Export Control Assurance Nederland is bereid om met andere landen samen te werken aan de productie, instandhouding en doorontwikkeling van de ‘Joint Strike Fighter’. Hiermee verbinden zowel de Nederlandse overheid als de toeleveranciers zich aan de Amerikaanse Export Control wet- en regelgeving. Ghislaine Gillessen, Assurance 1. Inleiding Exportregels zijn ontstaan om de veiligheid en handel van de Verenigde Staten te beschermen. De Export Control wet- en regelgeving gaat over het vervoeren van militaire producten en technologieën. Voor defensie- en luchtvaartgerelateerde bedrijven is het naleven van deze regels belangrijk. Non-compliance kan namelijk leiden tot aanzienlijke boetes en gevangenisstraffen voor het bedrijf Samenwerking met de Verenigde Staten In 2001 werd in de Verenigde Staten groen licht gegeven voor de ontwikkeling van de ‘Joint Strike Fighter’, JSF ofwel de F-35 Lightning II. Een jaar later tekende Nederland voor deelname aan dit ontwikkelprogramma. Eind 2006 heeft Nederland vervolgens toegezegd om samen met de Verenigde Staten en de partnerlanden te werken aan de productie, instandhouding en doorontwikkeling van de JSF. Ondanks het politieke debat zijn de Nederlandse overheid en ondernemingen voortdurend bezig op dit gebied. Het is daarom essentieel in dit soort samenwerkingsverbanden tussen overheidsorganen en private ondernemingen te opereren zonder daarbij de bepalingen in de exportregels te overtreden. Dit geldt bijvoorbeeld ook voor de Apache, Chinook en NH-90. 46 en de betrokken individuen. Aan de andere kant zijn er ook concurrentievoordelen. Immers, compliance garandeert een bepaalde mate van betrouwbaarheid voor de zakenpartner. Export Control raakt niet alleen de fabrieken binnen de defensie- en luchtvaartindustrie; het raakt de volledige bedrijfsketen van kapitaal, kennis, machines en mensen over verschillende sectoren, bijvoorbeeld de logistieke, telecommunicatie en chemische sector. Dit houdt in dat bijvoorbeeld een zogenoemd ‘track & trace’-systeem, voor het vervoer van de ene partij naar de andere partij, gebruikt kan worden. Daarnaast wordt het uitwisselen van gegevens (onder andere door mondelinge communicatie, e-mails, marketingbrochures en exposities op beurzen) gezien als een export. 2. Export Control wet- en regelgeving Export Control wet- en regelgeving bestaat onder andere uit International Traffic in Arms Regulations (ITAR) en Export Administration Regulations (EAR). Exportregels zijn in de negentiende eeuw ontstaan om de veiligheid en de Amerikaanse handel te beschermen. Deze rechtsregels gaan over het vervoeren van militaire producten en technologieën. Dit betekent in de praktijk dat er bijvoorbeeld screeningprocedures dienen te zijn voor landen, organisaties en mensen. Voor defensie- en veiligheidsgerelateerde bedrijven, zoals op het gebied van logistiek, productie, technologie, PricewaterhouseCoopers dienstverlening en communicatie, is het belangrijk op de hoogte te zijn van deze regels. Zo bepaalt de Amerikaanse wetgeving of een product van Amerikaanse oorsprong kan worden uitgevoerd uit Europa. Voor bedrijven is het dan ook belangrijk om vast te stellen of een product dat in Europa geproduceerd is, onderworpen is aan de bepalingen van de Amerikaanse exportregelgeving en of dit product mag worden vervoerd naar een bepaald persoon of een bepaald land van bestemming. Schending van deze regels zorgt ervoor dat een bedrijf op een zwarte lijst wordt geplaatst. Voor bedrijven die zaken doen in de Verenigde Staten of aan de Amerikaanse beurs zijn genoteerd, kan dit ernstige gevolgen hebben, zoals uitsluiting van de Amerikaanse markt, boetes (tot US$1m per overtreding) of gevangenisstraf (tot tien jaar voor individuen). Het bovenstaande heeft directe financiële consequenties en daarmee ook consequenties voor de aandeelhouderswaarde van ondernemingen. Non-compliance kan de continuïteit van ondernemingen serieus in gevaar brengen. Casus: Export Control Assurance in de praktijk Samenvatting Dit artikel gaat in op internationale luchtvaartprogramma’s, zoals de ‘Joint Strike Fighter’, de Amerikaanse Export Control wet- en regel­ geving en de praktische invulling daarvan voor Nederlandse ondernemingen. Aan de orde komen samenwerkingsconstructies, export­regels en het Export Control raamwerk. Ten slotte wordt kort de taak van de assuranceleverancier beschreven. Tegelijkertijd zijn er ook concurrentievoordelen. Immers, compliance garandeert een bepaalde mate van betrouwbaarheid voor de zakenpartner. Bedrijven die kunnen aantonen dat zij voldoen aan de Amerikaanse exportregels creëren zo een sterkere onderhandelingspositie. In het kader links staat een casus van Export Control Assurance in de praktijk. Casus ‘nulmeting’ 3. Export Control raamwerk Probleemstelling Het management van een onderneming stelt zich de vraag in welke mate de interne-beheersingsmaatregelen rondom de in- en export van producten en technologieën voldoen aan de van toepassing zijnde Amerikaanse Export Control wet- en regelgeving. Hoe wordt de Export Control wet- en regelgeving nu in de praktijk gebracht? Export Control compliance is een onlosmakelijk verbonden onderdeel van het interne-beheersingscontroleraamwerk of het ondernemingscontroleraamwerk. De organisatie is immers niet ‘in control’ indien een belangrijk onderdeel van de bedrijfsvoering, Export Control compliance, niet is geborgd in de ondernemingsystemen. Het ambitieniveau hiervan en de wijze van aansturing is voor iedere onderneming anders. Dat verklaart dan ook dat er niet zoiets bestaat als een standaard Export Control raamwerk. Oplossing De assuranceleverancier maakt samen met een multidisciplinair team gebruik van benchmarkingtools en -methoden. In die benchmark wordt onder andere gekeken naar de structuur, naar de manier waarop de processen georganiseerd zijn en naar hoe het er in de dagelijkse praktijk aan toegaat. Ten slotte wordt gekeken of de mensen in de organisatie zich bewust zijn van de exportregels en hoe ze deze beleven. Resultaat Een dergelijke nulmeting geeft aan wat goed gaat en wat beter kan in de vorm van concrete verbetervoorstellen, ‘industrie standards’ en ‘best practices’ met betrekking tot de interne-beheersingsmaatregelen van de exportregels. Spotlight Jaargang 16 - 2009 | Uitgave 4 Een Export Control raamwerk identificeert de relaties tussen de ondernemingsrisico’s en de interne-beheersingsmaatregelen op het gebied van de exportregels. Op deze manier maakt het model de volgende componenten overzichtelijk: • Interne omgeving De interne omgeving omvat de toon van een organisatie en stelt de mate waarin Export Control risico’s worden genomen. Het gaat hier om de manier waarop de mensen van een onderneming de risico’s aanpakken, inclusief integriteit en ethische normen en waarden. Het bevorderen en borgen van normen en waarden met 47 gedragscodes betekent aandacht besteden aan de cultuur van ondernemingen. Denk hier aan het tonen van voorbeeldgedrag, het aanspreken op elkaars gedrag en commitment van het management ten aanzien van de relevante wet- en regelgeving. • Beoordeling risico’s Met het model is een beoordeling van de geïdentificeerde Export Control risico’s mogelijk (waarschijnlijkheid dat het risico zich zal voordoen en de gevolgen indien het zich voordoet). Wat is bijvoorbeeld het risico dat zaken wordt gedaan met landen waar embargo op rust? Of: wat is het risico dat personeel ‘non-compliant’ handelt? • Procedures en organisatorische maatregelen De beheersingsactiviteiten geven de procedures en organisatorische maatregelen weer om te waarborgen dat reacties op risico effectief worden uitgevoerd, waarbij ruimte bestaat om passende maatregelen te nemen als het toch mis mocht gaan. Zo is ‘screening’ van partijen die betrokken zijn bij een transactie, een belangrijke maatregel. Een compliancehandboek is een onmisbaar onderdeel van de organisatie en legt de regels die van toepassing zijn (zowel wetgeving als eigen regels van de organisatie), normen en procedures in begrijpelijke taal uit. • Informatie en communicatie Het model maakt informatie en communicatie naar externe en interne belanghebbenden overzichtelijk. Door actief met de regels bezig te zijn, bijvoorbeeld tijdens een interactieve workshop of discussiemiddag, krijgen werknemers de regelgeving goed tussen de oren. Een aansprekend communicatietraject waarborgt dat de organisatie ook daadwerkelijk effectief is. Voorbeelden exportcontrolemaatregelen Voorbeelden van exportcontrolemaatregelen zijn het opzetten van een complianceoffice, het organiseren van bewustwordingstrainingen, het ondertekenen van ‘non-disclosure agreements’ het centraal beheren van contracten, het garanderen van een veilige samenwerking zoals toegangscontrole tot gevoelige digitale inhoud – wapenontwerpen, fabrieken, software, onderzoek, productie en besturingsdetails. 4. Ten slotte De Amerikaanse Export Control wet- en regelgeving is complex, maar het voldoen hieraan is een randvoorwaarde. Voor het verwerven van nieuwe contracten is het van belang dat de interne-beheersingsmaatregelen rondom de exportregels op orde zijn. Non-compliance kan het voortbestaan van ondernemingen serieus in gevaar brengen. Er is dus werk aan de winkel, vooral voor de ondernemer maar ook voor de assuranceleverancier die de evaluatie van wat al goed gaat en wat nog beter kan, inzichtelijk maakt en aanbevelingen geeft. Belangrijk zijn de prioriteitstelling en de eventuele impact van de bevindingen. Het is de taak van de assuranceleverancier om hier proactief over mee te denken, maar de daadwerkelijke keuze en implementatie van de oplossing blijft de verantwoordelijkheid van het management. • Monitoring Ook monitoring wordt overzichtelijk. Dit is van belang om het gedrag van mensen in het kader van de naleving van de exportregels in de juiste richting te sturen en om vast te stellen dat continu voldaan wordt aan de relevante weten regelgeving op het terrein van export van goederen, diensten en technologieën. Om te zorgen dat compliance geen eendagsvlieg is maar tot een blijvende competentie uitgroeit, kan een organisatie bijvoorbeeld compliance­ doelstellingen in de jaarplannen opnemen. Met een doordacht monitoringsysteem ten slotte kan compliance binnen de organisatie ook meetbaar gemaakt worden en kunnen organisaties het beleid bijstellen waar nodig. 48 PricewaterhouseCoopers