here - Park013

Speech opening "The times they are a-changin"
Kom hier bij elkaar
Vanwaar je ook komt
Geef toe dat het water
Al reikt tot je mond
Doe niets en de kou
gaat door merg en been
Het water blijft altijd
meand'ren
Dus start nu met zwemmen
Of zink als een steen
Want tijden zijn aan 't verand'ren
Vrij naar Bob Dylan: The times they are a-changin
Hij roept vervolgens journalisten, critici en opiniemakers op hun oren en ogen open te houden en niet te
snel te oordelen. Congresleden en politici om niet in de hal te blijven staan, geen doorgang te blokkeren.
Maar naar buiten te gaan waar het echt gebeurd.
Vaders en moeders worden aangespoord om niet hun kinderen te bekritiseren (don't critisize what you
can't understand) maar hen mee te helpen een nieuwe wereld te bouwen.
Het lied stamt uit mijn geboortejaar, maar zou vandaag weer geschreven kunnen worden. Want er
verandert veel en in een hoog tempo. Naast een financiële crisis en een ecologische crisis, tekent zich ook
een humanitaire en bovendien morele crisis af. Houdt het huidige systeem nog stand? Spat onze
samenleving uit elkaar? Is er nog wel een wil om samen te leven nu we geconfronteerd worden met
tweedelingen in onze samenleving. Populisten versus vluchtelingen, kosmopolieten versus nationalisten,
hoger versus lageropgeleiden, kansrijken tegenover kansarmen. Het brengt ons bij de vraag wat voor een
samenleving wij willen zijn. Een vraag die we nauwelijks indringend genoeg kunnen stellen. Hoe
ongemakkelijk ook, we kunnen alleen verschillen overbruggen door elkaar te ontmoeten, te spreken,
nieuwsgierig te zijn, ons te verplaatsen in die ander en proberen te begrijpen. Alleen dan voorkomen we
'te bekritiseren wat we niet begrijpen'.
Het vraagt ons om onszelf af en toe een spiegel voor te houden. Onze ogen en oren open te houden, niet te
snel te oordelen, niet in de hal te blijven staan of de doorgang te versperren. Maar naar buiten te gaan
waar het echt gebeurd. Nieuwsgierig te zijn en te helpen waar mensen werken aan nieuwe wegen, aan een
nieuwe samenleving, aan een nieuwe wereld.
Deze tentoonstelling is als zo'n spiegel. Kunst kan ons confronteren met ongemakkelijke waarheden, maar
ontlokt ook nieuwsgierigheid en zet de deur open naar waarachtige kennismaking met het andere.
Een samenleving bestaat uit samenwerken. Doen wat je alleen niet voor elkaar krijgt (we gaan er prat op
in Brabant). Maar samenwerken met hen die je kent en die bij je passen is eenvoudig en voor de hand
liggend. Moeilijker en voor de tijden die op ons afkomen interessanter is de samenwerking met hen die je
niet kent, niet begrijpt, die vreemd zijn of die je niet mag.
Het is daarom zo van belang dat hier kunstenaars juist het vreemde aan het vertrouwde koppelen. Ons
met andere ogen dwingen te kijken naar de veranderingen van deze tijd. Onze nieuwsgierigheid prikkelen
en uitnodigen om na te denken over de samenleving die we willen zijn of worden.
En daarbij wil ik - zonder de andere kunstenaars tekort te willen doen - toch in het bijzonder aandacht
vragen voor de Syrische kunstenaar Rabi Koria. Het is zijn land waar de oorlog in al zijn hevigheid woedt.
In zijn werk verbindt hij de verwoeste steden uit zijn vaderland met westerse abstracte schilderkunst.
Mr. Koria, we are very glad to have you here, and we are impressed by your contribution to this exhibition.
thank you very much!
Dames en heren,
Ik voel me vereerd deze tentoonstelling te mogen openen. Ik hoop dat velen de tentoonstelling mogen
bezoeken en bovenal dat het hen mag inspireren, hun nieuwsgierigheid mag opwekken en hun harten
mag openen.
De lijn is getrokken
De toekomst omhelst
Wie traag is vandaag
is morgen 't snelst
De groten der aarde
zijn straks allen klein
Het systeem is snel
aan 't verand'ren
En de eerste van nu
zal straks de laatste zijn
Want tijden zijn aan 't verand'ren.
Hierbij verklaar ik "The times are a-changin" voor geopend.
Dank u wel.
Henri Swinkels
Gedeputeerde