikse ruzie tussen Martinez en de zuigende en jennende regisseurs die regelmatig in beeld
komen om commentaar te leveren op Martinez saaie bestaan.
Actor Martinez werd bij uitbreng ontvangen als een fascinerend experimentele meta movie:
een ontwrichtende verkenning van de relatie tussen regisseur en zijn onderwerp en de
dunne lijn tussen feit en fictie. In zijn weerbarstigheid is de film ook een statement naar het
circuit van de commercieel geworden arthousefilm: quasi onafhankelijke ‘indies’ die
eigenzinnigheid suggereren maar toch vooral marketingvriendelijke, aaibare publieksfilms
zijn.
Nathan Silver is aanwezig bij de voorstelling van 29 november.
6 + 29 nov
Stinking Heaven
Nathan Silver (VS 2015) 70'
Het leven in een afkickcommune in New Jersey raakt volledig ontwricht met de komst van
Anna, ex-geliefde van een van de inwoners. Voor zijn vijfde speelfilm liet de regisseur de
spelers improviseren, de korrelige opnamen reflecteren het chaotische groepsleven.
Onderdeel van Looking for America: Slackers.
New Jersey, begin jaren negentig. Jim en Lucy, getrouwd stel met stevige
welzijnwerkersidealen, runnen een afkick- en herstellingsoord in New Jersey, waar vogels
van allerlei pluimage zich hebben verzameld om de drank en drugs de baas te worden. Het
leven is er gemeenschappelijk, van werken, koken en eten tot overnachten. Wanneer Anna,
de ex-geliefde van een van de communeleden zich meldt, raakt het groepsleven danig
ontregeld. De speltherapieën gaan overboord, drugs maken een herintrede en paranoia
heerst.
Regisseur Nathan Silver (Actor Martinez, Soft in the Head) liet zijn acteurs improviseren voor
de camera, een scenario was er niet. De opnamen werden gemaakt met een professionele
videocamera uit de vroege jaren negentig, wat tamelijk grofkorrelige, spingerige beelden
opleverde. De chaos die intreedt wanneer de groep verslaafden terugvalt in oude
gewoonten wist Silver te vangen in een gevoelig, maar niet sentimenteel groepsportret.
De regisseur is aanwezig bij de voorstelling.
30 nov
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------REEKSEN
-Cinema Concert
In de reeks Cinema Concert zijn stille films uit de EYE-collectie te zien, voorzien van live
muzikale begeleiding. De vertoning is altijd op zondag (16.00). Bij gelegenheid wordt het
speciaal voor EYE gerestaureerde bioscooporgel ingezet. Het orgel deed vanaf 1929 dienst
n de Passagebioscoop in Den Haag en is nu te bewonderen in de grote zaal van Cinema 1.
Elke film wordt voorafgegaan door een korte inleiding en, als de lengte van de hoofdfilm het
toelaat, een voorfilm uit de EYE-collectie. Deze maand:
The Power of Pictures
Fotografie en film uit de vroege Sovjet-Unie
In het Joods Historisch Museum is van 27 juli t/m 27 november de tentoonstelling The Power
of Pictures te zien, met foto's, filmaffiches en films uit de vroege periode van de Sovjet-Unie.
Nog niet eerder werden fotografie en filmkunst van de revolutionaire sovjetavant-garde
samengebracht in een expositie. Er is werk te zien van ruim 20 fotografen en cineasten,
onder wie Sergei Eisenstein en Dziga Vertov, georganiseerd in samenwerking met EYE,
waar ook De mantel is te zien.
Shinel (De mantel) met live muziek
Het meesterlijke scenario – naar twee korte verhalen van Gogol – verhaalt van een arme
kantoorklerk die zich eindelijk een chique nieuwe overjas kan veroorloven en denkt daarmee
status te verwerven. Het lot wijst anders uit, zo leert de lichtelijk absurde vertelling.
De mantel komt uit de stal van de FEKS-groep, een radicaal kunstcollectief onder leiding van
Grigori Kozintsev en Leonid Trauberg dat circus, music hall, poppenkast en komedie
combineerde. In het tragikomische De mantel is kantoorklerk Basmackin door zijn miezerige
voorkomen en zijn groezelige jas onderwerp van spot voor zijn vele meerderen. Als hij zijn
versleten overjas verruilt voor eentje die gemaakt van de beste materialen denkt hij eindelijk
indruk te maken. Maar Basmackin begint zijn greep op de werkelijkheid te verliezen,
verbeeld door dreigende schaduwen, schuine camerastandpunten en excentrieke
architectuur. De gestileerde gebaren van de acteurs grenzen aan die van de moderne dans.
Muzikale begeleiding Martin de Ruiter (piano)
13 nov
-EYE on Art
Iedere dinsdagavondaandacht voor film en beeldende kunst. EYE on Art is een wekelijks
programma op het raakvlak van film en beeldende kunst, met aandacht voor experimenteel
werk van nieuwe makers en de avant-gardemeesters uit vroeger jaren. EYE on Art brengt
ook speciale, door studenten van kunstacademies en universiteiten samengestelde
programma’s.
EYE on Art sluit aan bij de actualiteit, met voorstellingen rond hedendaagse kunstenaars, en
programma’s bij belangrijke tentoonstellingen, manifestaties en EYE-activiteiten. De vorm is
variabel: denk aan artist’s talks van filmende kunstenaars, door kunstenaars samengestelde
filmavonden of speciale programma’s bij kunsttentoonstellingen.
Deze maand:
Aiweiwei (werktitel)?
Samenwerking met FOAM, waar een expo is met werk van Aiweiwei, thema surveillance.
1 nov 19.15
Speeches and Presidents (werktitel)
Special ihk van presidentsverkiezingen, ism De Correspondent. Maakt ook deel uit van
Looking for America
8 nov 19.15
Academy Film Archive Presents: The Inscription Of Experience
Virtuoze experimentele home movies, samengesteld en gepresenteerd door Mark Toscano
van het Academy Film Archive (Los Angeles), die ons deelgenoot maakt van het leven, de
ervaringen, herinneringen en verlangens van de filmmakers/kunstenaars.
Chick Strand's Anselmo (1967) is extatische, impressionistische found footage-film met
kaleidoscopiche montage. In Scott Starks Back in the Saddle Again (1997) stuit de maker op
een home movie uit het midden van de jaren 40, als een boodschap in een fles. Nazlı
Dinçels Solitary Acts # 5 (2015) is een film (vastgenaaid met een vislijn!) die bestaat uit
jeugdherinneringen en verlangens vermengd in een virtuoze, sensuele mijmering. John Price
drukt de emotionele en fysieke intensiteit van een bevalling uit in zijn Naissance # 2 (2013),
een meeslepende collage van met de hand bewerkte en gemanipuleerde filmstock. J.J.
Murphy's Print Generation (1974) is een structuralistisch meesterwerk, waarin geheugen,
ervaringen en verlies zich ontvouwen.
Inleiding door Mark Toscano, curator en filmrestaurator van het Academy Film Archive.
Programma:
Anselmo (1967) van Chick Strand
16mm, 4 min.
Back in the Saddle Again (1997) van Scott Stark
16mm, 8 min.
Solitary Acts #5 (2015) van Nazlı Dinçel
16mm, 5 min.
Naissance #2 (2013) van John Price
35mm 2.35, 11 min.
Print Generation (1974) by JJ Murphy
16mm, van 50 min.
Engels
This program, curated and presented by Mark Toscano of the Academy Film Archive (Los
Angeles), offers a selection of artists’ films which proposes the idea of what could be called
an experimental home movie. These are not “home movies” in the usual sense of the term.
But the home movie impulse, to record and share a subjective depiction of the
photographer’s life, experiences, memories, and desires is vividly at work in these films.
These artists have infused and dimensionalized a home movie perspective with various
interventions into the film material, to create a powerful and artful evocation of experience
and memory.
Experimental filmmakers have for many decades explored the materiality of film as a rich
source of expression and meaning in their work, connecting ideas of form and content into an
inextricable whole. At their least interesting, films engaged with their own materiality can be
fetishistic, indulgent, and no more than decorative. But at their most interesting, they can
work in profound and complex interaction with an artist’s vision to create works that employ
the physical qualities of the medium itself as a crucial and expressive component in the film’s
meaning.
Chick Strand’s Anselmo (1967) re-enacts the giving of a gift as an ecstatic, impressionistic
celebration through original and found footage, multiple film stocks, and kaleidoscopic
editing. Scott Stark’s Back in the Saddle Again (1997) simply and fascinatingly recreates for
the audience the artist’s own experience of encountering a home movie from the mid-1940s
like a message in a bottle.
Nazlı Dinçel employs incredibly elaborate hand-scratched texts and even sews the film strip
with fishing line in Solitary Acts #5 (2015), allowing youthful memories and desires to confuse
and intermingle in a virtuosic, sensual reverie.
John Price expresses the emotional and physical intensity, not to mention the profundity, of
childbirth in his Naissance #2 (2013), a rapturous collage of hand-processed and
manipulated film stocks which exists as a one-of-a-kind film object, suggesting a connection
with the delicacy and ephemerality of existence.
Finally, J.J. Murphy’s Print Generation (1974) is a structuralist film masterpiece, in which a
complex and affecting metaphor for memory, experience, and loss unfolds as we watch one
minute of personal memories travel across 50 film printing generations, the images emerging
from abstraction to clarity before they dissolve again to oblivion.
Films in the screening:
Anselmo (1967) by Chick Strand
16mm, color, sound, 4min.
Back in the Saddle Again (1997) by Scott Stark
16mm, b/w, sound, 8min.
Solitary Acts #5 (2015) by Nazlı Dinçel
16mm, color, sound, 5.5min.
Naissance #2 (2013) by John Price
35mm 2.35, color, silent, 11min.
Print Generation (1974) by JJ Murphy
16mm, color, sound, 50min.
Anselmo, Back in the Saddle Again, and Print Generation were restored by and are courtesy
of the Academy Film Archive and the artists. Solitary Acts #5 courtesy of Nazlı Dinçel.
Naissance #2 courtesy of John Price.
15 nov 19.15
IDFA @ EoA
IDFA maakt dit programma, Joost zoekt een EoA waardige editor uit die als spil van de
avond fungeren gaat.
22 nov 19.15
- Cinema Egzotik
Cinema Egzotik ‘brengt iedere maand bijzondere films die in Nederland niet genoeg onder
de aandacht zijn gebracht’, noteerde de pers toen regisseur Martin Koolhoven en EYEprogrammeur Ronald Simons in 2010 hun samenwerking aankondigden. Dat is een vrij
keurige omschrijving van wat de twee filmaficionados tot nu toe op het doek brachten:
spaghettiwesterns, misdaad-, zombie-, kannibalen- en politiefilms, post-apocalyptische
vertellingen en natuurlijk het onverslijtbare werk van filmauteurs als David Cronenberg, Enzo
G. Castellari en Harry Kümel. De hoofdfilms zijn voorzien van inleidingen en toepasselijke
trailers.
Cinema Egzotik: The Night of Bud Spencer
Afgelopen zomer overleed in Rome de Italiaanse genreacteur Bud Spencer, op 86-jarige
leeftijd. Cinema Egzotik besteedt op 11 november van dit jaar met een double bill aandacht
aan het werk van de man die, met sidekick Terence Hill, het begrip spaghettiwestern
komisch gestalte gaf. Als dommekracht en leverancier van eenregelige wijsheden (‘Shut up!’)
wist hij de harten van miljoenen fans te veroveren.
Hij was groot, sterk en onverwoestbaar. Carlo Pedersoli, in 1929 als geboren in Napels,
maakte carrière als Olympisch zwemmer – als eerste Italiaan zwom hij de 100 meter vrije
slag onder de minuut – studeerde af als jurist en werd uiteindelijk beroemd als de
dommekracht van het duo Bud Spencer en Terence Hill. Zijn favoriete wapen: de dreun met
twee massieve vuisten op het hoofd van de tegenstander, die terstond ter aarde zeeg.
Martin Koolhoven: ‘Ik ben mijn hele leven al fan. Ik heb de meeste in de bioscoop gezien,
zelfs toen de meeste mensen afhaakten. Het is altijd een guilty pleasure voor me gebleven.’
Koolhoven noemt Spencer en Hill ‘vermoedelijk het laatste grote filmduo’. ‘Ze waren
ambassadeurs van de knokfilm, een genre dat nu eigenlijk niet meer bestaan.’
Filmdistributeur Robbert Wijsmuller (Concorde Films) bracht de zeer populaire films in de
Nederlandse bioscopen; zijn nagelaten filmarchief – Wijsmuller overleed in 2001 – rust in de
EYE-collectie, waarmee het filmmuseum een flink deel van de Vier Vuisten-films in beheer
heeft.
They Call Me Trinity (1970)
a.k.a. Piedone l’Africano
Inspecteur Rizzo van de Napolitaanse narcoticabrigade gaat met maatje Caputo in ZuidAfrika op jacht naar een drugs- en diamantensmokkelbende. Met brute kracht probeert hij de
activiteiten van het syndicaat te beëindigen.
+
De vier vuisten hebben de tropenkolder (1981)
a.k.a Chi trova un amico, trova un tesoro
Op een klein eiland in de Pacific proberen Alan en Charlie een oorlogsschat te vinden,
achtergelaten door het Japanse leger in de Tweede Wereldoorlog. Aan de zijde van Bud
Spencer staat de gesjeesde student klassieke talen Mario Girotti (Terence Hill).
11 nov 20.00
- Exhibition on Screen: de belangrijkste tentoonstellingen op het witte doek
Internationale topexposities zijn er het hele jaar door, maar vaak ontbreekt de tijd om ze
bezoeken. Exhibition on Screen begon vier jaar geleden een samenwerking met topmusea
en kunstinstituten om spraakmakende tentoonstellingen naar het witte doek te brengen.
Documentaires over fascinerende kunstenaars als Rembrandt, Matisse en Vermeer vonden
hun weg naar het bioscooppubliek in meer dan vijftig landen en trokken al een miljoen
bezoekers.
De documentaires worden vervaardigd door gerenommeerde filmmakers die worden
begeleid door uitvoerend producent en creatief directeur Phil Grabsky, een pionier op het
gebied van de culturele documentaire. Kijkers lopen niet alleen door de tentoonstelling, ze
krijgen ook boeiende informatie aangeboden in interviews met curatoren, kunstenaars en
restauratoren. De Exhibition on Screen-voorstellingen brengen de toeschouwer voorbij de
tentoonstellingszaal, naar de hoeken en gaten van de musea en kunstwereld, daar waar de
experts zich ophouden.
Vanaf november 2016 is EYE een van de deelnemers. De serie voor het seizoen 2016-2017
opent met de documentaire The Curious World of Jheronimus Bosch, naar aanleiding van de
publiekstrekkertentoonstelling in het Noord-Brabants Museum. In 2017 volgen onder meer
documentaires over Monet (I, Claude Monet) en Michelangelo (Michelangelo: Love and
Death, te zien in de National Gallery, Londen),
The Curious World of Hieronymus Bosch
Delve into the vivid imagination of a true visionary.
Who was Hieronymus Bosch? Why do his strange and fantastical paintings resonate with art lovers
now more than ever? How does he bridge the medieval and Renaissance worlds? Where did his
unconventional and timeless creations come from? Discover the answers to these questions and more
with this remarkable new film from EXHIBITION ON SCREEN.
The Curious World of Hieronymus Bosch features the critically acclaimed exhibition ‘Jheronimus
Bosch - Visions of Genius’ at Het Noordbrabants Museum in the southern Netherlands, which brought
the majority of Bosch’s paintings and drawings together for the first time to his home town of Den
Bosch and attracted almost half a million art lovers from all over the world.
With his fascinating life revealed plus the details and stories within his works seen like never before,
don’t miss this cinematic exploration of a great creative genius.
6 nov 11.00; 12 nov 11.00
----------IDFA
EYE is dit jaar opnieuw een van de locaties van IDFA. Van 16 tot en met 27 november zijn
ruim driehonderd documentaires te zien op verschillende locaties in Amsterdam: in het
historische centrum tot diep in Amsterdam-West en Zuidoost. Met (inter)nationale premières
en competities, films van debutanten en studenten, documentaires voor kinderen en veel
internationale gasten.
Eregast tijdens deze 29ste editie is de Oekraïense filmmaker Sergei Loznitsa, die de Top10
samenstelt, een masterclass geeft en van wie een retrospectief te zien is. Naast de reguliere
festivalonderdelen als het interactieve IDFA DocLab (dat tien jaar bestaat) en het
experimentele Paradocs, zijn er verschillende speciale programma’s waaronder The Quiet
Eye, dat focust op de zogenaamde ‘slow’ documentaires.
IDFA verwacht ook dit jaar tientallen regisseurs en hoofdpersonen die afloop van de
filmvertoning aanwezig zullen zijn voor nagesprekken.
In de komende maanden wordt het volledige programma van IDFA bekendgemaakt op
IDFA.nl en Facebook.
KINDERPROGRAMMA
Cinemini: met de allerkleinsten naar de bioscoop!
Voor kinderen van 2 tot 6 jaar is er elke zondagochtend film en aansluitend spel met licht en
schaduw in kleine tenthuisjes. In de Cinemini-zaal kunnen kinderen veilig rondlopen. Films
worden met gedimd licht vertoond en het geluid staat niet te hard. De kinderen worden
begeleid bij het spel, ouders kunnen onder het genot van een kop koffie meekijken. De
vertoonde (animatie)filmpjes zijn deels afkomstig zijn uit de EYE-collectie.
Cinemini is een programma met speciale filmvoorstellingen voor de allerkleinsten in de
intiemste filmzaal van EYE. Peuters en kleuters beleven er hun eerste bioscoopervaring en
spelen er in speciale tenthuisjes, waar ze bijvoorbeeld kennismaken met het thema licht en
schaduw. De films worden met gedimd licht vertoond en het geluid staat niet te hard.
Cinemini is een initiatief van EYE en Cultureel Kinderwarenhuis de Taartrovers.
Elke zondag van half elf tot half twaalf, 30 minuten film en een uur speeltijd. Zie
www.eyefilm.nl/themas/cinemini
Programma:
Cinemini: De Gruffalo
De Gruffalo gaat over een kleine muis die op zoek is naar eten. Tijdens zijn zoektocht komt
hij verschillende dieren tegen die hem wel zien zitten als lekker hapje. De muis verzint een
eng dier, ‘de Gruffalo’, om de dieren af te schrikken.
Hij verzint een groot beest met stekels op zijn rug, grote tanden en een wrat op zijn neus.
Het lukt de kleine muis om de dieren bang te maken voor deze Gruffalo. Maar dan staat
ineens de Gruffalo echt voor zijn neus. De Gruffalo wil de muis ook opeten, maar de muis
vertelt dat hij het gevaarlijkste dier in de bos is. De Gruffalo is niet bang voor de muis en gaat
met hem mee het bos in. Daar komen ze dieren tegen die bang zijn voor de Gruffalo, waarop
het grote beest ziet dat de muis gelijk heeft: muis is het gevaarlijkste dier in het bos. De
Gruffalo wordt ook bang en vlucht. Als hij tegen een boom op loopt, valt daar een nootje uit.
Precies waar de muis naar op zoek was: iets te eten.
Deze film is gebaseerd op het gelijknamige kinderboek. Een rustige vertelstem begeleidt de
kijker. De vertelstem is een moeder eekhoorn die haar kinderen een verhaaltje voor het
slapen gaan vertelt. Het taalgebruik is eenvoudig en rijmt, net als in het boek.
6, 13, 20 nov 10.30 uur
Cinemini: Het kind van de Gruffalo
Uwe Heidschötter, Johannes Weiland (GB/DU, 2011), Nederlands gesproken, 27 min. (film)
+ 65 min. (spel)
Het kind van de Gruffalo gaat op zoek naar de Grote Gevaarlijke Muis.
Haar vader heeft verteld hoe dat monster eruit ziet: hij heeft vurige ogen, een lange
geschubde staart en een snor zo hard als ijzerdraad. Maar wie ze ook tegenkomt – geen
Grote Gevaarlijke Muis. Zou hij eigenlijk wel bestaan?
27 nov 10.30 uur
MuseumJeugdUniversiteit
Van september t/m december 2016 vindt elke tweede zondag van de maand de
Museumjeugduniversiteit plaats. De cursus bestaat uit vier werkcolleges voor kinderen
tussen de 8 en 12 jaar. Museummedewerkers, filmwetenschappers en experts vertellen over
alles wat met de collectie te maken heeft, maar ook virtual reality, animatie, geluidsontwerp
en special effects passeren de revu. En natuurlijk mogen de kinderen ook zelf aan de slag!