Bruin vermagert: kan hij dit wel trekken? Verrassende wending op de laatste Ledenvergadering: een bestuur dat al twee jaar moeite heeft om een verbouwingsplan erdoor te krijgen, voelt plotseling een enorme rugwind vanuit de leden. Ernst Terpstra en Wim Mondeel, die hun handtekening onder dit stuk zetten, zijn er getuige van dat de leden het bestuur aansporen: niet alleen willen wij een fraaiere binnenkant, maar ook de ideeën voor de buitenkant van het clubhuis moeten pronto gerealiseerd worden! Om allerlei redenen zijn wij sterk geïnteresseerd in de betaalbaarheid van zo’n pittige verbouwing. Daarom hebben wij de besturen van Stichting en Vereniging gevraagd of wij wat dieper in de cijfers mogen duiken om de leden minimaal bij te praten over de financiële gevolgen van een fraaier clubhuis en terras. Want ook wij zijn knap enthousiast over de schoonheid van de plannen, maar willen wel onze rekenmachine erbij houden als wij straks “ja” zeggen. In drie stukjes tekst praten wij je bij over de financiële kant. Het is onze “keek op de week”: weliswaar hebben wij de meeste cijfertjes mogen zien, maar het blijft ook onze interpretatie. De besturen mogen er anders over denken. Om goed te begrijpen waar wij straks in januari over stemmen nemen wij je mee over drie pistes: Hoe zat het ook alweer: Stichting en Vereniging Contributie en bierprijs: waar slaan de kosten van de verbouwing neer? Potverteren? Blijft er wel geld voor de banen over? Stichting en Vereniging: living apart together. Voor leden die nog niet zo lang bij de VLTV tennissen, en zij die het spoor al langer bijster zijn, even een opfrisser waarom er überhaupt een Stichting bestaat. Dat heeft een puur financiële reden: met het veranderen van de banen 5-8, zo’n zeven jaar Vereniging: geleden, bleek er een mogelijkheid te bestaan de betaalde BTW te verrekenen verantwoordelijk voor met de ontvangen BTW. Het resultaat daarvan was goed voor het banksaldo de sportieve kant van van de VLTV. Voorwaarde was wel dat er een Stichting zou ontstaan die tennis. Je bent “lid” van eigenaar werd van alles wat je niet makkelijk kunt verplaatsen: clubhuis, de Vereniging VLTV. banen en alles daar omheen. Eenvoudig gezegd is er nu een Vereniging voor het sportieve plezier en een Stichting voor alle infrastructuur. De fiscus ziet erop toe dat de administraties volkomen gescheiden zijn en de Stichting er niet louter en alleen is om BTWverplichtingen te ontlopen. Stichting: eigenaar van alle infrastructuur. Banen, clubhuis en hekken: allemaal van de Stichting Dat is mede ook de reden dat de Besturen van Stichting en Vereniging gescheiden zijn: eigen voorzitters, penningmeesters en secretarissen. Eigen statuten dus ook. En hoewel menig lid van de Vereniging nog steeds denkt dat de centjes van de Stichting eigenlijk van de Vereniging zijn, is dat feitelijk niet het geval. De ledenvergadering van de VLTV kan vreselijk stampij maken over bijvoorbeeld de kwaliteit van de keuken; strikt genomen hoeft het bestuur van de Stichting – van wie immers de keuken is – zich daar niets van aan te trekken. Tot zover de theorie, want in werkelijkheid is de Vereniging de grootste (en enige) klant van de Stichting en je kunt maar beter goed naar je klanten luisteren, nietwaar? Klachten over de keuken of de banen, worden natuurlijk zeer serieus genomen door het bestuur van de Stichting. Om de communicatie met de Stichting lekker soepel te houden, wordt de voorzitter van de Stichting benoemd door de Vereniging. Zo is vandaag Cees-Jan van Bommel, de voorzitter van de Stichting, benoemd door de Vereniging VLTV. Als wij als leden dus goed chagrijnig zijn over – weer een voorbeeld – de hygiëne van de kleedkamers dan kunnen wij in het uiterste geval Cees-Jan proberen in te wisselen voor een andere voorzitter. Wij overdrijven graag, want als wij dat al zouden doen zijn er nog steeds twee andere bestuursleden die de Stichting volledig onafhankelijk van de Vereniging zullen kunnen runnen. Het is belangrijk dat je begrijpt dat wensen van de leden over alles wat met banen en clubhuis te maken heeft dus, via het bestuur, terecht komen bij de Stichting die wensen en plannen beoordeelt op hun haalbaarheid. Omgekeerd zal de Stichting als zij plannen heeft, wel degelijk goed luisteren naar de Vereniging om te zorgen dat zij haar belangrijkste klant optimaal inspraak geeft. Zo gaat het dus ook met de verbouwingsplannen: in dit geval heeft de Vereniging als klant van de Stichting haar wensen geuit en probeert de Stichting die met een gedegen financieel plan te onderbouwen. Het is dan ook niet vreemd dat je penningmeester Karin Neehus (Stichting) vaak aan dezelfde tafel ziet zitten als collega Jan-Harm Reints (Vereniging): apart van elkaar levend, maar elkaar regelmatig nodig hebbend. Hoe komt de Stichting dan aan centjes? Toen de Stichting werd opgericht had zij geen dukaten op de bankrekening. Om eigenaar te worden van alle accommodatie is er geld geleend. Van de Vereniging; daarom zie je ook vandaag nog dat de Stichting een schuld heeft aan de Vereniging. Raar, maar waar. Daar wordt netjes een zakelijke rente over betaald. Dat heeft de financiële geboorte van de Stichting mogelijk gemaakt. De Stichting heeft geld nodig om haar middelen te onderhouden: banen, clubhuis, hekwerk. Er zijn twee bronnen waaruit zij kan tappen: Stichting: Belangrijkste inkomsten Het biertje dat je drinkt wordt tegen een marge verkocht. € 70.000 Aangezien de bar eigendom is € 60.000 van de Stichting gaat alle verschil € 50.000 tussen inkoop en verkoop naar Bar € 40.000 de Stichting Fee € 30.000 Voor het overige betaalt de € 20.000 Vereniging een Fee/huur voor € 10.000 het gebruik van banen en €0 clubhuis. De Vereniging is dus 2015 gewoon huurder. Bij benadering geven wij die inkomsten voor 2015 eens weer, zodat je een beeld hebt dat het hier om flinke bedragen gaat. Dat geld wordt uiteraard besteed. Een deel zie je bij wijze van spreken iedere dag als er nieuwe netten komen, of er wordt een tractor aangeschaft om baanonderhoud te doen, een deel zie je niet. Dat moeten wij even uitleggen aan de hand van een voorbeeld: als je de bezitter bent van koophuis, dan geldt vaak dat je niet voldoende spaargeld hebt de aankoop van bijvoorbeeld € 250.000,- ineens te voldoen. Je vraagt dan de bank om een hypothecaire lening die in de loop van de tijd wordt afgelost. Niet iedereen, maar sommigen denken anders over een privé-auto: die willen ze eigenlijk het liefst van hun eigen opgebouwde spaarcentjes betalen. Sommigen denken: een auto neemt af in waarde, en dus kan ik maar beter niet lenen, maar er eerst voor sparen. Vergeef ons deze wellicht conservatieve gedachte … Stichting: Belangrijkste uitgaven Bij de Stichting is het denken een beetje hetzelfde: voor het Clubhuis is ooit een hypothecaire lening € 40.000 Onderhoud & aangegaan - inmiddels afgelost - en voor de banen Overig € 30.000 wil de Stichting zelf geld opbouwen. Reservering € 20.000 Dat opbouwen of sparen heet bij een stichting “Reserveren”: er wordt dus geld weggezet voor het € 10.000 Afschrijvingen moment dat een behoorlijke investering gedaan €0 moet worden in banen. Ook hier geven we een 2015 sterk vereenvoudigde weergave van de werkelijkheid in 2015. Oh ja: je ziet natuurlijk ook de post Afschrijvingen staan. Daar praten wij je in een volgende episode over bij. Dus ik betaal wel degelijk de banen, maar via een omweg? Natuurlijk betalen wij allemaal mee aan de banen: een deel van de contributie gaat in de vorm van een Fee-betaling naar de Stichting, die een deel van dat geïnde bedrag apart zet (spaart/reserveert) om in latere jaren de banen weer te kunnen vervangen of renoveren. En uiteraard mag je bij ieder slokje wijn even denken dat een deel van jouw betaling ook uiteindelijk naar de banen gaat. Aangezien wij met elkaar dus de belangrijkste betaler aan de Stichting zijn, is het belangrijk dat wij met velen zijn. Zo blijft de Fee betaalbaar, is onze contributie draaglijk en een rondje-geven geen aanslag. Maar met het ledenaantal gaat het niet helemaal de goede kant, kunnen wij het straks dan nog wel betalen? Daarover een volgende keer meer. Ernst Terpstra & Wim Mondeel