Behandeling van inspanning gebonden urineverlies bij de man Prof Dr K. Everaert, 15/07/2007 Inspanning gebonden urineverlies bij de man komt voor bij ongeveer % van de mannen en is dus eerder zeldzaam. Daar waar het bij de vrouw vooral in de milde tot matige vorm soms als normaal wordt gezien tast het bij de man zeer uitgesproken de levenskwaliteit aan. Door de nauwe anatomische band met de penis beïnvloed het ook de seksualiteit voor zover deze al niet is aangetast door de uitlokkende oorzaak. De meest gekende oorzaak zijn prostaat operaties. Na operaties voor goedaardige aandoeningen is het zeldzaam (< 1%) terwijl het na operaties voor kanker frequenter optreedt (4-14%). Andere oorzaken zijn aandoeningen van zenuwstelsel (ruggenmergletsels, aangeboren, ruglijders,… ). De behandeling wordt ingedeeld in 3 niveaus gerelateerd aan de ernst van het verlies (3 graden) en de tijd dat de incontinentie al bestaat (minder of meer dan een jaar). De ernst van het verlies wordt ingedeeld als licht tot matig en ernstig verlies. Ernstig inspanning gebonden verlies is gekenmerkt door zo goed als alle urine te verliezen wanneer men rechtop staat wat betekent dat men overdag eigenlijk niet meer moet gaan plassen maar doorgaans wel na een moment van rust of slaap. Licht verlies definieert men als enkele druppels tot een klein gulpje welke men efficiënt kan opvangen in een klein inlegkruisje. De duur van de incontinentie bepaalt in belangrijke mate de behandelingskeuze omdat de natuur soms krachtig kan recupereren wat een conservatieve aanpak verrechtvaardigt. Typisch raad men aan na een prostaat operatie 1 jaar te wachten vooraleer over te gaan tot operaties en met kinesitherapie van de bekkenbodem en/of medicatie natuurlijk herstel te bekomen. Ook de regelgeving voor terugbetaling van sommigen operaties hanteren deze “1-jaars regel” alhoewel vele verzorgers deze regel iets te strak vinden. Anderzijds ziet men soms zeer spectaculaire verbetering bij die patiënten die gemotiveerd hun bekkenbodem trainen. Recentelijk zijn nieuwe heelkundige alternatieven ter beschikking gekomen die door hun minimaal invasieve karakter wel vroeger dan een jaar kunnen worden aangewend en wegens gebrek aan terugbetaling bestaat er nog geen regelgeving die ons daarin beperkt. Er bestaan vele behandelingen maar bij de meeste patiënten start men met niet agressieve therapie zoals opvang materiaal, medicatie (Yentreve®, Tofranyl®, Cirrus®) en bekkenbodem kinesitherapie en pas nadien gaat men over tot heelkundige technieken. Tabel 1: Samenvatting van de opvangmaterialen voor de behandeling van urineverlies bij de man. Kleine incontinentieverbandjes Penishoesjes Condoomkatheter terugbetaling Indicaties Complicaties Neen Klein tot matig verlies Huidirritatie, geur Neen Klein tot matig verlies Huidirritatie, geur Bijna volledig (dotatie 1per dag) + beenzak - nachtzak Drang, inspanning gebonden incontinentie Lekkage, allergie, verweking huid Condoomkatheter met afneembare tip Verblijfsonde Dotatie 1/dag, belangrijke opleg door patiënt Terugbetaling van toebehoren: beenzak – nachtzak Intermittente sondage Ja Penisklemmen Neen Als ook intermittente sondage noodzakelijk is Overloop incontinentie Alle vormen als ook blaasresidu Inspanning gebonden urineverlies Lekkage, allergie, verweking huid Lithiasis, infectie, urethrastrictuur, decubitus meatus Infectie, urethratraumata Urethrastrictuur, dilatatie, oedeem, lekkage Injecteerbaar prothesemateriaal dat de sluiting van de sluitspier en blaashals verbeterd bestaat sinds vele decennia maar de producten zijn duur (+/- 2000 euro), niet vergoed door het RIZIV en de resultaten zijn matig op korte termijn. Op langere termijn zijn geen resultaten bekend maar bij de meeste injecteerbare, prothese materialen ziet men een achteruitgang van het effect. Vele injecteerbare prothesen zijn op de markt verschenen maar de meeste verdwijnen snel. Enkel met Macroplastique™ (injecteerbare vaste silicone), met Contigen™ (gecrosslinked collageen) en met Zuidex™ (dextranomeer/hyaluronzuur copolymeer) bestaat een langere ervaring maar helaas geen of nauwelijks gepubliceerde lange termijn resultaten resultaten. Elk jaar opnieuw verschijnen nieuwe injecteerbare prothesen op de markt. Van het netje voor de man zijn verschillende modellen beschikbaar en de resultaten zijn doorgaans minder goed dan die van een kunstsluitspier en ze worden bij de iets mildere vormen van urineverlies gebruikt. Er zijn verschillende modellen beschikbaar, sommigen worden met botankertjes aan het schaambeen vastgemaakt, anderen lijken op netjes (ook wel bandjes genoemd) voor de vrouw (TVT en TOT). Er bestaan modellen die kunnen worden bijgeregeld en andere die dat niet kunnen. Of het kunnen bijregelen een voordeel of een risico betekent is niet uitgemaakt. Welk netje superieur is, is dus nog niet uitgemaakt. Een recent model is vergelijkbaar met het TOT netje bij de vrouw, het brengt het plaskanaal naar voor en naar boven waardoor het beter afsluit (AdVance™) en kan worden geplaatst in dagkliniek. Het nadeel is dat er nog geen terugbetalingsregeling bestaat, dat de kostprijs van de prothese ruim 2000 euro bedraagt. Redenen waarom patiënten voor een netje kiezen wordt hieronder opgesomd: 1) 2) 3) 4) 5) 6) 7) 8) Kleinere operatie Dagkliniek Geen nood aan bediening Onmiddellijk effect (6 weken wachten voor de sluitspier te activeren) Fietsen is mogelijk met bepaalde modellen Geen prothese voelen zitten Geen nood aan heringrepen (voor zover dit is aangetoond) Tegen indicaties voor terugbetaling van een kunstsluitspier (urineweg infecties, gemengde incontinentie, < 1 jaar incontinentie,… ) Tenslotte bestaan er ook ProACT™-ballonnetjes (1 links en 1 rechts) die in dagkliniek via 2 kleine insneden van 2cm naast de uitgang van de blaas worden gebracht en die zo het plaskanaal kunnen dichtdrukken. Onder de huid bevinden zich dan 2 poortjes langs waar men via een prik de ballonnetjes kan bijspuiten (zo nog lek) of leeglaten (bij plasproblemen). Een behandeling kost net als de bandjes ruim 2000 euro en er is geen terugbetaling geregeld. Men is het over eens dat niet elke behandeling om het even wanneer moet worden toegepast. Het is niet aanvaardbaar dat wanneer een aandoening spontaan kan herstellen er heelkunde gebeurd omdat de arts dit bv liever doet of omdat de patiënt dit wil. Het is in onze samenleving waar alles mogelijk is en nog liefst onmiddellijk niet altijd gemakkelijk een patiënt te overtuigen dat hij opvang materiaal en kinesitherapie moet doen vooraleer hij zich mag laten opereren. Dit niet enkel om financiële redenen, terugbetaling regelgeving maar evenzeer om medische redenen. Welk is dit behandel schema? De gouden standaard therapie blijft voorlopig de kunstsluitspier. Deze operatieve oplossing voor urineverlies bestaat ruim 30 jaar, geeft zeer goede resultaten en gebeurd in een korte opname van enkele dagen. De operatie, alsmede de prothese is integraal vergoed door het RIZIV. Men moet wel enigszins leren omgaan met de prothese en om te wateren moet men op een pompje drukken om het sluitspiertje te openen. Tabel 2: Aanbevolen behandel schema voor inspanning gebonden urine verlies bij de man Niveau 1 Graad 1-3 < 1 jaar Ernst Tijdstip Behandeling - Opvangmateriaal Kinesitherapie van de bekkenbodem Medicatie - Niveau 2 Graad 1-2 > 6 maand < 1 jaar Injecteerbare prothese materiaal Netje voor de man ProACT ballonnetjes Niveau 3 Graad 2-3 > 1 jaar - Kunstsluitspier Netje voor de man in geselecteerde gevallen - ProACT ballontjes Dit schema is niet 100% strikt en hangt af van medische, persoonlijke, financiële factoren en regelgeving. Afwijkingen hiervan zijn niet per definitie fout. De juiste plaats van een kunstsluitspier, een netje, ProACT-ballonnetjes of injecteerbaar materiaal staat niet helemaal vast en hangt ook af van lokale regelgeving in de verschillende landen. Zeker bij de ernstige vormen van verlies is de kunstsluitspier het meest efficiënt. Er zijn echter specifieke gevallen waar men toch eerst voor een alternatief zal kiezen, ook bij de ernstige incontinentie.