vicenza - Centro Vacanze Pra` delle Torri

VICENZA
VICENZA, ook wel bekend als de "Stad van Palladio", omdat hij in deze stad talrijke architectonische bouwwerken realiseerde in de late
Renaissance. Dankzij zijn talrijke architectonische bijdragen, werd de stad in 1994 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO geplaatst. De stad
is een belangrijk industrieel en economisch centrum, vooral gedreven door de technische sector, met name metaalbewerking, textiel en met
name goudsmeden. Dit maakt van Vicenza de Italiaanse hoofdstad van de goudbewerking. Geleerden zijn het erover eens dat de eerste
nederzetting werd gevormd door de paleo-Venetiaanse volkeren, die zich hier vestigden vanaf de zesde eeuw voor Christus. In de tweede eeuw
voor Christus trokken deze volkeren naar Rome en in het jaar 49 voor Christus en verkregen zij het Romeinse burgerschap. In 568 werd
Vicenza bezet door de Longobarden en werd het hertogelijke zetel. In de Middeleeuwen arriveerden er vele benedictijnen in Vicenza, die zich
wijdden aan de intense drooglegging van het land, omdat de stad in een moerassig gebied lag. Sinds 1211 werd de stad het domein van de
familie Della Scala, en hen danken we de bouw van de muren, de transformatie in toren van de klokkentoren van de basiliek van de heiligen
Felice en Fortunato en het munten slaan van de aquilino van zilver, de enige stadsmunt. In 1414 werd de stad onderdeel van de Venetiaanse
Republiek de Serenissima. Er volgden vier eeuwen van vrede en welvaart, waarin de economie bloeide. De zestiende eeuw was de eeuw van
Palladio. Op jonge leeftijd belandde hij in Vicenza vanuit zijn geboortestad Padua, en werd hij onder de beschermende vleugels genomen van
de beschermheilige Gian Giorgio Trissino, die hem liet studeren. Palladio werd een van de belangrijkste persoonlijkheden in de geschiedenis
van de westerse architectuur. Veel adellijke families uit Vicenza gaven hem de opdracht om hun herenhuizen te ontwerpen in de stad en hun
villa's op het platteland. Om te bezoeken: de Basilica Palladiana, gereconstrueerd door Palladio vanaf 1549, is het meest beroemde openbare
gebouw in de stad. Sinds de Middeleeuwen is dit het steunpunt van de politieke en economische activiteiten geweest , dankzij de ligging in de
PRA' DELLE TORRI - CENTRO VACANZE & GOLF
Viale Altanea, 201 - Loc.tà Pra' delle Torri - 30021 CAORLE (Venezia) ITALIA
E-mail: [email protected] - Centro Vacanze: Tel. +39 0421.299063 - Fax +39 0421.299035
Hotel: Tel. +39 0421.299445 - Golf: Tel./Fax +39 0421.299570
Piazza dei Signori. De gedurfde en originele overdekking in de vorm van een omgekeerde scheepsromp, bedekt met koper, deels opgetild door
grote bogen en daterend uit het midden van de vijftiende eeuw, werd het zwaar beschadigd tijdens een bombardement in de Tweede
Wereldoorlog en later herbouwd. Het vormde een moeizame restauratie periode die duurde van 2007 tot 2012. Naast de basiliek staat de
Bissara toren, gebouwd vanaf de twaalfde eeuw, die nog steeds een van de hoogste gebouwen in Vicenza vormt, met zijn 82 meter. Het
herbergt 5 klokken. De Basiliek van Santa Maria Annunciata werd gebouwd in verschillende fasen; koepel en zijdeur aan noordelijke zijde
zijn van Palladio, die een totaalproject maakte, dat in twee fasen ten uitvoering werd gebracht: van 1558-1559 werd de lijst boven de ramen
gemaakt en werd de trommel gerealiseerd, van 1564 tot januari 1566 werd de koepel gebouwd. De vorm van de lantaarn, abstract en zonder
decoratie, werd herhaald op de top van de koepels van San Giorgio Maggiore in Venetië, in aanbouw in dezelfde jaren. De Basilica Santuario
della Madonna del Monte Berico werd in twee fasen gerealiseerd, de eerste in 1428, de tweede in 1703. Het gebouw bestaat uit twee kerken
uit twee verschillende tijdperken: de eerste in gotische stijl, de tweede in klassieke en barokstijl. In het nabije klooster hangt het schilderij La
cena di San Gregorio Magno, van Paolo Veronese. De constructie doet denken aan de twee verschijningen van de Madonna aan een vrome
vrouw van de provincie Vicenza en de bevrijding van de stad van een verschrikkelijke pestplaag. De Basilica di San Felice e Fortunato werd
opgericht in de vierde eeuw en behoorlijk uitgebreid in de vijfde eeuw om hem geschikt te maken voor het huisvesten van de relieken van de
martelaren aan wie het is opgedragen; na de invasie van de Hongaren in de negende eeuw, die een groot deel van de stad verwoestten werd het
in de tiende eeuw herbouwd volgens de wensen van de bisschop Rodolfo en dankzij de bijdrage van keizer Otto II. De vroegchristelijke
basiliek was aanvankelijk rechthoekig, maar werd later vergroot en verdeeld in drie beuken. Na de Hongaarse invasies, bouwden de
benedictijnen een nieuwe doopkapel en een halfronde apsis, daarna verrijkten ze het gebouw met de klokkentoren, het rozet, een reeks kleine
blinde bogen en een Byzantijns kruis op de gevel. Naast de kerk is een klein museum, geopend in 2000, waarin archeologische vondsten
worden bewaard uit de kerk en uit de Romeinse necropolis. Het Teatro Olimpico gestart in 1580, is het eerste voorbeeld van stabiel overdekte
theater en was het laatste project van Palladio. Het is het eerste voorbeeld van stabiel overdekt theater. Het theater, met zijn grote podium, de
vele beelden en decoraties, werd gebouwd van hout en gips. De bouw werd gerealiseerd op beslissing van de Accademia Olimpica binnen een
verlaten middeleeuws fortverlaten (het Palazzo del Territorio, gebruikt in het verleden als gevangenis en kruitvat). Het Palazzo del Capitanio,
Laat werk van Palladio, gelegen aan het plein Piazza dei Signori, tegenover de Palladiaanse basiliek. De bel-etage herbergt de zetels van de
gemeenteraad. Het Palazzo werd gebouwd tussen 1571 en 1572 als de residentie van de vertegenwoordiger van de Republiek Venetië in de
stad. Op de begane grond bevindt zich een grote loggia, onder gewelven, die de begane grond ondersteunt, bezet door een grote zaal, de zaal
van Bernarda elegant versierd met fresco's in 1500. De gevel van het Palazzo is versierd met vier grote zuilen in metselwerk, komen tot aan de
leuning van de zolder reiken, waardoor drie grote bogen worden gerealiseerd. Op de voorgevel zijn versieringen te zien die de personificatie
van rivieren vertegenwoordigen. De kant die uitkijkt op de Contrà Monte is versierd met Romeinse triomfbogen, gedecoreerd met stucwerk
bas-reliëfs en allegorische beelden geplaatst in de ruimte tussen de zuilen, symbolen ter herdenking van de nederlaag van de Ottomanen door
de christelijke vloot bij de Slag van Lepanto (7 oktober 1571). De loggia op de begane grond, beschermd door een hoog smeedijzeren hek,
ihuisvest grafstenen ter nagedachtenis aan de gevallenen van de oorlogen. De belangrijkste werken van militaire architectuur van de stad
werden gebouwd tijdens het bewind van de familie Della Scala (late veertiende eeuw) en, hoewel de meeste van de vestingwerken door de
jaren heen zijn opgenomen in andere gebouwen, bewaart Viale Mazzini nog steeds de middeleeuwse muren (momenteel gerenoveerd). Een
belangrijk voorbeeld van militaire architectuur zijn poorten die toegang gaven tot het historische centrum van de stad: Porta Santa Croce, de
laatste gebouwd door de familie Della Scala (gebouwd in 1385). Vanuit deze poort begint de vestingmuur van Della Scala in Viale Mazzini. De
poort heeft opnieuw een functie als de ingang van de oude stad; Porta Nova, gebouwd in 1381 door Antonio della Scala als extra verdediging
van de vestingscomplex van de Rocchetta (opslag van wapens en munitie van de stad). In 1848 was deze poort het toneel van wrede gevechten
om de verdediging van de stad tegen de Oostenrijkers. In 1926, ter gelegenheid van het bezoek van Benito Mussolini, werd de poort
neergehaald. Dichtbij was een open doorgang in de oude muren die nu Porta Nova wordt genoemd; Porta San Bortolo, gebouwd in de
Venetiaanse tijd (in 1455) was de plaats waar de plicht gehuisvest was. Ook hier was het een slagveld in 1848 maar heeft het het
verschrikkelijke bombardement in 1944 doorstaan, die de wijk San Bortolo (het meest bevolkte van de tijd) zwaar heeft getroffen. De poort is
gerestaureerd door de alpinisten van de wijk in 1994. Vandaag de dag wordt deze poort beschouwd als een monument. De pleinen van
Vicenza: Piazza dei Signori, is het belangrijkste plein van de stad, het centrum van de stedelijke overheid, eerst als een Romeins forum, dan,
vanaf de Middeleeuwen en de Renaissance, met het Palazzo della Ragione (vandaag Basiliek van Palladio) waar justitie werd bestuurd en de
Loggia del Capitanio, de residentie van de vertegenwoordiger in de stad van de Republiek Venetië. Op het plein is er ook de Bissara Toren, het
Palazzo del Monte di Pietà met de kerk van San Vincenzo en de zuilen, een versierd met de Leeuw van San Marco en de andere met het
standbeeld van Christus de Verlosser; Piazza delle Erbe, zo genoemd omdat op dit plein in het verleden de groente- en fruitmarkt plaatsvond.
Het plein heeft een dertiende-eeuwse toren in het verleden gebruikt als gevangenis en plaats van marteling (illustere gevangene was Silvio
Pellico) en werd destijds deTorre del Girone (vanwege de greppel die er omheen lag) of Torre del Tormento, toren van de kwelling, genoemd.
De toren is verbonden met de Palladiaanse basiliek met de boog van Zavatteri, dateert uit 1494, zo genoemd omdat hieronder in het verleden
de schoenen- en pantoffelmarkt werd gehouden (Zavate in het plaatselijke dialect).
PRA' DELLE TORRI - CENTRO VACANZE & GOLF
Viale Altanea, 201 - Loc.tà Pra' delle Torri - 30021 CAORLE (Venezia) ITALIA
E-mail: [email protected] - Centro Vacanze: Tel. +39 0421.299063 - Fax +39 0421.299035
Hotel: Tel. +39 0421.299445 - Golf: Tel./Fax +39 0421.299570
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)